شاهنامه فردوسی (نشر قطره): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'شاهنامه (ابهام زدایی)' به 'شاهنامه (ابهام‌زدایی)') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره =1فا 8 / 4494 PIR | | کد کنگره =1فا 8 / 4494 PIR | ||
| موضوع = شعر | | موضوع = شعر فارسی- قرن 4ق. | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| شابک =964-5958-12-1 | | شابک =964-5958-12-1 | ||
| تعداد جلد = 1 | | تعداد جلد = 1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =03579 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور =2092 | | کد پدیدآور =2092 | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|شاهنامه (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''شاهنامه فردوسی،''' بزرگ‌ترین اثر حماسی فارسی و از شاهکارهای حماسی ادبیات جهان، سروده [[فردوسی، ابوالقاسم|ابوالقاسم فردوسی]]، متعلق به اواخر قرن چهارم هجری است. شاهنامه مثنوی‌ای در حدود پنجاه هزار بیت در بحر متقارت مثمن محذوف یا مقصور (فعولن فعولن فعولن فعول/فَعَل) و شامل روایات اساطیری و پهلوانی و تاریخی ایران از عهد کیومرث تا پایان روزگار یزدگرد سوم ساسانی است. مأخذ عمده شاهنامه ظاهراً شاهنامه منثور ابومنصوری بوده است. | '''شاهنامه فردوسی،''' بزرگ‌ترین اثر حماسی فارسی و از شاهکارهای حماسی ادبیات جهان، سروده [[فردوسی، ابوالقاسم|ابوالقاسم فردوسی]]، متعلق به اواخر قرن چهارم هجری است. شاهنامه مثنوی‌ای در حدود پنجاه هزار بیت در بحر متقارت مثمن محذوف یا مقصور (فعولن فعولن فعولن فعول/فَعَل) و شامل روایات اساطیری و پهلوانی و تاریخی ایران از عهد کیومرث تا پایان روزگار یزدگرد سوم ساسانی است. مأخذ عمده شاهنامه ظاهراً شاهنامه منثور ابومنصوری بوده است. | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۴: | ||
شاهنامه به علت ازدست‌رفتن بیشتر آثار نظم و نثر فارسی پیش از [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]]، بزرگ‌ترین گنجینه واژگان زبان فارسی بشمار می‌رود.<ref>ر.ک: خالقی مطلق، جلال، ص514</ref> | شاهنامه به علت ازدست‌رفتن بیشتر آثار نظم و نثر فارسی پیش از [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]]، بزرگ‌ترین گنجینه واژگان زبان فارسی بشمار می‌رود.<ref>ر.ک: خالقی مطلق، جلال، ص514</ref> | ||
[[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] از شاهنامه و مأخذ خود بارها به لفظ «نامه»، «نامه باستان»، «نامه خسروان»، «نامه شهریار» و نظایر آن نام برده، ولی جایی اثر خود را «شاهنامه» یا به‌ضرورت وزن «شهنامه» ننامیده است؛ اما چون همه منابع پس از [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]]، کتاب او را به این عنوان نامیده‌اند و همچنین در همه دست‌نویس‌های این کتاب و ترجمه عربی [[بنداری، | [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] از شاهنامه و مأخذ خود بارها به لفظ «نامه»، «نامه باستان»، «نامه خسروان»، «نامه شهریار» و نظایر آن نام برده، ولی جایی اثر خود را «شاهنامه» یا به‌ضرورت وزن «شهنامه» ننامیده است؛ اما چون همه منابع پس از [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]]، کتاب او را به این عنوان نامیده‌اند و همچنین در همه دست‌نویس‌های این کتاب و ترجمه عربی [[بنداری، قوام‌الدین|قوام‌الدین بنداری]] عنوان آن «شاهنامه» است، دیگر تردیدی نمی‌ماند که عنوان کتاب در اصل هم «شاهنامه» بوده است که ترجمه فارسی «خداینامگ» در پهلوی است.<ref>ر.ک: همان، ص513-512</ref> | ||
در باب فرهنگ شاهنامه، غیر از لغت شاهنامه [[بغدادی، عبدالقادر بن عمر|عبدالقادر بغدادی]]، فرهنگ شاهنامه اثر [[وولف، ف|ف. وولف]]، را می‌توان یاد کرد. از میان مهم‌ترین پژوهش‌ها نیز به حماسه ملی ایران نوشته [[نولدکه، تئودور|تئودور نولدکه]] می‌توان اشاره کرد.<ref>ر.ک: مقدمه، ص9؛ خالقی مطلق، جلال، ص518</ref> | در باب فرهنگ شاهنامه، غیر از لغت شاهنامه [[بغدادی، عبدالقادر بن عمر|عبدالقادر بغدادی]]، فرهنگ شاهنامه اثر [[وولف، ف|ف. وولف]]، را می‌توان یاد کرد. از میان مهم‌ترین پژوهش‌ها نیز به حماسه ملی ایران نوشته [[نولدکه، تئودور|تئودور نولدکه]] می‌توان اشاره کرد.<ref>ر.ک: مقدمه، ص9؛ خالقی مطلق، جلال، ص518</ref> | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۷: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه و متن کتاب. | # مقدمه و متن کتاب. | ||
# خالقی مطلق، جلال، «شاهنامۀ فردوسی»، دانشنامه جهان اسلام، جلد 26، ص 512 تا | #[[:noormags:1712135| خالقی مطلق، جلال، «شاهنامۀ فردوسی»، دانشنامه جهان اسلام، جلد 26، ص 512 تا 519]]. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[واج‌شناسی شاهنامه: پژوهشی در خوانش واژگان شاهنامه]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | [[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۴
| شاهنامه فردوسی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فردوسی، ابوالقاسم (نویسنده) |
| ناشر | نشر قطره |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1379ش. |
| چاپ | چاپ ششم |
| شابک | 964-5958-12-1 |
| موضوع | شعر فارسی- قرن 4ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1فا 8 / 4494 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شاهنامه فردوسی، بزرگ‌ترین اثر حماسی فارسی و از شاهکارهای حماسی ادبیات جهان، سروده ابوالقاسم فردوسی، متعلق به اواخر قرن چهارم هجری است. شاهنامه مثنوی‌ای در حدود پنجاه هزار بیت در بحر متقارت مثمن محذوف یا مقصور (فعولن فعولن فعولن فعول/فَعَل) و شامل روایات اساطیری و پهلوانی و تاریخی ایران از عهد کیومرث تا پایان روزگار یزدگرد سوم ساسانی است. مأخذ عمده شاهنامه ظاهراً شاهنامه منثور ابومنصوری بوده است.
شاهنامه به علت ازدست‌رفتن بیشتر آثار نظم و نثر فارسی پیش از فردوسی، بزرگ‌ترین گنجینه واژگان زبان فارسی بشمار می‌رود.[۱]
فردوسی از شاهنامه و مأخذ خود بارها به لفظ «نامه»، «نامه باستان»، «نامه خسروان»، «نامه شهریار» و نظایر آن نام برده، ولی جایی اثر خود را «شاهنامه» یا به‌ضرورت وزن «شهنامه» ننامیده است؛ اما چون همه منابع پس از فردوسی، کتاب او را به این عنوان نامیده‌اند و همچنین در همه دست‌نویس‌های این کتاب و ترجمه عربی قوام‌الدین بنداری عنوان آن «شاهنامه» است، دیگر تردیدی نمی‌ماند که عنوان کتاب در اصل هم «شاهنامه» بوده است که ترجمه فارسی «خداینامگ» در پهلوی است.[۲]
در باب فرهنگ شاهنامه، غیر از لغت شاهنامه عبدالقادر بغدادی، فرهنگ شاهنامه اثر ف. وولف، را می‌توان یاد کرد. از میان مهم‌ترین پژوهش‌ها نیز به حماسه ملی ایران نوشته تئودور نولدکه می‌توان اشاره کرد.[۳]
ترجمه کامل شاهنامه به انگلیسی که از شهرت بسزایی برخوردار است، ترجمه برادران وارنر است (لندن، 1925-1905). به زبان فرانسه نیز هنوز بهترین و مشهورترین ترجمه، همان کار ژول مول است که همسر او پس از مرگ مترجم منتشر کرد (پاریس، 1877-1876).[۴]
در کتاب حاضر، متن کامل شاهنامه ارائه شده است. در ابتدای آن نیز شرح حال و معرفی شاهنامه به نقل از دایرةالمعارف فارسی دکتر مصاحب آمده است.[۵]