استرآبادی (ابهام‌زدایی): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (Hbaghizadeh صفحهٔ استرآبادی (ابهام زدایی) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به استرآبادی (ابهام‌زدایی) منتقل کرد)
     
    (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۸: خط ۸:
    * [[استرآبادی، احمد بن حسن|احمد بن تاج‌الدين حسن بن سيف‌الدين استرآبادى]] از علماى قرن دهم هجرى است.گفته شده سخنگویی زبر دست و منبری گرم و گیرا داشته، تا حدى كه مورد توجه بزرگان سياست و دانش زمان واقع شده و ارادتمندانى نيز داشته است.
    * [[استرآبادی، احمد بن حسن|احمد بن تاج‌الدين حسن بن سيف‌الدين استرآبادى]] از علماى قرن دهم هجرى است.گفته شده سخنگویی زبر دست و منبری گرم و گیرا داشته، تا حدى كه مورد توجه بزرگان سياست و دانش زمان واقع شده و ارادتمندانى نيز داشته است.


    * [[استرآبادی، سید علی|استرآبادی، سید علی]] (وفات:940ق)، عالم، فقیه، تاريخ دقيق ولادت او مشخص نيست اما بنا بر تحقيق، سيد‌‎شرف‌الدين كه از علماى قرن دهم هجرى است شاگرد [[محقق کرکی، علی بن حسین|شيخ نورالدين على بن عبدالعالى]]، معروف به [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] مى‌باشد. از آثار او [[تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة]] را می‌توان نام برد.
     
    * [[استرآبادی، سید علی|استرآبادی، سید علی]] (وفات:940ق)، عالم، فقیه، تاريخ دقيق ولادت او مشخص نيست اما بنا بر تحقيق، سيد‌ ‎شرف‌الدين كه از علماى قرن دهم هجرى است شاگرد [[محقق کرکی، علی بن حسین|شيخ نورالدين على بن عبدالعالى]]، معروف به [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] مى‌باشد. از آثار او [[تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة]] را می‌توان نام برد.
     
     
    * [[جرجانی، علی بن محمد|على بن محمد استرآبادى]] (740-816ق)، معروف به مير سيد شريف جرجانى، از نامداران علم کلام، حکمت و ادب و منطق و از عالمان پرآوازه سده هشتم هجرى است. وی حنفی مذهب و اشعری مسلک است که بیشترین آوازه‌اش به دلیل شروح و حواشی ارزشمند وی بر آثار پیشینیان است.
     


    * [[استرآبادی، محمد بن علی|محمد بن على بن ابراهیم حسینی]] معروف به میرزا محمد استرآبادى (متوفای 1028-قبرستان حجون)، یکى از اعلام معروف شيعه در اوايل قرن يازدهم از اهالى گرگان است. میرزا، فقيهى محدث و عالمى ثقه و دانشمندى متقى و دين‌دار بود. او معرف رجال احاديث مسلمانان است. از آثار وى «[[منهج المقال في تحقيق أحوال الرجال|منهج المقال في تحقيق احوال الرجال]]» و «[[آيات الأحكام (استرآبادي)|آیات الأحکام]]».
    * [[استرآبادی، محمد بن علی|محمد بن على بن ابراهیم حسینی]] معروف به میرزا محمد استرآبادى (متوفای 1028-قبرستان حجون)، یکى از اعلام معروف شيعه در اوايل قرن يازدهم از اهالى گرگان است. میرزا، فقيهى محدث و عالمى ثقه و دانشمندى متقى و دين‌دار بود. او معرف رجال احاديث مسلمانان است. از آثار وى «[[منهج المقال في تحقيق أحوال الرجال|منهج المقال في تحقيق احوال الرجال]]» و «[[آيات الأحكام (استرآبادي)|آیات الأحکام]]».




    * [[استرآبادی، محمدتقی|ملا محمدتقی بن محمد اسماعیل]] (وفات:1271ق- استرآباد)، از مشاهیر علمای شیعه است. وی از [[ایوان کیفی، محمدتقی بن عبدالرحیم|محمدتقی بن محمدرحیم تهرانی اصفهانی]] معروف به صاحب «[[هداية المسترشدين في شرح أصول معالم‌الدين|هداية المُسْتَرشِدين]]»، اجازه‌ی اجتهاد گرفت و به مدت چهارده سال در محضر علمای نجف و کربلا تلمذ کرد.
     
    * [[استرآبادی، محمدتقی|ملا محمدتقی بن محمد اسماعیل]] (وفات:1271ق- استرآباد)، از مشاهیر علمای شیعه است. وی از [[ایوان کیفی، محمدتقی بن عبدالرحیم|محمدتقی بن محمدرحیم تهرانی اصفهانی]] معروف به صاحب «[[هداية المسترشدين في شرح أصول معالم‌الدين|هداية المُسْتَرشِدين]]»، اجازه‌ی اجتهاد گرفت.
     
     
    * [[استرآبادی، محمدتقی|ابوجعفر محمدتقی بن عبدالوهاب استرآبادی]] (متوفای 1058ق)، فیلسوف، متکلم، شاعر، از اعلام قرن دوازدهم هجری
     
     
     
    * [[استرآبادی، محمدجعفر|شيخ مولى محمّد جعفر بن مولى سيف‌الدين استرآبادی]] (1197-1263ق)، معروف به شریعتمدار، عالم و مرجع بزرگ شیعی قرن سیزدهم هجرى قمرى
     
     
     
    * [[استرآبادی، محمدمهدی|میرزا محمدمهدی خان استرآبادی]] (متوفای ح1173ق) فرزند محمدنصير، منشى و وقايع‌نگار نادر شاه افشار. استرابادي، به گفته برخى‌از نویسندگان معاصرش، در شعر «كوكب» تخلص مى‌كرده است.
     
     
     
    * [[رضی‌الدین استرآبادی، محمد بن حسن |شيخ رضى‌الدين محمد بن حسن استرآبادى]] (متوفای پس از 688ق)، معروف به «شيخ رضى» و ملقب به «نجم‌الائمه» از مفاخر دانشمندان شيعه در عرصه ادبيات عرب، صرف، نحو و بلاغت است و از آثار او می‌توان به [[شرح الرضي علی الكافية|شرح كافيه]] (در علم نحو) و ديگرى [[شرح شافیة ابن الحاجب|شرح شافيه]] (در علم صرف) اشاره کرد.
     
     
     
    * [[هندوشاه استرآبادی، محمدقاسم|محمدقاسم هندوشاه استرآبادى]] (977-1023ق)، معروف به فرشته، مورخ و پزشک شيعى ايرانى الاصل اهل استرآباد و كارگزار سلاطين احمدنگر و بيجاپور هند كه از وى با عنوان "غريبان" و "غريب‌زاده" نيز ياد شده است.




    * [[استرآبادی، محمدجعفر|شيخ مولى محمّد جعفر بن مولى سيف‌الدين الأسترآبادي]] (1197-1263ق)، معروف به شریعتمدار، عالم و مرجع بزرگ شیعی قرن سیزدهم هجرى قمرى


    * [[واعظ استرآبادی، سلطان‌حسین|سلطان حسين استرآبادى]] (994-1082ق)، فرزند سلطان محمد، عالم و خطیب شيعى، از شاگردان شيخ بهايى است كه پس از پايان تحصيلاتش در اصفهان، به زادگاهش استرآباد بازگشت و در آنجا به تأليف كتاب و ارشاد مردمان پرداخت.


    * [[استرآبادی، محمدمهدی|میرزا محمد مهدي خان اِسْتَرابادي]] (د ح1173ق) فرزند محمدنصير، منشى و وقايع‌نگار نادر شاه افشار. استرابادي، به گفته برخى‌از نویسندگان معاصرش، در شعر «كوكب» تخلص مى‌كرده است.


    * [[شيخ رضى‌الدين محمد بن حسن استرآبادى |رضی‌الدین استرآبادی، محمد بن حسن]] (متوفای پس از 688ق)، معروف به «شيخ رضى» و ملقب به «نجم‌الائمه» از مفاخر دانشمندان شيعه در عرصه ادبيات عرب، صرف، نحو و بلاغت است و از آثار او می‌توان به [[شرح الرضي علی الكافية|شرح كافيه]] (در علم نحو) و ديگرى [[شرح شافیة ابن الحاجب|شرح شافيه]] (در علم صرف) اشاره کرد.
    [[Category:صفحه‌های ابهام‌زدایی افراد]]
    {{ابهام‌زدایی}}


    [[رده:صفحه‌های ابهام‌زدایی]]
    [[رده:صفحه‌های ابهام‌زدایی افراد]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۴

    اِسْتَراباد یا اَسْتَراباد، نام‌ کهن‌ شهرستان‌ کنونی‌ گرگان در استان گلستان است. در سده‌های نخستین‌ اسلامی‌، استراباد مرکز ایالتی‌ به‌ همین‌ نام‌ در دوره صفویه، قاجار و اندکی‌ پس‌ از آن‌ بوده است.

    استرآبادی ممکن است به هر یک از افراد زیر اشاره داشته باشد:




    • على بن محمد استرآبادى (740-816ق)، معروف به مير سيد شريف جرجانى، از نامداران علم کلام، حکمت و ادب و منطق و از عالمان پرآوازه سده هشتم هجرى است. وی حنفی مذهب و اشعری مسلک است که بیشترین آوازه‌اش به دلیل شروح و حواشی ارزشمند وی بر آثار پیشینیان است.






    • میرزا محمدمهدی خان استرآبادی (متوفای ح1173ق) فرزند محمدنصير، منشى و وقايع‌نگار نادر شاه افشار. استرابادي، به گفته برخى‌از نویسندگان معاصرش، در شعر «كوكب» تخلص مى‌كرده است.



    • محمدقاسم هندوشاه استرآبادى (977-1023ق)، معروف به فرشته، مورخ و پزشک شيعى ايرانى الاصل اهل استرآباد و كارگزار سلاطين احمدنگر و بيجاپور هند كه از وى با عنوان "غريبان" و "غريب‌زاده" نيز ياد شده است.


    • سلطان حسين استرآبادى (994-1082ق)، فرزند سلطان محمد، عالم و خطیب شيعى، از شاگردان شيخ بهايى است كه پس از پايان تحصيلاتش در اصفهان، به زادگاهش استرآباد بازگشت و در آنجا به تأليف كتاب و ارشاد مردمان پرداخت.