ابن خشاب، عبدالله بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '↵↵|' به ' |') |
|||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۸: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" |567ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۱: | ||
</div> | </div> | ||
'''ابومحمد عبدالله بن احمد بن خشاب''' ( | '''ابومحمد عبدالله بن احمد بن خشاب''' (492-567ق)، عالم نامور نحو، لغت، ادب، حدیث، منطق و نسب‌شناسى، از شاگردان [[جوالیقی، موهوب بن احمد|جوالیقى]] و از اساتید [[عمادالدین کاتب، محمد بن محمد|عمادالدین کاتب]] و صاحب کتاب «[[تواريخ ميلاد الأئمة و وفياتهم]]». | ||
==اصل و نسب== | ==اصل و نسب== | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۸: | ||
# ابوغالب بن بنا؛ | # ابوغالب بن بنا؛ | ||
# ابوبکر مرزوقى؛ | # ابوبکر مرزوقى؛ | ||
# ابوبکر بن عبدالباقى انصاری؛و... <ref>ر.ک: همان</ref>. | # ابوبکر بن عبدالباقى انصاری؛و...<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
| خط ۸۱: | خط ۸۰: | ||
==مذهب== | ==مذهب== | ||
وی، حنبلى‌مذهب بود و بر آرای فقهى [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] پای مى‌فشرد <ref>ر.ک: همان</ref>. | وی، حنبلى‌مذهب بود و بر آرای فقهى [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] پای مى‌فشرد<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۶: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
[http://lib.eshia.ir/23022/3/1149 فاضلی، محمد، «دائرةالمعارف بزرگ اسلامی»، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی] | |||
http://lib.eshia.ir/23022/3/1149 | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۱۱۹: | خط ۱۱۷: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۷
| نام | ابومحمد عبدالله بن احمد بن خشاب |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | احمد |
| متولد | 492ق |
| محل تولد | |
| رحلت | 567ق |
| اساتید | جوالیقى |
| برخی آثار | مجموعة نفیسة في تاریخ الأئمة(ع) من آثار القدماء من علماء الإمامية الثقات |
| کد مؤلف | AUTHORCODE23193AUTHORCODE |
ابومحمد عبدالله بن احمد بن خشاب (492-567ق)، عالم نامور نحو، لغت، ادب، حدیث، منطق و نسب‌شناسى، از شاگردان جوالیقى و از اساتید عمادالدین کاتب و صاحب کتاب «تواريخ ميلاد الأئمة و وفياتهم».
اصل و نسب
از اصل و نسب وی اطلاع دقیقى در دست نیست. شاگرد وی عمادالدین کاتب، او را «بغدادی» دانسته و نیز به گفته همو «خشاب» لقب نیای دوم وی بوده است[۱].
ولادت
ابن خلکان درباره تاریخ تولد او که از زبان خود وی 492ق، نقل شده، تردید روا داشته و گفته است که احتمالا وی پیش از این تاریخ به دنیا آمده است[۲].
دوران کودکی و جوانی
درباره دوران کودکى و جوانى او نیز به اشاراتى مختصر بسنده شده و ازاین‌رو بخش وسیعى از زندگى وی در پرده ابهام باقى مانده و تا حدود 13 سالگى که از ابن دباس به‌عنوان استاد خویش یاد کرده است، از وی نشانى در دست نیست[۳].
اساتید
شخصیت علمی
عمادالدین کاتب، وی را داناترین مردم به زبان عرب، نحو، لغت، تفسیر، حدیث و نسب‌شناسى و از همه بزرگان روزگارش برتر دانسته است. یاقوت او را هم‌سنگ ابوعلى فارسى دانسته و ابن فرات او را از لحاظ علمى برتر از ابوعلى شمرده است. افزون بر این گفته‌اند که او در علم فرائض، ادب و شعر، منطق، حساب و هندسه چیره‌دست بود و خطى به‌غایت خوش داشت و دست‌نوشته‌های او به قیمت گزاف به فروش مى‌رفت و طالبان برای به دست آوردن آنها رقابت مى‌کردند. در حسن قرائت و سریع خواندن و فهمیدن قرآن نیز سرآمد اقران به حساب مى‌آمد و قرآن را با قرائت‌های گوناگون، حفظ داشت. بااین‌همه، شهرت ابن خشاب مدیون نحودانى اوست و گفته‌اند زعامت و پیشگامى دانش نحو در آن روزگار به وی منتهى مى‌گشت.
شاگردان
- عمادالدین کاتب؛
- ابوبدر اسکافى؛
- ابوالحسن على بن عنتر بن ثابت معروف به شُمَیم؛
- ابن دهان نحوی؛
- ابوغالب بن میمون؛
- حافظ ابوسعید سمعانى؛
- ابومحمد بن اخضر؛
- ابواحمد بن سکینه؛و...[۵].
مذهب
وی، حنبلى‌مذهب بود و بر آرای فقهى احمد بن حنبل پای مى‌فشرد[۶].
وفات
وی در 75 سالگى به بستر مرگ افتاد و سرانجام در منزل ابن فراء درگذشت و نزدیک آرامگاه بشر حافى به خاک سپرده شد. عمادالدین کاتب تاریخ مرگ ابن خشاب را 568ق، نوشته، اما گفته است که خود در آن هنگام در شام بوده است[۷].
آثار
چاپى
- استدراکات؛
- المرتجل.
خطى
- تواريخ ميلاد الأئمة و وفياتهم (این کتاب با عنوان «تواريخ مواليد و وفيات أهل‌البيت و أين دفنوا» نیز یاد شده است)؛
- القصيدة البديعية الجامعة لشتات الفضائل و الرموز العلمية؛
- لمعة في الكلام على لفظة آمين المستعملة في الدعاء و حكمها في العربية؛
- مسائل في النحو.
آثاری نیز به وی نسبت داده شده است، از جمله:
- شرحى ناتمام بر اللمع ابن جنى در 3 مجلد؛
- شرح مقدمه ابن هبیره وزیر در نحو؛
- حاشیه بر درة الغواص حریری؛
- ردیه‌ای بر تهذيب إصلاح المنطق ابن سکیت؛
- ردیه‌ای بر امالى ابن شجری با عنوان انتصار؛
- ردیه‌ای بر شرح الجمل ابن بابشاذ با نام هادية الهادية؛
- اللامع في النحو[۸].