عبدی، حسن بن عرفه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo"> بندانگشتی| {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+...» ایجاد کرد) |
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |بغداد | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[ابراهیم بن محمد بن ابی یحیی اسلمی مدنی]] | ||
[[اسماعیل بن علیه]] | |||
[[اسماعیل بن عیاش]] | |||
[[بشر بن مفضل]] | |||
[[جریر بن عبدالحمید]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |جزء الحسن بن عرفة | | data-type="authorWritings" |[[جزء الحسن بن عرفة العبدي]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۹: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|عبدی (ابهام زدایی)}} | |||
'''حسن بن عرفه عبدی''' (150- 257ق) محدثِ معمر، از دوستان احمد بن | '''حسن بن عرفه عبدی''' (150- 257ق) محدثِ معمر، از دوستان [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، صاحب جزوه‌ای، معروف به «[[جزء الحسن بن عرفة العبدي|جزء ابن عرفه]]». | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
بنا بر نقل حسن بن محمد | بنا بر نقل [[حسن بن محمد خلال]]، وی در سال 150ق، در بغداد، به دنیا آمده است اما [[اسماعیل بن علی خطبی]]، تولد وی را در سال 158ق ذکر کرده است<ref>فریوائی، عبدالرحمن بن عبدالجبار، ص10</ref>. | ||
==سفرها== | ==سفرها== | ||
| خط ۴۲: | خط ۵۱: | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
ابن عرفه از محضر بسیاری از اهل علم و بزرگان استفاده کرده و نزدشان، علم اندوخته است که عبارتند از: | ابن عرفه از محضر بسیاری از اهل علم و بزرگان استفاده کرده و نزدشان، علم اندوخته است که عبارتند از: | ||
# ابراهیم بن محمد بن ابی یحیی اسلمی | {{ستون-شروع|2}} | ||
# اسماعیل بن | # [[ابراهیم بن محمد بن ابی یحیی اسلمی مدنی]]؛ | ||
# اسماعیل بن | # [[اسماعیل بن علیه]]؛ | ||
# بشر بن | # [[اسماعیل بن عیاش]]؛ | ||
# جریر بن | # [[بشر بن مفضل]]؛ | ||
# حارث بن زبیر نوفلی | # [[جریر بن عبدالحمید]]؛ | ||
# [[حارث بن زبیر نوفلی مدنی]]؛ | |||
# حکم بن ظهیر؛ | # حکم بن ظهیر؛ | ||
# حماد بن ولید بغدادی؛ | # حماد بن ولید بغدادی؛ | ||
| خط ۷۸: | خط ۸۸: | ||
# قتیبه بن سعید بلخی؛ | # قتیبه بن سعید بلخی؛ | ||
# قران بن تمام اسدی؛ | # قران بن تمام اسدی؛ | ||
# مبارک بن سعید ثوری و... <ref>همان، ص11- 13</ref>. | # مبارک بن سعید ثوری و...<ref>همان، ص11- 13</ref>. | ||
{{پایان}} | |||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
مشاهیر فراوانی از اهل عراق، از وی حدیث نقل کرده‌اند که عبارتند از: | مشاهیر فراوانی از اهل عراق، از وی حدیث نقل کرده‌اند که عبارتند از: | ||
{{ستون-شروع|2}} | |||
# محمد بن عیسی بن سوره ترمزی صاحب سنن؛ | # محمد بن عیسی بن سوره ترمزی صاحب سنن؛ | ||
# محمد بن یزید بن ماجه صاحب سنن؛ | # محمد بن یزید بن ماجه صاحب سنن؛ | ||
| خط ۱۱۷: | خط ۱۲۸: | ||
# ابوبکر یعقوب بن ابراهیم بن احمد بن عیسی بغدادی؛ | # ابوبکر یعقوب بن ابراهیم بن احمد بن عیسی بغدادی؛ | ||
# یوسف بن یعقوب بن اسحاق بن بهلول تنوخی انباری<ref>همان، ص14- 15</ref>. | # یوسف بن یعقوب بن اسحاق بن بهلول تنوخی انباری<ref>همان، ص14- 15</ref>. | ||
{{پایان}} | |||
==جایگاه علمی== | ==جایگاه علمی== | ||
علمای ذیل، وی را ستوده و از او به نیکی یاد کرده‌اند: ذهبی در کتاب | علمای ذیل، وی را ستوده و از او به نیکی یاد کرده‌اند: [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبی]] در کتاب «[[المعین في طبقات المحدثین]]»؛ [[ابن معین]] در کتاب «[[الکاشف]]»؛ [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]] در کتاب «[[البداية و النهاية (دارالفکر)|البدایة و النهایة]]»؛ [[نسائی، احمد بن علی|نسائی]]؛ [[ابن ابی‌حاتم، عبدالرحمن بن محمد|ابن ابی حاتم]]؛ [[ابوزرعه]]؛ [[ابن حبان، محمد بن حبان|ابن حبان]]؛ [[دارقطنی، علی بن عمر|دارقطنی]]؛ [[مسلمة بن قاسم]] و [[حافظ بن حجر]]<ref>همان، ص16- 17</ref>. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
پیرامون وفات وی، اقوال متعددی ذکر شده است که عبارتند از: 250ق، 252 یا 253ق، 256ق و 258ق. اما آنچه صحیح به نظر می‌رسد، سال 257ق، می‌باشد<ref>ر.ک: همان، ص19- 20</ref>. | پیرامون وفات وی، اقوال متعددی ذکر شده است که عبارتند از: 250ق، 252 یا 253ق، 256ق و 258ق. اما آنچه صحیح به نظر می‌رسد، سال 257ق، می‌باشد<ref>ر.ک: همان، ص19- 20</ref>. | ||
بغوی گفته است که در سامرا وفات یافته و سمعانی معتقد است در سامرا دفن شده است. اما در | [[بغوی، عبدالله بن محمد بن عبدالعزیز|بغوی]] گفته است که در سامرا وفات یافته و [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد|سمعانی]] معتقد است در سامرا دفن شده است. اما در «[[دول الإسلام|دول الاسلام]]» [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبی]]، ذکر شده است که وی در بغداد وفات یافته است. در آخر «[[جزء الحسن بن عرفة العبدي|جزء ابن عرفه]]» نیز چنین آمده است که در بغداد وفات یافته و در همانجا، دفن شده است<ref>همان، ص20</ref>. | ||
| خط ۱۴۳: | خط ۱۵۵: | ||
[[جزء الحسن بن عرفة العبدي]] | [[جزء الحسن بن عرفة العبدي]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۳۰
| نام | حسن بن عرفه عبدی |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | عرفه |
| متولد | 150ق |
| محل تولد | بغداد |
| رحلت | 257ق |
| اساتید | ابراهیم بن محمد بن ابی یحیی اسلمی مدنی |
| برخی آثار | جزء الحسن بن عرفة العبدي |
| کد مؤلف | AUTHORCODE49762AUTHORCODE |
برای دیگر کاربردها، عبدی (ابهام زدایی) را ببینید.
حسن بن عرفه عبدی (150- 257ق) محدثِ معمر، از دوستان احمد بن حنبل، صاحب جزوه‌ای، معروف به «جزء ابن عرفه».
ولادت
بنا بر نقل حسن بن محمد خلال، وی در سال 150ق، در بغداد، به دنیا آمده است اما اسماعیل بن علی خطبی، تولد وی را در سال 158ق ذکر کرده است[۱].
سفرها
وی به‌منظور کسب علم و دانش، به شهرهای بیت‌المقدس و سامرا سفر کرده و از عالمان آن دیار، کسب علم نموده است[۲].
اساتید
ابن عرفه از محضر بسیاری از اهل علم و بزرگان استفاده کرده و نزدشان، علم اندوخته است که عبارتند از:
- ابراهیم بن محمد بن ابی یحیی اسلمی مدنی؛
- اسماعیل بن علیه؛
- اسماعیل بن عیاش؛
- بشر بن مفضل؛
- جریر بن عبدالحمید؛
- حارث بن زبیر نوفلی مدنی؛
- حکم بن ظهیر؛
- حماد بن ولید بغدادی؛
- خالد بن حارث؛
- خالد بن حیان رقی؛
- خلف بن خلیفه؛
- روح بن عباده بصری؛
- زیاد بن عبدالله بکائی؛
- سعید بن محمد وارق؛
- سلم بن سالم بلخی؛
- شبابه بن سوار؛
- عباد بن عوام؛
- عبدالله بن ابراهیم غفاری؛
- عبدالله بن ادریس؛
- عبدالله بن بکر؛
- عبدالله بن مبارک؛
- عبدالرحمن بن عبدالعزیز عمری؛
- عبدالرحمن بن عبدالله؛
- عبدالرحمن بن محمد محاربی؛
- عبدالرحمن بن مهدی؛
- عبدالسلام بن حرب؛
- عبدالعزیز بن عبدالصمد عمی؛
- عرفه بن یزید عبدی (پدرش)؛
- عبیس بن مرحوم بن عبدالعزیز عطار
- عمار بن محمد ثوری؛
- عمر بن عبدالرحمن ابوحفص ابار؛
- عمرو بن جریر بجلی؛
- عیسی بن یونس؛
- قاسم بن مالک مزنی؛
- قتیبه بن سعید بلخی؛
- قران بن تمام اسدی؛
- مبارک بن سعید ثوری و...[۳].
شاگردان
مشاهیر فراوانی از اهل عراق، از وی حدیث نقل کرده‌اند که عبارتند از:
- محمد بن عیسی بن سوره ترمزی صاحب سنن؛
- محمد بن یزید بن ماجه صاحب سنن؛
- ابراهیم بن عبدالصمد هاشمی؛
- ابویعلی احمد بن علی موصلی صاحب مسند؛
- احمد بن حمد بن حکیم صدفی؛
- احمد بن محمد بن عبدالکریم؛
- ابوعلی اسماعیل بن عباس وارق؛
- اسماعیل بن محمد صفار؛
- حسن بن احمد بن ربیع انماطی؛
- حسین بن اسماعیل محاملی؛
- حسین بن عیاش قطان؛
- زکریا بن یحیی سجزی معروف به خیاط السنه؛
- صالح بن احمد هروی؛
- صالح بن محمد بغدادی؛
- عبدالله بن احمد بن ابراهیم دورقی؛
- عبدالله بن امام احمد؛
- عبدالله بن عروه ابومحمد هروی؛
- ابن ابی دنیا؛
- ابوالقاسم عبدالله بن محمد بن عبدالعزیز بغوی؛
- عبدالله بن محمد بن ناجیه؛
- عبدالرحمن بن ابی حاتم رازی؛
- عبیدالله بن احمد بن عبه اصفهانی؛
- علی بن فضل بن ادریس سامری؛
- قاسم بن زکریا؛
- محمد بن احمد اثرم؛
- محمد بن اسحاق صاغانی؛
- محمد بن جعفر مطیری؛
- محمد بن محمد بن سلیمان باغندی؛
- محمد بن مخلد دوری؛
- محمد بن مسیب ارغیانی؛
- معاذ بن مثنی بن معاذ عنبری؛
- موسی بن محمد ازدی؛
- یحیی بن محمد بن صاعد؛
- ابوبکر یعقوب بن ابراهیم بن احمد بن عیسی بغدادی؛
- یوسف بن یعقوب بن اسحاق بن بهلول تنوخی انباری[۴].
جایگاه علمی
علمای ذیل، وی را ستوده و از او به نیکی یاد کرده‌اند: ذهبی در کتاب «المعین في طبقات المحدثین»؛ ابن معین در کتاب «الکاشف»؛ ابن کثیر در کتاب «البدایة و النهایة»؛ نسائی؛ ابن ابی حاتم؛ ابوزرعه؛ ابن حبان؛ دارقطنی؛ مسلمة بن قاسم و حافظ بن حجر[۵].
وفات
پیرامون وفات وی، اقوال متعددی ذکر شده است که عبارتند از: 250ق، 252 یا 253ق، 256ق و 258ق. اما آنچه صحیح به نظر می‌رسد، سال 257ق، می‌باشد[۶].
بغوی گفته است که در سامرا وفات یافته و سمعانی معتقد است در سامرا دفن شده است. اما در «دول الاسلام» ذهبی، ذکر شده است که وی در بغداد وفات یافته است. در آخر «جزء ابن عرفه» نیز چنین آمده است که در بغداد وفات یافته و در همانجا، دفن شده است[۷].
آثار
تألیفات وی، عبارتند از:
- جزوه‌ای تحت عنوان «جزء الحسن بن عرفة العبدي» که به «جزء ابن عرفة» معروف است؛
- کتاب الخیل[۸].
پانویس
منابع مقاله
فریوائی، عبدالرحمن بن عبدالجبار، «جزء الحسن بن عرفة العبدی»، تألیف حسن بن عرفه عبدی، کویت، مکتبه دارالاقصی، چاپ اول، 1406ق.