همایون کرمانی، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo"> بندانگشتی|همایون کرمانی، محمد {| class="wikitable aboutAutho...» ایجاد کرد)
 
 
(۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۰: خط ۱۰:
|-
|-
|نام پدر  
|نام پدر  
| data-type="authorfatherName" |
| data-type="authorfatherName" |میرزا علی‌اکبر
|-
|-
|متولد  
|متولد  
| data-type="authorbirthDate" |
| data-type="authorbirthDate" |شانزدهم مرداد ماه 1290ش
|-
|-
|محل تولد
|محل تولد
| data-type="authorBirthPlace" |
| data-type="authorBirthPlace" |کرمان
|-
|-
|رحلت  
|رحلت  
| data-type="authorDeathDate" |
| data-type="authorDeathDate" |5 اردیبهشت سال ۱۳۵۸ش
|-
|-
|اساتید
|اساتید
خط ۲۶: خط ۲۶:
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
| data-type="authorWritings" |
| data-type="authorWritings" |[[دیوان همایون کرمانی]]


|- class="articleCode"
|- class="articleCode"
خط ۳۴: خط ۳۴:
</div>
</div>


'''محمد تجربه‌کار کرمانی''' (1290-1358ش)، متخلص و مشهور به «همایون کرمانی»، ادیب و شاعر کرمانی


== ولادت ==
او فرزند میرزا علی‌اکبر معروف به میرزا بزرگ بود و روز شانزدهم مردادماه 1290ش مطابق با شانزدهم جمادی‌الاول 1329ق در محله‌ی گلبازخان، از محله‌های کهن و سادات‌نشین کرمان دیده به دنیا گشود<ref>ر.ک: اسداللهی، احمد، ص1</ref>.


پدر او مردی مؤمن ومتدین و به حرفه پیله‌وری، بین کرمان و مشیز [بردسیر] اشتغال داشت و ازآنجاکه پس از تولد محمد تجربه‌کار، در کارش رونقی پیدا کرد، همواره می‌گفت: قدم محمد میمون و مبارک و همایون بود و به همین جهت مرحوم محمد تجربه‌کار، واژه «همایون» را برای تخلص خود برگزید<ref>ر.ک: همان، ص1-2</ref>.
== تحصیلات ==
محمد تجربه‌کار (همایون کرمانی) پس از پایان تحصیلات مقدماتی به شغل نقاشی فرش روی آورد و ازآنجاکه دارای ذوق ادبی و عرفانی بود، از سن ۱۴ سالگی به سرودن شعر مبادرت کرد و اشعار او در روزنامه بیداری چاپ می‌شد. وی در سال ۱۳۰۸ش در سن ۱۸ سالگی ازدواج نمود و حاصل این ازدواج ۹ فرزند بود. او در دوران فراغت از کار نقاشی، به آموختن مقدمات عربی پرداخت و ازآنجاکه صنعت نقاشی فرش کساد شد، ناچار در سال ۱۳۱۴ به دعوت شادروان (بینش آق اولی) اولین پیشکار دارایی وقت کرمان که خود ادیب و شاعر و عضو انجمن ادبی خواجو بود، در اداره دارایی کرمان استخدام شد<ref>ر.ک: همان، ص4</ref>.
همایون در سال ۱۳۱۶ از آثار خود کتابی به نام «منتخبات همایون» و در سال‌های بعد کتاب «گلزار همایون» را به چاپ رسانید. وی به خاندان عصمت و طهارت، به‌ویژه حضرت علی(ع) و حضرت امام حسین(ع) ارادتی خاص داشت و در ثنا و رثای آنان اشعار زیادی سروده است. او نماز را با اخلاص می‌خواند و تلاوت آیاتی چند از قرآن مجید، از جمله برنامه‌های روزانه وی بود.
== وفات ==
همایون کرمانی در سن ۶۸ سالگی در 5 اردیبهشت سال ۱۳۵۸ش. بر اثر سکته قلبی درگذشت و در گورستان کهنه‌ی شهر، معروف به «سید حسین» در حوالی غرب آرامگاه شاعر و عارف مشهور فؤاد کرمانی (1227-1317ش)، به خاک سپرده شد.
== آثار ==
دیوان همایون کرمانی




خط ۴۳: خط ۵۸:


==منابع مقاله==
==منابع مقاله==
 
اسداللهی، احمد، مقدمه «دیوان همایون کرمانی»، محمد همایون کرمانی، کرمان، مرکز کرمان‌شناسی، چاپ اول، 1376ش.


==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==
خط ۵۱: خط ۶۶:


[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]]
[[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]]
[[رده:مقالات تکمیلی کوتاه (خرداد-باقی‌زاده)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۵۱

محمد تجربه‌کار کرمانی (1290-1358ش)، متخلص و مشهور به «همایون کرمانی»، ادیب و شاعر کرمانی

همایون کرمانی، محمد
نام
نام‌های دیگر
نام پدر میرزا علی‌اکبر
متولد شانزدهم مرداد ماه 1290ش
محل تولد کرمان
رحلت 5 اردیبهشت سال ۱۳۵۸ش
اساتید
برخی آثار دیوان همایون کرمانی
کد مؤلف AUTHORCODE17635AUTHORCODE

ولادت

او فرزند میرزا علی‌اکبر معروف به میرزا بزرگ بود و روز شانزدهم مردادماه 1290ش مطابق با شانزدهم جمادی‌الاول 1329ق در محله‌ی گلبازخان، از محله‌های کهن و سادات‌نشین کرمان دیده به دنیا گشود[۱].

پدر او مردی مؤمن ومتدین و به حرفه پیله‌وری، بین کرمان و مشیز [بردسیر] اشتغال داشت و ازآنجاکه پس از تولد محمد تجربه‌کار، در کارش رونقی پیدا کرد، همواره می‌گفت: قدم محمد میمون و مبارک و همایون بود و به همین جهت مرحوم محمد تجربه‌کار، واژه «همایون» را برای تخلص خود برگزید[۲].

تحصیلات

محمد تجربه‌کار (همایون کرمانی) پس از پایان تحصیلات مقدماتی به شغل نقاشی فرش روی آورد و ازآنجاکه دارای ذوق ادبی و عرفانی بود، از سن ۱۴ سالگی به سرودن شعر مبادرت کرد و اشعار او در روزنامه بیداری چاپ می‌شد. وی در سال ۱۳۰۸ش در سن ۱۸ سالگی ازدواج نمود و حاصل این ازدواج ۹ فرزند بود. او در دوران فراغت از کار نقاشی، به آموختن مقدمات عربی پرداخت و ازآنجاکه صنعت نقاشی فرش کساد شد، ناچار در سال ۱۳۱۴ به دعوت شادروان (بینش آق اولی) اولین پیشکار دارایی وقت کرمان که خود ادیب و شاعر و عضو انجمن ادبی خواجو بود، در اداره دارایی کرمان استخدام شد[۳].

همایون در سال ۱۳۱۶ از آثار خود کتابی به نام «منتخبات همایون» و در سال‌های بعد کتاب «گلزار همایون» را به چاپ رسانید. وی به خاندان عصمت و طهارت، به‌ویژه حضرت علی(ع) و حضرت امام حسین(ع) ارادتی خاص داشت و در ثنا و رثای آنان اشعار زیادی سروده است. او نماز را با اخلاص می‌خواند و تلاوت آیاتی چند از قرآن مجید، از جمله برنامه‌های روزانه وی بود.

وفات

همایون کرمانی در سن ۶۸ سالگی در 5 اردیبهشت سال ۱۳۵۸ش. بر اثر سکته قلبی درگذشت و در گورستان کهنه‌ی شهر، معروف به «سید حسین» در حوالی غرب آرامگاه شاعر و عارف مشهور فؤاد کرمانی (1227-1317ش)، به خاک سپرده شد.

آثار

دیوان همایون کرمانی


پانويس

  1. ر.ک: اسداللهی، احمد، ص1
  2. ر.ک: همان، ص1-2
  3. ر.ک: همان، ص4


منابع مقاله

اسداللهی، احمد، مقدمه «دیوان همایون کرمانی»، محمد همایون کرمانی، کرمان، مرکز کرمان‌شناسی، چاپ اول، 1376ش.

وابسته‌ها