ابن ابی‌جامع، علی بن حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo"> | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR02742.jpg|بندانگشتی| | [[پرونده:NUR02742.jpg|بندانگشتی|ابن ابی‌جامع، علی بن حسین]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type="authorName" | | ! نام!! data-type="authorName" |ابن ابی‌جامع، علی بن حسین | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
[[الوجيز في تفسير القرآن العزيز]] | [[الوجيز في تفسير القرآن العزيز]] | ||
[[المختار من أخبار الأئمة الأبرار علیهم‌السلام]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مفسران شیعه]] | [[رده:مفسران شیعه]] | ||
[[رده:محدثان]] | [[رده:محدثان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۱۸
| نام | ابن ابی‌جامع، علی بن حسین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | شيخ حسین بن محى‌الدين |
| متولد | 1070ق |
| محل تولد | خلف آباد خوزستان |
| رحلت | 1135ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | الوجيز في تفسير القرآن العزيز |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02742AUTHORCODE |
على بن حسین بن محى‌الدين بن ابى‌جامع عاملى (1070-1135ق)، فقیه، مفسر، محدث، از سید نعمت‌الله جزایری اجازه روایت داشته است.
ولادت
تولد ایشان حدود سال 1070 ق بوده است.
ايشان محدثى بزرگوار، مفسرى ارجمند و فقيه و اصولى دقيق النظرى بوده كه تبار وى به علماى بزرگوار جبل عامل مى‌رسد. جدّ اول ايشان محى‌الدين، شيخ‌الاسلام تستر (شوشتر) بوده و محدث نورى در خاتمۀ مستدرك مى‌فرمايد: والد او شيخ حسین بن محى‌الدين را به فضل و علم ستوده‌اند.
مفسر مدتى در شهر «خلف آباد»(از شهرهاى استان خوزستان) مقيم بوده و وظايف شرعى را كه پدران ايشان انجام مى‌داده، به عهده گرفته است، ايشان از پدرش حسین از جدش محى‌الدين و او از پدر خود عبداللطيف از شيخ بهائى روايت نقل كرده و اجازۀ روايت داشته‌اند.
كثرت تأليفات و وفور آثار ارزنده‌اش بر بسيارى علم و فضيلت وى گواهى مى‌دهد.
علامۀ بزرگوار، شيخ آقا بزرگ تهرانى در مقدمۀ خود بر این تفسير دربارۀ مؤلف آن مى‌نویسد: «تأليفات گرانقدر او، نامش را زنده نگه داشته و آثار به جا مانده از وى، دلالت بر فضل و دانش او دارد و مى‌رساند كه وى علامه‌اى بوده است جامع منقول و معقول كه در تفسير، حديث، فقه، اصول، نحو، منطق، رياضى، هيأت، ادب و شعر، زبردستى و مهارت بسيار داشته است.»
وفات
وفات ايشان حدود 1135 هجرى ذكر شده است.
آثار
- الوجيز في التفسير (تفسير مورد بحث)
- شرح اربعين حديث در طهارت(حاوى شرح 21 حديث)
- توقيف السائل على دلائل المسائل(در فقه).
- الافاده السنية في فهم الصلوات اليومیة
- ارجوزة في اصول الفقه
- ارجوزة في النحو
- تحفة المبتدى في المنطق(منظوم همراه با شرح مؤلف)
- ارشاد المتعلم الى الطريق(در منطق)
- شرح حاشية مولى عبدالله شاه آبادى
- رسالة في ان النسبة ثلاثية او رباعية
- أرجوزة في علم الفلك به نام «تبصرة المبتدى»