آق‌سرایی، جمال‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '= ' به '=')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
     
    (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۲۴: خط ۲۴:
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    | data-type="authorWritings" |[[شرح أقسرائي]]
    | data-type="authorWritings" |[[شرح اقسرائي]]
     
    المساهمه الاسلاميه فی الطب
    المساهمه الاسلامیه فی الطب
    |- class="articleCode"
    |- class="articleCode"
    |کد مؤلف
    |کد مؤلف
    خط ۳۲: خط ۳۱:
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    '''جمال‌الدين محمّد آق‌سرايى''' (وفات:791ق)، پزشک، عارف و ادیب، مفسر، محقّق ایرانی قرن هشتم هجرى است. از نوادگان [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخرالدین رازی]] و معاصر با [[جرجانی، علی بن محمد|مير سيد‌ ‎شريف جرجانى]]
    ==خاندان ==
    جمال‌الدین محمد بن محمد بن محمد بن فخرالدین رازی از نوادگان امام [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخرالدین رازی]] است.
    عنوان آق سرایی به خاطر مهاجرت او به آق‌سرای ترکیه به وی داده شده است. او از خانواده‌ای ایرانی نژاد بود و مذهب شافعی داشت.


    '''جمال‌الدين محمّد آق‌سرايى''' (وفات:791ق)، پزشک، عارف و ادیب، مفسر، محقّق ایرانی قرن هشتم هجرى است. عنوان آق سرایی به خاطر مهاجرت او به آق‌سرای ترکیه به وی داده شده است. او از خانواده‌ای ایرانی نژاد بود و مذهب شافعی داشت.
    ==فعالیت ==
     
    وى در شهر آقسراى قونيه در مدرسه معروف به سلسله يا مسلسله مدرّس بود. او معاصر با [[جرجانی، علی بن محمد|مير سيد‌ ‎شريف جرجانى]] مى‌باشد. شاگردان او سه طبقه بوده‌اند كه یکى در حين رفتن به مدرسه و ديگرى در داخل مدرسه و سومى در خارج آن، كلمات استاد را استماع مى‌نمودند و از روى تقليد حكماى يونان، یکى را مشائيّون نام داده و ديگرى را هم رواقيّون مى‌ناميدند.
    وى در شهر آقسراى قونيه در مدرسه معروف به سلسله يا مسلسله مدرّس بود. او معاصر با [[جرجانی، علی بن محمد|مير سيد‌‎شريف جرجانى]] مى‌باشد. شاگردان او سه طبقه بوده‌اند كه یکى در حين رفتن به مدرسه و ديگرى در داخل مدرسه و سومى در خارج آن، كلمات استاد را استماع مى‌نمودند و از روى تقليد حكماى يونان، یکى را مشائيّون نام داده و ديگرى را هم رواقيّون مى‌ناميدند.
     
    == وفات ==
     
    درگذشت او  در حدود سال 791ق دانسته‌اند.
     
    == آثار ==


    ==وفات ==
    درگذشت او در حدود سال 791ق دانسته‌اند.


    ==آثار ==
    از آثارش مى‌توان به این کتاب‌ها اشاره نمود.
    از آثارش مى‌توان به این کتاب‌ها اشاره نمود.
     
    # حاشيه كشاف، در تفسير؛
    1. حاشيه كشاف، در تفسير؛
    # ايضاح الايضاح يا شرح الايضاح، در معانى و بيان؛
     
    # حل الموجز يا شرح موجز القانون ابن‌ نفيس؛
    2. ايضاح الايضاح يا شرح الايضاح، در معانى و بيان؛
    # شرح اللباب، در نحو، به نام كشف الاعراب كه در 740ق در شيراز از تأليف آن فراغت يافت؛
     
    3. حل الموجز يا شرح موجز القانون ابن‌نفيس؛
     
    4. شرح اللباب، در نحو، به نام كشف الاعراب كه در 740ق در شيراز از تأليف آن فراغت يافت؛
     
     
    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}
    [[شرح اقسرائي]]




    [[شرح أقسرائي]]  
    [[المساهمه الاسلاميه فی الطب]]


    [[المساهمه الاسلامیه فی الطب]]


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
     
    [[رده:بهمن (1400)]]
    [[رده: آذر (98)]]
    [[رده:پزشکان]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۴۱

    اقسرایی، جمال‌الدین
    نام اقسرایی، جمال‌الدین
    نام‌های دیگر
    نام پدر محمد
    متولد قرن هشتم
    محل تولد
    رحلت 791ق
    اساتید
    برخی آثار شرح اقسرائي

    المساهمه الاسلاميه فی الطب

    کد مؤلف AUTHORCODE03050AUTHORCODE

    جمال‌الدين محمّد آق‌سرايى (وفات:791ق)، پزشک، عارف و ادیب، مفسر، محقّق ایرانی قرن هشتم هجرى است. از نوادگان فخرالدین رازی و معاصر با مير سيد‌ ‎شريف جرجانى

    خاندان

    جمال‌الدین محمد بن محمد بن محمد بن فخرالدین رازی از نوادگان امام فخرالدین رازی است. عنوان آق سرایی به خاطر مهاجرت او به آق‌سرای ترکیه به وی داده شده است. او از خانواده‌ای ایرانی نژاد بود و مذهب شافعی داشت.

    فعالیت

    وى در شهر آقسراى قونيه در مدرسه معروف به سلسله يا مسلسله مدرّس بود. او معاصر با مير سيد‌ ‎شريف جرجانى مى‌باشد. شاگردان او سه طبقه بوده‌اند كه یکى در حين رفتن به مدرسه و ديگرى در داخل مدرسه و سومى در خارج آن، كلمات استاد را استماع مى‌نمودند و از روى تقليد حكماى يونان، یکى را مشائيّون نام داده و ديگرى را هم رواقيّون مى‌ناميدند.

    وفات

    درگذشت او در حدود سال 791ق دانسته‌اند.

    آثار

    از آثارش مى‌توان به این کتاب‌ها اشاره نمود.

    1. حاشيه كشاف، در تفسير؛
    2. ايضاح الايضاح يا شرح الايضاح، در معانى و بيان؛
    3. حل الموجز يا شرح موجز القانون ابن‌ نفيس؛
    4. شرح اللباب، در نحو، به نام كشف الاعراب كه در 740ق در شيراز از تأليف آن فراغت يافت؛

    وابسته‌ها