آشتیانی، مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۹

آشتیانی، مهدی

نام	آشتیانی، مهدی
نام‌های دیگر	میرزا مهدي بن میرزا جعفر آشیانی مدرس آشتياني، میرزا مهدي Mirza Mahdi Ashtiani
نام پدر	میرزا جعفر
متولد	1268ش / 1306ق / 1889م
محل تولد	تهران
رحلت	1331ش / 1372ق / 1953م
اساتید	شیخ ‎فضل‌الله نوری آقا میرزا‎ هاشم اشکوری سید محمدکاظم یزدی آخوند ملا محمدکاظم خراسانی
برخی آثار	تعلیقه بر شرح منظومه حکمت سبزواری اساس التوحيد
کد مؤلف	AUTHORCODE05874AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، آشتیانی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

میرزا مهدی آشتیانی (۱۳۰۶-۱۳۷۲ق/۱۸۸۸-۱۹۵۲م)، حکیم، عارف و دانشمند شیعی ایرانی بود. ازجمله اساتید وی آخوند خراسانی و از جمله آثار او تعلیقه بر شرح منظومه حکمت سبزواری است.

ولادت

میرزا مهدی، در تهران زاده شد. پدر او میرزا جعفر برادرزاده و داماد حاج‎ میرزا محمدحسن آشتیانی (متوفای ۱۳۱۹ق/۱۹۰۱م)، ملقب به «میرزاکوچک»، از عالمان تهران بود^[۱].

سفرها

از ویژگی‌های آشتیانی این بود که در محدوده جغرافیایی ایران و عراق و نیز در دایره کتاب و مدرسه ماندگار نشد و به سیر و سیاحت نیز پرداخت و از این رهگذر تجربه‌های فراوان به دست آورد. وی پیش از سفر اول به نجف [برای تحصیل علم]، به بخارا رفت و یک سال در آنجا ماند و ضمن آشنایی با مردم و عالمان آن دیار، به تدریس پرداخت و دو بار به مصر سفر کرد. هندوستان و نیز بسیاری از کشورهای اروپایی مانند فرانسه، ایتالیا، بلژیک و انگلستان را دید و در این جهان‌گردی با متفکران و فیلسوفان آن کشورها آشنا شد و بحث‎ها و برخوردهای علمی و فکری داشت^[۲].

تحصیلات ابتدایی

میرزا مهدی دوران کودکی و نوجوانی را در تهران گذراند. پس از فراگیری قرآن و مقدمات علوم، برای آموختن علوم رایج زمان، در درس استادان مشهور تهران شرکت کرد. ادبیات، اصول و فقه را در حد سطح، نزد پدر و سپس در حوزه درس آقا‎ شیخ‎ حسن طالقانی و آخوند ملا عبدالرسول فراگرفت. خارج فقه و اصول را نزد شیخ ‎فضل‌الله نوری (مق ۱۳۲۷ق/۱۹۰۹م) و آقا سید عبدالکریم مدرّس مدرسه مروی تهران و دیگر عالمان بنام تهران، آموخت. مبانی ریاضیات را در مکتب شیخ‎ عبدالحسین سیبویه، میرزا غفّاریان نجم‌الدّوله، میرزا‎ جهان‌بخش بروجردی منجّم و آقا شیخ ‎محمدحسین ریاضی تعلیم دید. فلسفه مشّاء را نزد میرزا حسن کرمانشاهی و حکمت اشراق و عرفان را نزد آقا میرزا‎ هاشم اشکوری و حکمت متعالی را نزد سیدالحکما‎ آقا میرشیرازی، فراگرفت. طب قدیم را نزد میرزا محمد‎حسین و میرزا ابوالقاسم نائینی و طبّ جدید را به‌وسیله میرزا علی‌اکبر خان ‎ناظم‌الاطبّاء و میرزا ابوالحسن‎ خان‎ رئیس‌الاطباء آموزش دید^[۳].

سفر به عتبات و تحصیلات عالیه

آشتیانی در ۱۳۲۷ق/۱۹۰۹م، برای ادامه تحصیلات عالی، عازم عتبات شد و در نجف در درس آخوند ملا محمدکاظم خراسانی (۱۲۵۵-۱۳۲۹ق/۱۸۳۹-۱۹۱۱م) شرکت کرد، ولی به علت بیماری پس از یک سال اقامت به ایران بازگشت. در سال ۱۳۲۹ق/۱۹۱۱م، بار دیگر به عتبات سفر کرد و در درس سید محمدکاظم یزدی (۱۲۴۷-۱۳۳۷ق/۱۸۳۱-۱۹۱۸م) شرکت جست. پس از اقامت کوتاهی باز به ایران برگشت و برای سومین ‎بار عازم عتبات گردید و در این سفر در درس مشایخ دیگر مانند سید محمد فیروزآبادی (متوفای ۱۳۴۵ق/۱۹۲۷م)، نائینی (۱۲۷۷-۱۳۵۵ق/۱۸۶۰-۱۹۳۶م)، آقا‎ ضیاءالدین‎ عراقی (۱۲۸۷-۱۳۶۱ق،۱۸۷۰-۱۹۴۲م) و اصفهانی حاضر شد. بااینکه وی در مجموع، مدت کوتاهی در درس عالمان نجف حضور یافت، اما به دلیل مهارت علمی و دانشی که طی سال‎ها اندوخته بود، به گفته خودش، از همه استادان یادشده به دریافت اجازه روایت و اجتهاد نایل آمد^[۴].

تدریس و تبحر در علوم

آشتیانی در مدت اقامت در عتبات، در کنار تعلّم، به تعلیم و تدریس علوم عقلی و نقلی پرداخت. وی بازگشت به ایران را بر ماندن در عتبات ترجیح داد. مدتی در قم و اصفهان و مشهد ساکن شد و به تدریس پرداخت و سرانجام به زادگاهش تهران برگشت و برای همیشه در این شهر ماندگار گشت و به تدریس پرداخت و حوزه درسی وسیعی را به‌ویژه در حکمت و عرفان، پدید آورد^[۵].

حاج‎ میرزا مهدی، با بسیاری از دانش‌های روزگارش آشنا بود و در اکثر این علوم تبحّر داشت. در ادب، فقه، اصول، کلام، تفسیر و ریاضی استاد بود. بیشترین مهارت او در فلسفه و عرفان بود و تأثیر تربیتی و علمی وی بر شاگردانش از طریق این دو دانش بود. ازاین‌رو، او را می‌توان از پیروان فلسفه متعالی صدرایی در دوران معاصر دانست... در حوزه تعلیم و تربیت او شاگردان بسیاری پرورش یافته‌اند^[۶].

وفات

میرزا مهدی آشتیانی، 64 سال عمر کرد و پس از درگذشت، در قم و در رواق بالاسر حضرت‎ معصومه(ع) به خاک سپرده شد^[۷].

آثار

آشتیانی دارای تألیفات چندی است که عمدتاً درباره عرفان و فلسفه نوشته شده است. برخی از آثار وی عبارتند از:

أساس‎ التوحيد، فارسی، تهران، ۱۳۳۰ش؛
تعليقة ‎رشيقة ‎علی ‎شرح ‎منظومة ‎السبزواري، عربی؛
حاشیه بر اسفار، عربی؛
حاشیه بر شفاء؛
حاشیه بر كفاية ‎الأصول آخوند خراسانی؛
حاشیه بر مکاسب شیخ‎ انصاری؛
حاشیه بر رسائل شیخ‎ انصاری؛
رساله‌ای در جبر و تفویض و علم اجمالی و طلب و اراده و وحدت وجود و قاعده صدور؛
حاشیه بر فصوص محیی‌الدین عربی؛
حاشیه بر فصوص فارابی؛
حاشیه بر مصباح‎ الأنس^[۸].

پانویس

↑ ر.ک: بخش معارف، ج1، ص409
↑ همان
↑ ر.ک: همان، ص409
↑ همان، ص409-410
↑ ر.ک: همان، ص410
↑ ر.ک: همان
↑ ر.ک: همان، ص410
↑ ر.ک: همان، ص410

منابع مقاله

بخش معرف، «دایرة‎المعارف بزرگ اسلامی»، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، 1374ش.

وابسته‌ها

تعلیقه بر شرح منظومه حکمت سبزواری

تعليقة علی شرح المنظومة السبزواري

اساس التوحید

مدينة الحديث (الجواهر الغوالي في شرح عوالي اللآلي)

[1] ر.ک: بخش معارف، ج1، ص409

[2] همان

[3] ر.ک: همان، ص409

[4] همان، ص409-410

[5] ر.ک: همان، ص410

[6] ر.ک: همان

[7] ر.ک: همان، ص410

[8] ر.ک: همان، ص410

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 <div class="wikiInfo">
-[[پرونده:NUR05874.jpg|بندانگشتی|آشتيانی، مهدی]]
+[[پرونده:NUR05874.jpg|بندانگشتی|آشتیانی، مهدی]]
 {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
 |-
-! نام!! data-type="authorName" |آشتيانی، مهدی
+! نام!! data-type="authorName" |آشتیانی، مهدی
 |-
-|نام های دیگر
+|نام‌های دیگر
-| data-type="authorOtherNames" |ميرزا مهدي بن ميرزا جعفر آشتاني
+| data-type="authorOtherNames" |میرزا مهدي بن میرزا جعفر آشیانی
+مدرس آشتياني، میرزا مهدي
-مدرس آشتياني، ميرزا مهدي
 Mirza Mahdi Ashtiani
 |-
 |نام پدر
@@ خط ۲۶: / خط ۲۳: @@
 |-
 |اساتید
-| data-type="authorTeachers" |[[نوری، فضل‌الله|شیخ ‎فضل‎الله نوری]]
+| data-type="authorTeachers" |[[نوری، فضل‌الله|شیخ ‎فضل‌الله نوری]]
 آقا میرزا‎ هاشم اشکوری
 [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید محمدکاظم یزدی]]
 [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند ملا محمدکاظم خراسانی]]
 |-
 |برخی آثار
 | data-type="authorWritings" |[[تعلیقه بر شرح منظومه حکمت سبزواری]]
 اساس التوحيد
 |- class="articleCode"
 |کد مؤلف
@@ خط ۴۴: / خط ۳۶: @@
 |}
 </div>
-'''میرزا مهدی آشتیانی''' (۱۳۰۶-۱۳۷۲ق/۱۸۸۸-۱۹۵۲م)، حکیم، عارف و دانشمند شیعی ایرانی بود. ازجمله اساتید وی آخوند خراسانی و از جمله آثار او تعليقة ‎رشيقة ‎علی ‎شرح ‎منظومة ‎السبزواري است.
+{{کاربردهای دیگر|آشتیانی (ابهام‌زدایی)}}
+'''میرزا مهدی آشتیانی''' (۱۳۰۶-۱۳۷۲ق/۱۸۸۸-۱۹۵۲م)، حکیم، عارف و دانشمند شیعی ایرانی بود. ازجمله اساتید وی آخوند خراسانی و از جمله آثار او [[تعلیقه بر شرح منظومه حکمت سبزواری]] است.
-==تولد ==
+==ولادت ==
-میرزا مهدی، در تهران زاده شد. پدر او میرزا جعفر برادرزاده و داماد حاج‎ میرزا محمدحسن آشتیانی (د ۱۳۱۹ق/۱۹۰۱م)، ملقب به «میرزاکوچک»، از عالمان تهران بود<ref>ر.ک: بخش معارف، ج1، ص409</ref>.
+میرزا مهدی، در تهران زاده شد. پدر او میرزا جعفر برادرزاده و داماد حاج‎ میرزا محمدحسن آشتیانی (متوفای ۱۳۱۹ق/۱۹۰۱م)، ملقب به «میرزاکوچک»، از عالمان تهران بود<ref>ر.ک: بخش معارف، ج1، ص409</ref>.
 ==سفرها==
-از ویژگی‎های آشتیانی این بود که در محدوده جغرافیایی ایران و عراق و نیز در دایره کتاب و مدرسه ماندگار نشد و به سیر و سیاحت نیز پرداخت و از این رهگذر تجربه‎های فراوان به دست آورد. وی پیش از سفر اول به نجف [برای تحصیل علم]، به بخارا رفت و یک سال در آنجا ماند و ضمن آشنایی با مردم و عالمان آن دیار، به تدریس پرداخت و دو بار به مصر سفر کرد. هندوستان و نیز بسیاری از کشورهای اروپایی مانند فرانسه، ایتالیا، بلژیک و انگلستان را دید و در این جهان‎گردی با متفکران و فیلسوفان آن کشورها آشنا شد و بحث‎ها و برخوردهای علمی و فکری داشت<ref>همان</ref>.
+از ویژگی‌های آشتیانی این بود که در محدوده جغرافیایی ایران و عراق و نیز در دایره کتاب و مدرسه ماندگار نشد و به سیر و سیاحت نیز پرداخت و از این رهگذر تجربه‌های فراوان به دست آورد. وی پیش از سفر اول به نجف [برای تحصیل علم]، به بخارا رفت و یک سال در آنجا ماند و ضمن آشنایی با مردم و عالمان آن دیار، به تدریس پرداخت و دو بار به مصر سفر کرد. هندوستان و نیز بسیاری از کشورهای اروپایی مانند فرانسه، ایتالیا، بلژیک و انگلستان را دید و در این جهان‌گردی با متفکران و فیلسوفان آن کشورها آشنا شد و بحث‎ها و برخوردهای علمی و فکری داشت<ref>همان</ref>.
 ==تحصیلات ابتدایی==
-میرزا مهدی دوران کودکی و نوجوانی را در تهران گذراند. پس از فراگیری قرآن و مقدمات علوم، برای آموختن علوم رایج زمان، در درس استادان مشهور تهران شرکت کرد. ادبیات، اصول و فقه را در حد سطح، نزد پدر و سپس در حوزه درس آقا‎ شیخ‎ حسن طالقانی و آخوند ملا عبدالرسول فراگرفت. خارج فقه و اصول را نزد [[نوری، فضل‌الله|شیخ ‎فضل‎الله نوری]] (مق ۱۳۲۷ق/۱۹۰۹م) و آقا سید عبدالکریم مدرّس مدرسه مروی تهران و دیگر عالمان بنام تهران، آموخت. مبانی ریاضیات را در مکتب شیخ‎ عبدالحسین سیبویه، میرزا غفّاریان نجم‎الدّوله، میرزا‎ جهان‎بخش بروجردی منجّم و آقا شیخ ‎محمدحسین ریاضی تعلیم دید. فلسفه مشّاء را نزد میرزا حسن کرمانشاهی و حکمت اشراق و عرفان را نزد آقا میرزا‎ هاشم اشکوری و حکمت متعالی را نزد سیدالحکما‎ آقا میرشیرازی، فراگرفت. طب قدیم را نزد [[نائینی، محمدحسین|میرزا محمد‎حسین]] و میرزا ابوالقاسم نائینی و طبّ جدید را به‎وسیله میرزا علی‎اکبر خان ‎ناظم‎الاطبّاء و میرزا ابوالحسن‎ خان‎ رئیس‎الاطباء آموزش دید<ref>ر.ک: همان، ص409</ref>.
+میرزا مهدی دوران کودکی و نوجوانی را در تهران گذراند. پس از فراگیری قرآن و مقدمات علوم، برای آموختن علوم رایج زمان، در درس استادان مشهور تهران شرکت کرد. ادبیات، اصول و فقه را در حد سطح، نزد پدر و سپس در حوزه درس آقا‎ شیخ‎ حسن طالقانی و آخوند ملا عبدالرسول فراگرفت. خارج فقه و اصول را نزد [[نوری، فضل‌الله|شیخ ‎فضل‌الله نوری]] (مق ۱۳۲۷ق/۱۹۰۹م) و آقا سید عبدالکریم مدرّس مدرسه مروی تهران و دیگر عالمان بنام تهران، آموخت. مبانی ریاضیات را در مکتب شیخ‎ عبدالحسین سیبویه، میرزا غفّاریان نجم‌الدّوله، میرزا‎ جهان‌بخش بروجردی منجّم و آقا شیخ ‎محمدحسین ریاضی تعلیم دید. فلسفه مشّاء را نزد میرزا حسن کرمانشاهی و حکمت اشراق و عرفان را نزد آقا میرزا‎ هاشم اشکوری و حکمت متعالی را نزد سیدالحکما‎ آقا میرشیرازی، فراگرفت. طب قدیم را نزد [[نائینی، محمدحسین|میرزا محمد‎حسین]] و میرزا ابوالقاسم نائینی و طبّ جدید را به‌وسیله میرزا علی‌اکبر خان ‎ناظم‌الاطبّاء و میرزا ابوالحسن‎ خان‎ رئیس‌الاطباء آموزش دید<ref>ر.ک: همان، ص409</ref>.
 ==سفر به عتبات و تحصیلات عالیه==
-آشتیانی در ۱۳۲۷ق/۱۹۰۹م، برای ادامه تحصیلات عالی، عازم عتبات شد و در نجف در درس [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند ملا محمدکاظم خراسانی]] (۱۲۵۵-۱۳۲۹ق/۱۸۳۹-۱۹۱۱م) شرکت کرد، ولی به علت بیماری پس از یک سال اقامت به ایران بازگشت. در سال ۱۳۲۹ق/۱۹۱۱م، بار دیگر به عتبات سفر کرد و در درس [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید محمدکاظم یزدی]] (۱۲۴۷-۱۳۳۷ق/۱۸۳۱-۱۹۱۸م) شرکت جست. پس از اقامت کوتاهی باز به ایران برگشت و برای سومین ‎بار عازم عتبات گردید و در این سفر در درس مشایخ دیگر مانند سید محمد فیروزآبادی (د ۱۳۴۵ق/۱۹۲۷م)، نائینی (۱۲۷۷-۱۳۵۵ق/۱۸۶۰-۱۹۳۶م)، [[عراقی، ضیاءالدین|آقا‎ ضیاءالدین‎ عراقی]] (۱۲۸۷-۱۳۶۱ق،۱۸۷۰-۱۹۴۲م) و اصفهانی حاضر شد. بااینکه وی در مجموع، مدت کوتاهی در درس عالمان نجف حضور یافت، اما به دلیل مهارت علمی و دانشی که طی سال‎ها اندوخته بود، به گفته خودش، از همه استادان یادشده به دریافت اجازه روایت و اجتهاد نایل آمد<ref>همان، ص409-410</ref>.
+آشتیانی در ۱۳۲۷ق/۱۹۰۹م، برای ادامه تحصیلات عالی، عازم عتبات شد و در نجف در درس [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند ملا محمدکاظم خراسانی]] (۱۲۵۵-۱۳۲۹ق/۱۸۳۹-۱۹۱۱م) شرکت کرد، ولی به علت بیماری پس از یک سال اقامت به ایران بازگشت. در سال ۱۳۲۹ق/۱۹۱۱م، بار دیگر به عتبات سفر کرد و در درس [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید محمدکاظم یزدی]] (۱۲۴۷-۱۳۳۷ق/۱۸۳۱-۱۹۱۸م) شرکت جست. پس از اقامت کوتاهی باز به ایران برگشت و برای سومین ‎بار عازم عتبات گردید و در این سفر در درس مشایخ دیگر مانند سید محمد فیروزآبادی (متوفای ۱۳۴۵ق/۱۹۲۷م)، نائینی (۱۲۷۷-۱۳۵۵ق/۱۸۶۰-۱۹۳۶م)، [[عراقی، ضیاءالدین|آقا‎ ضیاءالدین‎ عراقی]] (۱۲۸۷-۱۳۶۱ق،۱۸۷۰-۱۹۴۲م) و اصفهانی حاضر شد. بااینکه وی در مجموع، مدت کوتاهی در درس عالمان نجف حضور یافت، اما به دلیل مهارت علمی و دانشی که طی سال‎ها اندوخته بود، به گفته خودش، از همه استادان یادشده به دریافت اجازه روایت و اجتهاد نایل آمد<ref>همان، ص409-410</ref>.
 ==تدریس و تبحر در علوم==
-آشتیانی در مدت اقامت در عتبات، در کنار تعلّم، به تعلیم و تدریس علوم عقلی و نقلی پرداخت. وی بازگشت به ایران را بر ماندن در عتبات ترجیح داد. مدتی در قم و اصفهان و مشهد ساکن شد و به تدریس پرداخت و سرانجام به زادگاهش تهران برگشت و برای همیشه در این شهر ماندگار گشت و به تدریس پرداخت و حوزه درسی وسیعی را به‎ویژه در حکمت و عرفان، پدید آورد<ref>ر.ک: همان، ص410</ref>.
+آشتیانی در مدت اقامت در عتبات، در کنار تعلّم، به تعلیم و تدریس علوم عقلی و نقلی پرداخت. وی بازگشت به ایران را بر ماندن در عتبات ترجیح داد. مدتی در قم و اصفهان و مشهد ساکن شد و به تدریس پرداخت و سرانجام به زادگاهش تهران برگشت و برای همیشه در این شهر ماندگار گشت و به تدریس پرداخت و حوزه درسی وسیعی را به‌ویژه در حکمت و عرفان، پدید آورد<ref>ر.ک: همان، ص410</ref>.
-حاج‎ میرزا مهدی، با بسیاری از دانش‎های روزگارش آشنا بود و در اکثر این علوم تبحّر داشت. در ادب، فقه، اصول، کلام، تفسیر و ریاضی استاد بود. بیشترین مهارت او در فلسفه و عرفان بود و تأثیر تربیتی و علمی وی بر شاگردانش از طریق این دو دانش بود. ازاین‎رو، او را می‎توان از پیروان فلسفه متعالی صدرایی در دوران معاصر دانست... در حوزه تعلیم و تربیت او شاگردان بسیاری پرورش یافته‎اند<ref>ر.ک: همان</ref>.
+حاج‎ میرزا مهدی، با بسیاری از دانش‌های روزگارش آشنا بود و در اکثر این علوم تبحّر داشت. در ادب، فقه، اصول، کلام، تفسیر و ریاضی استاد بود. بیشترین مهارت او در فلسفه و عرفان بود و تأثیر تربیتی و علمی وی بر شاگردانش از طریق این دو دانش بود. ازاین‌رو، او را می‌توان از پیروان فلسفه متعالی صدرایی در دوران معاصر دانست... در حوزه تعلیم و تربیت او شاگردان بسیاری پرورش یافته‌اند<ref>ر.ک: همان</ref>.
-== وفات ==
+==وفات ==
 میرزا مهدی آشتیانی، 64 سال عمر کرد و پس از درگذشت، در قم و در رواق بالاسر حضرت‎ معصومه(ع) به خاک سپرده شد<ref>ر.ک: همان، ص410</ref>.
 ==آثار==
 آشتیانی دارای تألیفات چندی است که عمدتاً درباره عرفان و فلسفه نوشته شده است. برخی از آثار وی عبارتند از:
 # أساس‎ التوحيد، فارسی، تهران، ۱۳۳۰ش؛
@@ خط ۷۵: / خط ۶۸: @@
 # حاشیه بر مکاسب شیخ‎ انصاری؛
 # حاشیه بر رسائل شیخ‎ انصاری؛
-# رساله‎ای در جبر و تفویض و علم اجمالی و طلب و اراده و وحدت وجود و قاعده صدور؛
+# رساله‌ای در جبر و تفویض و علم اجمالی و طلب و اراده و وحدت وجود و قاعده صدور؛
-# حاشیه بر فصوص محیی‎الدین عربی؛
+# حاشیه بر فصوص محیی‌الدین عربی؛
 # حاشیه بر فصوص فارابی؛
 # حاشیه بر مصباح‎ الأنس<ref>ر.ک: همان، ص410</ref>.
@@ خط ۸۷: / خط ۸۰: @@
 ==وابسته‌ها==
+{{وابسته‌ها}}
 [[تعلیقه بر شرح منظومه حکمت سبزواری]]
@@ خط ۹۳: / خط ۸۷: @@
 [[اساس التوحید]]
+[[مدينة الحديث (الجواهر الغوالي في شرح عوالي اللآلي)]]
 [[رده:زندگی‌نامه]]
-[[رده:25 مرداد الی 24 شهریور]]
+[[رده:فیلسوفان]]
-[[رده:سال97-25مرداد الی24 شهریور]]
+[[رده:نویسندگان جدید و معاصر فلسفه اسلامی]]