سودی، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '==وابسته‌ها== [[' به '==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} [[') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'زندگینامه' به 'زندگینامه') |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
</div> | </div> | ||
'''محمد سودی بوسنوی''' (؟- حدود 1006ق) | '''محمد سودی بوسنوی''' (؟- حدود 1006ق) پژوهشگر، مترجم، از ادیبان بوسنیایی مربوط به قرن دهم و یازدهم هجری است که به سه زبان فارسی، ترکی و عربی، مسلط بوده و شروح ارزشمندی، بر دیوان حافظ (متوفی 792ق)، [[بوستان]] و [[گلستان سعدی: پس از مقابله هفت نسخه خطی و ده نسخه چاپی|گلستان سعدی]] (متوفی 690ق)، نوشته است. | ||
== | ==زندگینامه== | ||
درباره وی که مردی بسیار دانشمند و شاعری توانا و مؤلفی پرکار بوده و در سه زبان ترکی، عربی و پارسی، دست داشته، چندان آگاهی دقیقی نداریم. همینقدر پیداست که از مردم سرزمین بسنه یا بوسنه یا بوسنی در بالکان بوده است که مدتها از متصرفات امپراتوری اتریش و دولت عثمانی بوده و هنگام استقلال صربستان در سال 1878م و رهایی از استیلای ترکان عثمانی، جزو آن کشور شده است. | درباره وی که مردی بسیار دانشمند و شاعری توانا و مؤلفی پرکار بوده و در سه زبان ترکی، عربی و پارسی، دست داشته، چندان آگاهی دقیقی نداریم. همینقدر پیداست که از مردم سرزمین بسنه یا بوسنه یا بوسنی در بالکان بوده است که مدتها از متصرفات امپراتوری اتریش و دولت عثمانی بوده و هنگام استقلال صربستان در سال 1878م و رهایی از استیلای ترکان عثمانی، جزو آن کشور شده است. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
سودی بیشتر در استانبول می‌زیسته و آموزگار فرزندان اعیان دربار عثمانی بوده و مؤلفات خود را در استانبول، فراهم کرده است. آنچه از او مانده، شرح مثنوی مولانا جلال‌الدین و شرح گلستان و شرح بوستان سعدی و دو شرح دیوان حافظ را باید برشمرد. وی همچنین شافیه و کافیه | سودی بیشتر در استانبول می‌زیسته و آموزگار فرزندان اعیان دربار عثمانی بوده و مؤلفات خود را در استانبول، فراهم کرده است. آنچه از او مانده، شرح مثنوی مولانا جلال‌الدین و شرح گلستان و شرح بوستان سعدی و دو شرح دیوان حافظ را باید برشمرد. وی همچنین شافیه و کافیه ابن حاجب را که دو منظومه معروف در قواعد زبان تازی است، به ترکی ترجمه کرده است. | ||
وی نخست شرح مختصری بر دیوان حافظ نوشته و سپس شرح مفصل آن را فراهم کرده است. تردیدی نیست که شرح سودی، مهمترین کتابی است که درباره اشعار حافظ، تاکنون تألیف شده است. این کتاب، یکی از مهمترین کتاب‌ها برای معرفی یکی از فصلهای برجسته ادب ایران، به شمار می‌رود<ref>نفیسی، سعید، صفحه ب- پ</ref>. | وی نخست شرح مختصری بر دیوان حافظ نوشته و سپس شرح مفصل آن را فراهم کرده است. تردیدی نیست که شرح سودی، مهمترین کتابی است که درباره اشعار حافظ، تاکنون تألیف شده است. این کتاب، یکی از مهمترین کتاب‌ها برای معرفی یکی از فصلهای برجسته ادب ایران، به شمار می‌رود<ref>نفیسی، سعید، صفحه ب- پ</ref>. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۹
| نام | سودی بوسنوی، محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | سودی ال‍ب‍س‍ن‍ی
سودی ب‍س‍ن‍وی، محمد احمد سودی بوسنی |
| نام پدر | |
| متولد | قرن دهم |
| محل تولد | بوسنی هرزگوین |
| رحلت | 1000ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | شرح سودی بر بوستان سعدی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE08623AUTHORCODE |
محمد سودی بوسنوی (؟- حدود 1006ق) پژوهشگر، مترجم، از ادیبان بوسنیایی مربوط به قرن دهم و یازدهم هجری است که به سه زبان فارسی، ترکی و عربی، مسلط بوده و شروح ارزشمندی، بر دیوان حافظ (متوفی 792ق)، بوستان و گلستان سعدی (متوفی 690ق)، نوشته است.
زندگینامه
درباره وی که مردی بسیار دانشمند و شاعری توانا و مؤلفی پرکار بوده و در سه زبان ترکی، عربی و پارسی، دست داشته، چندان آگاهی دقیقی نداریم. همینقدر پیداست که از مردم سرزمین بسنه یا بوسنه یا بوسنی در بالکان بوده است که مدتها از متصرفات امپراتوری اتریش و دولت عثمانی بوده و هنگام استقلال صربستان در سال 1878م و رهایی از استیلای ترکان عثمانی، جزو آن کشور شده است.
آثار
سودی بیشتر در استانبول می‌زیسته و آموزگار فرزندان اعیان دربار عثمانی بوده و مؤلفات خود را در استانبول، فراهم کرده است. آنچه از او مانده، شرح مثنوی مولانا جلال‌الدین و شرح گلستان و شرح بوستان سعدی و دو شرح دیوان حافظ را باید برشمرد. وی همچنین شافیه و کافیه ابن حاجب را که دو منظومه معروف در قواعد زبان تازی است، به ترکی ترجمه کرده است.
وی نخست شرح مختصری بر دیوان حافظ نوشته و سپس شرح مفصل آن را فراهم کرده است. تردیدی نیست که شرح سودی، مهمترین کتابی است که درباره اشعار حافظ، تاکنون تألیف شده است. این کتاب، یکی از مهمترین کتاب‌ها برای معرفی یکی از فصلهای برجسته ادب ایران، به شمار می‌رود[۱].
پانویس
- ↑ نفیسی، سعید، صفحه ب- پ
منابع مقاله
نفیسی، سعید، «شرح سودی بر حافظ»، ترجمه عصمت ستار زاده، ایران، کتاب‌فروشی دهخدا، 1357.