عاقولی، محمد بن محمد: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
(۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR03638.jpg|بندانگشتی|عاقولی، محمد بن محمد]] | [[پرونده:NUR03638.jpg|بندانگشتی|عاقولی، محمد بن محمد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |عاقولی، محمد بن محمد | ||
|- | |- | ||
| | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |محمد | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |رجب 733ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |بغداد | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |797 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |محمد بن عبدالله (پدرش) | ||
[[سراج قزوینى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[عرف الطیب من اخبار مکه و مدینه الحبیب]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE03638AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''غیاثالدین ابوعبدالله ابوالمکارم محمد بن محمد بن عبدالله''' (733- 797ق)، مشهور به ابن عاقولى، محدث و فقیه شافعى که به سبب اقامت اجدادش در عاقول (قریهاى در بخش شرقى واسط) به آنجا منسوب شده است. | |||
== ولادت == | |||
وى در رجب 733ق برابر با مارس1333م بغداد زاده شد و در همان شهر زندگى کرد و پرورش یافت. گفته شده که او خود را از نسل نُعمان بن منذر مىدانست. تولد او را در 732ق و [[سيوطى|سیوطى]] درگذشتش را به سال 798ق ثبت کرده است. | |||
وى در | |||
==خاندان== | ==خاندان== | ||
خاندان وى، اهل علم و | خاندان وى، اهل علم و فضیلت بودند و سه تن از آنان یعنى جد وى، پدرش و خود او، تقریباً تا اواخر سده هشتم هجرى، به هنگام یورش اول تیمور لنگ به بغداد(795ق1393/م)، در مستنصریه تدریس میکردند. از آثار بر جاى مانده وى، «دارالقرآن الجمالیة» یا «جامع العاقولى» کنونى است که در آغاز، مدرسهاى براى دانشپژوهان بود و بعد به صورت جامع درآمد. وى این مدرسه را بر مرقد پدرش بنا نهاد و بر آن موقوفاتى معین کرد. بنا به گفته ابن حجى، وى بر علوم گوناگون زمان خود از حدیث، فقه و ادبیات چیره بود و همواره قاضیان و وزیران به علت مقام علمى وى به سویش روى مىآوردند. وی نزد پدرش و [[سراج قزوینى]] و دیگر عالمان روزگار آموزش دید و از آنان حدیث شنید. | ||
==مسافرتها== | ==مسافرتها== | ||
ابن حجر نقل | [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] نقل کرده که وى در سفر به شهرهاى مکه، مدینه، دمشق، حلب، حدیث مىگفت و یک بار به مدت چند ماه، پیش از موسم حج در حلب اقامت گزید. همچنین مدتى در بیتالمقدس حدیث مىگفت. بین او و سلطان احمد بن اویس جلایرى، اختلافى پیش آمد. از اینرو وى به سوى تکریت روان شد و سپس به حلب روى آورد. وى به هنگام هجوم تیمور لنگ به بغداد به همراه سلطان احمد بن اویس از آن شهر گریخت، ولى اموالش به یغما رفت و خانوادهاش به اسارت گرفته شد. وى نخست در شام رحل اقامت افکند. | ||
==وفات== | |||
وی در ادامه مسافرتهایش به قاهره رفت و بعد از مدتى، در رمضان796ق به همراه سلطان احمد به بغداد بازگشت؛ ولى پنج ماه بعد در صفر سال 797ق برابر با نوامبر 1394م درگذشت و بنا به وصیتش، در جوار مرقد معروف کرخى به خاک سپرده شد. | |||
== تألیفات== | |||
# الرصف فیما روى عن النبى(ص) من الفضل و الوصف. | |||
# الدرایة فى معرفة الروایة. | |||
# عرف الطیب من اخبار مکة و مدینة الحبیب. | |||
# کفایة الناسک فى معرفة المناسک. | |||
# مفتاح الرجا فى شرح مصابیح الدُجى، که شرح مصابیح السنة [[بغوی، حسین بن مسعود|بغوى]] است. | |||
# البیان لما یصلح لاقامةالدین من البلدان. | |||
همچنین مجموعهاى از مکاتبات وى با عنوان منشآت در کتاب «الانصاف بین الحاوى و ما اورد من الخلاف فى مدح السطان احمد» ثبت شده است. | |||
== منابع مقاله == | |||
[https://www.cgie.org.ir/fa/article/223546/%D8%A7%D8%A8%D9%86-%D8%B9%D8%A7%D9%82%D9%88%D9%84%DB%8C علوی مقدم، مهیار، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، جلد 4، ص173، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374] | |||
==وابستهها== | |||
{{وابستهها}} | |||
[[عرف الطیب من أخبار مکة و مدینة الحبیب]] | |||
[[عرف الطیب من أخبار مکة و مدینة الحبیب]] | |||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:فروردین(1400)]] |
نسخهٔ کنونی تا ۳ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۰۷
نام | عاقولی، محمد بن محمد |
---|---|
نامهای دیگر | |
نام پدر | محمد |
متولد | رجب 733ق |
محل تولد | بغداد |
رحلت | 797 ق |
اساتید | محمد بن عبدالله (پدرش) |
برخی آثار | عرف الطیب من اخبار مکه و مدینه الحبیب |
کد مؤلف | AUTHORCODE03638AUTHORCODE |
غیاثالدین ابوعبدالله ابوالمکارم محمد بن محمد بن عبدالله (733- 797ق)، مشهور به ابن عاقولى، محدث و فقیه شافعى که به سبب اقامت اجدادش در عاقول (قریهاى در بخش شرقى واسط) به آنجا منسوب شده است.
ولادت
وى در رجب 733ق برابر با مارس1333م بغداد زاده شد و در همان شهر زندگى کرد و پرورش یافت. گفته شده که او خود را از نسل نُعمان بن منذر مىدانست. تولد او را در 732ق و سیوطى درگذشتش را به سال 798ق ثبت کرده است.
خاندان
خاندان وى، اهل علم و فضیلت بودند و سه تن از آنان یعنى جد وى، پدرش و خود او، تقریباً تا اواخر سده هشتم هجرى، به هنگام یورش اول تیمور لنگ به بغداد(795ق1393/م)، در مستنصریه تدریس میکردند. از آثار بر جاى مانده وى، «دارالقرآن الجمالیة» یا «جامع العاقولى» کنونى است که در آغاز، مدرسهاى براى دانشپژوهان بود و بعد به صورت جامع درآمد. وى این مدرسه را بر مرقد پدرش بنا نهاد و بر آن موقوفاتى معین کرد. بنا به گفته ابن حجى، وى بر علوم گوناگون زمان خود از حدیث، فقه و ادبیات چیره بود و همواره قاضیان و وزیران به علت مقام علمى وى به سویش روى مىآوردند. وی نزد پدرش و سراج قزوینى و دیگر عالمان روزگار آموزش دید و از آنان حدیث شنید.
مسافرتها
ابن حجر نقل کرده که وى در سفر به شهرهاى مکه، مدینه، دمشق، حلب، حدیث مىگفت و یک بار به مدت چند ماه، پیش از موسم حج در حلب اقامت گزید. همچنین مدتى در بیتالمقدس حدیث مىگفت. بین او و سلطان احمد بن اویس جلایرى، اختلافى پیش آمد. از اینرو وى به سوى تکریت روان شد و سپس به حلب روى آورد. وى به هنگام هجوم تیمور لنگ به بغداد به همراه سلطان احمد بن اویس از آن شهر گریخت، ولى اموالش به یغما رفت و خانوادهاش به اسارت گرفته شد. وى نخست در شام رحل اقامت افکند.
وفات
وی در ادامه مسافرتهایش به قاهره رفت و بعد از مدتى، در رمضان796ق به همراه سلطان احمد به بغداد بازگشت؛ ولى پنج ماه بعد در صفر سال 797ق برابر با نوامبر 1394م درگذشت و بنا به وصیتش، در جوار مرقد معروف کرخى به خاک سپرده شد.
تألیفات
- الرصف فیما روى عن النبى(ص) من الفضل و الوصف.
- الدرایة فى معرفة الروایة.
- عرف الطیب من اخبار مکة و مدینة الحبیب.
- کفایة الناسک فى معرفة المناسک.
- مفتاح الرجا فى شرح مصابیح الدُجى، که شرح مصابیح السنة بغوى است.
- البیان لما یصلح لاقامةالدین من البلدان.
همچنین مجموعهاى از مکاتبات وى با عنوان منشآت در کتاب «الانصاف بین الحاوى و ما اورد من الخلاف فى مدح السطان احمد» ثبت شده است.