ابن ابی‌دینار، محمد بن ابیالقاسم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) برچسب: واگردانی دستی |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo"> | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR06346.jpg|بندانگشتی| | [[پرونده:NUR06346.jpg|بندانگشتی|ابن ابی‌دینار، محمد بن ابیالقاسم]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type="authorName" | | ! نام!! data-type="authorName" |ابن ابی‌دینار، محمد بن ابیالقاسم | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |ابن الشيخ محمد فتاته | ||
شيخ على بن عبدالواحد انصارى | شيخ على بن عبدالواحد انصارى | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
ابن ابى‌دينار نزد برخى از دانشمندان روزگار خویش چون | ابن ابى‌دينار نزد برخى از دانشمندان روزگار خویش چون ابن الشيخ محمد فتاته و شيخ على بن عبدالواحد انصارى دانش آموخت و بر مسند قضاى سوسه و قيروان دست يافت. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
از او تأليفاتى بر جاى مانده است؛ همانند: رضاب العقيق فى‌الرّوض الانيق في مجاراة الاخوان و احوال الصّاحب و الصّديق، و کتابى در ادبيات به نام هداية المتعلّم. | از او تأليفاتى بر جاى مانده است؛ همانند: رضاب العقيق فى‌الرّوض الانيق في مجاراة الاخوان و احوال الصّاحب و الصّديق، و کتابى در ادبيات به نام هداية المتعلّم. | ||
مهم‌ترين اثر او المؤنس في تاريخ افريقيه و تونس نام دارد و چنانكه خود وى گفته، پس از مرگ فرزندش به نگارش آن دست زد و در شعبان سال1902 آن را به پایان برد. ابن ابى‌دينار از اشعار خود 3 قصيده را كه در ستايش امیر على باى بن مرادباى (از خاندان‌هاى حكومتى تونس) سروده، در کتاب خویش آورده است.<ref>سجادی، صادق، ج2، ص651</ref>. | مهم‌ترين اثر او المؤنس في تاريخ افريقيه و تونس نام دارد و چنانكه خود وى گفته، پس از مرگ فرزندش به نگارش آن دست زد و در شعبان سال1902 آن را به پایان برد. ابن ابى‌دينار از اشعار خود 3 قصيده را كه در ستايش امیر على باى بن مرادباى (از خاندان‌هاى حكومتى تونس) سروده، در کتاب خویش آورده است.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/1337 سجادی، صادق، ج2، ص651]</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
سجادی، صادق، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374 | [https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/1337 سجادی، صادق، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374] | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[ | [[المؤنس في أخبار إفریقیة و تونس]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۱۴
| نام | ابن ابی‌دینار، محمد بن ابیالقاسم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ق‍ی‍روان‍ی، محمد بن ابیالقاسم
اب‍ن‌دی‍ن‍ار، محمد بن اب‍وال‍ق‍اس‍م ابنابیدینار، ابوعبدالله محمد بن ابیالقاسم |
| نام پدر | اب‍وال‍ق‍اس‍م |
| متولد | |
| محل تولد | تونس |
| رحلت | 1110 ق یا 1698 م |
| اساتید | ابن الشيخ محمد فتاته
شيخ على بن عبدالواحد انصارى |
| برخی آثار | المونس فی اخبار افریقیه و تونس |
| کد مؤلف | AUTHORCODE06346AUTHORCODE |
ابن ابى‌دينار، ابوعبدالله محمّد بن ابى‌القاسم رُعَينى قيروانى (1110ق1698/م)، منسوب به ابوالمهاجر دينار، فاتح معروف، اديب، شاعر، قاضى و مورخ تونسى.
تولد و وفات
از تاريخ ولادت و مرگ و زندگى او آگاهى در دست نيست؛ اما گفته‌اند كه از خاندانى برخاست كه داراى مناصب دولتى و مقامات علمى بودند.
اساتید
ابن ابى‌دينار نزد برخى از دانشمندان روزگار خویش چون ابن الشيخ محمد فتاته و شيخ على بن عبدالواحد انصارى دانش آموخت و بر مسند قضاى سوسه و قيروان دست يافت.
آثار
از او تأليفاتى بر جاى مانده است؛ همانند: رضاب العقيق فى‌الرّوض الانيق في مجاراة الاخوان و احوال الصّاحب و الصّديق، و کتابى در ادبيات به نام هداية المتعلّم.
مهم‌ترين اثر او المؤنس في تاريخ افريقيه و تونس نام دارد و چنانكه خود وى گفته، پس از مرگ فرزندش به نگارش آن دست زد و در شعبان سال1902 آن را به پایان برد. ابن ابى‌دينار از اشعار خود 3 قصيده را كه در ستايش امیر على باى بن مرادباى (از خاندان‌هاى حكومتى تونس) سروده، در کتاب خویش آورده است.[۱].
پانویس
منابع مقاله