ابن صیرفی، علی بن داود: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'هاي' به 'های') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن صیرفی (ابهام زدایی)' به 'ابن صیرفی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |داود | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |14 جمادی الاخر 1819ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |قاهره | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" |900 | | data-type="authorDeathDate" |900 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |شيخ تقى‌الدين شمنى | ||
شيخ بدرالدين عينى | |||
محمد بن ابراهیم شروانى شافعى | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[إنباء الهصر بأنباء العصر]] | ||
[[نزهة النفوس و الأبدان في تواريخ الزمان]] | |||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۳۴: | خط ۴۰: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|ابن صیرفی (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''ابن صيرفى، نورالدين على بن داود بن | '''ابن صيرفى، نورالدين على بن داود بن ابراهیم''' (819-900ق)'''،''' معروف به ابن داود، فقيه حنفى و مورخ معاصر مماليک بُرجيّهى مصر مى‌باشد. | ||
چون پدرش به كار صرافى مى‌پرداخت، به ابن صيرفى يا جوهرى نيز معروف گرديد. از بين مآخذ تنها ابن اياس او را اسرائيلى خوانده است كه علت آن روشن نيست. | چون پدرش به كار صرافى مى‌پرداخت، به ابن صيرفى يا جوهرى نيز معروف گرديد. از بين مآخذ تنها ابن اياس او را اسرائيلى خوانده است كه علت آن روشن نيست. | ||
== | ==ولادت== | ||
وى در قاهره چشم به جهان گشود و در همانجا به تحصيل پرداخت. | وى در 14 جمادی الآخر 819ق در قاهره چشم به جهان گشود و در همانجا به تحصيل پرداخت. | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
مقدمات علوم را نزد زراتيتى و ابن ديرى آموخت و سپس شرح نقايه و شرح نخبه را نزد مؤلف آن‌ها، شيخ تقى‌الدين شمنى و ديوان خطب [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] را نزد خود وى فراگرفت. علاوه بر شركت در مجالس درس و املاى [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]]، مدت زيادى نيز در ملازمت و مصاحبت او بود و [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] به وى توجه و عنايت خاصى داشت، تا آنجا كه پشت سر او نماز مى‌گزارد. | مقدمات علوم را نزد زراتيتى و ابن ديرى آموخت و سپس شرح نقايه و شرح نخبه را نزد مؤلف آن‌ها، شيخ تقى‌الدين شمنى و ديوان خطب [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] را نزد خود وى فراگرفت. علاوه بر شركت در مجالس درس و املاى [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]]، مدت زيادى نيز در ملازمت و مصاحبت او بود و [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] به وى توجه و عنايت خاصى داشت، تا آنجا كه پشت سر او نماز مى‌گزارد. | ||
از ديگر استادان او مى‌توان شيخ بدرالدين عينى، قاضى القضاة محب‌الدين ابن شحنه، شهاب‌الدين‌احمد آمدى نحوى، محيى‌الدين كافيجى و امین‌الدين آقسرايى را نام برد. وى مدتى نيز در محضر محمد بن | از ديگر استادان او مى‌توان شيخ بدرالدين عينى، قاضى القضاة محب‌الدين ابن شحنه، شهاب‌الدين‌احمد آمدى نحوى، محيى‌الدين كافيجى و امین‌الدين آقسرايى را نام برد. وى مدتى نيز در محضر محمد بن ابراهیم شروانى شافعى بود و شرح العمدة را نزد او خواند و دانش خود را در زمینه فقه و تاريخ تكمیل كرد. علاوه بر فقه، نحو، اصول و عروض را نيز نزد استادان عصر خود فراگرفت و قرآن و همچنين برخى از كتب مشهور آن عصر مانند: العمدة، الفية [[ابن مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] و خزرجية را از حفظ كرد. | ||
او یک‌بار حج گزارد و از آنجا به بيت‌المقدس و سپس به دمیاط رفت و در مدرسه صوفيه بيبرسيه و برقوقيه رحل اقامت افكند و احتمالاً به تدريس پرداخت و نيابت خطابت را در آنجا برعهده گرفت. | او یک‌بار حج گزارد و از آنجا به بيت‌المقدس و سپس به دمیاط رفت و در مدرسه صوفيه بيبرسيه و برقوقيه رحل اقامت افكند و احتمالاً به تدريس پرداخت و نيابت خطابت را در آنجا برعهده گرفت. | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۷: | ||
وى پس از مرگ پدرش در 853ق، به كار جواهرفروشى پرداخت، ولى از آنجا كه در انباء الهصر نام خود را در كنار مساكين و فقرا آورده، چنين برمى‌آيد كه زندگیش با فقر و تنگدستى توأم بوده است. شايد جهت امرار معاش و گريز از فقر بوده كه استنساخ كتب ارزشمند از قبيل آثار [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]]، ابن تغرى بردى، سخاوى و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] را پيشه ساخته و هين امر بعداً باعث ارتباط و آشنائى او با بزرگانى چون ابن مرهر شده است. | وى پس از مرگ پدرش در 853ق، به كار جواهرفروشى پرداخت، ولى از آنجا كه در انباء الهصر نام خود را در كنار مساكين و فقرا آورده، چنين برمى‌آيد كه زندگیش با فقر و تنگدستى توأم بوده است. شايد جهت امرار معاش و گريز از فقر بوده كه استنساخ كتب ارزشمند از قبيل آثار [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]]، ابن تغرى بردى، سخاوى و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] را پيشه ساخته و هين امر بعداً باعث ارتباط و آشنائى او با بزرگانى چون ابن مرهر شده است. | ||
وى برای مدتى نيز خطابت جامع الظاهر را بر عهده داشت تا اين‌كه در 871ق نيابت قضا را از طرف ابن شحنه بر عهده گرفت. ابن شحنه همواره او را در رسيدن به پاره‌اى مناصب يارى مى‌رساند، تا آنجا كه در اعياد و ايام خجسته، همراه بزرگان و اعيان حكومتى برای عرض تهنيت به حضور سلطان اشرف قايتباى | وى برای مدتى نيز خطابت جامع الظاهر را بر عهده داشت تا اين‌كه در 871ق نيابت قضا را از طرف ابن شحنه بر عهده گرفت. ابن شحنه همواره او را در رسيدن به پاره‌اى مناصب يارى مى‌رساند، تا آنجا كه در اعياد و ايام خجسته، همراه بزرگان و اعيان حكومتى برای عرض تهنيت به حضور سلطان اشرف قايتباى مى‌رسيد و در بعضى سفرها نيز از همراهان سلطان بود. | ||
وى پس از آن‌كه در فقه و اصول و ديگر دانش‌ها تبحرى نسبى پيدا كرد، به تاريخ روى آورد و با استفاده از مآخذى كه در دست داشت، به نوشتن آثار تاريخى پرداخت و با مورخان معاصر خود چون ابن تغرى بردى به رقابت پرداخت، چنان‌كه گاه از او انتقاد نيز مى‌كرد. همچنين بين او و شمس‌الدين سخاوى كه معاصر و هم‌درسش بود، اختلاف شديدى پديد آمد، تا آنجا كه سخاوى او را جاهل و نوشته‌هایش را پر از اشتباه و ابهام خواند. احتمالاً منشأ این اختلاف، توجه بيش از حد [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] نسبت به وى بوده است. | وى پس از آن‌كه در فقه و اصول و ديگر دانش‌ها تبحرى نسبى پيدا كرد، به تاريخ روى آورد و با استفاده از مآخذى كه در دست داشت، به نوشتن آثار تاريخى پرداخت و با مورخان معاصر خود چون ابن تغرى بردى به رقابت پرداخت، چنان‌كه گاه از او انتقاد نيز مى‌كرد. همچنين بين او و شمس‌الدين سخاوى كه معاصر و هم‌درسش بود، اختلاف شديدى پديد آمد، تا آنجا كه سخاوى او را جاهل و نوشته‌هایش را پر از اشتباه و ابهام خواند. احتمالاً منشأ این اختلاف، توجه بيش از حد [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] نسبت به وى بوده است. | ||
| خط ۵۷: | خط ۶۳: | ||
وى با ابوطيب انصارى، شاعر شافعى مذهب مصاحبت و مراودت داشت و نسبت به عمر بن فارض، صوفى و عارف معروف مصرى، به رغم متهم بودنش به كفر و الحاد، ارادت مى‌ورزيد. | وى با ابوطيب انصارى، شاعر شافعى مذهب مصاحبت و مراودت داشت و نسبت به عمر بن فارض، صوفى و عارف معروف مصرى، به رغم متهم بودنش به كفر و الحاد، ارادت مى‌ورزيد. | ||
== | ==آثار== | ||
# انباء الهصر بابناء العصر؛ | |||
# نزهة النفوس و الابدان في تواريخ الزمان؛ | |||
# الجوهرية؛ | |||
# الدر المنظوم فيما ورد في مصر و اهلها من موجود و معدوم؛ | |||
# سيرة الاشراف قايتباى<ref>فاتحی نژاد، عنایت الله، ج4، ص126-127</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
| خط ۷۴: | خط ۷۶: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
فاتحی نژاد، عنایت الله، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377 | [https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/1963 فاتحی نژاد، عنایت الله، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377] | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۸۳: | خط ۸۴: | ||
[[إنباء الهصر بأنباء العصر]] | [[إنباء الهصر بأنباء العصر]] | ||
[[نزهة | [[نزهة النفوس و الأبدان في تواريخ الزمان]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۵۳
| نام | ابن صیرفی، علی بن داود |
|---|---|
| نام‌های دیگر | جوهری صیرفی، علی بن داود
خطیب جوهری، علی بن داود صیرفی، علی بن داود بن ابراهیم |
| نام پدر | داود |
| متولد | 14 جمادی الاخر 1819ق |
| محل تولد | قاهره |
| رحلت | 900 ق |
| اساتید | شيخ تقى‌الدين شمنى
شيخ بدرالدين عينى محمد بن ابراهیم شروانى شافعى |
| برخی آثار | إنباء الهصر بأنباء العصر |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03430AUTHORCODE |
ابن صيرفى، نورالدين على بن داود بن ابراهیم (819-900ق)، معروف به ابن داود، فقيه حنفى و مورخ معاصر مماليک بُرجيّهى مصر مى‌باشد.
چون پدرش به كار صرافى مى‌پرداخت، به ابن صيرفى يا جوهرى نيز معروف گرديد. از بين مآخذ تنها ابن اياس او را اسرائيلى خوانده است كه علت آن روشن نيست.
ولادت
وى در 14 جمادی الآخر 819ق در قاهره چشم به جهان گشود و در همانجا به تحصيل پرداخت.
اساتید
مقدمات علوم را نزد زراتيتى و ابن ديرى آموخت و سپس شرح نقايه و شرح نخبه را نزد مؤلف آن‌ها، شيخ تقى‌الدين شمنى و ديوان خطب ابن حجر را نزد خود وى فراگرفت. علاوه بر شركت در مجالس درس و املاى ابن حجر، مدت زيادى نيز در ملازمت و مصاحبت او بود و ابن حجر به وى توجه و عنايت خاصى داشت، تا آنجا كه پشت سر او نماز مى‌گزارد.
از ديگر استادان او مى‌توان شيخ بدرالدين عينى، قاضى القضاة محب‌الدين ابن شحنه، شهاب‌الدين‌احمد آمدى نحوى، محيى‌الدين كافيجى و امین‌الدين آقسرايى را نام برد. وى مدتى نيز در محضر محمد بن ابراهیم شروانى شافعى بود و شرح العمدة را نزد او خواند و دانش خود را در زمینه فقه و تاريخ تكمیل كرد. علاوه بر فقه، نحو، اصول و عروض را نيز نزد استادان عصر خود فراگرفت و قرآن و همچنين برخى از كتب مشهور آن عصر مانند: العمدة، الفية ابن مالك و خزرجية را از حفظ كرد.
او یک‌بار حج گزارد و از آنجا به بيت‌المقدس و سپس به دمیاط رفت و در مدرسه صوفيه بيبرسيه و برقوقيه رحل اقامت افكند و احتمالاً به تدريس پرداخت و نيابت خطابت را در آنجا برعهده گرفت.
وى پس از مرگ پدرش در 853ق، به كار جواهرفروشى پرداخت، ولى از آنجا كه در انباء الهصر نام خود را در كنار مساكين و فقرا آورده، چنين برمى‌آيد كه زندگیش با فقر و تنگدستى توأم بوده است. شايد جهت امرار معاش و گريز از فقر بوده كه استنساخ كتب ارزشمند از قبيل آثار ابن حجر، ابن تغرى بردى، سخاوى و ابن كثير را پيشه ساخته و هين امر بعداً باعث ارتباط و آشنائى او با بزرگانى چون ابن مرهر شده است.
وى برای مدتى نيز خطابت جامع الظاهر را بر عهده داشت تا اين‌كه در 871ق نيابت قضا را از طرف ابن شحنه بر عهده گرفت. ابن شحنه همواره او را در رسيدن به پاره‌اى مناصب يارى مى‌رساند، تا آنجا كه در اعياد و ايام خجسته، همراه بزرگان و اعيان حكومتى برای عرض تهنيت به حضور سلطان اشرف قايتباى مى‌رسيد و در بعضى سفرها نيز از همراهان سلطان بود.
وى پس از آن‌كه در فقه و اصول و ديگر دانش‌ها تبحرى نسبى پيدا كرد، به تاريخ روى آورد و با استفاده از مآخذى كه در دست داشت، به نوشتن آثار تاريخى پرداخت و با مورخان معاصر خود چون ابن تغرى بردى به رقابت پرداخت، چنان‌كه گاه از او انتقاد نيز مى‌كرد. همچنين بين او و شمس‌الدين سخاوى كه معاصر و هم‌درسش بود، اختلاف شديدى پديد آمد، تا آنجا كه سخاوى او را جاهل و نوشته‌هایش را پر از اشتباه و ابهام خواند. احتمالاً منشأ این اختلاف، توجه بيش از حد ابن حجر نسبت به وى بوده است.
وى با ابوطيب انصارى، شاعر شافعى مذهب مصاحبت و مراودت داشت و نسبت به عمر بن فارض، صوفى و عارف معروف مصرى، به رغم متهم بودنش به كفر و الحاد، ارادت مى‌ورزيد.
آثار
- انباء الهصر بابناء العصر؛
- نزهة النفوس و الابدان في تواريخ الزمان؛
- الجوهرية؛
- الدر المنظوم فيما ورد في مصر و اهلها من موجود و معدوم؛
- سيرة الاشراف قايتباى[۱]
پانویس
- ↑ فاتحی نژاد، عنایت الله، ج4، ص126-127