ابن علان صدیقی، احمد بن ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
    جز (جایگزینی متن - 'شافعی (ابهام زدایی)' به 'شافعی (ابهام‌زدایی)')
     
    (۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱۱: خط ۱۱:
    |-
    |-
    |نام پدر  
    |نام پدر  
    | data-type="authorfatherName" |
    | data-type="authorfatherName" |ابراهیم
    |-
    |-
    |متولد  
    |متولد  
    | data-type="authorbirthDate" |
    | data-type="authorbirthDate" |975ق
    |-
    |-
    |محل تولد
    |محل تولد
    | data-type="authorBirthPlace" |
    | data-type="authorBirthPlace" |مکه
    |-
    |-
    |رحلت  
    |رحلت  
    خط ۲۳: خط ۲۳:
    |-
    |-
    |اساتید
    |اساتید
    | data-type="authorTeachers" |
    | data-type="authorTeachers" |تاج‌الدين بن زكريا عثمانى نقشبندى
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    | data-type="authorWritings" |
    | data-type="authorWritings" |شرح الحكم الغوثية
    |- class="articleCode"
    |- class="articleCode"
    |کد مؤلف
    |کد مؤلف
    خط ۳۲: خط ۳۲:
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    {{کاربردهای دیگر|شافعی (ابهام‌زدایی)}}


    '''ابن عَلاّن، شهاب‌الدين‌احمد بن ابراهيم بن محمد علان شافعى'''(975- رمضان 1033ق)، از صوفيان نقشبندى است كه به استناد نسب نامه‌اى منظوم كه خودش سروده، نسبتش با 20 واسطه به ابوبكر مى‌رسيده است و به همين جهت او را «صديقى» نيز ناميده‌اند. از نسب‌نامه مذكور برمى‌آيد كه بعضى از اجداد او در ايران مى‌زيسته‌اند، چنانكه جد چهارمش على بن مبارکشاه از دانشمندان مشهور شيراز در سده 8ق به شمار مى‌رفته است. اينكه ابن علان زبان فارسی را هم مى‌دانسته است، از پيوند او با ايران و به تعبيرى ديگر از ايرانى بودن او حكايت دارد.  
    '''ابن عَلاّن، شهاب‌الدين‌احمد بن ابراهیم بن محمد علان شافعى''' (975-1033ق)، از صوفيان نقشبندى است كه به استناد نسب نامه‌اى منظوم كه خودش سروده، نسبتش با 20 واسطه به ابوبكر مى‌رسيده است و به همین جهت او را «صديقى» نيز نامیده‌اند. از نسب‌نامه مذكور برمى‌آيد كه بعضى از اجداد او در ایران مى‌زيسته‌اند، چنانكه جد چهارمش على بن مبارکشاه از دانشمندان مشهور شيراز در سده 8ق به شمار مى‌رفته است. اينكه ابن علان زبان فارسی را هم مى‌دانسته است، از پيوند او با ایران و به تعبيرى ديگر از ایرانى بودن او حكايت دارد.  


    ==تولد==
    ==ولادت==
    اگر درست باشد كه وى در مكه به دنيا آمده است.  
    در تاریخ 975ق در مكه به دنيا آمده است.  


    ==مهاجرت==
    ==مهاجرت==
    بدون ترديد مى‌بايست كه مهاجرت خانواده‌اش از ايران و اقامتشان در مكه به روزگار پدرش ابراهيم و يا جدش محمد علان اتفاق افتاده باشد؛ زيرا او خود زبان فارسی را چنان خوب مى‌دانسته كه به ترجمه آثار مكتوب آن پرداخته است و اين نكته حاكى از آن است كه وى در خانواده‌اى پرورش يافته بوده كه به فارسی آشنايى كامل داشته و بدان تكلم مى‌كرده‌اند. از مراتب و مراحل اوليه تحصيلات علمى او اطلاعى در دست نيست، اما به اعتبار قول محبى كه او را در زمره دانشمندان بلند مرتبه به‌شمار آورده و هم به لحاظ آنكه برادرزاده اش محمد على به نزد او قرائت قرآن، حديث، فقه، و تصوف آموخته است، مى‌توان گفت كه وى پيش از گرايش به تصوف به تحصيل علوم دينى اهتمام داشته و آنگاه دست ارادت به تاج‌الدين بن زكريا عثمانى نقشبندى (د 1050ق) داده و معارف صوفيه را در طريقه نقشبندى از او فراگرفته و به مقام شيخى و ارشاد رسيده است.  
    بدون ترديد مى‌بايست كه مهاجرت خانواده‌اش از ایران و اقامتشان در مكه به روزگار پدرش ابراهیم و يا جدش محمد علان اتفاق افتاده باشد؛ زيرا او خود زبان فارسی را چنان خوب مى‌دانسته كه به ترجمه آثار مكتوب آن پرداخته است و این نكته حاكى از آن است كه وى در خانواده‌اى پرورش يافته بوده كه به فارسی آشنايى كامل داشته و بدان تكلم مى‌كرده‌اند. از مراتب و مراحل اولیه تحصيلات علمى او اطلاعى در دست نيست، اما به اعتبار قول محبى كه او را در زمره دانشمندان بلند مرتبه به‌شمار آورده و هم به لحاظ آنكه برادرزاده‌اش محمد على به نزد او قرائت قرآن، حديث، فقه، و تصوف آموخته است، مى‌توان گفت كه وى پيش از گرايش به تصوف به تحصيل علوم دينى اهتمام داشته و آنگاه دست ارادت به تاج‌الدين بن زكريا عثمانى نقشبندى (متوفای 1050ق) داده و معارف صوفيه را در طريقه نقشبندى از او فراگرفته و به مقام شيخى و ارشاد رسيده است.  


    ==وفات==
    ==وفات==
    وى در مكه وفات يافت و در جانب غربى مزار حضرت خديجه(ع) به خاک سپرده شد.  
    وى در رمضان 1033ق در مكه وفات يافت و در جانب غربى مزار حضرت خديجه(ع) به خاک سپرده شد.  


    ==آثار==
    ==آثار==


    از نوشته‌هاى ابن علان كه بيشتر شرحهايى است بر چند قصيده و سخنان صوفيان پيشين، برمى‌آيد كه وى اگرچه به قول محبى به مقام پيشوايى در تصوف رسيده بود، اما اين نظر درباره او به جنبه عملى وى در تصوف ارتباط دارد نه به وجهه علمى و يافته‌هاى برخاسته از مواجيد و اذواق صوفيانه.
    از نوشته‌هاى ابن علان كه بيشتر شرحهایى است بر چند قصيده و سخنان صوفيان پيشين، برمى‌آيد كه وى اگرچه به قول محبى به مقام پيشوايى در تصوف رسيده بود، اما این نظر درباره او به جنبه عملى وى در تصوف ارتباط دارد نه به وجهه علمى و يافته‌هاى برخاسته از مواجيد و اذواق صوفيانه.


    آثار او به شرح ذیل است:
    آثار او به شرح ذیل است:


    1- شرح قصيده بنت المَيْلَق: شرحى است بر قصيده صوفيانه محمد بن عبدالدائم بن محمد بن سلامه شاذلى؛
    # شرح قصيده بنت المَيْلَق: شرحى است بر قصيده صوفيانه محمد بن عبدالدائم بن محمد بن سلامه شاذلى؛
    # شرح قصيدة ابن مَدْيَن: شرحى است بر قصيده‌اى مشهور از شعيب بن الحسن مغربى تلمسانى كه همراه با شرح پيشين منتشر شده است؛
    # رسالة في الطريقة النقشبندیة: در بيان آداب خانقاهى و احوال مشايخ نقشبندیه كه مؤلف با ذكر احوال پيرش تاج‌الدين، آن را شروع كرده است؛
    # شرح حكم أبيمدين: شرحى است كه در آن از عادات و آداب خانقاهى سخن رفته است؛
    # شرح قصيدة ابن الجليل في التصوف؛
    # شفاء الأسقام: رساله‌اى است در طب<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/2383 مایل هروی، نجیب، ج4، ص324]</ref>.


    2- شرح قصيدة ابن مَدْيَن: شرحى است بر قصيده‌اى مشهور از شعيب بن الحسن مغربى تلمسانى كه همراه با شرح پيشين منتشر شده است؛
    3- رسالة في الطريقة النقشبندية: در بيان آداب خانقاهى و احوال مشايخ نقشبنديه كه مؤلف با ذكر احوال پيرش تاج‌الدين، آن را شروع كرده است؛
    4- شرح حكم أبيمدين: شرحى است كه در آن از عادات و آداب خانقاهى سخن رفته است؛
    5- شرح قصيدة ابن الجليل في التصوف؛
    6- شفاء الأسقام: رساله‌اى است در طب<ref>مایل هروی، نجیب، ج4، ص324</ref>.
    ==پانویس==
    ==پانویس==
    <references/>
    <references/>
    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==


    مایل هروی، نجیب، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377  
    #[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/2383 مایل هروی، نجیب، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377]
     
    #[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/7017/1/5?projectid=16394 کتابخانه دیجیتال نور]


    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    خط ۷۲: خط ۷۰:




    [[شرح الحکم الغوثیة]]  
    [[شرح الحكم الغوثية]]  


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۹ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۵۵

    ابن علان صدیقی، احمد بن ابراهیم
    نام ابن علان صدیقی، احمد بن ابراهیم
    نام‌های دیگر شافعی نقشبندی، احمد بن ابراهیم

    صدیقی، احمد بن ابراهیم

    نام پدر ابراهیم
    متولد 975ق
    محل تولد مکه
    رحلت 1033 ق
    اساتید تاج‌الدين بن زكريا عثمانى نقشبندى
    برخی آثار شرح الحكم الغوثية
    کد مؤلف AUTHORCODE20933AUTHORCODE

    ابن عَلاّن، شهاب‌الدين‌احمد بن ابراهیم بن محمد علان شافعى (975-1033ق)، از صوفيان نقشبندى است كه به استناد نسب نامه‌اى منظوم كه خودش سروده، نسبتش با 20 واسطه به ابوبكر مى‌رسيده است و به همین جهت او را «صديقى» نيز نامیده‌اند. از نسب‌نامه مذكور برمى‌آيد كه بعضى از اجداد او در ایران مى‌زيسته‌اند، چنانكه جد چهارمش على بن مبارکشاه از دانشمندان مشهور شيراز در سده 8ق به شمار مى‌رفته است. اينكه ابن علان زبان فارسی را هم مى‌دانسته است، از پيوند او با ایران و به تعبيرى ديگر از ایرانى بودن او حكايت دارد.

    ولادت

    در تاریخ 975ق در مكه به دنيا آمده است.

    مهاجرت

    بدون ترديد مى‌بايست كه مهاجرت خانواده‌اش از ایران و اقامتشان در مكه به روزگار پدرش ابراهیم و يا جدش محمد علان اتفاق افتاده باشد؛ زيرا او خود زبان فارسی را چنان خوب مى‌دانسته كه به ترجمه آثار مكتوب آن پرداخته است و این نكته حاكى از آن است كه وى در خانواده‌اى پرورش يافته بوده كه به فارسی آشنايى كامل داشته و بدان تكلم مى‌كرده‌اند. از مراتب و مراحل اولیه تحصيلات علمى او اطلاعى در دست نيست، اما به اعتبار قول محبى كه او را در زمره دانشمندان بلند مرتبه به‌شمار آورده و هم به لحاظ آنكه برادرزاده‌اش محمد على به نزد او قرائت قرآن، حديث، فقه، و تصوف آموخته است، مى‌توان گفت كه وى پيش از گرايش به تصوف به تحصيل علوم دينى اهتمام داشته و آنگاه دست ارادت به تاج‌الدين بن زكريا عثمانى نقشبندى (متوفای 1050ق) داده و معارف صوفيه را در طريقه نقشبندى از او فراگرفته و به مقام شيخى و ارشاد رسيده است.

    وفات

    وى در رمضان 1033ق در مكه وفات يافت و در جانب غربى مزار حضرت خديجه(ع) به خاک سپرده شد.

    آثار

    از نوشته‌هاى ابن علان كه بيشتر شرحهایى است بر چند قصيده و سخنان صوفيان پيشين، برمى‌آيد كه وى اگرچه به قول محبى به مقام پيشوايى در تصوف رسيده بود، اما این نظر درباره او به جنبه عملى وى در تصوف ارتباط دارد نه به وجهه علمى و يافته‌هاى برخاسته از مواجيد و اذواق صوفيانه.

    آثار او به شرح ذیل است:

    1. شرح قصيده بنت المَيْلَق: شرحى است بر قصيده صوفيانه محمد بن عبدالدائم بن محمد بن سلامه شاذلى؛
    2. شرح قصيدة ابن مَدْيَن: شرحى است بر قصيده‌اى مشهور از شعيب بن الحسن مغربى تلمسانى كه همراه با شرح پيشين منتشر شده است؛
    3. رسالة في الطريقة النقشبندیة: در بيان آداب خانقاهى و احوال مشايخ نقشبندیه كه مؤلف با ذكر احوال پيرش تاج‌الدين، آن را شروع كرده است؛
    4. شرح حكم أبيمدين: شرحى است كه در آن از عادات و آداب خانقاهى سخن رفته است؛
    5. شرح قصيدة ابن الجليل في التصوف؛
    6. شفاء الأسقام: رساله‌اى است در طب[۱].

    پانویس

    منابع مقاله

    1. مایل هروی، نجیب، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377
    2. کتابخانه دیجیتال نور

    وابسته‌ها