شاه‌ارزانی، محمداکبر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (رده‌افزایی) |
|||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" |قرن | | data-type="authorbirthDate" |قرن یازدهم | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''محمداکبر ارزانى بن حاجی محمد مقیم دهلوى'''، معروف به شاه محمد ارزانى دهلوی، از مشاهیر حکما و اطباى قرن یازدهم و دوازدهم هجرى مى‌باشد. | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
با غور | با غور عمیق در متون علوم فلسفى و طبیعى قدماء و تفحص دقیق در کتب طبى ایشان و تجربه سال‌هاى متمادى طبابت تجربى و تجربه علمى، صاحب پشتوانه‌اى کامل و به‌یادماندنى در آموزه‌هاى حکیمان و طبیبان گذشته است که در دوره‌اى کتب خواندنى این تعالیم ارزشمند را براى آیندگان به یادگار گذاشته است. | ||
بنابر آنچه پرفسور [[حکیم نیر واسطی| | بنابر آنچه پرفسور [[حکیم نیر واسطی|حکیم نیر واسطى]] در کتاب «تاریخ روابط پزشکى ایران و پاکستان» نوشته وى از جمله پزشکانى است که در زمان پادشاهى اورنگ زیب، شیراز را به قصد هند و همکارى با دربار پادشاه فرهنگ‌پرور ذکرشده ترک نمود<ref>تاريخ روابط پزشکى ايران و پاکستان، ص 643</ref> | ||
بااین‌حال، از زوایاى پنهان و ناپیداى زندگى این مرد بزرگ و عالم و طبیب زبردست چیزى در دست نمى‌باشد، اما آنچه مهم است آثار گران‌قدرى است که در طب سنتى از خود به یادگار گذاشته است و جایگاه رفیعى را به خود اختصاص داده است؛ به‌گونه‌اى که تحقیقات علمى و تجربیات عملى او توانسته است بزرگانى چون حکیم میر محمدحسین عقیلى خراسانى صاحب «خلاصة الحکمة» و «مخزن الادویة» را تحت تأثیر قرار دهد تا آنجا که این عالم جلیل القدر در تألیفات خود مکرر از حکیم ارزانى و نظرات طبى او نام برده و خواننده را مشتاق مطالعه آثار او مى‌کند. | |||
== آثار == | == آثار == | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
== | ==پانویس == | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
تاریخ روابط پزشکى ایران و پاکستان | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
[[طب أکبری]] | [[طب أکبری]] | ||
[[طب اکبری (مقدمه محمدمهدی اصفهانی)]] | |||
[[قرابادین قادری]] | [[قرابادین قادری]] | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۷: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده: | [[رده:پزشکان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۵
| نام | شاه ارزانی، محمد اکبر بن محمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | ارزانی، محمد اکبر
اکبر شاه ارزانی قادری شیرازی، محمد اکبر بن میر مقیم |
| نام پدر | میرحاجی محمد مقیم |
| متولد | قرن یازدهم |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | مفرح القلوب |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03084AUTHORCODE |
محمداکبر ارزانى بن حاجی محمد مقیم دهلوى، معروف به شاه محمد ارزانى دهلوی، از مشاهیر حکما و اطباى قرن یازدهم و دوازدهم هجرى مى‌باشد.
معرفی اجمالی
با غور عمیق در متون علوم فلسفى و طبیعى قدماء و تفحص دقیق در کتب طبى ایشان و تجربه سال‌هاى متمادى طبابت تجربى و تجربه علمى، صاحب پشتوانه‌اى کامل و به‌یادماندنى در آموزه‌هاى حکیمان و طبیبان گذشته است که در دوره‌اى کتب خواندنى این تعالیم ارزشمند را براى آیندگان به یادگار گذاشته است.
بنابر آنچه پرفسور حکیم نیر واسطى در کتاب «تاریخ روابط پزشکى ایران و پاکستان» نوشته وى از جمله پزشکانى است که در زمان پادشاهى اورنگ زیب، شیراز را به قصد هند و همکارى با دربار پادشاه فرهنگ‌پرور ذکرشده ترک نمود[۱]
بااین‌حال، از زوایاى پنهان و ناپیداى زندگى این مرد بزرگ و عالم و طبیب زبردست چیزى در دست نمى‌باشد، اما آنچه مهم است آثار گران‌قدرى است که در طب سنتى از خود به یادگار گذاشته است و جایگاه رفیعى را به خود اختصاص داده است؛ به‌گونه‌اى که تحقیقات علمى و تجربیات عملى او توانسته است بزرگانى چون حکیم میر محمدحسین عقیلى خراسانى صاحب «خلاصة الحکمة» و «مخزن الادویة» را تحت تأثیر قرار دهد تا آنجا که این عالم جلیل القدر در تألیفات خود مکرر از حکیم ارزانى و نظرات طبى او نام برده و خواننده را مشتاق مطالعه آثار او مى‌کند.
آثار
- تلخيص طب النبى(ع) (طب النبى نگاشته سيوطى است كه حكيم ارزانى آن را خلاصه نموده است)؛
- طب اكبرى يا طب الاكبر؛
- تعاريف الامراض (حدود الامراض)؛
- ميزان الطب (تأليف در سال 1113ق)؛
- مفرح القلوب؛
- مجربات اكبرى؛
- مجربات هندیه؛
- قرابادين قادرى (آن را در سال 1126ق، تأليف كرده و به نام مرادش، عبدالقادر گيلانى ناميده است و ظاهراً آخرين تأليف طبى او بوده است).
پانویس
- ↑ تاريخ روابط پزشکى ايران و پاکستان، ص 643
منابع مقاله
تاریخ روابط پزشکى ایران و پاکستان