شیخ علوان، نعمةالله بن محمود: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|علوان (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''نعمةالله بن محمود علوان نخجوانی''' (متوفای 920ق)، معروف به شيخ علوان و شيخ بابا نعمت‌الله، از علماى بزرگ و مشايخ صوفيه | '''نعمةالله بن محمود علوان نخجوانی''' (متوفای 920ق)، معروف به شيخ علوان و شيخ بابا نعمت‌الله، از علماى بزرگ و مشايخ صوفيه | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[الفواتح الإلهیة و المفاتح الغیبیة]] | [[الفواتح الإلهیة و المفاتح الغیبیة]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[ | [[ar:النخجواني(نعمة الله بن محمود النخجواني)]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۱
| نام | شیخ علوان، نعمه‌الله بن محمود |
|---|---|
| نام‌های دیگر | نخجوانی، نعمت‌الله بن محمود |
| نام پدر | محمود نخجوانى |
| متولد | |
| محل تولد | آقا شهر از توابع قرمان |
| رحلت | 920 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | الفواتح الإلهیة و المفاتح الغیبیة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02834AUTHORCODE |
نعمةالله بن محمود علوان نخجوانی (متوفای 920ق)، معروف به شيخ علوان و شيخ بابا نعمت‌الله، از علماى بزرگ و مشايخ صوفيه
ولادت
او فرزند محمود نخجوانى، اهل آقا شهر از توابع قرمان، منسوب به نخجوان از استان قفقاز كشور آذربايجان مى‌باشد.
تحصیلات
جهت كسب دانش به أناضول مهاجرت كرده و پس از فراگيرى علم و دانش به آقا شهر مراجعت نموده، در آن مسكن مى‌گزيند.
فعاليت او در تهذيب نفس و عبادت متداول نزد اهل معرفت از صوفيه، بوده است. مؤلف شقايق نعمانيه دربارۀ وى گفته است: تفسيرش را بدون مراجعه به كتب تفسيرى نوشته است و در آن حقايق و دقايقى وجود دارد كه بسيارى از مردم از درك آن عاجزند.
نخجوانى در اصول و فروع فقه مذهب سنى و در عقايد و معرفت مسلك عرفان را دارا بود.
وفات
به سال 920 ق برابر با 1514م دعوت حق را لبيك گفت.
آثار
مهمترين اثر وى تفسير فواتح الهية و مفاتح غيبيه بوده است و اضافه بر آن سه اثر ديگر براى ايشان ثبت شده است كه بدين قرارند:
- شرح كتاب گلشن راز (فارسى)
- هداية الاخوان
- حاشيه بر انوار التنزيل بيضاوى.
منابع مقاله
زرکلی، خير الدين، الأعلام، ج8، ص39، لبنان - بيروت، دار العلم للملايين، 1989م