هیدجی، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'جلوه، ابوالحسن' به 'جلوه، سید ابوالحسن') |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo"> | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR03723.jpg|بندانگشتی| | [[پرونده:NUR03723.jpg|بندانگشتی|هیدجی، محمد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type="authorName" | | ! نام!! data-type="authorName" |هیدجی، محمد | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |[[جلوه، ابوالحسن|میرزا ابوالحسن اصفهانی]] | | data-type="authorTeachers" |[[جلوه، سید ابوالحسن|میرزا ابوالحسن اصفهانی]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
ایشان در ابتدا در مدرسه‌ای واقع در هیدج مشغول به تحصیل شد، سپس راهی قزوین گردید و در آنجا مشغول به فراگیری نحو، صرف، منطق، معانی و بیان نزد سید علی خوئینی قزوینی شد. در ادامه به تهران عزیمت نمود و در محضر میرزا حسین سبزواری که از شاگران مطرح حاجی سبزرواری بود، علم کلام و ریاضیات را آموخت. | ایشان در ابتدا در مدرسه‌ای واقع در هیدج مشغول به تحصیل شد، سپس راهی قزوین گردید و در آنجا مشغول به فراگیری نحو، صرف، منطق، معانی و بیان نزد سید علی خوئینی قزوینی شد. در ادامه به تهران عزیمت نمود و در محضر میرزا حسین سبزواری که از شاگران مطرح حاجی سبزرواری بود، علم کلام و ریاضیات را آموخت. | ||
حکیم هیدجی در ضمن فراگیری فقه و اصول، از [[جلوه، ابوالحسن|میرزا ابوالحسن اصفهانی]] معروف به [[جلوه، ابوالحسن|جلوه]]، حکمت را فراگرفت، سپس به مدت بیست‌وپنج سال در مدرسه منیریه به‌عنوان مدرس علوم معقول مشغول شد. | حکیم هیدجی در ضمن فراگیری فقه و اصول، از [[جلوه، سید ابوالحسن|میرزا ابوالحسن اصفهانی]] معروف به [[جلوه، سید ابوالحسن|جلوه]]، حکمت را فراگرفت، سپس به مدت بیست‌وپنج سال در مدرسه منیریه به‌عنوان مدرس علوم معقول مشغول شد. | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
| خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
| خط ۹۸: | خط ۹۸: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۲۸
محمد هیدجی (1270-1348ق)، از عارف، فیلسوف مشروطه‌خواه، شاعر بیشترین آثار منظوم خود را به زبان ترکی آذربایجانی سروده است.
| نام | هیدجی، محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | حاج ملا محمد بن معصومعلى هيدجى زنجانى معروف بحاج آخوند
ح‍ک‍ي‍م هيدجي م‍ف‍ت‍ي هيدجي، ملا محمد بن م‍ع‍ص‍وم‍ع‍ل‍ي هيدجي زن‍ج‍ان‍ي، محمد حاج آخوند |
| نام پدر | حاجی معصوم‌علی |
| متولد | 1232ش / 1270ق |
| محل تولد | هیدج از توابع زنجان |
| رحلت | 1306ش / 1346ق |
| اساتید | میرزا ابوالحسن اصفهانی |
| برخی آثار | تعليقة الهيدجي علی المنظومة و شرحها
|
| کد مؤلف | AUTHORCODE03723AUTHORCODE |
ولادت
فرزند حاجی معصوم‌علی در سال 1270ق، در هیدج از توابع زنجان دیده به جهان گشود. او از حکمای نامدار قرن اخیر و از بزرگان مدرسین بود که به زبان ترکی و فارسی به‌خوبی شعر می‌سرود. خاندان ایشان امروزه در هیدج به عسکرى معروف و مشهورند.
تحصیلات و اساتید
ایشان در ابتدا در مدرسه‌ای واقع در هیدج مشغول به تحصیل شد، سپس راهی قزوین گردید و در آنجا مشغول به فراگیری نحو، صرف، منطق، معانی و بیان نزد سید علی خوئینی قزوینی شد. در ادامه به تهران عزیمت نمود و در محضر میرزا حسین سبزواری که از شاگران مطرح حاجی سبزرواری بود، علم کلام و ریاضیات را آموخت.
حکیم هیدجی در ضمن فراگیری فقه و اصول، از میرزا ابوالحسن اصفهانی معروف به جلوه، حکمت را فراگرفت، سپس به مدت بیست‌وپنج سال در مدرسه منیریه به‌عنوان مدرس علوم معقول مشغول شد.
شاگردان
برخى از تلامیذ آن بزرگوار عبارتند از حضرات آیات:
- میرزا احمد آشتیانى؛
- شیخ محمدتقى آملى؛
- میرزا ابوالحسن شعرانى؛
- آقاجمال نورى؛
- شریعت سنگلجى؛
- میرزا احمد همدانى؛
- آخوند ملاعلى همدانى؛
- شیخ نورالدین شریعتمدار (رفیع گیلانى)؛
- شیخ جعفر لنکرانى؛
- سید جعفر مرتضوى؛
- ملا نظرعلى هیدجى؛
- شیخ محمّد ثابتى همدانى.
وفات
وی در سال 1348ق، در تهران درگذشت و جسدش در قم تشییع و پس از اداى نماز توسط آیت‌اللّه حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى، در جوار مقبره ابن بابویه و در کنار قبر قاضى سعید مدفون گردید.
آثار
- حاشية على منظومة السبزواري؛
- مجموعه اشعار؛
- دیوان هیدجى، به نام دانشنامه؛
- حاشية على الأسفار؛
- کشکول[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: جواهر الكلام، عبدالحسین، ج3، ص1895 تا 1899
منابع مقاله
جواهر الكلام، عبدالحسین، تربت پاکان قم، انصاریان، قم، چاپ اول، 1424ق.