|
|
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۳۱: |
خط ۳۱: |
| }} | | }} |
|
| |
|
| '''مرموزات اسدى در مزمورات داودى'''، به زبان فارسى، از مهم‌ترين كتاب‌هاى عرفانى است كه توسط [[نجم رازی، عبدالله بن محمد|نجم‌الدين رازى]] تأليف شده است. | | '''مرموزات اسدی در مرموزات داودی''' اثر [[نجم رازی، عبدالله بن محمد|نجم‌الدین ابوبکر عبدالله بن محمد رازی]] (573- 654ق)، معروف به دایه، از مهمترین متون عرفانی به زبان فارسی است که با مقدمه، تصحیح و تعلیقات [[شفیعی کدکنی، محمدرضا|محمدرضا شفیعی]] کدکنی منتشر شده است. |
| مؤلف، اين كتاب را در شهر ارزنجان و به سال 621ق، براى داودشاه بن بهرام‌شاه از آل منكوچك، تأليف كرده است.
| |
| وى، درباره وجه تسميه كتاب مى‌گويد: «چون سخن اين ضعيف مبتنى بر مرموزات باشد، خواست تا اسم مطابق مسمى بود و چون تحفه حضرت داودى مى‌ساخت، خواست تا با مزمورات زبور داودى مناسبتى دارد، اين مجموعه را بر ده مزمور بنا افتاد... و نام كتاب بدين مناسبات، «مرموزات اسدى در مزمورات داودى» نهاده آمد».
| |
|
| |
|
| | از آنجایی که پیش از این، اصل کتاب در قالب نسخه منتشر شده توسط مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مک گیل شعبه تهران (سال نشر 1352ش) معرفی گردیده، در این نوشتار، به معرفی نسخه چاپ جدید این کتاب که توسط انتشارات سخن، در سال 1381ش انتشار یافته، پرداخته شده است. |
|
| |
|
| ==ساختار==
| | ویژگی بارز این چاپ، این است که از چاپ قبل، بهتر و کامل‌تر است. هم غلط‌هایی که به متن راه یافته بود، در این چاپ، به اصلاح آمده است و هم مواد بسیاری از تعلیقات تکمیل شده است. چندین یادداشت هم برای اولین بار افزوده شده است، مثل زندگی‌نامه شیخ ابوالحسن بستی<ref>ر.ک: یادآوری، ص11</ref>. |
| كتاب، در ده مرموز تأليف شده و در آغاز هر مرموز، عبارتى از زبور داود و خطاب به داود نقل شده و در دنبال آن از قرآن كريم و احاديث رسول(ع)، در همان زمينه آيات و رواياتى منقول شده است.
| |
|
| |
|
| == گزارش محتوا ==
| | مصحح در مقدمه کتاب، به این نکته اشاره دارد که قصد تجدید تحریر مقدمه کتاب را نداشته است، اما در چاپ پیشین که مقدمه کتاب را نوشته بود، مراجع مهم احوال مؤلف، از قبیل «[[تاريخ الإسلام و وفيات المشاهير و الأعلام|تاریخ الاسلام]]» [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبی]] و «[[الوافي بالوفيات]]» [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدی]] و چندین سند معتبر دیگر از جمله «[[منارات السائرين إلی حضرة الله جل جلاله و مقامات الطائرين|منارات السائرین]]» از تألیفات [[نجم رازی، عبدالله بن محمد|نجم‌الدین دایه]]، هنوز چاپ نشده و یا در دسترس وی، نبوده است. چاپ انتقادی «[[مرصاد العباد]]» هم در آن ایام، هنوز انتشار نیافته بود. اما هنگام تجدید چاپ اثر حاضر، مقدمه [[ریاحی، محمدامین|محمدامین ریاحی]] بر «[[مرصاد العباد]]» و اطلاعاتی که ذهبی و صفدی و دیگران درباره [[نجم رازی، عبدالله بن محمد|نجم‌الدین رازی]] و استادان و مشایخ و سفرهای او، آورده‌اند، در دسترس همگان هست و زمینه بسیار خوبی برای پژوهشی دیگر در باب احوال او را فراهم آورده است. گویا مصحح برای چاپ حاضر، مقاله‌ای در این زمینه، بر اساس مراجع مذکور، فراهم آورده و قرار بود آن را در خاتمه تعلیقات، قرار دهد، اما مقاله [[محمدرضا موحدی]] که در همین زمینه و نیز در بررسی تفسیر «[[بحر الحقایق]]» نجم‌الدین نوشته شده است را ترجیح داده و با اجازه وی، آن را به جای مقاله خود قرار داده است<ref>ر.ک: همان</ref>. |
| سه مرموز اول، داراى ارزش عرفانى است و حاوى نكته‌هاى لطيف در باب مقام انسان و آفرينش او و مراحل سلوك و مقامات معرفت است.
| |
|
| |
|
| سه مرموز ديگر، در نصيحت و آداب ملك‌دارى و آيين معدلت است كه به لحاظ موضوع خود قابل مطالعه و بررسى است.
| | پیرامون چاپ حاضر، این نکته قابل ذکر است که آنچه از متن کتاب در قلاب [ ] آمده، از حاشیه و به خط کاتب اصلی است<ref>ر.ک: همان</ref>. |
|
| |
|
| هفتمين مرموز، خلاصه‌وارى است از خطوط برجسته تاريخ پادشاهان و خلفا تا روزگار مؤلف كه اگر ارزشى داشته باشد، به خاطر فشردگى نثر و شيوه نگارش آن است و از اشتباهات تاريخى خالى نيست.
| | ==پانویس == |
| | | <references /> |
| مرموز هشتم، در وعيد ظالم است و مذمت ظلم كه چند حكايت از رجال و مشايخ عهد اسلامى در آن نقل شده است كه هم ارزش موضوعى دارد و هم به لحاظ تاريخى قابل اعتناست.
| |
| | |
| مرموز نهم، در كلمات حكما و حكايات ملوك است كه از لحاظ بعضى منقولات و كلمات قصار از بزرگان دوره قبل از اسلام و دوره اسلامى، قابل توجه است؛ به‌خصوص آنچه از بزرجمهر و نوشروان و يونان‌دستور نقل كرده كه بايد با منقولات ديگران مقايسه شود.
| |
| | |
| مرموز دهم، در نشانه‌هاى رستاخيز و فتنه‌هاى آخر الزمان است كه از چند نظر قابل مطالعه است: نخست، كوششى كه مؤلف براى تطبيق اين نشانه‌ها با حوادث عصر خويش دارد و سعى مى‌كند يأجوج و مأجوج را بر اقوام تاتار و مغول تطبيق دهد و ديگر، از اين نظر كه در عهد مغول و مقارن فتنه تاتار، چه مايه توجه به آخر الزمان زياد بوده و چه احاديثى در اين باب رواج داشته است؛ سه ديگر، از لحاظ مطالعه در جهان‌بينى مردم عصر مؤلف در باب پايان جهان است و از همين فصل، يكى از ضعف روحيه ملل اسلامى را در برابر تاتار به وضوح مى‌توان دريافت.آنچه به‌طور مختصر، در باب ارزش اين رساله مى‌توان گفت، اين است كه قبل از هر چيز، اهميت ادبى كتاب و زيبايى نثر نویسنده، چشم‌گير است و پس از آن، ارزش عرفانى رساله است كه بسيارى از نكات لطيف عرفانى و اشارات زيباى صوفيانه در آن هست كه در كمتر كتابى تا روزگار مؤلف ديده شده است. علاوه بر اينها مجموعه‌اى از اصطلاحات عرفانى از قبيل اطوار قلب(سر، خفى، حب، عقل، روح، دل، سويدا، شغاف، صدر، فؤاد، حبة القلب، مهجة القلب) و اصطلاحات ديوانى و مدنى(از قبيل صاحب خبر، منهى، جاسوس، ديده‌بان، چاشنى‌گير، مطبخى، پيك، مستوفى، مشرف، خزانه‌دار، كيلدار، استاد الدار، مشير، دبير، جابى، وكيل خرج، شاگرد معتمد، خوانچه‌كش)، در اين كتاب به كار رفته كه به لحاظ مطالعه در تطور تاريخى مفاهيم اين اصطلاحات، قابل توجه و بررسى است. مسئله ديگر كه در باب ارزش اين رساله قابل يادآورى است، نكاتى است كه به لحاظ مطالعه در باب اوضاع اجتماعى و تاريخى و آراء مردم روزگار از خلال اشارات مؤلف در اين رساله به چشم مى‌خورد.
| |
| | |
| نمونه‌اى از كار مؤلف:
| |
| | |
| «قال داود(ع): «يا رب لماذا خلقت الخلق؟» قال: «كنت كنزا مخفيا فاحببت ان اعرف فخلقت الخلق لأعرف»؛ آفريدگار عالم و پروردگار بنى آدم- جلت قدرته و علت كلمته- در جواب سؤال داود(ع)، اين هشت كلمه فرموده است كه هشت بهشت را كليد درست، بلكه جملگى كمالات ارباب قربات و مقامات اصحاب كرامات، در ضمن آن اشارات، مضمر است:
| |
| | |
| كلمه اول، فرمود: «كنت»؛ يعنى: «بودم من»، اشارت است به كينونيت ذات الوهيت بى‌سابقه ابتدا و لاحقه انتها، از بهر آنكه كلمه «كان» دلالت كند بر ماضى و مستقبل و حال، به‌خلاف افعال ديگر؛ يعنى كان را معنى آن است كه بود و باشد و هست و هيچ فعلى ديگر را- كه بر صيغت ماضى باشد- اين خاصیت نيست كه معنى مستقبل و حال دهد، پس لفظ«كنت» آن معنى دهد كه هميشه بودم و هستم و باشم. نه اوليت مرا ابتدايى است و نه آخريت مرا انتهایى؛ «هو الاول بلا ابتداء و الآخر بلا انتهاء» و اشارت نبوى و رمز مصطفوى- عليه افضل الصلوة و اكمل التحية- منبى ازين معنى آمد كه فرمود: «كان الله و لم يكن معه شىء»؛ ارباب صورت ازين اشارت، حالت ازل فهم كنند، به معنى ماضى؛ يعنى هنوز موجودات به ظهور نپيوسته بود، اما علماى حقيقت- كه ديده ازل و ابد بين دارند- درين اشارت، ازل و ابد را يك‌رنگ مى‌بينند و به معنى ماضى و مستقبل مى‌شنوند و عقول ارباب صورت كه به شوايب آفات حس مشوب است، ادراك اين حقايق نكند و ديده هر دل كه به حجب شهوات محجوب است، مكاشف اين مرموز نگردد. حق تعالى وحى كرد به داود(ع): «يا داود حذر و أنذر قومك أكل الشهوات فان القلوب المعلقة بالشهوات محجوبة عنى...»
| |
| | |
| == وضعيت كتاب == | |
| | |
| | |
| كتاب، توسط [[شفیعی کدکنی، محمدرضا|محمدرضا شفيعى كدكنى]]، تحقيق و تصحيح شده است. وى، در مقدمه خويش از مؤلف، آثار وى، مقام عرفانى و ادبى او و چاپ و انتشار اين رساله سخن گفته است.
| |
| | |
| «فهرست مطالب»، در آغاز كتاب و «تعليقات»، «فهرست آيات قرآن كريم»، «فهرست احاديث و مأثورات»، «فهرست شعرهاى عربى»، «فهرست شعرهاى فارسى»، «راهنماى واژه‌ها، تركيبات، مفاهيم، مصطلحات و تقابل‌ها»، «فهرست نام كسان»، «فهرست قبايل و نسبت‌ها»، «فهرست اماكن در متن»، «فهرست كتاب‌ها در متن» و «مشخصات مآخذ مقدمه و تعليقات» در آخر آن ذكر شده است.
| |
|
| |
|
| | ==منابع مقاله== |
| | مقدمه کتاب. |
|
| |
|
| ==وابسته‌ها== | | ==وابسته‌ها== |
| {{وابسته‌ها}} | | {{وابسته‌ها}} |
| | | [[مرموزات اسدی در مزمورات داودی]] |
| [[غيث المواهب العلية في شرح الحكم العطائية]] | |
| | |
| [[شرح فصوص الحكم لابن عربي (بالی‌زاده حنفی)]]
| |
| | |
| [[آفاق معرفت (تبصرة المبتدي و تذكرة المنتهي)]]
| |
| | |
| [[مجموعة رسائل ابن عربی]]
| |
| | |
| [[زبدة الحقایق]]
| |
| | |
| [[المقدمات من كتاب نص النصوص في شرح فصوص الحكم]]
| |
| | |
| [[مجموعه رسائل و مصنفات]]
| |
| | |
| [[انوار الحقيقة و اطوار الطريق و اسرار الشريعة]]
| |
| | |
| [[جامع الأسرار و منبع الأنوار]]
| |
| | |
| [[المصباح في التصوف (جديد)]]
| |
| | |
| [[ترجمه و متن مرآة العارفين و مظهر الكاملين في ملتمس زبدة العابدين]]
| |
| | |
| [[رساله حق الیقین]]
| |
| | |
| [[ساحت ربوبی]]
| |
| | |
| [[زبدة الحقایق]]
| |
| | |
| [[مصنفات فارسی علاءالدوله سمنانی]]
| |
| | |
| [[مقالات شمس تبریزی]]
| |
| | |
| [[مجموعه رسائل عوارف المعارف]]
| |
| | |
| [[لوائح الحق و لوامع العشق]]
| |
| | |
| [[زبدة الحقایق]]
| |
| | |
| [[عنقا مغرب في ختم الأولياء و شمس المغرب]]
| |
| | |
| [[شرح فصوص الحكم (ابن تركه)]]
| |
| | |
| [[ترجمه و شرح مصباح الانس(ناییجی)]]
| |
| | |
| [[المقدمات من كتاب نص النصوص في شرح فصوص الحكم]]
| |
| | |
| [[رسائل دهدار]]
| |
| | |
| [[شرح فصوص الحكم (خوارزمی)]]
| |
| | |
| [[منارات السائرين إلی حضرة الله جل جلاله و مقامات الطائرين]]
| |
| | |
| [[معارف؛ مجموعه مواعظ و سخنان سلطان العلما بهاءالدین محمد بن حسین خطیبی بلخی مشهور به بهاءولد]]
| |
| | |
| [[المصباح في التصوف (جديد)]]
| |
| | |
| [[آفاق معرفت (تبصرة المبتدي و تذكرة المنتهي)]]
| |
| | |
| [[مجموعه رسائل عوارف المعارف]]
| |
| | |
| [[شرح فصوص الحكم ابن عربي (قاساني)]]
| |
| | |
| [[لوامع و لوایح در شرح قصیده خمریه ابن فارض و در بیان معارف و معانی عرفانی (سه رساله در تصوف)]]
| |
| | |
| [[مرصاد العباد]]
| |
| | |
| [[شرح فصوص الحكم داود القيصري (حسن‌زاده آملی)]]
| |
| | |
| [[مصنفات فارسی علاءالدوله سمنانی]]
| |
| | |
| [[شرح فصوص الحكم ابن عربی (پارسا)]]
| |
| | |
| [[المصباح في التصوف (جديد)]]
| |
| | |
| [[شرح فصوص الحكم داود القيصري (حسن‌زاده آملی)]]
| |
| | |
| [[ممد الهمم در شرح فصوص الحكم]]
| |
| | |
| [[فصوص الحكم (تعليقات ابوالعلاء عفيفي)]]
| |
| | |
|
| |
|
| [[رده:کتاب‌شناسی]] | | [[رده:کتاب‌شناسی]] |
| خط ۱۵۴: |
خط ۵۵: |
| [[رده:تصوف و عرفان]] | | [[رده:تصوف و عرفان]] |
| [[رده:آثار کلی تصوف و عرفان]] | | [[رده:آثار کلی تصوف و عرفان]] |
| | [[رده:مقالات آذر 01 مکرمی]] |
| | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] |
| | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1401]] |
مرموزات اسدی در مرموزات داودی اثر نجم‌الدین ابوبکر عبدالله بن محمد رازی (573- 654ق)، معروف به دایه، از مهمترین متون عرفانی به زبان فارسی است که با مقدمه، تصحیح و تعلیقات محمدرضا شفیعی کدکنی منتشر شده است.
از آنجایی که پیش از این، اصل کتاب در قالب نسخه منتشر شده توسط مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مک گیل شعبه تهران (سال نشر 1352ش) معرفی گردیده، در این نوشتار، به معرفی نسخه چاپ جدید این کتاب که توسط انتشارات سخن، در سال 1381ش انتشار یافته، پرداخته شده است.
ویژگی بارز این چاپ، این است که از چاپ قبل، بهتر و کامل‌تر است. هم غلط‌هایی که به متن راه یافته بود، در این چاپ، به اصلاح آمده است و هم مواد بسیاری از تعلیقات تکمیل شده است. چندین یادداشت هم برای اولین بار افزوده شده است، مثل زندگی‌نامه شیخ ابوالحسن بستی[۱].
مصحح در مقدمه کتاب، به این نکته اشاره دارد که قصد تجدید تحریر مقدمه کتاب را نداشته است، اما در چاپ پیشین که مقدمه کتاب را نوشته بود، مراجع مهم احوال مؤلف، از قبیل «تاریخ الاسلام» ذهبی و «الوافي بالوفيات» صفدی و چندین سند معتبر دیگر از جمله «منارات السائرین» از تألیفات نجم‌الدین دایه، هنوز چاپ نشده و یا در دسترس وی، نبوده است. چاپ انتقادی «مرصاد العباد» هم در آن ایام، هنوز انتشار نیافته بود. اما هنگام تجدید چاپ اثر حاضر، مقدمه محمدامین ریاحی بر «مرصاد العباد» و اطلاعاتی که ذهبی و صفدی و دیگران درباره نجم‌الدین رازی و استادان و مشایخ و سفرهای او، آورده‌اند، در دسترس همگان هست و زمینه بسیار خوبی برای پژوهشی دیگر در باب احوال او را فراهم آورده است. گویا مصحح برای چاپ حاضر، مقاله‌ای در این زمینه، بر اساس مراجع مذکور، فراهم آورده و قرار بود آن را در خاتمه تعلیقات، قرار دهد، اما مقاله محمدرضا موحدی که در همین زمینه و نیز در بررسی تفسیر «بحر الحقایق» نجم‌الدین نوشته شده است را ترجیح داده و با اجازه وی، آن را به جای مقاله خود قرار داده است[۲].
پیرامون چاپ حاضر، این نکته قابل ذکر است که آنچه از متن کتاب در قلاب [ ] آمده، از حاشیه و به خط کاتب اصلی است[۳].
پانویس
- ↑ ر.ک: یادآوری، ص11
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان
منابع مقاله
مقدمه کتاب.
وابسته‌ها
