دیوان عمادی شهریاری: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR28111J1.jpg | عنوان =دیوان عمادی شهریاری | عنوان‌های د...» ایجاد کرد)
     
    جز (جایگزینی متن - 'فارسي ' به 'فارسی')
     
    (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۵: خط ۵:
    |پدیدآورندگان  
    |پدیدآورندگان  
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[]] (نویسنده)
    [[عمادی شهریاری، عمادالدین]] (نویسنده)
    [[]] (محقق)
    [[حبیبی‌نژاد، ذبیح‌الله]] (مصحح)
    [[]] (مترجم)
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان =
    | زبان = فلرسی
    | کد کنگره =‏
    | کد کنگره =‏ ‎‏/‎‏د‎‏9 / 5064 PIR
    | موضوع =
    | موضوع = شعر فارسی- قرن 6ق.
    |ناشر  
    |ناشر  
    | ناشر =  
    | ناشر = طلایه
    | مکان نشر =
    | مکان نشر = ایران - تهران
    | سال نشر =  
    | سال نشر = 1381ش


    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE28111AUTOMATIONCODE
    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE28111AUTOMATIONCODE
    | چاپ =
    | چاپ = یکم
    | شابک =
    | شابک = 964-5623-55-3
    | تعداد جلد =
    | تعداد جلد = 1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =28111
    | کتابخوان همراه نور =
    | کتابخوان همراه نور =
    | کد پدیدآور =
    | کد پدیدآور = 18222، 18223
    | پس از =
    | پس از =
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
       
       
    '''دیوان عمادی شهریاری،''' حاوی اشعار سراینده عهد سلجوقی [[عمادی شهریاری، عمادالدین|عمادالدین غزنوی]] مشهور به عمادی یا شهریاری (درگذشته 573/582ق) است. دیوان با مقدمه و تصحیح [[حبیبی‌نژاد، ذبیح‌الله|ذبیح‌الله حبیبی‌نژاد]] منتشر شده است.


    [[عمادی شهریاری، عمادالدین|عمادی شهریاری]]، شاعری زیباسخن و لطیف‌طبع و در قصیده‌گویی منفرد بوده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص18</ref>‏. روش [[عمادی شهریاری، عمادالدین|عمادی]] در شعر، همان روش معهود شاعران در قرن ششم است؛ یعنی افکار و مضامین باریک و دقیق را در عبارات سلیس و ترکیبات بدیع می‌پروراند و اگرچه معانی و مضامین خود را مبتنی بر مسائل غامض علمی یا تصورات خارج از محیط عادت نمی‌کند، بااین‌حال فهم اشعار او گاه به سبب تشبیهات و تعبیرات خاص دشوار می‌شود و برروی‌هم می‌توان گفت سادگی و روانی در غالب اشعار او بیشتر غلبه دارد تا غموض و ابهام بعضی از آنها که نتیجه پیچیدن در اوهام و خیالات باریک و استفاده از الفاظ دشوار و ترکیبات صعب است<ref>ر.ک: همان، ص 47</ref>‏.


    '''دیوان عمادی شهریاری''' حاوی اشعار سراینده عهد سلجوقی عماد الدین غزنوی مشهور به عمادی یا شهریاری (درگذشته 573/582ق) است. دیوان با مقدمه و تصحیح ذبیح‌الله حبیبی‌نژاد منتشر شده است.  
    محتوای بیشتر قصاید و قطعات [[عمادی شهریاری، عمادالدین|عمادی]] را مدح سلاطین و امرای باوندی و سلجوقی تشکیل می‌دهد. از میان ممدوحان وی به «سیف‌الدین عمادالدوله بن فرامرز شاه مازندران» علاقه بیشتری دارد و این موضوع هم از تعداد قصاید (13 قصیده از 20 قصیده) و هم از لحن و توصیف [[عمادی شهریاری، عمادالدین|عمادی]] در اشعار مشخص می‌شود<ref>ر.ک: صفرزاده، حبیب، ص238</ref>‏.  


    عمادی شهریاری، شاعری زیباسخن و لطیف طبع و در قصیده‌گویی منفرد بوده است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص18</ref>‏  روش عمادی در شعر، همان روش معهود شاعران در قرن ششم است، یعنی افکار و مضامین باریک و دقیق را در عبارات سلیس و ترکیبات بدیع می‌پروراند و اگرچه معانی و مضامین خود را مبتنی بر مسائل غامض علمی یا تصورات خارج از محیط عادت نمی‌کند. با این حال فهم اشعار او گاه به سبب تشبیهات و تعبیرات خاص دشوار می‌شود و بر روی‌هم می‌توان گفت سادگی و روانی در غالب اشعار او بیشتر غلبه دارد تا غموض و ابهام بعضی از آنها که نتیجه پیچیدن در اوهام و خیالات باریک و استفاده از الفاظ دشوار و ترکیبات صعب است.<ref>ر.ک: همان، ص 47</ref>‏
    [[عمادی شهریاری، عمادالدین|عمادی]] در جای‌جای اشعارش مخاطب را به زهد و پرهیزگاری در دنیا دعوت می‌کند. برخی قصاید او به‌طور مستقل در خدمت زهد و اندرز هستند و در برخی قصاید نیز بخش تشبیب مشتمل بر این موضوع است. [[عمادی شهریاری، عمادالدین|عمادی]] موضوع زهد و اندرز را در غزلیات و قطعاتش نیز وارد ساخته است<ref>ر.ک: همان، ص239</ref>‏.
     
    محتوای بیشتر  قصاید و قطعات عمادی را مدح سلاطین و امراء باوندی و سلجوقی تشکیل می‌دهد. از میان ممدوحان وی به «سیف الدین عمادالدوله بن فرامرز شاه مازندران» علاقه بیشتری دارد و این موضوع هم از تعداد قصاید (13 قصیده از 20 قصیده) و هم از لحن و توصیف عمادی در اشعار مشخص می‌شود .<ref>ر.ک: صفرزاده، حبیب، ص238</ref>‏   
     
    عمادی در جای‌جای اشعارش مخاطب را به زهد و پرهیزگاری در دنیا دعوت می‌کند. برخی قصاید او به‌طور مستقل در خدمت زهد و اندرز هستند و در برخی قصاید نیز بخش تشبیب مشتمل بر این موضوع است. عمادی موضوع زهد و اندرز را در غزلیات و قطعاتش نیز وارد ساخته است.<ref>ر.ک: همان، ص239</ref>‏  


    ==پانویس==
    ==پانویس==
    <references/>
    <references />
    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    # مقدمه و متن کتاب.  
    # مقدمه و متن کتاب.  
    # صفرزاده، حبیب، «بررسی و تحلیل اشعار عمادی شهریاری (غزنوی) از منظر سبک‌شناسی»، سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، اسفند 1399، شماره 58، ص 223 تا 241؛ به آدرس اینترنتی:
    #[[:noormags:1742629| صفرزاده، حبیب، «بررسی و تحلیل اشعار عمادی شهریاری (غزنوی) از منظر سبک‌شناسی»، سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، اسفند 1399، شماره 58، ص 223 تا 241]].
    https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1742629




    خط ۵۴: خط ۵۰:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:مقالات فاقد جدول]]
    [[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
    [[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
    [[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]]
    [[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]]
    [[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۲

    دیوان عمادی شهریاری
    دیوان عمادی شهریاری
    پدیدآورانعمادی شهریاری، عمادالدین (نویسنده) حبیبی‌نژاد، ذبیح‌الله (مصحح)
    ناشرطلایه
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1381ش
    چاپیکم
    شابک964-5623-55-3
    موضوعشعر فارسی- قرن 6ق.
    زبانفلرسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏ ‎‏/‎‏د‎‏9 / 5064 PIR
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    دیوان عمادی شهریاری، حاوی اشعار سراینده عهد سلجوقی عمادالدین غزنوی مشهور به عمادی یا شهریاری (درگذشته 573/582ق) است. دیوان با مقدمه و تصحیح ذبیح‌الله حبیبی‌نژاد منتشر شده است.

    عمادی شهریاری، شاعری زیباسخن و لطیف‌طبع و در قصیده‌گویی منفرد بوده است[۱]‏. روش عمادی در شعر، همان روش معهود شاعران در قرن ششم است؛ یعنی افکار و مضامین باریک و دقیق را در عبارات سلیس و ترکیبات بدیع می‌پروراند و اگرچه معانی و مضامین خود را مبتنی بر مسائل غامض علمی یا تصورات خارج از محیط عادت نمی‌کند، بااین‌حال فهم اشعار او گاه به سبب تشبیهات و تعبیرات خاص دشوار می‌شود و برروی‌هم می‌توان گفت سادگی و روانی در غالب اشعار او بیشتر غلبه دارد تا غموض و ابهام بعضی از آنها که نتیجه پیچیدن در اوهام و خیالات باریک و استفاده از الفاظ دشوار و ترکیبات صعب است[۲]‏.

    محتوای بیشتر قصاید و قطعات عمادی را مدح سلاطین و امرای باوندی و سلجوقی تشکیل می‌دهد. از میان ممدوحان وی به «سیف‌الدین عمادالدوله بن فرامرز شاه مازندران» علاقه بیشتری دارد و این موضوع هم از تعداد قصاید (13 قصیده از 20 قصیده) و هم از لحن و توصیف عمادی در اشعار مشخص می‌شود[۳]‏.

    عمادی در جای‌جای اشعارش مخاطب را به زهد و پرهیزگاری در دنیا دعوت می‌کند. برخی قصاید او به‌طور مستقل در خدمت زهد و اندرز هستند و در برخی قصاید نیز بخش تشبیب مشتمل بر این موضوع است. عمادی موضوع زهد و اندرز را در غزلیات و قطعاتش نیز وارد ساخته است[۴]‏.

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ص18
    2. ر.ک: همان، ص 47
    3. ر.ک: صفرزاده، حبیب، ص238
    4. ر.ک: همان، ص239

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. صفرزاده، حبیب، «بررسی و تحلیل اشعار عمادی شهریاری (غزنوی) از منظر سبک‌شناسی»، سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، اسفند 1399، شماره 58، ص 223 تا 241.



    وابسته‌ها