ظهیری نیشابوری، ظهیرالدین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ظهیری (ابهام زدایی)' به 'ظهیری (ابهامزدایی)') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|ظهیری (ابهامزدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|ظهیری ( | |||
'''ظهيرالدين نيشابورى''' (متوفای حدود 582 ق)، بر پايه گفتار [[راوندی، محمد بن علی|راوندى]] در [[راحة الصدور و آية السرور در تاریخ آل سلجوق|راحة الصدور و آية السرور]]، از بزرگان دربارى عهد سلجوقى و آموزگار دو تن از شاهزادگان اين سلسله بود كه در روزگار آخرين حاكم سلجوقى ايران؛ يعنى طغرل بن ارسلان به نوشتن [[سلجوقنامه]] دست گشاد. | '''ظهيرالدين نيشابورى''' (متوفای حدود 582 ق)، بر پايه گفتار [[راوندی، محمد بن علی|راوندى]] در [[راحة الصدور و آية السرور در تاریخ آل سلجوق|راحة الصدور و آية السرور]]، از بزرگان دربارى عهد سلجوقى و آموزگار دو تن از شاهزادگان اين سلسله بود كه در روزگار آخرين حاكم سلجوقى ايران؛ يعنى طغرل بن ارسلان به نوشتن [[سلجوقنامه]] دست گشاد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۳۳
ظهيرالدين نيشابورى (متوفای حدود 582 ق)، بر پايه گفتار راوندى در راحة الصدور و آية السرور، از بزرگان دربارى عهد سلجوقى و آموزگار دو تن از شاهزادگان اين سلسله بود كه در روزگار آخرين حاكم سلجوقى ايران؛ يعنى طغرل بن ارسلان به نوشتن سلجوقنامه دست گشاد.
| نام | ظهیری نیشابوری، ظهیرالدین |
|---|---|
| نامهای دیگر | نیشابوری، ظهیرالدین |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 582 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | سلجوقنامه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03922AUTHORCODE |
برای دیگر کاربردها، ظهیری (ابهامزدایی) را ببینید.
از زندگى وى اطلاعات چندانى در دست نيست، اما روشن است كه او در دستگاه پادشاهان سلجوقى مانند طغرل و سلطان مسعود مىزيست و به گفته راوندى، معلم آنان بود و از اينرو، از مسائل روز و روىدادهاى پشت پرده آگاهى داشت. او تاريخى بسيار نيكو درباره آل سلجوق نوشت، اما با مرگ ظهيرى در 588 هجرى قمرى، به پايان نرسيد و پس از وى، ابوحامد محمد بن ابراهيم در 599 هجرى، نوشتهاى به نام «ذيلى بر سلجوقنامه ظهيرالدين نيشابورى» بر آن افزود و روىدادها را تا پايان پادشاهى طغرل سوم گزارش كرد.