حائری طهرانی، علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود' به 'میرزای شیرازی، سید محمدحسن') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'طهرانی (ابهام زدایی)' به 'طهرانی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|حائری (ابهام‌زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر| | {{کاربردهای دیگر|طهرانی (ابهام‌زدایی)}} | ||
{{کاربردهای دیگر|حائری طهرانی (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''مير سيد على حائرى''' (1270-1340ق)، فرزند حسین بن يونس لاريجانى حائرى معروف به بهشتى عالم، فاضل، اديب، لغوى، محدث، فقيه و مفسر از اعلام شيعه در قرن چهاردهم هجرى مى‌باشد. | '''مير سيد على حائرى''' (1270-1340ق)، فرزند حسین بن يونس لاريجانى حائرى معروف به بهشتى عالم، فاضل، اديب، لغوى، محدث، فقيه و مفسر از اعلام شيعه در قرن چهاردهم هجرى مى‌باشد. | ||
== | ==ولادت== | ||
وى در سال 1270ق در كربلا متولد شد. | وى در سال 1270ق در كربلا متولد شد. | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۳: | ||
وفات وى به تاريخ 1340 ق1300/ش ثبت شده است.(برخى نيز حدود 1353ق مى‌دانند). | وفات وى به تاريخ 1340 ق1300/ش ثبت شده است.(برخى نيز حدود 1353ق مى‌دانند). | ||
{{الگو:مفسران شیعه}} | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[مقتنیات الدرر]] | [[مقتنیات الدرر]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده: | [[رده:مفسران شیعه]] | ||
[[رده:ادیبان]] | |||
[[رده:واژه‌‌شناسان]] | |||
[[رده:محدثان شیعه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۲۴
مير سيد على حائرى (1270-1340ق)، فرزند حسین بن يونس لاريجانى حائرى معروف به بهشتى عالم، فاضل، اديب، لغوى، محدث، فقيه و مفسر از اعلام شيعه در قرن چهاردهم هجرى مى‌باشد.
| نام | حائری طهرانی، علی |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | حسین بن يونس |
| متولد | 1270ق |
| محل تولد | کربلای معلی |
| رحلت | 1300 ش یا 1340 ق |
| اساتید | آیت‌الله مجدّد شيرازى |
| برخی آثار | مقتنیات الدرر |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02781AUTHORCODE |
ولادت
وى در سال 1270ق در كربلا متولد شد.
اساتید
ایشان مدتى در حوزۀ كربلا از علماى بزرگوار آن حوزه استفاده نمود، سپس به سامرا رفته و از محضر مجدّد شيرازى برخوردار شده است و با دستور ايشان (كمى پيش از رحلت معظم له) به سال 1312 ه به تهران هجرت مى‌نمايند.
تدریس
در زهد و تقوى كم نظير بود، متجاوز از بيست و دو سال متوالى در مسجد جامع تهران در اوايل شب تفسير قرآن مى‌گفت. لذا به میر سید علی مفسر معروف گشت.
شاگردان
مرحوم حسین اثنا عشرى شاه عبدالعظيمى صاحب تفسير اثنی‌عشر ى از شاگردان وى بوده است. مرحوم حاج آقا بزرگ در نقباء البشر ذكر خيرى از او دارند و دوران مصاحبت او را يادآور شده است.
وفات
وفات وى به تاريخ 1340 ق1300/ش ثبت شده است.(برخى نيز حدود 1353ق مى‌دانند).