نشأت، سید محمدصادق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Hbaghizadeh@noornet.net صفحهٔ نشأت، محمدصادق را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به نشأت، سید محمدصادق منتقل کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'قابوس نامه' به 'قابوس‌نامه') |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |[[كتاب النصيحة المعروف باسم | | data-type="authorWritings" |[[كتاب النصيحة المعروف باسم قابوس‌نامه]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''محمدصادق نشأت''' (1275-1346یا 1347ش)، نویسنده، مترجم و مدرس، استاد زبان و ادبیات عربی در دانشکدۀ معقول و منقول و مدرسۀ عالی سپهسالار | '''سید محمدصادق نشأت''' (1275-1346یا 1347ش)، نویسنده، مترجم و مدرس، استاد زبان و ادبیات عربی در دانشکدۀ معقول و منقول و مدرسۀ عالی سپهسالار | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
در سال 1275ش در کربلا متولد شد. اسمش در اصل محمدصادق حسینی بود، تا این که بعد از اقامتش در مصر نام صادق نشأت را بر خود برگزید، و بعد از این که در تهران مستقر شد لقب میرداماد را نیز بر خود افزود، زیرا نسبش به [[میرداماد، محمدباقر بن محمد|میرداماد]] مرتبط است. | در سال 1275ش در کربلا متولد شد. اسمش در اصل محمدصادق حسینی بود، تا این که بعد از اقامتش در مصر نام صادق نشأت را بر خود برگزید، و بعد از این که در تهران مستقر شد لقب میرداماد را نیز بر خود افزود، زیرا نسبش به [[میرداماد، سید محمدباقر بن محمد|میرداماد]] مرتبط است. | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
وى ابتدا ادبیات عربی و فارسی را نزد شیخ غلام نحوی و شیخ عبدالرحمن کویتی و شیخ احمد اصفهانی آموخت و فقه و اصول را نزد شیخ مهدی کرمانشاهی و شیخ محمد سعید فارسی و شیخ مخمد علی قمی و شیخ عبدالکریم یزدی آموخت و حکمت و اخلاق را نزد شیخ مهدی حکمی معروف به علاقبند و شیخ محمد علی قمی آموخت. تفسیر و حدیث و تاریخ را نزد پدرش سید محمدمهدی حسینی معروف به مهندس آموخت <ref>[http://shiaonlinelibrary.com/%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%AA%D8%A8/3634_%D9%85%D8%B3%D8%AA%D8%AF%D8%B1%D9%83%D8%A7%D8%AA-%D8%A3%D8%B9%D9%8A%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%8A%D8%B9%D8%A9-%D8%AD%D8%B3%D9%86-%D8%A7%D9%84%D8%A3%D9%85%D9%8A%D9%86-%D8%AC-%D9%A1/%D8%A7%D9%84%D8%B5%D9%81%D8%AD%D8%A9_210 مستدركات أعيان الشيعة، حسن امین، ج۱، ص211] </ref> و پس از آن، زبان‌هاى تركى عثمانى و انگليسى را فراگرفت. در بيست و چهارسالگى وارد وزارت فرهنگ شد و چندين سال از طرف اين وزارت سرپرستى مدارس ايران را در عراق به عهده داشت. وى پس از بازگشت به ايران، در آموزشگاه‌هاى تهران، دانشكده معقول و منقول و مدرسه عالى سپهسالار به تدريس زبان عربى، تاريخ و جغرافياى ايران و كشورهاى اسلامى پرداخت. در ۱۳۳۰ش، به دعوت دانشگاه قاهره به تدریس زبان و ادبیات فارسی در آن دانشگاه و «دانشکدۀ عین شمس» پرداخت. سپس تا ۱۳۴۴ش، رایزن فرهنگی ایران در مصر بود. | وى ابتدا ادبیات عربی و فارسی را نزد شیخ غلام نحوی و شیخ عبدالرحمن کویتی و شیخ احمد اصفهانی آموخت و فقه و اصول را نزد شیخ مهدی کرمانشاهی و شیخ محمد سعید فارسی و شیخ مخمد علی قمی و شیخ عبدالکریم یزدی آموخت و حکمت و اخلاق را نزد شیخ مهدی حکمی معروف به علاقبند و شیخ محمد علی قمی آموخت. تفسیر و حدیث و تاریخ را نزد پدرش سید محمدمهدی حسینی معروف به مهندس آموخت<ref>[http://shiaonlinelibrary.com/%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%AA%D8%A8/3634_%D9%85%D8%B3%D8%AA%D8%AF%D8%B1%D9%83%D8%A7%D8%AA-%D8%A3%D8%B9%D9%8A%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%8A%D8%B9%D8%A9-%D8%AD%D8%B3%D9%86-%D8%A7%D9%84%D8%A3%D9%85%D9%8A%D9%86-%D8%AC-%D9%A1/%D8%A7%D9%84%D8%B5%D9%81%D8%AD%D8%A9_210 مستدركات أعيان الشيعة، حسن امین، ج۱، ص211] </ref> و پس از آن، زبان‌هاى تركى عثمانى و انگليسى را فراگرفت. در بيست و چهارسالگى وارد وزارت فرهنگ شد و چندين سال از طرف اين وزارت سرپرستى مدارس ايران را در عراق به عهده داشت. وى پس از بازگشت به ايران، در آموزشگاه‌هاى تهران، دانشكده معقول و منقول و مدرسه عالى سپهسالار به تدريس زبان عربى، تاريخ و جغرافياى ايران و كشورهاى اسلامى پرداخت. در ۱۳۳۰ش، به دعوت دانشگاه قاهره به تدریس زبان و ادبیات فارسی در آن دانشگاه و «دانشکدۀ عین شمس» پرداخت. سپس تا ۱۳۴۴ش، رایزن فرهنگی ایران در مصر بود. | ||
نشأت در مدت پانزده ساله سرپرستى و تدريس خود، چندين كتاب از فارسى به عربى ترجمه كرد. همچنین مقالات زیادی از او در نشریه‌هایی مانند ''حبل‌المتین''، ''شفق سرخ'' و ''طوفان'' به‌چاپ رسیده است. او همچنين مدتى استاد دانشگاه تهران بود و در دانشكده الهيات و معارف اسلامى تدريس نمود. | نشأت در مدت پانزده ساله سرپرستى و تدريس خود، چندين كتاب از فارسى به عربى ترجمه كرد. همچنین مقالات زیادی از او در نشریه‌هایی مانند ''حبل‌المتین''، ''شفق سرخ'' و ''طوفان'' به‌چاپ رسیده است. او همچنين مدتى استاد دانشگاه تهران بود و در دانشكده الهيات و معارف اسلامى تدريس نمود. | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
[[كتاب النصيحة المعروف باسم | {{وابسته‌ها}} | ||
[[كتاب النصيحة المعروف باسم قابوس‌نامه]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۳
| نام | نشأت، محمدصادق |
|---|---|
| نام‌های دیگر | نشات، صادق
میرداماد محمدصادق حسینی |
| نام پدر | سید محمدمهدی حسینی |
| متولد | 1275 ش |
| محل تولد | کربلا |
| رحلت | 1346ش |
| اساتید | شیخ غلام نحوی
شیخ عبدالرحمن کویتی شیخ احمد اصفهانی شیخ مهدی حکمی سید محمدمهدی حسینی |
| برخی آثار | كتاب النصيحة المعروف باسم قابوس‌نامه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE06556AUTHORCODE |
سید محمدصادق نشأت (1275-1346یا 1347ش)، نویسنده، مترجم و مدرس، استاد زبان و ادبیات عربی در دانشکدۀ معقول و منقول و مدرسۀ عالی سپهسالار
ولادت
در سال 1275ش در کربلا متولد شد. اسمش در اصل محمدصادق حسینی بود، تا این که بعد از اقامتش در مصر نام صادق نشأت را بر خود برگزید، و بعد از این که در تهران مستقر شد لقب میرداماد را نیز بر خود افزود، زیرا نسبش به میرداماد مرتبط است.
تحصیلات
وى ابتدا ادبیات عربی و فارسی را نزد شیخ غلام نحوی و شیخ عبدالرحمن کویتی و شیخ احمد اصفهانی آموخت و فقه و اصول را نزد شیخ مهدی کرمانشاهی و شیخ محمد سعید فارسی و شیخ مخمد علی قمی و شیخ عبدالکریم یزدی آموخت و حکمت و اخلاق را نزد شیخ مهدی حکمی معروف به علاقبند و شیخ محمد علی قمی آموخت. تفسیر و حدیث و تاریخ را نزد پدرش سید محمدمهدی حسینی معروف به مهندس آموخت[۱] و پس از آن، زبان‌هاى تركى عثمانى و انگليسى را فراگرفت. در بيست و چهارسالگى وارد وزارت فرهنگ شد و چندين سال از طرف اين وزارت سرپرستى مدارس ايران را در عراق به عهده داشت. وى پس از بازگشت به ايران، در آموزشگاه‌هاى تهران، دانشكده معقول و منقول و مدرسه عالى سپهسالار به تدريس زبان عربى، تاريخ و جغرافياى ايران و كشورهاى اسلامى پرداخت. در ۱۳۳۰ش، به دعوت دانشگاه قاهره به تدریس زبان و ادبیات فارسی در آن دانشگاه و «دانشکدۀ عین شمس» پرداخت. سپس تا ۱۳۴۴ش، رایزن فرهنگی ایران در مصر بود.
نشأت در مدت پانزده ساله سرپرستى و تدريس خود، چندين كتاب از فارسى به عربى ترجمه كرد. همچنین مقالات زیادی از او در نشریه‌هایی مانند حبل‌المتین، شفق سرخ و طوفان به‌چاپ رسیده است. او همچنين مدتى استاد دانشگاه تهران بود و در دانشكده الهيات و معارف اسلامى تدريس نمود.
وفات
وى در سال 1346 يا 1347 در تهران درگذشت.
آثار
- آموزگار عربى
- سلسله فلاسفه ايران در اسلام (شرح حال غزالى)
- تاريخ سياسى خليج فارس
- توحيد اهل توحيد (ترجمه)
- دستور كاميابى (ترجمه)
- شرح وقايع زندگانى محمدعلى پاشا مؤسس سلسله خديويه مصر (ترجمه)
- فن معاشرت (ترجمه)
- العلم الجديد (ترجمه به فارسى و عربى).
پانویس
منابع مقاله
مستدركات أعيان الشيعة، حسن امین، ج1، ص 211