دیوان اشعار ملا علی‌آقا مولانا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره =/م8د9 / 7419 PIR | | کد کنگره =/م8د9 / 7419 PIR | ||
| موضوع = شعر | | موضوع = شعر فارسی- قرن 13ق. | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = پایا | | ناشر = پایا | ||
| مکان نشر = | | مکان نشر =ایران - تهران | ||
| سال نشر = 1383ش. | | سال نشر = 1383ش. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE28381AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE28381AUTOMATIONCODE | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| شابک =964-6748-44-9 | | شابک =964-6748-44-9 | ||
| تعداد جلد = 1 | | تعداد جلد = 1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =28381 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور =18416، 18417 | | کد پدیدآور =18416، 18417 | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''دیوان اشعار ملا علی‌آقا مولانا''''''مسمی به ذخيرة السالكين'''، مشتمل بر اشعار صوفی سالک آخوند [[مولانا، علی بن مؤمن|ملا علی بن مؤمن]] (درگذشته 1344ق) ملقب به مولاناست. این اثر با مقدمه و تصحیح [[مولانا، مرتضی|مرتضی مولانا]] منتشر شده است. | |||
اشعار مولانا مشتمل بر مثنویات، قصاید و رباعیات عرفانی است. مولانا اوایل به‌عنوان «مضطر» و بعد به‌عنوان «مقصود» و گاهی «مقصودعلی» تخلص می‌کرده است. قسمتی از اشعار عرفانی را اوایل با تخلص «مضطر» سروده، نظیر نسب‌نامه سلاسل صوفیه که بسیار مطول است و یا مناظرات عرفانی که با امام جمعه داشته است و به سال‌های اولیه دوران تصوف مرحوم مولانا مربوط است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص20</ref> | |||
اشعار مولانا مشتمل بر مثنویات، قصاید و رباعیات عرفانی است. مولانا اوایل | |||
او در بسیاری از اشعار به تبیین افکار و اعتقادات صوفیه پرداخته است | او در بسیاری از اشعار به تبیین افکار و اعتقادات صوفیه پرداخته است. | ||
مولانا با وجود تنگدستی و ضیق معیشت، برای امرار معاش و کسب مال، نسبت به ارباب مال و جاه مطلقا بی‌اعتنا بوده و مدح انبیا و به‌خصوص حضرت صاحب‌الامر اغلب سروده‌هایش را در بر می‌گیرد.<ref>ر.ک: مقدمه، ص21</ref> وی در طرق مختلف صوفیه سلوک کرده و آخرین مرحله سلوکش منتهی به طریقه‌ای خاص برای ارتباط با حضرت بقیة‌الله می‌شود.<ref>ر.ک: همان، ص13</ref> او در استکانت و خضوع در پیشگاه مهدی موعود(عج) مثنوی زیبایی سروده که با این ابیات آغاز می‌شود: | |||
''' | {{شعر}} | ||
{{ب|''صاحب‌الامر ای شه صاحب‌کلاه''|2=''بر جنابت جمع اوصاف اله''}} | |||
{{ب|''تو شهی شاهان گدای کوی تو''|2='' نور مهر و مه ز نور روی تو''<ref>ر.ک: متن کتاب، ص27</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۵۰: | خط ۴۵: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه | مقدمه کتاب. | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۳: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | [[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده تیر 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۸
| دیوان اشعار ملا علی آقا مولانا | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مولانا، علی بن مؤمن (نویسنده) مولانا، مرتضی (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | ذخیرة السالکین |
| ناشر | پایا |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1383ش. |
| چاپ | اول |
| شابک | 964-6748-44-9 |
| موضوع | شعر فارسی- قرن 13ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /م8د9 / 7419 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
'دیوان اشعار ملا علی‌آقا مولانا'مسمی به ذخيرة السالكين، مشتمل بر اشعار صوفی سالک آخوند ملا علی بن مؤمن (درگذشته 1344ق) ملقب به مولاناست. این اثر با مقدمه و تصحیح مرتضی مولانا منتشر شده است.
اشعار مولانا مشتمل بر مثنویات، قصاید و رباعیات عرفانی است. مولانا اوایل به‌عنوان «مضطر» و بعد به‌عنوان «مقصود» و گاهی «مقصودعلی» تخلص می‌کرده است. قسمتی از اشعار عرفانی را اوایل با تخلص «مضطر» سروده، نظیر نسب‌نامه سلاسل صوفیه که بسیار مطول است و یا مناظرات عرفانی که با امام جمعه داشته است و به سال‌های اولیه دوران تصوف مرحوم مولانا مربوط است.[۱]
او در بسیاری از اشعار به تبیین افکار و اعتقادات صوفیه پرداخته است.
مولانا با وجود تنگدستی و ضیق معیشت، برای امرار معاش و کسب مال، نسبت به ارباب مال و جاه مطلقا بی‌اعتنا بوده و مدح انبیا و به‌خصوص حضرت صاحب‌الامر اغلب سروده‌هایش را در بر می‌گیرد.[۲] وی در طرق مختلف صوفیه سلوک کرده و آخرین مرحله سلوکش منتهی به طریقه‌ای خاص برای ارتباط با حضرت بقیة‌الله می‌شود.[۳] او در استکانت و خضوع در پیشگاه مهدی موعود(عج) مثنوی زیبایی سروده که با این ابیات آغاز می‌شود:
| صاحب‌الامر ای شه صاحب‌کلاه | بر جنابت جمع اوصاف اله | |
| تو شهی شاهان گدای کوی تو | نور مهر و مه ز نور روی تو[۴] |
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.