احمدی ابونور، محمد: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '↵↵|' به ' |') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۷: | خط ۷: | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
خط ۵۹: | خط ۵۸: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
خط ۷۳: | خط ۷۲: | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۴۹
نام | محمد احمدی ابونور |
---|---|
نامهای دیگر | |
نام پدر | |
متولد | 9 جمادیالاولی 1349ق، برابر با اول نوامبر 1930م |
محل تولد | شهدای استان منوفیه مصر |
رحلت | 28 محرم 1437ق، برابر با 11 نوامبر 2015م |
اساتید | |
برخی آثار | ذیل وفیات الأعیان
جامع العلوم والحكم في شرح خمسین حدیثا من جوامع الکلم |
کد مؤلف | AUTHORCODE08681AUTHORCODE |
محمد احمدی ابونور (1349-1437ق)، وزیر اسبق اوقاف مصر و عضو شورای علمای بزرگ مصر، دارای مدرک دکترای علوم حدیث.
ولادت
وی در 9 جمادیالاولی 1349ق، برابر با اول نوامبر 1930م، در منطقه شهدای استان منوفیه مصر متولد شد.
ریشه خانواده وی را میتوان در استان مینیا در مصر جستجو کرد، جایی که اجداد وی در سال 1882م، به استان منوفیه مهاجرت کردند. پدرش در سال 1923م، در الازهر فارغالتحصیل شد و تا زمان تأسیس بخش تبلیغ و مشاوره در الازهر در سال 1928م، بهعنوان معلم در کفر الشیخ کار میکرد.
تحصیلات
احمدی ابونور در سال 1970، دکترای خود را از دانشگاه الازهر در رشته علوم حدیث اخذ کرد و دارای مدرک دکترای افتخاری از اولین دانشگاه اسلامی در اندونزی - دانشگاه محمدیه - در سال 1987م، شد.
مشاغل و مناصب
وی در اوایل دهه هشتاد (1980) وزارت اوقاف را بهعهده گرفت و مدتها در دانشگاه یرموک اردن به تدریس و سخنرانی پرداخت و هنگامیکه به مصر بازگشت، با عضویت در آکادمی تحقیقات اسلامی الازهر مفتخر شد.
ایشان مدال جمهوری را در سال 1986م و مدال علوم و فنون را در اوایل دهه 1990 دریافت کرد.
وفات
ایشان در 28 محرم 1437ق، برابر با 11 نوامبر 2015م، از دنیا رفت[۱].
آثار
- السنة في العقيدة و الأخلاق و السلوك؛
- قبسات من هدی السنة؛
- كيف صاغ القرآن شخصية النبي؟؛
- استهداف القاضي المسلم الحكم بالعدل[۲].