۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' مى ' به ' مى'
جز (جایگزینی متن - 'سبکى' به 'سبکی ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' مى ' به ' مى') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
نویسنده مىكوشد تا با بررسى جنبههاى تطابق ميان سبک شناسى و بلاغت عربى، مقوله زبان و كلام و انحراف، رابطه ميان سبک و مفاد أشكال اين رابطه را بر علوم بلاغتى تبيين كند. پژوهشهاى سبک شناختى جديد، مقولهى انحراف، در زبان ادبى، را از مقابله بين نظام كلى زبان و كاربرد فردى آن پذيرفتهاند و رابطهى بين اين دو را به رابطهى بين قواعد رانندگى و خود رانندگى يا بين قواعد موسيقى و تأليف يك قطعه موسيقى خاص تشبيه كردهاند. | نویسنده مىكوشد تا با بررسى جنبههاى تطابق ميان سبک شناسى و بلاغت عربى، مقوله زبان و كلام و انحراف، رابطه ميان سبک و مفاد أشكال اين رابطه را بر علوم بلاغتى تبيين كند. پژوهشهاى سبک شناختى جديد، مقولهى انحراف، در زبان ادبى، را از مقابله بين نظام كلى زبان و كاربرد فردى آن پذيرفتهاند و رابطهى بين اين دو را به رابطهى بين قواعد رانندگى و خود رانندگى يا بين قواعد موسيقى و تأليف يك قطعه موسيقى خاص تشبيه كردهاند. | ||
به نظر ايشان مقايسه ميان بلاغت و سبک شناسى براى بيان گونههاى تطابق پايه و اساس بررسى سبک هاى قرآن مىباشد و مقابله آن با سبک بليغان و استخراج مؤلفههاى خوب و زيباى آن دو و سپس مقايسهى آيات قرآن با سخنان نيكوى عرب، برترى قرآن را بر كلام فصيحان، كه ملكهى بيان نزدشان به اوج رسيده و مردم به نيكويى آن اعتراف دارند، مشخص | به نظر ايشان مقايسه ميان بلاغت و سبک شناسى براى بيان گونههاى تطابق پايه و اساس بررسى سبک هاى قرآن مىباشد و مقابله آن با سبک بليغان و استخراج مؤلفههاى خوب و زيباى آن دو و سپس مقايسهى آيات قرآن با سخنان نيكوى عرب، برترى قرآن را بر كلام فصيحان، كه ملكهى بيان نزدشان به اوج رسيده و مردم به نيكويى آن اعتراف دارند، مشخص مىنمايد. | ||
مهمترين وجه تمايز علوم قديم از علوم جديد، توافق در برخى اصطلاحات نيست. بلكه تمايز در تفاوت بين امور پراكنده از يك سو و از سوى ديگر ايجاد نظام فراگير بر مبناى روشمندى است كه به تنايج يقينى منجر مىشود و از مسائل جديد عملى بهره مىگيرد. تفاوت بلاغت و سبک شناسى در ثبات و تغيير زبان، موقعيت و مقتضاى حال و سطوح زبانى است. | مهمترين وجه تمايز علوم قديم از علوم جديد، توافق در برخى اصطلاحات نيست. بلكه تمايز در تفاوت بين امور پراكنده از يك سو و از سوى ديگر ايجاد نظام فراگير بر مبناى روشمندى است كه به تنايج يقينى منجر مىشود و از مسائل جديد عملى بهره مىگيرد. تفاوت بلاغت و سبک شناسى در ثبات و تغيير زبان، موقعيت و مقتضاى حال و سطوح زبانى است. | ||