رحلة أبي‌طالب خان إلی العراق و أوروبا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده:جدید25 شهریور الی 24 مهر' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'رده:مرداد (99)' به '') |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
| عنوان =رحلة أبي‌طالب خان إلی العراق و أوروبا | | عنوان =رحلة أبي‌طالب خان إلی العراق و أوروبا | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[اصفهانی، ابوطالب بن محمد]] (نویسنده) | ||
[[جواد، مصطفي]] (مترجم) | [[جواد، مصطفي]] (مترجم) | ||
|- | |- | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =14192 | ||
| کتابخوان همراه نور =14192 | | کتابخوان همراه نور =14192 | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
'''رحلة أبي‌طالب خان إلی العراق و أوروبا'''، ترجمه سفرنامه | '''رحلة أبي‌طالب خان إلی العراق و أوروبا'''، ترجمه سفرنامه «[[اصفهانی، ابوطالب بن محمد|میرزا ابوطالب خان]]» است که توسط محقق و مترجم کتاب، [[جواد، مصطفي|مصطفی جواد]]، از فرانسوی به عربی ترجمه شده است. | ||
ابوطالب خان اصالتاً ایرانی و پرورش یافته هند بوده است. این جلد از کتاب در واقع شرح بخش آخر سفر وی در بازگشت به هند است که از انگلیس، فرانسه، ایتالیا، ترکیه عثمانی و عراق می‌گذرد و از طریق جزیره خارک و کیش وارد اقیانوس هند و کلکته هند می‌شود. | [[اصفهانی، ابوطالب بن محمد|ابوطالب خان]] اصالتاً ایرانی و پرورش یافته هند بوده است. این جلد از کتاب در واقع شرح بخش آخر سفر وی در بازگشت به هند است که از انگلیس، فرانسه، ایتالیا، ترکیه عثمانی و عراق می‌گذرد و از طریق جزیره خارک و کیش وارد اقیانوس هند و کلکته هند می‌شود. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
در ابتدای کتاب پیش از آغاز متن، مطالب متنوعی پیرامون محقق، مؤلف و کتاب ارائه شده که به‌ترتیب عبارتند از: شرح حال محقق کتاب به قلم سالم | در ابتدای کتاب پیش از آغاز متن، مطالب متنوعی پیرامون محقق، مؤلف و کتاب ارائه شده که به‌ترتیب عبارتند از: شرح حال محقق کتاب به قلم [[سالم آلوسی]]، شرح حال مؤلف، سفرنامه [[اصفهانی، ابوطالب بن محمد|ابوطالب خان]]، زن در سفرنامه [[اصفهانی، ابوطالب بن محمد|ابوطالب]] و شرح حال [[اصفهانی، ابوطالب بن محمد|ابوطالب]] به قلم خودش پس از آن متن اثر همانند سایر سفرنامه‌های معاصرش بدون تبویب و فصل‌بندی ارائه شده است. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
سفرنامه ابوطالب از جمله سفرنامه‌های نادر در موضوع، شیوه نگارش، اشتمال بر مطالب و دقت نظر است و به همین جهت است که به زبان‌های مختلف انگلیسی، فرانسوی و هلندی ترجمه شده است.<ref>ر.ک: مقدمه مترجم، ص21</ref>. | سفرنامه [[اصفهانی، ابوطالب بن محمد|ابوطالب]] از جمله سفرنامه‌های نادر در موضوع، شیوه نگارش، اشتمال بر مطالب و دقت نظر است و به همین جهت است که به زبان‌های مختلف انگلیسی، فرانسوی و هلندی ترجمه شده است.<ref>ر.ک: مقدمه مترجم، ص21</ref>. | ||
کتاب با سفر ابوطالب خان به قصد کلکته در ماه رمضان سال 1213 آغاز شده است. نویسنده با ذکر جزئیات سفر به نام کشتی که «کرستیانا» نامیده می‌شده و نیز اتاق‌های کوچک و تاریک و بدبویی که در این کشتی قرار داشته اشاره می‌کند. تأخیر او و دوستش «داود ریشارد سون» سبب می‌شود که بدترین اتاق نصیب آنها شود. وی همچنین از ناخدای کشتی «نیتلمان» متکبر که برخلاف جانشینش متکبر و بداخلاق بوده یاد می‌کند. | کتاب با سفر [[اصفهانی، ابوطالب بن محمد|ابوطالب خان]] به قصد کلکته در ماه رمضان سال 1213 آغاز شده است. نویسنده با ذکر جزئیات سفر به نام کشتی که «کرستیانا» نامیده می‌شده و نیز اتاق‌های کوچک و تاریک و بدبویی که در این کشتی قرار داشته اشاره می‌کند. تأخیر او و دوستش «داود ریشارد سون» سبب می‌شود که بدترین اتاق نصیب آنها شود. وی همچنین از ناخدای کشتی «نیتلمان» متکبر که برخلاف جانشینش متکبر و بداخلاق بوده یاد می‌کند. | ||
از جمله موضوعاتی که در این سفرنامه باعث تعجب محقق کتاب شده، ولذا تحت عنوان «زن در سفرنامه ابوطالب» به آن پرداخته است، توجه شهوانی نویسنده به زن و بیان زیبایی‌های دختران و زنان شهرهای مختلف با عبارات و تعابیر اغراق‌آمیز است. مصطفی جواد با استناد به عبارات متعدد از بخش‌های مختلف کتاب چنین نتیجه می‌گیرد که: ابوطالب در مجالست با زنان و تمایل به آنها حرص و ولع زیادی داشته است.<ref>ر.ک: مقدمه مترجم، ص22</ref>. | از جمله موضوعاتی که در این سفرنامه باعث تعجب محقق کتاب شده، ولذا تحت عنوان «زن در سفرنامه ابوطالب» به آن پرداخته است، توجه شهوانی نویسنده به زن و بیان زیبایی‌های دختران و زنان شهرهای مختلف با عبارات و تعابیر اغراق‌آمیز است. [[جواد، مصطفي|مصطفی جواد]] با استناد به عبارات متعدد از بخش‌های مختلف کتاب چنین نتیجه می‌گیرد که: ابوطالب در مجالست با زنان و تمایل به آنها حرص و ولع زیادی داشته است.<ref>ر.ک: مقدمه مترجم، ص22</ref>. | ||
از جمله موضوعاتی که ابوطالب به آن اشاره کرده است، «کاریکاتور» است. او چنین می‌نویسد: طراحان ایرلندی صورت‌های مضحکی ترسیم می‌کردند که کاریکاتور نامیده می‌شد و هرکس آن را می‌دید به خنده می‌افتاد. هدف از این کار معمولاً اظهار عیوب وزرا و به تمسخر گرفتن بدی و صفات بد افراد است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص76</ref>. | از جمله موضوعاتی که [[اصفهانی، ابوطالب بن محمد|ابوطالب]] به آن اشاره کرده است، «کاریکاتور» است. او چنین می‌نویسد: طراحان ایرلندی صورت‌های مضحکی ترسیم می‌کردند که کاریکاتور نامیده می‌شد و هرکس آن را می‌دید به خنده می‌افتاد. هدف از این کار معمولاً اظهار عیوب وزرا و به تمسخر گرفتن بدی و صفات بد افراد است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص76</ref>. | ||
نویسنده پس از گذشتن از شهرهای فراوان و نقل اتفاقاتی که برای او رخ داده است، در انتهای کتاب از سرزمین عراق گذر می‌کند. وی از قبور کاظمین، سامرا و کربلا عبور می‌کند و از زیارت مراقد مطهر در این اماکن یاد می‌نماید. وی در بخشی از خاطرات خود می‌نویسد: جسد امیرالشهداء حسین بن علی سبط نبی محمد(ص)، به جهت منزلت ایشان در وسط بنا در تابوتی از جنس فولاد پوشیده با صفحه‌های طلا، دفن شده شده است. وی همچنین از «تربت» مقدسه که از زمین کربلا استخراج می‌شود و به تمام نقاط دنیا برده می‌شود، نام برده است.<ref>ر.ک: همان، ص268</ref>. | نویسنده پس از گذشتن از شهرهای فراوان و نقل اتفاقاتی که برای او رخ داده است، در انتهای کتاب از سرزمین عراق گذر می‌کند. وی از قبور کاظمین، سامرا و کربلا عبور می‌کند و از زیارت مراقد مطهر در این اماکن یاد می‌نماید. وی در بخشی از خاطرات خود می‌نویسد: جسد امیرالشهداء حسین بن علی سبط نبی محمد(ص)، به جهت منزلت ایشان در وسط بنا در تابوتی از جنس فولاد پوشیده با صفحه‌های طلا، دفن شده شده است. وی همچنین از «تربت» مقدسه که از زمین کربلا استخراج می‌شود و به تمام نقاط دنیا برده می‌شود، نام برده است.<ref>ر.ک: همان، ص268</ref>. | ||
ابوطالب همچنین در این بخش از سفرنامه‌اش به جنایات وهابی‌ها در کربلا و نجف اشاره کرده است. وی می‌نویسد: در روز 18 ذی‌الحجه 1217، 25 هزار وهابی سوار بر اسب و شتر ناگهان از بیابان هجوم آورده و داخل شهر شدند و عده‌ای از افراد گمراه نیز آنها را یاری کردند. وهابیون به جمع شدن و تخریب دعوت می‌کردند و فریاد می‌زدند: «بکشید شیعه را و گردن کفار را قطع کنید». آنها ساکنین را ذبح کردند و آنچه را در منازل آنان بود به سرقت بردند<ref>ر.ک: همان، ص269</ref>. | [[اصفهانی، ابوطالب بن محمد|ابوطالب]] همچنین در این بخش از سفرنامه‌اش به جنایات وهابی‌ها در کربلا و نجف اشاره کرده است. وی می‌نویسد: در روز 18 ذی‌الحجه 1217، 25 هزار وهابی سوار بر اسب و شتر ناگهان از بیابان هجوم آورده و داخل شهر شدند و عده‌ای از افراد گمراه نیز آنها را یاری کردند. وهابیون به جمع شدن و تخریب دعوت می‌کردند و فریاد می‌زدند: «بکشید شیعه را و گردن کفار را قطع کنید». آنها ساکنین را ذبح کردند و آنچه را در منازل آنان بود به سرقت بردند<ref>ر.ک: همان، ص269</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||
محقق اثر، در پاورقی ابتدای کتاب می‌نویسد: اصل سفرنامه به زبان فارسی بوده است، سپس به زبان انگلیسی و آنگاه به زبان فرانسوی ترجمه شده و ما یکی از دو ترجمه فرانسوی آن را به عربی برگردانده‌ایم<ref>ر.ک: همان، ص33، پاورقی 1</ref>. | محقق اثر، در پاورقی ابتدای کتاب می‌نویسد: اصل سفرنامه به زبان فارسی بوده است، سپس به زبان انگلیسی و آنگاه به زبان فرانسوی ترجمه شده و ما یکی از دو ترجمه فرانسوی آن را به عربی برگردانده‌ایم<ref>ر.ک: همان، ص33، پاورقی 1</ref>. | ||
مصطفی جواد مطالبی را که در پاورقی کتاب توضیح داده، با (المترجم) و توضیحات محقق متن فرانسوی را با (م) مشخص کرده است. | [[جواد، مصطفي|مصطفی جواد]] مطالبی را که در پاورقی کتاب توضیح داده، با (المترجم) و توضیحات محقق متن فرانسوی را با (م) مشخص کرده است. | ||
فهرست مطالب کتاب در انتهای اثر آمده است. | فهرست مطالب کتاب در انتهای اثر آمده است. | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[مسیر طالبی یا سفرنامه میرزا ابوطالب خان]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۴۷
| رحلة أبي‌طالب خان إلی العراق و أوروبا | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | اصفهانی، ابوطالب بن محمد (نویسنده) جواد، مصطفي (مترجم) |
| ناشر | الوراق للنشر |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| چاپ | 1 |
| موضوع | ابو طالب بن محمد اصفهاني، 1166 - 1221ق. - سفرها
ابو طالب خان، 1167 - 1221ق. سفرها اروپا - سير و سياحت سفر نامه‌ها عراق - سير و سياحت |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | DS 70/6 /ج9ر3 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رحلة أبي‌طالب خان إلی العراق و أوروبا، ترجمه سفرنامه «میرزا ابوطالب خان» است که توسط محقق و مترجم کتاب، مصطفی جواد، از فرانسوی به عربی ترجمه شده است.
ابوطالب خان اصالتاً ایرانی و پرورش یافته هند بوده است. این جلد از کتاب در واقع شرح بخش آخر سفر وی در بازگشت به هند است که از انگلیس، فرانسه، ایتالیا، ترکیه عثمانی و عراق می‌گذرد و از طریق جزیره خارک و کیش وارد اقیانوس هند و کلکته هند می‌شود.
ساختار
در ابتدای کتاب پیش از آغاز متن، مطالب متنوعی پیرامون محقق، مؤلف و کتاب ارائه شده که به‌ترتیب عبارتند از: شرح حال محقق کتاب به قلم سالم آلوسی، شرح حال مؤلف، سفرنامه ابوطالب خان، زن در سفرنامه ابوطالب و شرح حال ابوطالب به قلم خودش پس از آن متن اثر همانند سایر سفرنامه‌های معاصرش بدون تبویب و فصل‌بندی ارائه شده است.
گزارش محتوا
سفرنامه ابوطالب از جمله سفرنامه‌های نادر در موضوع، شیوه نگارش، اشتمال بر مطالب و دقت نظر است و به همین جهت است که به زبان‌های مختلف انگلیسی، فرانسوی و هلندی ترجمه شده است.[۱].
کتاب با سفر ابوطالب خان به قصد کلکته در ماه رمضان سال 1213 آغاز شده است. نویسنده با ذکر جزئیات سفر به نام کشتی که «کرستیانا» نامیده می‌شده و نیز اتاق‌های کوچک و تاریک و بدبویی که در این کشتی قرار داشته اشاره می‌کند. تأخیر او و دوستش «داود ریشارد سون» سبب می‌شود که بدترین اتاق نصیب آنها شود. وی همچنین از ناخدای کشتی «نیتلمان» متکبر که برخلاف جانشینش متکبر و بداخلاق بوده یاد می‌کند.
از جمله موضوعاتی که در این سفرنامه باعث تعجب محقق کتاب شده، ولذا تحت عنوان «زن در سفرنامه ابوطالب» به آن پرداخته است، توجه شهوانی نویسنده به زن و بیان زیبایی‌های دختران و زنان شهرهای مختلف با عبارات و تعابیر اغراق‌آمیز است. مصطفی جواد با استناد به عبارات متعدد از بخش‌های مختلف کتاب چنین نتیجه می‌گیرد که: ابوطالب در مجالست با زنان و تمایل به آنها حرص و ولع زیادی داشته است.[۲].
از جمله موضوعاتی که ابوطالب به آن اشاره کرده است، «کاریکاتور» است. او چنین می‌نویسد: طراحان ایرلندی صورت‌های مضحکی ترسیم می‌کردند که کاریکاتور نامیده می‌شد و هرکس آن را می‌دید به خنده می‌افتاد. هدف از این کار معمولاً اظهار عیوب وزرا و به تمسخر گرفتن بدی و صفات بد افراد است.[۳].
نویسنده پس از گذشتن از شهرهای فراوان و نقل اتفاقاتی که برای او رخ داده است، در انتهای کتاب از سرزمین عراق گذر می‌کند. وی از قبور کاظمین، سامرا و کربلا عبور می‌کند و از زیارت مراقد مطهر در این اماکن یاد می‌نماید. وی در بخشی از خاطرات خود می‌نویسد: جسد امیرالشهداء حسین بن علی سبط نبی محمد(ص)، به جهت منزلت ایشان در وسط بنا در تابوتی از جنس فولاد پوشیده با صفحه‌های طلا، دفن شده شده است. وی همچنین از «تربت» مقدسه که از زمین کربلا استخراج می‌شود و به تمام نقاط دنیا برده می‌شود، نام برده است.[۴].
ابوطالب همچنین در این بخش از سفرنامه‌اش به جنایات وهابی‌ها در کربلا و نجف اشاره کرده است. وی می‌نویسد: در روز 18 ذی‌الحجه 1217، 25 هزار وهابی سوار بر اسب و شتر ناگهان از بیابان هجوم آورده و داخل شهر شدند و عده‌ای از افراد گمراه نیز آنها را یاری کردند. وهابیون به جمع شدن و تخریب دعوت می‌کردند و فریاد می‌زدند: «بکشید شیعه را و گردن کفار را قطع کنید». آنها ساکنین را ذبح کردند و آنچه را در منازل آنان بود به سرقت بردند[۵].
وضعیت کتاب
محقق اثر، در پاورقی ابتدای کتاب می‌نویسد: اصل سفرنامه به زبان فارسی بوده است، سپس به زبان انگلیسی و آنگاه به زبان فرانسوی ترجمه شده و ما یکی از دو ترجمه فرانسوی آن را به عربی برگردانده‌ایم[۶].
مصطفی جواد مطالبی را که در پاورقی کتاب توضیح داده، با (المترجم) و توضیحات محقق متن فرانسوی را با (م) مشخص کرده است.
فهرست مطالب کتاب در انتهای اثر آمده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.