دیوان فصیحی هروی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'فارسي ' به 'فارسی') |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[فصیحی هروی]] (نویسنده) | [[فصیحی هروی]] (نویسنده) | ||
[[قیصری، ابراهیم]] (محقق) | [[قیصری، ابراهیم]] (محقق) | ||
[[دهقانی، محمد]] (مقدمهنویس) | [[دهقانی، محمد]] (مقدمهنویس) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره =/د9 / 6495 PIR | | کد کنگره =/د9 / 6495 PIR | ||
| موضوع =شعر | | موضوع =شعر فارسی- قرن 11ق. | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = امیرکبیر | | ناشر = امیرکبیر | ||
خط ۲۱: | خط ۲۳: | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = 1 | | تعداد جلد = 1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =28448 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور =18454 | | کد پدیدآور =18454 | ||
خط ۴۹: | خط ۵۱: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 مکرمی]] | [[رده:مقالات اردیبهشت 01 مکرمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]] |
نسخهٔ کنونی تا ۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۰
دیوان فصیحی هروی | |
---|---|
پدیدآوران | فصیحی هروی (نویسنده)
قیصری، ابراهیم (محقق) دهقانی، محمد (مقدمهنویس) |
ناشر | امیرکبیر |
مکان نشر | ایران- تهران |
سال نشر | 1383ش |
چاپ | یکم |
موضوع | شعر فارسی- قرن 11ق. |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /د9 / 6495 PIR |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان فصیحی هروی، مجموعه اشعار فصیحی هروی است که به اهتمام ابراهیم قیصری گردآوری شده است.
اغلب اشعار مدحی فصیحی، اعم از قصیده و ترکیببند و قطعه و ترجیعبند، در مدح حسین خان شاملو، حاکم هرات است. فقط یک قصیده در مدح پادشاه صفوی - شاه صفی - دارد و این نشان میدهد که او به هر علت، از دربار صفوی و محیطها و مناسبات اجتماعی گستردهتر، دور بوده است. بهجز خان، مابقی ممدوحان وی، اشخاص گمنام یا نهچندان معروفند که هیچیک منشأ کار یا اثر مهمی نبودهاند. شمار اینها زیاد نیست و شاعر اغلبشان را طی قطعههای کوتاه و دوستانه، ستوده است؛ چنانکه نمیتوان نام آنها را «مدح» به معنای سنتی و رسمی آن، به حساب آورد[۱].
در دیوان فصیحی، دو سه هجویه کوتاه هم دیده میشود که موضوع آنها اشخاص حامل ذکری هستند به نامهای نادم شاعر و سلیمان غور. چند ماده تاریخ هم در وفات و ولادت و امثال آن سروده که احتمالا نماینده نام دوستان اوست و در میانشان هیچ آدم مهمی دیده نمیشود. این همه نشان میدهد که مناسبات و روابط اجتماعی شاعر تا چه حد محدود بوده است. لیکن در حیطه همین فضا و روابط محدود هم شاعر آسوده نبوده و شکوهها از «اقران» خود داشته که در کمین بودهاند تا شاید نقطعه ضعفی از او به دست آورند.
ویژگی دیوان حاضر آن است که فضای ذهنی و معنوی شاعر آن، چندان وسعتی ندارد؛ در شعر او، از اندیشههای بلند عرفانی یا فلسفی خبری نیست؛ آنچه هست، برخی اصطلاحات صوفیانه است که بهمقدار اندک بهکار رفته است[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.