معارف (ابهام‌زدایی): تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «'''معارف''' ممکن است عنوان برای کتاب‌های ذیل باشد: * معارف،...» ایجاد کرد)
 
جز (Hbaghizadeh صفحهٔ معارف (ابهام زدایی) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به معارف (ابهام‌زدایی) منتقل کرد)
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''معارف''' ممکن است عنوان برای کتاب‌های ذیل باشد:
'''معارف''' ممکن است عنوان برای کتاب‌های ذیل باشد:


* [[معارف (سلطان ولد)|معارف]]، به زبان فارسى، اثر بهاءالدين، محمد، فرزند [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا جلال‌الدين رومى]]، مشهور به [[سلطان ولد، محمد بن محمد|سلطان‌ولد]] است. وى، هم‌چنان‌كه در طريقت، پيرو پدرش بود، در روش ارشاد و تأليف نيز از پدر تقليد كرده است؛ هم ديوان غزل و رباعى به تقليد از ديوان شمس دارد و هم «معارف» را به نثر، در تقليد از «فيه ما فيه» پدرش نوشته است.
* [[معارف (سلطان ولد)|معارف]]، به زبان فارسى، اثر بهاءالدين، محمد، فرزند [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا جلال‌الدين رومى]]، مشهور به [[سلطان ولد، محمد بن محمد|سلطان‌ولد]] است. وى، هم‌چنان‌كه در طريقت، پيرو پدرش بود، در روش ارشاد و تأليف نيز از پدر تقليد كرده است؛ هم ديوان غزل و رباعى به تقليد از ديوان شمس دارد و هم «معارف» را به نثر، در تقليد از «فيه مافيه» پدرش نوشته است.




خط ۷: خط ۷:




* [[معارف (محقق ترمذی)]]  به زبان فارسى، مجموعه مواعظ و كلمات [[محقق ترمذی، برهان‌الدین حسین|سيد برهان‌الدين محقق ترمدى (ترمذى)]]، همراه با دو تفسير كوتاه از سوره‌هاى محمد(ص) و فتح(كه [[فروزانفر، بدیع‌الزمان|مرحوم فروزان‌فر]] احتمال داده به قلم جناب ترمدى است)، از جمله آثار ارزش‌مند عرفانى است.
* [[معارف (محقق ترمذی)]]  به زبان فارسى، مجموعه مواعظ و كلمات [[محقق ترمذی، سید برهان‌الدین حسین|سيد برهان‌الدين محقق ترمدى (ترمذى)]]، همراه با دو تفسير كوتاه از سوره‌هاى محمد(ص) و فتح(كه [[فروزانفر، بدیع‌الزمان|مرحوم فروزان‌فر]] احتمال داده به قلم جناب ترمدى است)، از جمله آثار ارزش‌مند عرفانى است.




[[رده:صفحه‌های ابهام‌زدایی]]
{{ابهام‌زدایی}}
 
 
[[رده:صفحه‌های ابهام‌زدایی کتاب‌ها]]
[[رده:مرداد(1400)]]
[[رده:مرداد(1400)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۰

معارف ممکن است عنوان برای کتاب‌های ذیل باشد:

  • معارف، به زبان فارسى، اثر بهاءالدين، محمد، فرزند مولانا جلال‌الدين رومى، مشهور به سلطان‌ولد است. وى، هم‌چنان‌كه در طريقت، پيرو پدرش بود، در روش ارشاد و تأليف نيز از پدر تقليد كرده است؛ هم ديوان غزل و رباعى به تقليد از ديوان شمس دارد و هم «معارف» را به نثر، در تقليد از «فيه مافيه» پدرش نوشته است.