جعفری، محمدزکی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'جعفری (ابهام زدایی)' به 'جعفری (ابهام‌زدایی)') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|جعفری (ابهام‌زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|جعفری ( | |||
'''سيد محمدزكى جعفرى''' (متولد 1352ش)، معروف به اديب دره‌صوفى، از علماى قرن سيزده هجرى دره‌صوف، از ولايات سمنگان در افغانستان است. | '''سيد محمدزكى جعفرى''' (متولد 1352ش)، معروف به اديب دره‌صوفى، از علماى قرن سيزده هجرى دره‌صوف، از ولايات سمنگان در افغانستان است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۰۷
| نام | جعفری، محمد زکی |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 11 ماه صفر سال 1393ق برابر با 15 اسفند 1352ش |
| محل تولد | توتاش از قراى «دره‌صوف»، ولايت سمنگان |
| رحلت | |
| اساتید | حجت هاشمى خراسانى |
| برخی آثار | شرح النظام علی الشافیة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07821AUTHORCODE |
سيد محمدزكى جعفرى (متولد 1352ش)، معروف به اديب دره‌صوفى، از علماى قرن سيزده هجرى دره‌صوف، از ولايات سمنگان در افغانستان است.
ولادت
بنا به نوشت پدرش، در يازدهم ماه صفر سال 1393ق، برابر پانزدهم حوت (اسفند) سال 1352ش، در قريه «توتاش» از قراى «دره‌صوف»، ولايت سمنگان افغانستان، به دنيا آمد.[۱]
تحصیلات
در اوايل جوانى، به اقتضاى استعداد فطرى و اصرار مرحوم پدرش، وارد مدرسه دينيه شده، به تحصيل علوم پرداخت. از آنجا كه اسباب و ابزار لازم براى ادامه تحصيل وجود نداشت و از طرفى هم علاقه بسيار به آن داشت، با اجازه پدرش به مقصود ادامه به دست آوردن دانش دينى و كسب تخصص در علوم اسلامى، آماده سفر به ايران شد[۲]
هجرت
در سال 1410ق، از طريق كشور پاکستان وارد سيستان در ايران شده و از آنجا پس از زيارت عتبه علميه حضرت ثامن الحجج، على بن موسى الرضا(ع)، به شهر قم رفته و مدت پنج سال در حوزه علميه آن، اقامت گزيد. در سال 1415ق، راهى ديار خراسان شده و در جوار سلطان سرير ارتضا، على بن موسى الرضا(ع)، اقامت گزيند.[۳]
ادامه تحصيلات و استادان
از محضر استاد حجت هاشمى خراسانى، صرف، نحو، فنون بلاغت و مقامات حريرى را با مقدارى از منطق و اصول بهره‌مند شده و براى تكميل علوم ادب، عروض و قافيه را در محضر شيخ ابوليلى عطار بغدادى به پايان برد. فقه جعفرى را از محضر سيد ميرزا حسین صالحى مدرس آموخته و سطوح عاليه را از چشمه جوشان فقه و اصول آيت‌الله شيخ محمداسماعيل محقق فقيه بلخى كه از علماى زبده اماميه و مدرسين بنام شيعه در نجف اشرف و حوزه كهن خراسان به حساب مى‌آمدند، استفاده كرد. «منطق» و «الهيات اشارات» ابن سينا را از شيخ عزيزالله فياض و كلام را از بعضى آموزگاران ديگر آموخت[۴]
تدريس
هم‌زمان با تحصيل، مشغول تدريس شده و ادبيات عرب را محور تدریس قرار داد[۵]
آثار
- المحصول في إيضاح قواعد عروض آل الرسول(ص) (عروض و قافيه عربى)؛
- قرة الطرف در علم صرف (علم صرف به زبان فارسى)؛
- مفتاح النجاح في شرح المراح (در فلسفه ابنيه و صيغ)؛
- تبيين المرام من مشكل شرح النظام (صرف و خط)؛
- البيان اللطيف في توضيح مشكل شرح التصريف (صرف)؛
- شرح و بسط «صرف مير» به‌طرز بى‌سابقه.
و كتب ديگرى كه در صدد اصلاح و غلطگيرى برخى و در صدد تكميل برخى ديگری می‌باشد.[۶]
پانويس
منابع مقاله
جعفرى، سيد محمدزكى، «قرة الطرف بتبيين قواعد و أبواب الصرف»، قم، 1385، مؤسسه دارالحجه(عج).