طبری مامطیری، علی بن مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'طبری (ابهام زدایی)' به 'طبری (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|طبری (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''ابوالحسن على بن مهدى طبرى مامطیرى''' (280-360ق)، ادیب و | '''ابوالحسن على بن مهدى طبرى مامطیرى''' (280-360ق)، ادیب و محدث گمنام طبرستانی در قرن چهارم هجری | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
متولد سال 280ق، است. او سنى‌مذهب و شافعى و به لحاظ اعتقادى نیز اشعرى بوده است. در مورد اسمش كه على بن مهدى است یا على بن محمد بن مهدى است، اختلاف است. | متولد سال 280ق، است. او سنى‌مذهب و شافعى و به لحاظ اعتقادى نیز اشعرى بوده است. در مورد اسمش كه على بن مهدى است یا على بن محمد بن مهدى است، اختلاف است. | ||
مامطیر منسوب به مامطیر به فتح میم دوم، شهری کوچک میان آمل و ساریه در طبرستان که اکنون بابل نام دارد . ابن فقیه آن را ممطیر ضبط کرده است. یاقوت حموی بدون توجه به یکی بودن مامطیر و ممطیر برای هر یک مدخلی جداگانه آورده است. | مامطیر منسوب به مامطیر به فتح میم دوم، شهری کوچک میان آمل و ساریه در طبرستان که اکنون بابل نام دارد. ابن فقیه آن را ممطیر ضبط کرده است. یاقوت حموی بدون توجه به یکی بودن مامطیر و ممطیر برای هر یک مدخلی جداگانه آورده است. | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۶: | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
علی بن مهدی الطبری المامطیری، نزهة الأبصار و محاسن الآثار، تهران، المجمع العالمی للتقریب بین المذاهب الإسلامیة، مركز التحقیقات و الدراسات العلمیة، المعاونیة الثقافیة، 1430ق، مقدمه محقق، ص16 - 31. | #علی بن مهدی الطبری المامطیری، نزهة الأبصار و محاسن الآثار، تهران، المجمع العالمی للتقریب بین المذاهب الإسلامیة، مركز التحقیقات و الدراسات العلمیة، المعاونیة الثقافیة، 1430ق، مقدمه محقق، ص16 - 31. | ||
#[[:noormags:862706|معلمی، مصطفی؛، «ابوالحسن علی بن مهدی مامطیری ادیب و محدثی گمنام از قرن چهارم هجری»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: تاریخ و تمدن اسلامی پاییز و زمستان 1385 - شماره 4 ISC (14 صفحه - از 37 تا 50)]]. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[نزهة الأبصار و محاسن الآثار]] | [[نزهة الأبصار و محاسن الآثار]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۲۸
| نام | طبری مامطیری، علی بن مهدی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | مامطیری، ابی‌الحسن علی بن مهدی |
| نام پدر | مهدی |
| متولد | 280ق |
| محل تولد | مامطیر (بابل کنونی) |
| رحلت | 360 ق |
| اساتید | ابراهیم بن محمد بن عرفه |
| برخی آثار | نزهة الأبصار و محاسن الآثار |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00552AUTHORCODE |
ابوالحسن على بن مهدى طبرى مامطیرى (280-360ق)، ادیب و محدث گمنام طبرستانی در قرن چهارم هجری
ولادت
متولد سال 280ق، است. او سنى‌مذهب و شافعى و به لحاظ اعتقادى نیز اشعرى بوده است. در مورد اسمش كه على بن مهدى است یا على بن محمد بن مهدى است، اختلاف است.
مامطیر منسوب به مامطیر به فتح میم دوم، شهری کوچک میان آمل و ساریه در طبرستان که اکنون بابل نام دارد. ابن فقیه آن را ممطیر ضبط کرده است. یاقوت حموی بدون توجه به یکی بودن مامطیر و ممطیر برای هر یک مدخلی جداگانه آورده است.
تحصیلات
ابن مهدی برای تحصیل علم و درک محضر علمای عصر خویش به شهرهای آمل، بصره، بغداد و مصر مسافرت کرد. او پس از اندوختن خرمنی پربار از علم و دانش به طبرستان مولد خویش بازگشت و تا آخر عمر در مامطیر ماند.
مشایخ
از مشایخ او مى‌توان به ابراهیم بن محمد بن عرفه، احمد بن محمد بن احمد، احمد بن هاشم، حسن بن على بن حسن علوى، حسن بن محمد بن یحیى، عبدالله بن محمد، على ابومحمد مزنى و... اشاره كرد.
شاگردان
افرادى مثل احمد بن محمد بن احمد، حسن بن محمد بن حسن بن حبیب مفسّر، حسین بن احمد اسدى طبرى، عبدالله بن موسى بغدادى، عبدالواحد بن اسماعیل و... نیز از جمله شاگردان وى مى‌باشند.
وفات
او در سال 360ق وفات کرده است.
آثار
- نزهة الأبصار و محاسن الآثار؛
- تأویل الآیات المشكلة الموضحة و بیانها بالحجة و البرهان؛
- تأویل الأحادیث المشكلات الواردة فی الصفات؛
- المجالس؛
- الاعتقاد.
منابع مقاله
- علی بن مهدی الطبری المامطیری، نزهة الأبصار و محاسن الآثار، تهران، المجمع العالمی للتقریب بین المذاهب الإسلامیة، مركز التحقیقات و الدراسات العلمیة، المعاونیة الثقافیة، 1430ق، مقدمه محقق، ص16 - 31.
- معلمی، مصطفی؛، «ابوالحسن علی بن مهدی مامطیری ادیب و محدثی گمنام از قرن چهارم هجری»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: تاریخ و تمدن اسلامی پاییز و زمستان 1385 - شماره 4 ISC (14 صفحه - از 37 تا 50).