جذوات و مواقیت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''') |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| عنوان = | | تصویر = NUR01791J1.jpg | ||
| عنوان = جذوات و مواقیت | |||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| | | پدیدآوران = | ||
[[میرداماد، سید محمدباقر بن محمد]] (نويسنده) | |||
[[نوری، علی بن جمشید]] (محشی) | |||
[[ | [[اوجبی، علی]] (محقق) | ||
| زبان = فارسی | |||
| کد کنگره = 1380 1152 BBR | |||
| موضوع = فلسفه اسلامى - متون قدیمی تا قرن 14 | |||
| ناشر = مرکز پژوهشی ميراث مکتوب | |||
| مکان نشر = ايران - تهران | |||
| مکان نشر = ايران - تهران | |||
| سال نشر = 1380ش | | سال نشر = 1380ش | ||
| چاپ = | |||
| کد اتوماسیون = AUTOMATIONCODE01791AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ = | |||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = 1 | | تعداد جلد = 1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =01791 | ||
| کد | | کد پدیدآور = 26 | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''جذوات و مواقیت'''، اثر [[میرداماد، محمدباقر بن محمد|میر محمدباقر داماد]]، مشهور به میر داماد یا معلم ثالث (متوفی 1041ق)، از جمله آثار فلسفی اوست که با حواشی [[نوری، علی بن جمشید|ملا علی نوری]] منتشر شده است. جذوات مهم‌ترین و مبسوط‌ترین اثر فارسی میر داماد است. تصحیح و تحقیق کتاب توسط [[اوجبی، علی|علی اوجبی]] انجام شده است.<ref>مقدمه مصحح، صفحه سی‌وهفت</ref> | '''جذوات و مواقیت'''، اثر [[میرداماد، سید محمدباقر بن محمد|میر محمدباقر داماد]]، مشهور به میر داماد یا معلم ثالث (متوفی 1041ق)، از جمله آثار فلسفی اوست که با حواشی [[نوری، علی بن جمشید|ملا علی نوری]] منتشر شده است. جذوات مهم‌ترین و مبسوط‌ترین اثر فارسی میر داماد است. تصحیح و تحقیق کتاب توسط [[اوجبی، علی|علی اوجبی]] انجام شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/13570/1/37 مقدمه مصحح، صفحه سی‌وهفت]</ref> | ||
گویا مشاهیر علمای هند با این شبهه مواجه شده بودند که چرا هنگام تجلی حضرت حق، کوه طور بسوخت، اما پیکر حضرت موسی نسوخت؟ برای یافتن پاسخ به مهد دانش و حکمت مهاجرت کرده و از شاه عباس استمداد جستند. به فرمان شاهی، میر داماد مأمور شد تا به ازاله شبهه بپردازد. اگرچه جذوات پاسخ‌نامه‌ای مفصل به چرایی اختصاص تجلی حق بر حضرت موسی است، درعین‌حال تفسیری حکمی بر آیه شریفه 143 سروه اعراف و نیز اثری مفصل و مبسوط در علم حروف، اعداد و اوفاق نیز بشمار می‌رود؛ زیرا در نیم پایانی کتاب، وی از رابطه حروف و اعداد با عالم هستی و اسرار و لطایف حروف برای حل شبهه یادشده، بسیار بهره برده است.<ref>همان، صفحه سی‌ودو – سی‌وسه</ref> | گویا مشاهیر علمای هند با این شبهه مواجه شده بودند که چرا هنگام تجلی حضرت حق، کوه طور بسوخت، اما پیکر حضرت موسی نسوخت؟ برای یافتن پاسخ به مهد دانش و حکمت مهاجرت کرده و از شاه عباس استمداد جستند. به فرمان شاهی، میر داماد مأمور شد تا به ازاله شبهه بپردازد. اگرچه جذوات پاسخ‌نامه‌ای مفصل به چرایی اختصاص تجلی حق بر حضرت موسی است، درعین‌حال تفسیری حکمی بر آیه شریفه 143 سروه اعراف و نیز اثری مفصل و مبسوط در علم حروف، اعداد و اوفاق نیز بشمار می‌رود؛ زیرا در نیم پایانی کتاب، وی از رابطه حروف و اعداد با عالم هستی و اسرار و لطایف حروف برای حل شبهه یادشده، بسیار بهره برده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/13570/1/32 همان، صفحه سی‌ودو – سی‌وسه]</ref> | ||
== ساختار== | == ساختار== | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۶: | ||
== گزارش محتوا== | == گزارش محتوا== | ||
در وجه تسمیه این کتاب به «جذوات و مواقیت»، گفتنی است که جذوات، جمع «جذوه» به معنی اخگر و پاره‌آتش است و مواقیت جمع «میقات»، به معنی وعده‌گاه؛ که اولی در آیه 29 سوره قصص: «'''... لعلي آتيكم منها بخبر أو جذوة من النّار لعلّكم تصطلون'''» و دومی در آیات متعدّدی، از جمله آیه 143 سوره اعراف: «'''و لمّا جاء موسی لميقاتنا و كلّمه ربّه قال ربّ | در وجه تسمیه این کتاب به «جذوات و مواقیت»، گفتنی است که جذوات، جمع «جذوه» به معنی اخگر و پاره‌آتش است و مواقیت جمع «میقات»، به معنی وعده‌گاه؛ که اولی در آیه 29 سوره قصص: «'''... لعلي آتيكم منها بخبر أو جذوة من النّار لعلّكم تصطلون'''» و دومی در آیات متعدّدی، از جمله آیه 143 سوره اعراف: «'''و لمّا جاء موسی لميقاتنا و كلّمه ربّه قال ربّ أرنیأنظر إليك...'''» ذکر شده است و انتخاب این عنوان برای کتاب، با در نظر گرفتن انگیزه تصنیف آن (پاسخ به سؤال علمای هند در خصوص اینکه چرا به هنگام تجلّی خدا بر کوه، کوه متلاشی شد، امّا به موسی آسیبی نرسید؟) نشان از ذق لطیف و قریحه خوش میر داماد دارد<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/2746/47 منوچهری، حسین، ص47]</ref> | ||
پیچیده‌گویی و دشوارنویسی در تمامی آثار میر داماد که نابغه زمان و نادره دوران خویش بوده است، جریانی عامّ و شامل دارد. او معتقد بود که معارف عقلی و حکمی فراتر از آن است که دست هرکس بدانها برسد و از آن بیم داشت که نااهلانی بدانها رو آرند و بر اثر غموض و دشواری بیش از حدّ نکته‌ها و دقایق فلسفی و علمی، از عهده فهم آنها برنیایند و سر دشمنی و ناسازگاری و تکفیر و تفسیق و رمی به الحاد و زندقه بردارند. فلذا باید حتّی تعابیر و اصطلاحاتی خاصّ پدید آورد و به زبان روز باید کدگذاری کرد تا از دسترس نامحرمان مصون و محفوظ ماند<ref>ر.ک: همان، ص46</ref> | پیچیده‌گویی و دشوارنویسی در تمامی آثار میر داماد که نابغه زمان و نادره دوران خویش بوده است، جریانی عامّ و شامل دارد. او معتقد بود که معارف عقلی و حکمی فراتر از آن است که دست هرکس بدانها برسد و از آن بیم داشت که نااهلانی بدانها رو آرند و بر اثر غموض و دشواری بیش از حدّ نکته‌ها و دقایق فلسفی و علمی، از عهده فهم آنها برنیایند و سر دشمنی و ناسازگاری و تکفیر و تفسیق و رمی به الحاد و زندقه بردارند. فلذا باید حتّی تعابیر و اصطلاحاتی خاصّ پدید آورد و به زبان روز باید کدگذاری کرد تا از دسترس نامحرمان مصون و محفوظ ماند<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/2746/46 ر.ک: همان، ص46]</ref> | ||
نثر او به‌ویژه در آثار علمی‌اش نثری منحصربه‌فرد است. نثر او دارای ویژگی‌های خاص است. این ویژگی‌ها به‌قدری است که حتی برخی او را صاحب سبک دانسته‌اند... میر چه در ناحیه مفردات و واژگان و چه در ناحیه ترکیب و ساختار جملات به‌گونه‌ای خاص عمل می‌کرد. از واژگان نامأنوس و غریب بسیار بهره می‌برد و حتی خود دست به جعل لغات می‌زد. عبارات فارسی و عربی را در هم می‌آمیخت. در زمینه ترکیب و ساختار عبارت‌ها نیز گاه از قواعد معمول عدول می‌کرد و اندیشه‌های خویش را در قالب‌های فراتر از قید و بندهای معمول ادبی القا می‌نمود و همین باعت شده بود تا نثر وی نثری متکفلانه و آمیخته با تعقید و پیچیدگی‌های خاص باشد<ref>مقدمه مصحح، صفحه سی‌وسه و سی‌وچهار</ref> | نثر او به‌ویژه در آثار علمی‌اش نثری منحصربه‌فرد است. نثر او دارای ویژگی‌های خاص است. این ویژگی‌ها به‌قدری است که حتی برخی او را صاحب سبک دانسته‌اند... میر چه در ناحیه مفردات و واژگان و چه در ناحیه ترکیب و ساختار جملات به‌گونه‌ای خاص عمل می‌کرد. از واژگان نامأنوس و غریب بسیار بهره می‌برد و حتی خود دست به جعل لغات می‌زد. عبارات فارسی و عربی را در هم می‌آمیخت. در زمینه ترکیب و ساختار عبارت‌ها نیز گاه از قواعد معمول عدول می‌کرد و اندیشه‌های خویش را در قالب‌های فراتر از قید و بندهای معمول ادبی القا می‌نمود و همین باعت شده بود تا نثر وی نثری متکفلانه و آمیخته با تعقید و پیچیدگی‌های خاص باشد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/13570/1/33 مقدمه مصحح، صفحه سی‌وسه و سی‌وچهار]</ref> | ||
از آنجا که بخش معظمی از کتاب، حاوی مباحثی در علم حروف، اعداد و اوفاق است که از علوم غیر رایج بشمار می‌آیند و آشنایان به این گونه علوم بسیار معدودند، مصحح اثر در مقدمه‌اش بر کتاب، تردید خود در تصحیح جذوات را متذکر شده است.<ref>پیشگفتار محقق، صفحه پانزده</ref> | از آنجا که بخش معظمی از کتاب، حاوی مباحثی در علم حروف، اعداد و اوفاق است که از علوم غیر رایج بشمار می‌آیند و آشنایان به این گونه علوم بسیار معدودند، مصحح اثر در مقدمه‌اش بر کتاب، تردید خود در تصحیح جذوات را متذکر شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/13570/1/15 پیشگفتار محقق، صفحه پانزده]</ref> | ||
[[اوجبی، علی|علی اوجبی]] در مقدمه‌اش بر کتاب، میر داماد را دشوارنویس‌ترین فیلسوف مسلمان با آرای ابداعی، ابتکاری و نادر دانسته است.<ref>مقدمه مصحح، صفحه هجده</ref> | [[اوجبی، علی|علی اوجبی]] در مقدمه‌اش بر کتاب، میر داماد را دشوارنویس‌ترین فیلسوف مسلمان با آرای ابداعی، ابتکاری و نادر دانسته است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/13570/1/18 مقدمه مصحح، صفحه هجده]</ref> | ||
پس از آن شرح حال مصنف، فهرست آثار او، کتاب‌ها و رساله‌ها، شروح، حواشی و تعلیقات، نامه‌ها و مکاتبات، اجازه‌ها و تفریظ‌های میر داماد را معرفی کرده است. | پس از آن شرح حال مصنف، فهرست آثار او، کتاب‌ها و رساله‌ها، شروح، حواشی و تعلیقات، نامه‌ها و مکاتبات، اجازه‌ها و تفریظ‌های میر داماد را معرفی کرده است. | ||
بخش جذوات کتاب، شامل دیباچه‌ای است درباره علت و انگیزه کتاب و دوازده جذوه که در واقع به‌عنوان مقدمه و مبادی بحث بشمار می‌آیند و 35 میقات که مقصد اصلی کتاب را تشکیل می‌دهند. البته به‌جز جذوه اولی، هر جذوه تتمه‌ای نیز دارد. مهم‌ترین مباحثی که در جذوه‌ها مطرح شده عبارتند از: مراتب طولی و عرضی موجودات در جهان هستی، اولیت و آخریت واجب تعالی، اسامی عالم مجردات و عالم جسمانیات<ref>ر.ک: همان، صفحه چهل‌وهفت</ref> | بخش جذوات کتاب، شامل دیباچه‌ای است درباره علت و انگیزه کتاب و دوازده جذوه که در واقع به‌عنوان مقدمه و مبادی بحث بشمار می‌آیند و 35 میقات که مقصد اصلی کتاب را تشکیل می‌دهند. البته به‌جز جذوه اولی، هر جذوه تتمه‌ای نیز دارد. مهم‌ترین مباحثی که در جذوه‌ها مطرح شده عبارتند از: مراتب طولی و عرضی موجودات در جهان هستی، اولیت و آخریت واجب تعالی، اسامی عالم مجردات و عالم جسمانیات<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/13570/1/47 ر.ک: همان، صفحه چهل‌وهفت]</ref> | ||
در بخش مواقیت نیز مباحثی چون ملاک افاضه، مقولات و اجناس عالیه، تطبیق حروف بر موجودات، عالم مثالی و حروف موضوعه برای واجب و عقول و نفوس، حکمت یمانی (میر داماد حکمت خود را بدین نام نامیده است) و مراتب اعداد و حروف، متعلّق اول و اقسام وحدت مطرح شده است.<ref>ر.ک: همان</ref> | در بخش مواقیت نیز مباحثی چون ملاک افاضه، مقولات و اجناس عالیه، تطبیق حروف بر موجودات، عالم مثالی و حروف موضوعه برای واجب و عقول و نفوس، حکمت یمانی (میر داماد حکمت خود را بدین نام نامیده است) و مراتب اعداد و حروف، متعلّق اول و اقسام وحدت مطرح شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/13570/1/47 ر.ک: همان]</ref> | ||
== وضعیت کتاب== | == وضعیت کتاب== | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۸: | ||
# حواشی کاتبان و افرادی چون عبدالباقی که بیشتر توضیح معانی واژگان به‌کاررفته در متن و در مواردی اندک حاشیه‌ای محتوایی است. | # حواشی کاتبان و افرادی چون عبدالباقی که بیشتر توضیح معانی واژگان به‌کاررفته در متن و در مواردی اندک حاشیه‌ای محتوایی است. | ||
# حواشی مصنف که به 8 مورد می‌رسد که سه مورد مربوط به تنوین «مهاویاً»، کتابت درست کلمه بدائت و ادغام و حذف حروف لفظ جلاله می‌باشد و پنج مورد در این باره که مقصود از شخصیت مطرح‌شده در متن، صائن‌الدین بن ترکه و جلال‌الدین دوانی است. | # حواشی مصنف که به 8 مورد می‌رسد که سه مورد مربوط به تنوین «مهاویاً»، کتابت درست کلمه بدائت و ادغام و حذف حروف لفظ جلاله می‌باشد و پنج مورد در این باره که مقصود از شخصیت مطرح‌شده در متن، صائن‌الدین بن ترکه و جلال‌الدین دوانی است. | ||
# حواشی حکیم الهی [[نوری، علی بن جمشید|ملا علی نوری]] که عمیق‌ترین حواشی موجود بر جذوات است.<ref>ر.ک: همان، صفحه پنجاه‌وپنج و پنجاه‌وشش</ref> | # حواشی حکیم الهی [[نوری، علی بن جمشید|ملا علی نوری]] که عمیق‌ترین حواشی موجود بر جذوات است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/13570/1/55 ر.ک: همان، صفحه پنجاه‌وپنج و پنجاه‌وشش]</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۶: | ||
== منابع مقاله== | == منابع مقاله== | ||
# مقدمه و متن کتاب. | # مقدمه و متن کتاب. | ||
# منوچهری، حسین، ««جذوات و مواقیت»، اثری عرفانی و فلسفی از میرداماد»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: نشر دانش، سال هجدهم، پاییز 1380، شماره 3، صفحه 46 تا 48. | #[[:noormags:47636|منوچهری، حسین، ««جذوات و مواقیت»، اثری عرفانی و فلسفی از میرداماد»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: نشر دانش، سال هجدهم، پاییز 1380، شماره 3، صفحه 46 تا 48]]. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: فلسفه اسلامی]] | [[رده: فلسفه اسلامی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۱
| جذوات و مواقیت | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | میرداماد، سید محمدباقر بن محمد (نويسنده)
نوری، علی بن جمشید (محشی) اوجبی، علی (محقق) |
| ناشر | مرکز پژوهشی ميراث مکتوب |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1380ش |
| موضوع | فلسفه اسلامى - متون قدیمی تا قرن 14 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1380 1152 BBR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
جذوات و مواقیت، اثر میر محمدباقر داماد، مشهور به میر داماد یا معلم ثالث (متوفی 1041ق)، از جمله آثار فلسفی اوست که با حواشی ملا علی نوری منتشر شده است. جذوات مهم‌ترین و مبسوط‌ترین اثر فارسی میر داماد است. تصحیح و تحقیق کتاب توسط علی اوجبی انجام شده است.[۱]
گویا مشاهیر علمای هند با این شبهه مواجه شده بودند که چرا هنگام تجلی حضرت حق، کوه طور بسوخت، اما پیکر حضرت موسی نسوخت؟ برای یافتن پاسخ به مهد دانش و حکمت مهاجرت کرده و از شاه عباس استمداد جستند. به فرمان شاهی، میر داماد مأمور شد تا به ازاله شبهه بپردازد. اگرچه جذوات پاسخ‌نامه‌ای مفصل به چرایی اختصاص تجلی حق بر حضرت موسی است، درعین‌حال تفسیری حکمی بر آیه شریفه 143 سروه اعراف و نیز اثری مفصل و مبسوط در علم حروف، اعداد و اوفاق نیز بشمار می‌رود؛ زیرا در نیم پایانی کتاب، وی از رابطه حروف و اعداد با عالم هستی و اسرار و لطایف حروف برای حل شبهه یادشده، بسیار بهره برده است.[۲]
ساختار
مباحث کتاب، مشتمل بر پیشگفتار مصحح، مقدمه تفصیلی مصحح، مقدمه مصنف و متن کتاب مشتمل بر دوازده جذوه (جذوات) و سی‌وپنج میقات (مواقیت) - است.
گزارش محتوا
در وجه تسمیه این کتاب به «جذوات و مواقیت»، گفتنی است که جذوات، جمع «جذوه» به معنی اخگر و پاره‌آتش است و مواقیت جمع «میقات»، به معنی وعده‌گاه؛ که اولی در آیه 29 سوره قصص: «... لعلي آتيكم منها بخبر أو جذوة من النّار لعلّكم تصطلون» و دومی در آیات متعدّدی، از جمله آیه 143 سوره اعراف: «و لمّا جاء موسی لميقاتنا و كلّمه ربّه قال ربّ أرنیأنظر إليك...» ذکر شده است و انتخاب این عنوان برای کتاب، با در نظر گرفتن انگیزه تصنیف آن (پاسخ به سؤال علمای هند در خصوص اینکه چرا به هنگام تجلّی خدا بر کوه، کوه متلاشی شد، امّا به موسی آسیبی نرسید؟) نشان از ذق لطیف و قریحه خوش میر داماد دارد[۳]
پیچیده‌گویی و دشوارنویسی در تمامی آثار میر داماد که نابغه زمان و نادره دوران خویش بوده است، جریانی عامّ و شامل دارد. او معتقد بود که معارف عقلی و حکمی فراتر از آن است که دست هرکس بدانها برسد و از آن بیم داشت که نااهلانی بدانها رو آرند و بر اثر غموض و دشواری بیش از حدّ نکته‌ها و دقایق فلسفی و علمی، از عهده فهم آنها برنیایند و سر دشمنی و ناسازگاری و تکفیر و تفسیق و رمی به الحاد و زندقه بردارند. فلذا باید حتّی تعابیر و اصطلاحاتی خاصّ پدید آورد و به زبان روز باید کدگذاری کرد تا از دسترس نامحرمان مصون و محفوظ ماند[۴]
نثر او به‌ویژه در آثار علمی‌اش نثری منحصربه‌فرد است. نثر او دارای ویژگی‌های خاص است. این ویژگی‌ها به‌قدری است که حتی برخی او را صاحب سبک دانسته‌اند... میر چه در ناحیه مفردات و واژگان و چه در ناحیه ترکیب و ساختار جملات به‌گونه‌ای خاص عمل می‌کرد. از واژگان نامأنوس و غریب بسیار بهره می‌برد و حتی خود دست به جعل لغات می‌زد. عبارات فارسی و عربی را در هم می‌آمیخت. در زمینه ترکیب و ساختار عبارت‌ها نیز گاه از قواعد معمول عدول می‌کرد و اندیشه‌های خویش را در قالب‌های فراتر از قید و بندهای معمول ادبی القا می‌نمود و همین باعت شده بود تا نثر وی نثری متکفلانه و آمیخته با تعقید و پیچیدگی‌های خاص باشد[۵]
از آنجا که بخش معظمی از کتاب، حاوی مباحثی در علم حروف، اعداد و اوفاق است که از علوم غیر رایج بشمار می‌آیند و آشنایان به این گونه علوم بسیار معدودند، مصحح اثر در مقدمه‌اش بر کتاب، تردید خود در تصحیح جذوات را متذکر شده است.[۶]
علی اوجبی در مقدمه‌اش بر کتاب، میر داماد را دشوارنویس‌ترین فیلسوف مسلمان با آرای ابداعی، ابتکاری و نادر دانسته است.[۷]
پس از آن شرح حال مصنف، فهرست آثار او، کتاب‌ها و رساله‌ها، شروح، حواشی و تعلیقات، نامه‌ها و مکاتبات، اجازه‌ها و تفریظ‌های میر داماد را معرفی کرده است.
بخش جذوات کتاب، شامل دیباچه‌ای است درباره علت و انگیزه کتاب و دوازده جذوه که در واقع به‌عنوان مقدمه و مبادی بحث بشمار می‌آیند و 35 میقات که مقصد اصلی کتاب را تشکیل می‌دهند. البته به‌جز جذوه اولی، هر جذوه تتمه‌ای نیز دارد. مهم‌ترین مباحثی که در جذوه‌ها مطرح شده عبارتند از: مراتب طولی و عرضی موجودات در جهان هستی، اولیت و آخریت واجب تعالی، اسامی عالم مجردات و عالم جسمانیات[۸]
در بخش مواقیت نیز مباحثی چون ملاک افاضه، مقولات و اجناس عالیه، تطبیق حروف بر موجودات، عالم مثالی و حروف موضوعه برای واجب و عقول و نفوس، حکمت یمانی (میر داماد حکمت خود را بدین نام نامیده است) و مراتب اعداد و حروف، متعلّق اول و اقسام وحدت مطرح شده است.[۹]
وضعیت کتاب
در ابتدای اثر فهرست تفصیلی مطالب و در انتهای آن حواشی و تعلیقات، تصویر نسخه‌های خطّی و فهرست‌های فنی (شامل فهرست آیات، روایات، اشعار، کسان، گروه‌ها، جای‌ها، کتاب‌ها و رساله‌ها، موضوعات و اصطلاحات، منابع و مآخذ) درج شده است.
بر کتاب جذوات سه دسته حواشی نوشته شده است:
- حواشی کاتبان و افرادی چون عبدالباقی که بیشتر توضیح معانی واژگان به‌کاررفته در متن و در مواردی اندک حاشیه‌ای محتوایی است.
- حواشی مصنف که به 8 مورد می‌رسد که سه مورد مربوط به تنوین «مهاویاً»، کتابت درست کلمه بدائت و ادغام و حذف حروف لفظ جلاله می‌باشد و پنج مورد در این باره که مقصود از شخصیت مطرح‌شده در متن، صائن‌الدین بن ترکه و جلال‌الدین دوانی است.
- حواشی حکیم الهی ملا علی نوری که عمیق‌ترین حواشی موجود بر جذوات است.[۱۰]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- منوچهری، حسین، ««جذوات و مواقیت»، اثری عرفانی و فلسفی از میرداماد»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: نشر دانش، سال هجدهم، پاییز 1380، شماره 3، صفحه 46 تا 48.