درسنامه اسرار حج: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'براي' به 'برای') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'حج (ابهام زدایی)' به 'حج (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[فعالی، محمدتقی]] ( | [[فعالی، محمدتقی]] (نویسنده) | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =BP 188/8 /ف66 د4* | | کد کنگره =BP 188/8 /ف66 د4* | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
| چاپ =2 | | چاپ =2 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =28220 | ||
| کتابخوان همراه نور =28220 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|حج (ابهام‌زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|اسرار حج (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''درسنامه اسرار حج'''، تأليف محمدتقى فعالى از جمله آثارى است كه در راستاى تهيه درس‌نامه‌ها و محتواى مورد نياز در سفر حج و عمره تهيه شده است. | '''درسنامه اسرار حج'''، تأليف [[فعالی، محمدتقی|محمدتقى فعالى]] از جمله آثارى است كه در راستاى تهيه درس‌نامه‌ها و محتواى مورد نياز در سفر حج و عمره تهيه شده است. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
كتاب، مشتمل بر مقدمه ناشر و | كتاب، مشتمل بر مقدمه ناشر و نویسنده و شش درس است كه به شيوه آموزشى نگارش شده است. هر درس با ذكر اهداف آموزشى آغاز و پس از طرح درس در چند عنوان، با ارائه خلاصه درس و خودآزمايى به اتمام رسيده است. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
نویسنده در پيشگفتار، كتاب را چنين معرفى مى‌كند: «اثر پيش رو داراى شش درس است كه يك‌به‌يك به اسرار نورانى و رموز عرفانى حج نظر مى‌كند. شايان ذكر است اثر حاضر، تلخيصى از كتاب «اسرار عرفانى حج» مى‌باشد»<ref>پيشگفتار، ص17</ref> | |||
در درس اول، ابتدا معناى لغوى و اصطلاحى حج بيان شده است. حج در لغت به معناى قصد آمده است؛ لذا با حرف «إلى» متعدى مى‌شود. «حج إلينا»؛ يعنى قصد ما را كرد؛ بنابراین حج بيت‌الله الحرام؛ يعنى قصد خانه خدا را داشتن براى انجام مناسك و حاجّ به معناى كسى است كه مقصد و مقصودش زيارت خانه خدا باشد<ref>ر.ک: متن كتاب، ص19</ref> | در درس اول، ابتدا معناى لغوى و اصطلاحى حج بيان شده است. حج در لغت به معناى قصد آمده است؛ لذا با حرف «إلى» متعدى مى‌شود. «حج إلينا»؛ يعنى قصد ما را كرد؛ بنابراین حج بيت‌الله الحرام؛ يعنى قصد خانه خدا را داشتن براى انجام مناسك و حاجّ به معناى كسى است كه مقصد و مقصودش زيارت خانه خدا باشد<ref>ر.ک: متن كتاب، ص19</ref> | ||
| خط ۳۹: | خط ۴۲: | ||
در بخش ديگرى از اين درس، جايگاه حج‌گزار چنين بيان شده است: «زوّار خانه خدا در ضمانت خدا هستند. خداوند، آنان را در سفر و خانواده‌هايشان را در حضر ضمانت كرده است. در صورتى كه حاجى با ايمان به حج برود، خدا ضمانت او را كرده است؛ بدين صورت كه اگر در سفر بميرد، وارد بهشت مى‌شود و اگر به خانه‌اش بازگردد، پس از رسيدن به خانواده تا گذشتن هفتاد شب خداوند گناهى بر او نمى‌نويسد»<ref>همان، ص36</ref> | در بخش ديگرى از اين درس، جايگاه حج‌گزار چنين بيان شده است: «زوّار خانه خدا در ضمانت خدا هستند. خداوند، آنان را در سفر و خانواده‌هايشان را در حضر ضمانت كرده است. در صورتى كه حاجى با ايمان به حج برود، خدا ضمانت او را كرده است؛ بدين صورت كه اگر در سفر بميرد، وارد بهشت مى‌شود و اگر به خانه‌اش بازگردد، پس از رسيدن به خانواده تا گذشتن هفتاد شب خداوند گناهى بر او نمى‌نويسد»<ref>همان، ص36</ref> | ||
در انتهاى اين درس، تندرستى، رزق فراوان، شفاعت و نورانيت به‌عنوان آثار حج ذكر شده است<ref>همان، ص45-38</ref> | در انتهاى اين درس، تندرستى، رزق فراوان، شفاعت و نورانيت به‌عنوان آثار حج ذكر شده است.<ref>همان، ص45-38</ref> | ||
از جمله مباحث درس دوم، آغاز ساخت كعبه است. درباره زمان بناى كعبه دو قول پيدا شد: برخى معتقدند كه كعبه را حضرت ابراهيم(ع)ساخت؛ بعضى ديگر هم بر اين باورند كه خانه خدا قبل از ابراهيم(ع) ساخته شده بود و نخستين سازنده كعبه آدم(ع) است<ref>همان، ص71</ref>مى‌توان ميان اين دو قول جمع نمود: كعبه نخستين بار توسط آدم(ع) و به امر خدا بنا شد، اما بر اثر حادثه‌اى از بين رفت، پس از آن با راهنمايى خدا و به دست ابراهيم(ع) اين بنا تجديد شد<ref>همان، ص51-52</ref> | از جمله مباحث درس دوم، آغاز ساخت كعبه است. درباره زمان بناى كعبه دو قول پيدا شد: برخى معتقدند كه كعبه را حضرت ابراهيم(ع)ساخت؛ بعضى ديگر هم بر اين باورند كه خانه خدا قبل از ابراهيم(ع) ساخته شده بود و نخستين سازنده كعبه آدم(ع) است.<ref>همان، ص71</ref>مى‌توان ميان اين دو قول جمع نمود: كعبه نخستين بار توسط آدم(ع) و به امر خدا بنا شد، اما بر اثر حادثه‌اى از بين رفت، پس از آن با راهنمايى خدا و به دست ابراهيم(ع) اين بنا تجديد شد<ref>همان، ص51-52</ref> | ||
نویسنده، كعبه را مظهر رحمت خدا دانسته و چنين مى‌نويسد: «اين بعد كعبه، نمود و ظهور بيشترى دارد و در دين نسبت به آن بيشتر توجه شده است. كعبه انسان‌ها را شفاعت مى‌كند. كعبه اولين عبادتگاه روى زمين است. خانه خدا، كريم‌ترين خانه‌هاى دنياست. خداوند به‌وسيله كعبه بندگانش را به بندگى فراخواند. كعبه وسيله بخشش گنهكاران است»<ref>همان، ص64</ref> | |||
درس سوم به تبيين اسرار احرام اختصاص يافته است. سرّ احرام، دورى از جميع معاصى و حتى مشتبهات است. نفس بايد به هنگام احرام از نفسانيات، مشتهيات و تمام لذات فاصله بگيرد و حتى لذت حلال را، به‌قدر ضرورت، آن‌هم نه براى تحصيل لذت، بلكه براى انجام تكليف الهى استفاده كند<ref>همان، ص79</ref> | درس سوم به تبيين اسرار احرام اختصاص يافته است. سرّ احرام، دورى از جميع معاصى و حتى مشتبهات است. نفس بايد به هنگام احرام از نفسانيات، مشتهيات و تمام لذات فاصله بگيرد و حتى لذت حلال را، به‌قدر ضرورت، آن‌هم نه براى تحصيل لذت، بلكه براى انجام تكليف الهى استفاده كند<ref>همان، ص79</ref> | ||
«حضور» يكى ديگر از اسرار احرام است. به تعبير | «حضور» يكى ديگر از اسرار احرام است. به تعبير نویسنده: «احرام دو گونه است: احرام غيبت و احرام حضور. کسی كه در ميقات غايب است و خود را براى انس با دوست مهيا نكرده، گويا در خانه خويش نشسته است؛ حتى اين غيبت از آن غيبت بالاتر است و كسى كه در خانه خود نشسته و حضور دارد، گويا محرم است و مكى. اگر در احرام حضور يابد، حضورش كامل گشته در محضر حق باريافته است. اگر مجاهد طريقت حق هجرت كرده باشد، جهادش علت شهود او گشته، احرام حضور بسته است؛ ازاين‌رو غرض احرام، حضور در محضر ربوبى و باريافتن در پيشگاه مالك عالم است»<ref>همان، ص83</ref> | ||
در درس چهارم اسرار عرفانى طواف، نماز طواف، سعى و تقصير بيان شده است. يكى از اسرار طواف اين است كه فرشتگان الهى در اطراف كعبه آسمانى مى‌گردند؛ لذا انسانى كه زائر كعبه است، بايد خود را همگون با فرشتگان كند<ref>همان، ص120</ref> | در درس چهارم اسرار عرفانى طواف، نماز طواف، سعى و تقصير بيان شده است. يكى از اسرار طواف اين است كه فرشتگان الهى در اطراف كعبه آسمانى مى‌گردند؛ لذا انسانى كه زائر كعبه است، بايد خود را همگون با فرشتگان كند<ref>همان، ص120</ref> | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۸: | ||
اسرار عرفانى عرفات، مشعر، منى، رمى و قربانى در درس پنجم مطرح شده است. از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] درباره علت نام‌گذارى عرفات سؤال شد، فرمودند: «جبرئيل، حضرت ابراهيم را روز عرفه بيرون آورد، چون ظهر شد به وى گفت: اى ابراهيم! به گناهت اعتراف كن و عبادت‌هايت را بشناس؛ ازاين‌رو به عرفات ناميده شد؛ چون كه جبرئيل گفت اعتراف كن و معرفت بياب»<ref>همان، ص199</ref> | اسرار عرفانى عرفات، مشعر، منى، رمى و قربانى در درس پنجم مطرح شده است. از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] درباره علت نام‌گذارى عرفات سؤال شد، فرمودند: «جبرئيل، حضرت ابراهيم را روز عرفه بيرون آورد، چون ظهر شد به وى گفت: اى ابراهيم! به گناهت اعتراف كن و عبادت‌هايت را بشناس؛ ازاين‌رو به عرفات ناميده شد؛ چون كه جبرئيل گفت اعتراف كن و معرفت بياب»<ref>همان، ص199</ref> | ||
در درس آخر كتاب، فضائل مدينه منوره بيان شده است: «بهتر است حج از مكه آغاز و به مدينه ختم شود و زيارت شهر مدينه و مسجد النبى بعد از اتمام مناسك انجام شود. زيارت خانه خدا نسبت به زيارت پيامبرش تقدم دارد. يكى از اصحاب امام باقر(ع) از ايشان پرسيد كه آيا از مدينه شروع كنم يا از مكه؟ امام(ع) فرمود: از مكه آغاز كن و به مدينه ختم نما كه اين برتر است<ref>همان، ص206</ref> | در درس آخر كتاب، فضائل مدينه منوره بيان شده است: «بهتر است حج از مكه آغاز و به مدينه ختم شود و زيارت شهر مدينه و مسجد النبى بعد از اتمام مناسك انجام شود. زيارت خانه خدا نسبت به زيارت پيامبرش تقدم دارد. يكى از اصحاب امام باقر(ع) از ايشان پرسيد كه آيا از مدينه شروع كنم يا از مكه؟ امام(ع) فرمود: از مكه آغاز كن و به مدينه ختم نما كه اين برتر است.<ref>همان، ص206</ref> | ||
در آخرين مطلب كتاب، فضائل بقيع بيان شده است. زيارت ائمه بقيع بعد از زيارت رسول خدا(ص) توصيه شده است؛ چراكه حبّ آنان، حبّ پيامبر(ص)، اطاعت آنان، اطاعت رسول خدا(ص) و خضوع و خشوع در برابر آنان، خضوع و خشوع در برابر بالاترين خليفه خداست<ref>ر.ک: همان، ص216</ref> | در آخرين مطلب كتاب، فضائل بقيع بيان شده است. زيارت ائمه بقيع بعد از زيارت رسول خدا(ص) توصيه شده است؛ چراكه حبّ آنان، حبّ پيامبر(ص)، اطاعت آنان، اطاعت رسول خدا(ص) و خضوع و خشوع در برابر آنان، خضوع و خشوع در برابر بالاترين خليفه خداست.<ref>ر.ک: همان، ص216</ref> | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
فهرست كتاب در ابتدا و آدرس آيات و روايات در پاورقى صفحات ذكر شده است. | فهرست كتاب در ابتدا و آدرس آيات و روايات در پاورقى صفحات ذكر شده است. | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references/> | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
مقدمه و متن كتاب. | مقدمه و متن كتاب. | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[اسرار عرفانی حج]] | |||
[[اسرار عرفانی عمره]] | |||
[[اسرار حج]] | |||
[[آشنایی با عرفان و تصوف]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۵۱
| درسنامه اسرار حج | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فعالی، محمدتقی (نویسنده) |
| ناشر | مشعر |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1390 ش |
| چاپ | 2 |
| موضوع | حج
حج - راهنمای آموزشی حج - فلسفه |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 188/8 /ف66 د4* |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
درسنامه اسرار حج، تأليف محمدتقى فعالى از جمله آثارى است كه در راستاى تهيه درس‌نامه‌ها و محتواى مورد نياز در سفر حج و عمره تهيه شده است.
ساختار
كتاب، مشتمل بر مقدمه ناشر و نویسنده و شش درس است كه به شيوه آموزشى نگارش شده است. هر درس با ذكر اهداف آموزشى آغاز و پس از طرح درس در چند عنوان، با ارائه خلاصه درس و خودآزمايى به اتمام رسيده است.
گزارش محتوا
نویسنده در پيشگفتار، كتاب را چنين معرفى مى‌كند: «اثر پيش رو داراى شش درس است كه يك‌به‌يك به اسرار نورانى و رموز عرفانى حج نظر مى‌كند. شايان ذكر است اثر حاضر، تلخيصى از كتاب «اسرار عرفانى حج» مى‌باشد»[۱]
در درس اول، ابتدا معناى لغوى و اصطلاحى حج بيان شده است. حج در لغت به معناى قصد آمده است؛ لذا با حرف «إلى» متعدى مى‌شود. «حج إلينا»؛ يعنى قصد ما را كرد؛ بنابراین حج بيت‌الله الحرام؛ يعنى قصد خانه خدا را داشتن براى انجام مناسك و حاجّ به معناى كسى است كه مقصد و مقصودش زيارت خانه خدا باشد[۲]
در بخش ديگرى از اين درس، جايگاه حج‌گزار چنين بيان شده است: «زوّار خانه خدا در ضمانت خدا هستند. خداوند، آنان را در سفر و خانواده‌هايشان را در حضر ضمانت كرده است. در صورتى كه حاجى با ايمان به حج برود، خدا ضمانت او را كرده است؛ بدين صورت كه اگر در سفر بميرد، وارد بهشت مى‌شود و اگر به خانه‌اش بازگردد، پس از رسيدن به خانواده تا گذشتن هفتاد شب خداوند گناهى بر او نمى‌نويسد»[۳]
در انتهاى اين درس، تندرستى، رزق فراوان، شفاعت و نورانيت به‌عنوان آثار حج ذكر شده است.[۴]
از جمله مباحث درس دوم، آغاز ساخت كعبه است. درباره زمان بناى كعبه دو قول پيدا شد: برخى معتقدند كه كعبه را حضرت ابراهيم(ع)ساخت؛ بعضى ديگر هم بر اين باورند كه خانه خدا قبل از ابراهيم(ع) ساخته شده بود و نخستين سازنده كعبه آدم(ع) است.[۵]مى‌توان ميان اين دو قول جمع نمود: كعبه نخستين بار توسط آدم(ع) و به امر خدا بنا شد، اما بر اثر حادثه‌اى از بين رفت، پس از آن با راهنمايى خدا و به دست ابراهيم(ع) اين بنا تجديد شد[۶]
نویسنده، كعبه را مظهر رحمت خدا دانسته و چنين مى‌نويسد: «اين بعد كعبه، نمود و ظهور بيشترى دارد و در دين نسبت به آن بيشتر توجه شده است. كعبه انسان‌ها را شفاعت مى‌كند. كعبه اولين عبادتگاه روى زمين است. خانه خدا، كريم‌ترين خانه‌هاى دنياست. خداوند به‌وسيله كعبه بندگانش را به بندگى فراخواند. كعبه وسيله بخشش گنهكاران است»[۷]
درس سوم به تبيين اسرار احرام اختصاص يافته است. سرّ احرام، دورى از جميع معاصى و حتى مشتبهات است. نفس بايد به هنگام احرام از نفسانيات، مشتهيات و تمام لذات فاصله بگيرد و حتى لذت حلال را، به‌قدر ضرورت، آن‌هم نه براى تحصيل لذت، بلكه براى انجام تكليف الهى استفاده كند[۸]
«حضور» يكى ديگر از اسرار احرام است. به تعبير نویسنده: «احرام دو گونه است: احرام غيبت و احرام حضور. کسی كه در ميقات غايب است و خود را براى انس با دوست مهيا نكرده، گويا در خانه خويش نشسته است؛ حتى اين غيبت از آن غيبت بالاتر است و كسى كه در خانه خود نشسته و حضور دارد، گويا محرم است و مكى. اگر در احرام حضور يابد، حضورش كامل گشته در محضر حق باريافته است. اگر مجاهد طريقت حق هجرت كرده باشد، جهادش علت شهود او گشته، احرام حضور بسته است؛ ازاين‌رو غرض احرام، حضور در محضر ربوبى و باريافتن در پيشگاه مالك عالم است»[۹]
در درس چهارم اسرار عرفانى طواف، نماز طواف، سعى و تقصير بيان شده است. يكى از اسرار طواف اين است كه فرشتگان الهى در اطراف كعبه آسمانى مى‌گردند؛ لذا انسانى كه زائر كعبه است، بايد خود را همگون با فرشتگان كند[۱۰]
همچنين مى‌خوانيم: «طواف، گرد كعبه چرخيدن است و به ديدار معشوق شتافتن! طواف، چرخش عاشق گرداگرد معشوق است تا خود را با آتش عشق او بسوزاند. طواف آن است كه عارف، پروانه‌وار بر گرد شمع بچرخد تا عاقبت با بال و پرى سوخته، خويش را به پاى شمع افكند[۱۱]
اسرار عرفانى عرفات، مشعر، منى، رمى و قربانى در درس پنجم مطرح شده است. از امام صادق(ع) درباره علت نام‌گذارى عرفات سؤال شد، فرمودند: «جبرئيل، حضرت ابراهيم را روز عرفه بيرون آورد، چون ظهر شد به وى گفت: اى ابراهيم! به گناهت اعتراف كن و عبادت‌هايت را بشناس؛ ازاين‌رو به عرفات ناميده شد؛ چون كه جبرئيل گفت اعتراف كن و معرفت بياب»[۱۲]
در درس آخر كتاب، فضائل مدينه منوره بيان شده است: «بهتر است حج از مكه آغاز و به مدينه ختم شود و زيارت شهر مدينه و مسجد النبى بعد از اتمام مناسك انجام شود. زيارت خانه خدا نسبت به زيارت پيامبرش تقدم دارد. يكى از اصحاب امام باقر(ع) از ايشان پرسيد كه آيا از مدينه شروع كنم يا از مكه؟ امام(ع) فرمود: از مكه آغاز كن و به مدينه ختم نما كه اين برتر است.[۱۳]
در آخرين مطلب كتاب، فضائل بقيع بيان شده است. زيارت ائمه بقيع بعد از زيارت رسول خدا(ص) توصيه شده است؛ چراكه حبّ آنان، حبّ پيامبر(ص)، اطاعت آنان، اطاعت رسول خدا(ص) و خضوع و خشوع در برابر آنان، خضوع و خشوع در برابر بالاترين خليفه خداست.[۱۴]
وضعيت كتاب
فهرست كتاب در ابتدا و آدرس آيات و روايات در پاورقى صفحات ذكر شده است.
پانويس
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.