دیوان آقا محمدکاظم واله اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' الدین' به 'الدین') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = /د9 / 7503 PIR | | کد کنگره = /د9 / 7503 PIR | ||
| موضوع = شعر | | موضوع = شعر فارسی- قرن 13ق. | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = | | تعداد جلد = | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =27970 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = 2123-9615 | | کد پدیدآور = 2123-9615 | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
اگرچه عصر ظهور [[واله اصفهانی، محمدیوسف|آقامحمدکاظم واله]] یکی از دوره‌های انقلاب ادبی است، اما نباید انتظار داشت که او در شاعری همپایه اساتید درجه اول آن زمان و اشعارش با امثال سحاب و مجمر و صافی همسنگ باشد. بااین‌حال در آثار وی اشعار پخته، پرمغز و مضامین خوب یافت می‌شود که بر مقام شاعری و سخن‌سنجی او گواهی صادق است. مخصوصاً ماده تاریخ‌های او برای تاریخ رجال آن عهد بسیار مهم و گران‌بهاست؛ از قبیل تاریخ وفات حکیم و عارف معروف آقامحمد بیدآبادی که در یک بیت دو ماده تاریخ ساخته و همین قطعه روی سنگ لوح قبر آقامحمد به خط نستعلیق بسیار زیبا نوشته شده است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص18-17</ref> | اگرچه عصر ظهور [[واله اصفهانی، محمدیوسف|آقامحمدکاظم واله]] یکی از دوره‌های انقلاب ادبی است، اما نباید انتظار داشت که او در شاعری همپایه اساتید درجه اول آن زمان و اشعارش با امثال سحاب و مجمر و صافی همسنگ باشد. بااین‌حال در آثار وی اشعار پخته، پرمغز و مضامین خوب یافت می‌شود که بر مقام شاعری و سخن‌سنجی او گواهی صادق است. مخصوصاً ماده تاریخ‌های او برای تاریخ رجال آن عهد بسیار مهم و گران‌بهاست؛ از قبیل تاریخ وفات حکیم و عارف معروف آقامحمد بیدآبادی که در یک بیت دو ماده تاریخ ساخته و همین قطعه روی سنگ لوح قبر آقامحمد به خط نستعلیق بسیار زیبا نوشته شده است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص18-17</ref> | ||
واله قصیده بسیار زیبایی در مدح مولای متقیان علی(ع) دارد که توضیح ابیات مختلف آن در انتهای دیوان آمده است:<ref>ر.ک: متن کتاب، ص621-616</ref> | واله قصیده بسیار زیبایی در مدح [[امام علی علیه‌السلام|مولای متقیان علی(ع)]] دارد که توضیح ابیات مختلف آن در انتهای دیوان آمده است:<ref>ر.ک: متن کتاب، ص621-616</ref> | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''نه گردونم کند رحم و نه بختم رهنما گردد''|2='' مگر خضر رهم گردد علی عالی اعلا''}} | |||
{{ب|''قسیم النار و الجنة، نصیرالدین و الملة''|2='' قتیل لشکر اعدا ظهیر حضرت مولا''<ref>ر.ک: همان، ص466</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۲: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | [[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۵۹
| دیوان آقامحمدکاظم واله اصفهانی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | واله اصفهانی، محمدیوسف (نویسنده) عبداللهی، رضا (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | دیوان واله اصفهانی |
| ناشر | برگ |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1371ش |
| چاپ | یکم |
| موضوع | شعر فارسی- قرن 13ق. |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | /د9 / 7503 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان آقا محمدکاظم واله اصفهانی، مجموعه اشعار محمدکاظم اصفهانی معروف به واله اصفهانی (درگذشته 1229ش) است که در اواخر عهد زندیه و اوایل دوره قاجاریه می‌زیسته است. این دیوان با مقدمه، تصحیح و حواشی رضا عبداللهی منتشر شده است.
اگرچه عصر ظهور آقامحمدکاظم واله یکی از دوره‌های انقلاب ادبی است، اما نباید انتظار داشت که او در شاعری همپایه اساتید درجه اول آن زمان و اشعارش با امثال سحاب و مجمر و صافی همسنگ باشد. بااین‌حال در آثار وی اشعار پخته، پرمغز و مضامین خوب یافت می‌شود که بر مقام شاعری و سخن‌سنجی او گواهی صادق است. مخصوصاً ماده تاریخ‌های او برای تاریخ رجال آن عهد بسیار مهم و گران‌بهاست؛ از قبیل تاریخ وفات حکیم و عارف معروف آقامحمد بیدآبادی که در یک بیت دو ماده تاریخ ساخته و همین قطعه روی سنگ لوح قبر آقامحمد به خط نستعلیق بسیار زیبا نوشته شده است.[۱]
واله قصیده بسیار زیبایی در مدح مولای متقیان علی(ع) دارد که توضیح ابیات مختلف آن در انتهای دیوان آمده است:[۲]
| نه گردونم کند رحم و نه بختم رهنما گردد | مگر خضر رهم گردد علی عالی اعلا | |
| قسیم النار و الجنة، نصیرالدین و الملة | قتیل لشکر اعدا ظهیر حضرت مولا[۳] |
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.