رشتی حائری، عبدالحسین: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'رشتی (ابهام زدایی)' به 'رشتی (ابهام‌زدایی)') |
|||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|رشتی (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''عبدالحسين بن عيسى رشتى''' (1253-1332ش)، فقیه، فيلسوف، منطقى، فقيه؛ شيعه اثنی‌عشرى | '''عبدالحسين بن عيسى رشتى''' (1253-1332ش)، فقیه، فيلسوف، منطقى، فقيه؛ شيعه اثنی‌عشرى | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۱: | ||
وى در كودكى به همراه پدر به رشت رفت و مقدمات و سطوح را در اين شهر خواند. شيخ عبدالحسين رشتى در بيست سالگى راهى تهران گرديد و از محضر عالم بزرگ، شيخ [[آشتیانی، محمدحسن بن جعفر|محمدحسن آشتيانى]]، در اصول و فقه بهره برد. وى همچنين حكمت و كلام را نزد شيخ على نورى، سيد شهاب‌الدين تبريزى شيرازى و [[جلوه، سید ابوالحسن|ميرزا ابوالحسن جلوه]] فرا گرفت. ايشان همزمان در مدرسه صدر تهران به تدريس ادبيات و سطوح ادبى نيز اشتغال داشت. | وى در كودكى به همراه پدر به رشت رفت و مقدمات و سطوح را در اين شهر خواند. شيخ عبدالحسين رشتى در بيست سالگى راهى تهران گرديد و از محضر عالم بزرگ، شيخ [[آشتیانی، محمدحسن بن جعفر|محمدحسن آشتيانى]]، در اصول و فقه بهره برد. وى همچنين حكمت و كلام را نزد شيخ على نورى، سيد شهاب‌الدين تبريزى شيرازى و [[جلوه، سید ابوالحسن|ميرزا ابوالحسن جلوه]] فرا گرفت. ايشان همزمان در مدرسه صدر تهران به تدريس ادبيات و سطوح ادبى نيز اشتغال داشت. | ||
آيت‌اللَّه رشتى پس از اقامت ده ساله در تهران، رهسپار نجف اشرف گرديد و سپس به نجف اشرف مشرف شد و از محضر [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|استاد اعظم شیخ مرتضی انصاری]] بهره‌مند گردید و بعد از رحلت آن بزرگوار از محضر آیات عظام [[رشتی، حبیب‌الله|میرزا حبیب‌الله رشتی]] و [[میرزا محمدحسن شیرازی]]، | آيت‌اللَّه رشتى پس از اقامت ده ساله در تهران، رهسپار نجف اشرف گرديد و سپس به نجف اشرف مشرف شد و از محضر [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|استاد اعظم شیخ مرتضی انصاری]] بهره‌مند گردید و بعد از رحلت آن بزرگوار از محضر آیات عظام [[رشتی، حبیب‌الله|میرزا حبیب‌الله رشتی]] و [[میرزا محمدحسن شیرازی]]، بهره‌مند گردید. آن گاه به کربلای معلی عزیمت کرد و از درس پرفایده [[مازندرانی، محمدصالح بن احمد|آیت‌الله شیخ زین‌العابدین مازندرانی]] بهره‌ها برد تا اينكه به دريافت اجازه اجتهاد از استادان خود مفتخر شد. | ||
وى از آن پس، حلقه درس خارج خود را تشكيل داد و بسيارى از افاضل را از محضر خويش بهره‌مند ساخت. | وى از آن پس، حلقه درس خارج خود را تشكيل داد و بسيارى از افاضل را از محضر خويش بهره‌مند ساخت. | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۴: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
روزشمار مركز پژوهش‌هاى اسلامى صدا و سيما تهيه و تنظيم: فريادرس گروه حوزه علميه | #روزشمار مركز پژوهش‌هاى اسلامى صدا و سيما تهيه و تنظيم: فريادرس گروه حوزه علميه | ||
#[http://pajoohe.ir/%D9%81%D9%82%D9%87/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86--%D8%B1%D8%B4%D8%AA%DB%8C__a-991-48078.aspx پژوهه، وابسته به پژوهشگاه باقرالعلوم] | |||
{{الگو:فیلسوفان شیعه}} | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۵: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۷
| نام | رشتی حائری، عبدالحسین |
|---|---|
| نامهای دیگر | حائری طه‍ران‍ی، ع‍ب‍د ال‍ح‍س‍ی‍ن
حائری غ‍روی، ع‍ب‍د ال‍ح‍س‍ی‍ن ع‍ب‍د ال‍ح‍س‍ی‍ن ال‍ح‍ائ‍ری |
| نام پدر | شیخ عیسی رشتی |
| متولد | 1253ش |
| محل تولد | کربلا |
| رحلت | 1332ش یا 1373 ق |
| اساتید | ميرزا ابوالحسن جلوه |
| برخی آثار | شرح کفایة الأصول (رشتی، عبدالحسین) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05353AUTHORCODE |
عبدالحسين بن عيسى رشتى (1253-1332ش)، فقیه، فيلسوف، منطقى، فقيه؛ شيعه اثنی‌عشرى
ولادت
در سال 1253ش (1292ق) در كربلا به دنيا آمد.
تحصیلات
وى در كودكى به همراه پدر به رشت رفت و مقدمات و سطوح را در اين شهر خواند. شيخ عبدالحسين رشتى در بيست سالگى راهى تهران گرديد و از محضر عالم بزرگ، شيخ محمدحسن آشتيانى، در اصول و فقه بهره برد. وى همچنين حكمت و كلام را نزد شيخ على نورى، سيد شهاب‌الدين تبريزى شيرازى و ميرزا ابوالحسن جلوه فرا گرفت. ايشان همزمان در مدرسه صدر تهران به تدريس ادبيات و سطوح ادبى نيز اشتغال داشت.
آيت‌اللَّه رشتى پس از اقامت ده ساله در تهران، رهسپار نجف اشرف گرديد و سپس به نجف اشرف مشرف شد و از محضر استاد اعظم شیخ مرتضی انصاری بهره‌مند گردید و بعد از رحلت آن بزرگوار از محضر آیات عظام میرزا حبیب‌الله رشتی و میرزا محمدحسن شیرازی، بهره‌مند گردید. آن گاه به کربلای معلی عزیمت کرد و از درس پرفایده آیت‌الله شیخ زین‌العابدین مازندرانی بهره‌ها برد تا اينكه به دريافت اجازه اجتهاد از استادان خود مفتخر شد.
وى از آن پس، حلقه درس خارج خود را تشكيل داد و بسيارى از افاضل را از محضر خويش بهره‌مند ساخت.
آثار
ايشان آثار گوناگونى به رشته تحرير درآورد كه از آثار علمى وى مى توان به: "شرح كفايه الاصول"؛ حاشيه بر "طهارت" علامه انصارى؛ تعليقه بر بحث "الموضوع من شرح‌المطالع"؛ "الثمرات"، در موضوع علوم؛ حاشيه بر "الاسفار"؛ رساله "اصول‌الدين"؛ "الاطوار"، در مباحث مختلف تفسير آيات؛ رساله‌اى در "صرف و نحو"؛ رساله در "منطق"؛ تعليقات بر "جواهر الكلام" و "الرسائل" و "المكاسب" اشاره كرد.
وفات
اين عالم دينى و فقيه و فيلسوف عالى مقام سرانجام در بيست و هفتم بهمن 1332ش برابر با دوازدهم جمادى الثانى 1373ق در هفتاد و نه سالگى بدرود حيات گفت و در وادى السلام نجف اشرف به خاک سپرده شد.
منابع مقاله
- روزشمار مركز پژوهش‌هاى اسلامى صدا و سيما تهيه و تنظيم: فريادرس گروه حوزه علميه
- پژوهه، وابسته به پژوهشگاه باقرالعلوم