هیدجی، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'جلوه، ابوالحسن' به 'جلوه، سید ابوالحسن') |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo"> | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR03723.jpg|بندانگشتی| | [[پرونده:NUR03723.jpg|بندانگشتی|هیدجی، محمد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type="authorName" | | ! نام!! data-type="authorName" |هیدجی، محمد | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |حاجی معصومعلی | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |هیدج از توابع زنجان | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[جلوه، سید ابوالحسن|میرزا ابوالحسن اصفهانی]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[تعليقة الهيدجي علی المنظومة و شرحها]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۴: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''محمد هیدجی'''، فرزند حاجی | '''محمد هیدجی''' (1270-1348ق)، از عارف، فیلسوف مشروطه‌خواه، شاعر بیشترین آثار منظوم خود را به زبان ترکی آذربایجانی سروده است. | ||
== ولادت == | |||
فرزند حاجی معصومعلی در سال 1270ق، در هیدج از توابع زنجان دیده به جهان گشود. او از حکمای نامدار قرن اخیر و از بزرگان مدرسین بود که به زبان ترکی و فارسی به‌خوبی شعر می‌سرود. خاندان ایشان امروزه در هیدج به عسکرى معروف و مشهورند. | |||
==تحصیلات و اساتید== | ==تحصیلات و اساتید== | ||
ایشان در ابتدا در مدرسه‌ای واقع در هیدج مشغول به تحصیل شد، سپس راهی قزوین گردید و در آنجا مشغول به فراگیری نحو، صرف، منطق، معانی و بیان نزد سید علی خوئینی قزوینی شد. در ادامه به تهران عزیمت نمود و در محضر میرزا حسین سبزواری که از شاگران مطرح حاجی سبزرواری بود، علم کلام و ریاضیات را آموخت. | ایشان در ابتدا در مدرسه‌ای واقع در هیدج مشغول به تحصیل شد، سپس راهی قزوین گردید و در آنجا مشغول به فراگیری نحو، صرف، منطق، معانی و بیان نزد سید علی خوئینی قزوینی شد. در ادامه به تهران عزیمت نمود و در محضر میرزا حسین سبزواری که از شاگران مطرح حاجی سبزرواری بود، علم کلام و ریاضیات را آموخت. | ||
حکیم هیدجی در ضمن فراگیری فقه و اصول، از میرزا ابوالحسن اصفهانی معروف به جلوه، حکمت را فراگرفت، سپس به مدت بیست‌وپنج سال در مدرسه منیریه به‌عنوان مدرس علوم معقول مشغول شد | حکیم هیدجی در ضمن فراگیری فقه و اصول، از [[جلوه، سید ابوالحسن|میرزا ابوالحسن اصفهانی]] معروف به [[جلوه، سید ابوالحسن|جلوه]]، حکمت را فراگرفت، سپس به مدت بیست‌وپنج سال در مدرسه منیریه به‌عنوان مدرس علوم معقول مشغول شد. | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
برخى از تلامیذ آن بزرگوار عبارتند از حضرات آیات: | برخى از تلامیذ آن بزرگوار عبارتند از حضرات آیات: | ||
# میرزا احمد | # [[آشتیانی، احمد|میرزا احمد آشتیانى]]؛ | ||
# شیخ محمدتقى | # [[آملی، محمدتقی|شیخ محمدتقى آملى]]؛ | ||
# میرزا ابوالحسن | # [[شعرانی، ابوالحسن|میرزا ابوالحسن شعرانى]]؛ | ||
# آقاجمال نورى؛ | # آقاجمال نورى؛ | ||
# شریعت سنگلجى؛ | # شریعت سنگلجى؛ | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۹: | ||
# ملا نظرعلى هیدجى؛ | # ملا نظرعلى هیدجى؛ | ||
# شیخ محمّد ثابتى همدانى. | # شیخ محمّد ثابتى همدانى. | ||
==وفات== | |||
وی در سال 1348ق، در تهران درگذشت و جسدش در قم تشییع و پس از اداى نماز توسط [[حائری یزدی، عبدالکریم|آیت‌اللّه حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى]]، در جوار مقبره ابن بابویه و در کنار قبر قاضى سعید مدفون گردید. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۷۶: | خط ۸۱: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
جواهر الكلام، عبدالحسین، تربت پاکان قم، انصاریان، قم، چاپ اول، 1424ق. | جواهر الكلام، عبدالحسین، تربت پاکان قم، انصاریان، قم، چاپ اول، 1424ق. | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[دیوان حکیم هیدجی]] | |||
[[تعليقة الهيدجي علی المنظومة و شرحها]] | |||
[[في الإلهیات بالمعني الأخص من کتاب شرح غرر الفرائد]] | |||
[[شرح غرر الفرائد]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۲۸
| نام | هیدجی، محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | حاج ملا محمد بن معصومعلى هيدجى زنجانى معروف بحاج آخوند
ح‍ک‍ي‍م هيدجي م‍ف‍ت‍ي هيدجي، ملا محمد بن م‍ع‍ص‍وم‍ع‍ل‍ي هيدجي زن‍ج‍ان‍ي، محمد حاج آخوند |
| نام پدر | حاجی معصومعلی |
| متولد | 1232ش / 1270ق |
| محل تولد | هیدج از توابع زنجان |
| رحلت | 1306ش / 1346ق |
| اساتید | میرزا ابوالحسن اصفهانی |
| برخی آثار | تعليقة الهيدجي علی المنظومة و شرحها
|
| کد مؤلف | AUTHORCODE03723AUTHORCODE |
محمد هیدجی (1270-1348ق)، از عارف، فیلسوف مشروطه‌خواه، شاعر بیشترین آثار منظوم خود را به زبان ترکی آذربایجانی سروده است.
ولادت
فرزند حاجی معصومعلی در سال 1270ق، در هیدج از توابع زنجان دیده به جهان گشود. او از حکمای نامدار قرن اخیر و از بزرگان مدرسین بود که به زبان ترکی و فارسی به‌خوبی شعر می‌سرود. خاندان ایشان امروزه در هیدج به عسکرى معروف و مشهورند.
تحصیلات و اساتید
ایشان در ابتدا در مدرسه‌ای واقع در هیدج مشغول به تحصیل شد، سپس راهی قزوین گردید و در آنجا مشغول به فراگیری نحو، صرف، منطق، معانی و بیان نزد سید علی خوئینی قزوینی شد. در ادامه به تهران عزیمت نمود و در محضر میرزا حسین سبزواری که از شاگران مطرح حاجی سبزرواری بود، علم کلام و ریاضیات را آموخت.
حکیم هیدجی در ضمن فراگیری فقه و اصول، از میرزا ابوالحسن اصفهانی معروف به جلوه، حکمت را فراگرفت، سپس به مدت بیست‌وپنج سال در مدرسه منیریه به‌عنوان مدرس علوم معقول مشغول شد.
شاگردان
برخى از تلامیذ آن بزرگوار عبارتند از حضرات آیات:
- میرزا احمد آشتیانى؛
- شیخ محمدتقى آملى؛
- میرزا ابوالحسن شعرانى؛
- آقاجمال نورى؛
- شریعت سنگلجى؛
- میرزا احمد همدانى؛
- آخوند ملاعلى همدانى؛
- شیخ نورالدین شریعتمدار (رفیع گیلانى)؛
- شیخ جعفر لنکرانى؛
- سید جعفر مرتضوى؛
- ملا نظرعلى هیدجى؛
- شیخ محمّد ثابتى همدانى.
وفات
وی در سال 1348ق، در تهران درگذشت و جسدش در قم تشییع و پس از اداى نماز توسط آیت‌اللّه حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى، در جوار مقبره ابن بابویه و در کنار قبر قاضى سعید مدفون گردید.
آثار
- حاشية على منظومة السبزواري؛
- مجموعه اشعار؛
- دیوان هیدجى، به نام دانشنامه؛
- حاشية على الأسفار؛
- کشکول[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: جواهر الكلام، عبدالحسین، ج3، ص1895 تا 1899
منابع مقاله
جواهر الكلام، عبدالحسین، تربت پاکان قم، انصاریان، قم، چاپ اول، 1424ق.