خزاعی، علی بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'براي' به 'برای') |
جز (جایگزینی متن - 'رده:شهریور (99)' به '') |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR02169.jpg|بندانگشتی|خزاعی، علی بن محمد]] | [[پرونده:NUR02169.jpg|بندانگشتی|خزاعی، علی بن محمد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |خزاعی، علی بن محمد | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |محمد | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |710ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |تلمسان | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |789 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[ابوعبداللّه ابن مرزوق]] | ||
[[محمد بن ابوبكر بلفيقى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[تخريج الدلالات السمعية علی ما كان في عهد رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌و‌سلم من الحرف و الصنائع و العمالات الشرعية]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE02169AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابوالسعود، على بن محمد بن احمد بن موسى بن سعود الخزاعى'''(710-789 ق) وى در يك خانواده اندلسى كه به دانش و فقه مشهور بودند زاده شد.جدّ وى موسى بن سعود فقيه منصب قضاوت را در شهر «أدله» در اندلس در اوائل دوران دولة نصرية عهده‌دار بود.سپس فرزند فقيهش احمد بن موسى، جدّ مؤلف، جانشين وى شد اما به دلايل نامعلوم از اين شهر كوچ كرد، و به غرناطه پايتخت حكومت نصرية رفت و در آنجا ابوعبداللّه محمد بن محمد بن يوسف احمر سومين پادشاه بنى نصر وى را به منصب مسئول ديوان لشكريان گماشت.اما احمد پس از مدتى به تلمسان رفت و به همراه خود فرزندش محمد(پدر مؤلف) را نيز داشت.در تلمسان به سال 710 هجرى مؤلف به دنيا آمد بنابراین او تلمسانى المولد و اندلسى الاب و السلف است پدرش در تلمسان عهده‌دار برخى مشاغل در دربار شد و به خدمت المتوكل على اللّه ابوسعيد عثمان بن عبدالرحمن بن يحيى بن يغمراسن در آمد.اما به جهت اضطراب اوضاع و احوال در تلمسان كه از جانب مرينى‌ها و زيانى‌ها براى در اختيار گرفتن شهر رخ مى‌داد، از اين رو مؤلف متوجه شهر فاس شد و متكفل شغلى در دربار سلطان مرينى ابوعنان فارس ملقب به المتوكل على اللّه گشت.وى تا آخر زندگانى در خدمت سلاطين مرينى بود. | '''ابوالسعود، على بن محمد بن احمد بن موسى بن سعود الخزاعى''' (710-789 ق)، وى در يك خانواده اندلسى كه به دانش و فقه مشهور بودند زاده شد. | ||
جدّ وى موسى بن سعود فقيه منصب قضاوت را در شهر «أدله» در اندلس در اوائل دوران دولة نصرية عهده‌دار بود. سپس فرزند فقيهش احمد بن موسى، جدّ مؤلف، جانشين وى شد اما به دلايل نامعلوم از اين شهر كوچ كرد، و به غرناطه پايتخت حكومت نصرية رفت و در آنجا ابوعبداللّه محمد بن محمد بن يوسف احمر سومين پادشاه بنى نصر وى را به منصب مسئول ديوان لشكريان گماشت. اما احمد پس از مدتى به تلمسان رفت و به همراه خود فرزندش محمد (پدر مؤلف) را نيز داشت. | |||
== ولادت == | |||
در تلمسان به سال 710 هجرى مؤلف به دنيا آمد. بنابراین او تلمسانى المولد و اندلسى الاب و السلف است. پدرش در تلمسان عهده‌دار برخى مشاغل در دربار شد و به خدمت المتوكل على اللّه ابوسعيد عثمان بن عبدالرحمن بن يحيى بن يغمراسن در آمد. اما به جهت اضطراب اوضاع و احوال در تلمسان كه از جانب مرينى‌ها و زيانى‌ها براى در اختيار گرفتن شهر رخ مى‌داد، از اين رو مؤلف متوجه شهر فاس شد و متكفل شغلى در دربار سلطان مرينى ابوعنان فارس ملقب به المتوكل على اللّه گشت.وى تا آخر زندگانى در خدمت سلاطين مرينى بود. | |||
وى نزد دانشمند تلمسانى ابوعبداللّه ابن | == اساتید == | ||
وى نزد دانشمند تلمسانى [[ابوعبداللّه ابن مرزوق]]، [[محمد بن ابوبكر بلفيقى]] مشهور به ابن الحاج به شاگردى نشست. | |||
وى در علوم ادبى و نحو و لغت و نيز فقه و حديث و شعر استاد بود و ابن احمر قصيده‌اى از او را كه در مدح المتوكل على اللّه سروده، ياد آور شده است.وى به خوش خطى نيز معروف بود.تمام اين ويژگى‌ها علاوه بر مهارتش در علم حساب او را فردى شايسته براى تصدى نويسندگى در ديوان ساخته بود. | وى در علوم ادبى و نحو و لغت و نيز فقه و حديث و شعر استاد بود و ابن احمر قصيده‌اى از او را كه در مدح المتوكل على اللّه سروده، ياد آور شده است. وى به خوش خطى نيز معروف بود. تمام اين ويژگى‌ها علاوه بر مهارتش در علم حساب او را فردى شايسته براى تصدى نويسندگى در ديوان ساخته بود. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
[[ | {{وابسته‌ها}} | ||
[[تخريج الدلالات السمعية علی ما كان في عهد رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌و‌سلم من الحرف و الصنائع و العمالات الشرعية]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۱۰
| نام | خزاعی، علی بن محمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | محمد |
| متولد | 710ق |
| محل تولد | تلمسان |
| رحلت | 789 ق |
| اساتید | ابوعبداللّه ابن مرزوق |
| برخی آثار | تخريج الدلالات السمعية علی ما كان في عهد رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌و‌سلم من الحرف و الصنائع و العمالات الشرعية |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02169AUTHORCODE |
ابوالسعود، على بن محمد بن احمد بن موسى بن سعود الخزاعى (710-789 ق)، وى در يك خانواده اندلسى كه به دانش و فقه مشهور بودند زاده شد.
جدّ وى موسى بن سعود فقيه منصب قضاوت را در شهر «أدله» در اندلس در اوائل دوران دولة نصرية عهده‌دار بود. سپس فرزند فقيهش احمد بن موسى، جدّ مؤلف، جانشين وى شد اما به دلايل نامعلوم از اين شهر كوچ كرد، و به غرناطه پايتخت حكومت نصرية رفت و در آنجا ابوعبداللّه محمد بن محمد بن يوسف احمر سومين پادشاه بنى نصر وى را به منصب مسئول ديوان لشكريان گماشت. اما احمد پس از مدتى به تلمسان رفت و به همراه خود فرزندش محمد (پدر مؤلف) را نيز داشت.
ولادت
در تلمسان به سال 710 هجرى مؤلف به دنيا آمد. بنابراین او تلمسانى المولد و اندلسى الاب و السلف است. پدرش در تلمسان عهده‌دار برخى مشاغل در دربار شد و به خدمت المتوكل على اللّه ابوسعيد عثمان بن عبدالرحمن بن يحيى بن يغمراسن در آمد. اما به جهت اضطراب اوضاع و احوال در تلمسان كه از جانب مرينى‌ها و زيانى‌ها براى در اختيار گرفتن شهر رخ مى‌داد، از اين رو مؤلف متوجه شهر فاس شد و متكفل شغلى در دربار سلطان مرينى ابوعنان فارس ملقب به المتوكل على اللّه گشت.وى تا آخر زندگانى در خدمت سلاطين مرينى بود.
اساتید
وى نزد دانشمند تلمسانى ابوعبداللّه ابن مرزوق، محمد بن ابوبكر بلفيقى مشهور به ابن الحاج به شاگردى نشست.
وى در علوم ادبى و نحو و لغت و نيز فقه و حديث و شعر استاد بود و ابن احمر قصيده‌اى از او را كه در مدح المتوكل على اللّه سروده، ياد آور شده است. وى به خوش خطى نيز معروف بود. تمام اين ويژگى‌ها علاوه بر مهارتش در علم حساب او را فردى شايسته براى تصدى نويسندگى در ديوان ساخته بود.