تحفه خانی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '==ساختار== ' به '==ساختار== ')
    جز (جایگزینی متن - 'مقدمه نويس' به 'مقدمه‌نويس')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
     
    (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۶: خط ۶:
    [[احمد، میر طفیل]] (مصحح)
    [[احمد، میر طفیل]] (مصحح)


    [[محمد بن محمد عبدالله]] (نويسنده)
    [[محمد بن محمد عبدالله]] (نویسنده)


    [[اصفهانی، محمدمهدی]] (مقدمه نويس)
    [[اصفهانی، محمدمهدی]] (مقدمه‌نويس)
    | زبان =فارسی
    | زبان =فارسی
    | کد کنگره =‏R‎‏ ‎‏127‎‏/‎‏3‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏3‎‏ت‎‏3
    | کد کنگره =‏R‎‏ ‎‏127‎‏/‎‏3‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏3‎‏ت‎‏3
    خط ۲۰: خط ۲۰:
    پزشکی عملی
    پزشکی عملی
    | ناشر =  
    | ناشر =  
    دانشگاه علوم پزشکی ايران، موسسه مطالعات تاريخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل
    دانشگاه علوم پزشکی ایران، مؤسسه مطالعات تاريخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل
    | مکان نشر =تهران - ایران
    | مکان نشر =تهران - ایران
    | سال نشر = 1383 ش  
    | سال نشر = 1383 ش  
    خط ۲۷: خط ۲۷:
    | چاپ =1
    | چاپ =1
    | تعداد جلد =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =12504
    | کتابخوان همراه نور =12504
    | کد پدیدآور =
    | کد پدیدآور =
    | پس از =
    | پس از =
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    {{اشتباه نشود| تاریخ خانی شامل حوادث چهل ساله گیلان}}
    '''تحفه خانى''' تنها اثر بازمانده از [[محمد بن محمد عبدالله|محمد بن عبدالله بن عبيدالله بن محمود]] است كه وى آن را پس از بازگشت از شيراز به هند تأليف نموده است.
    '''تحفه خانى''' تنها اثر بازمانده از [[محمد بن محمد عبدالله|محمد بن عبدالله بن عبيدالله بن محمود]] است كه وى آن را پس از بازگشت از شيراز به هند تأليف نموده است.


    خط ۴۶: خط ۴۹:


    ==گزارش محتوا==
    ==گزارش محتوا==
    مؤلف در مقدمه كتاب پس از بيان مسافرتش به شيراز و تلمّذ نزد علامه دوانى و نيز آموختن دانش طب از حكيم عمادالدين محمود شيرازى، انگيزه‌اش از نگارش كتاب را تألیف نسخه فارسى در اين فن كه جامع طرفين علمى و عملى و امراض و اسباب و علامات و معالجات دانسته است.<ref>تحفه خانى، ص2و3</ref>  
    مؤلف در مقدمه كتاب پس از بيان مسافرتش به شيراز و تلمّذ نزد علامه دوانى و نيز آموختن دانش طب از حكيم عمادالدين محمود شيرازى، انگيزه‌اش از نگارش كتاب را تألیف نسخه فارسی در اين فن كه جامع طرفين علمى و عملى و امراض و اسباب و علامات و معالجات دانسته است.<ref>تحفه خانى، ص2و3</ref>  


    كتاب به لحاظ جامعيت و تفصيل مى‌تواند به عنوان يك منبع و مأخذ مهم مورد توجه پزشکان قرار گيرد، خصوصاً اين‌كه اين نگاشته به زبان فارسى نگاشته شده و براى فارسى‌زبانان كه توانايى استفاده از متون عربى مثل قانون ابن‌سينا را ندارند، قابل استفاده است.
    كتاب به لحاظ جامعيت و تفصيل مى‌تواند به عنوان يك منبع و مأخذ مهم مورد توجه پزشکان قرار گيرد، خصوصاً اين‌كه اين نگاشته به زبان فارسی نگاشته شده و براى فارسی‌زبانان كه توانايى استفاده از متون عربى مثل قانون ابن‌ سينا را ندارند، قابل استفاده است.


    خصوصيت ديگر اين اثر، پاى‌بندى مؤلف آن به مظاهر شرع است از اين‌رو از نگارش مباحثى كه با احكام اسلام منافات دارد اجتناب مى‌كند؛ به عنوان مثال از ذكر شراب (خمر) و گوشت خوك خودارى كرده است.<ref>تحفه خانى، ص42</ref>  
    خصوصيت ديگر اين اثر، پاى‌بندى مؤلف آن به مظاهر شرع است از اين‌رو از نگارش مباحثى كه با احكام اسلام منافات دارد اجتناب مى‌كند؛ به عنوان مثال از ذكر شراب (خمر) و گوشت خوك خودارى كرده است.<ref>تحفه خانى، ص42</ref>  
    خط ۵۹: خط ۶۲:
    نسخه چاپ شده اين اثر در موارد متعددى افتادگى دارد كه به نظر مى‌رسد اين افتادگى‌ها كه به وسيله نقطه‌چين مشخص شده به خاطر خط بر نسخه اصلى باشد.
    نسخه چاپ شده اين اثر در موارد متعددى افتادگى دارد كه به نظر مى‌رسد اين افتادگى‌ها كه به وسيله نقطه‌چين مشخص شده به خاطر خط بر نسخه اصلى باشد.


    افست اين اثر را موسسه مطالعات تاريخ پزشکى، طب اسلامى و مكمل دانشگاه علوم پزشکى ايران در تيرماه سال 1383ش با مقدمه‌اى كوتاه به قلم آقاى دكتر [[اصفهانی، محمدمهدی|محمد مهدى اصفهانى]] پيرامون مؤلف و كتاب منتشر كرده است.
    افست اين اثر را مؤسسه مطالعات تاريخ پزشکى، طب اسلامى و مكمل دانشگاه علوم پزشکى ایران در تيرماه سال 1383ش با مقدمه‌اى كوتاه به قلم آقاى دكتر [[اصفهانی، محمدمهدی|محمد مهدى اصفهانى]] پيرامون مؤلف و كتاب منتشر كرده است.


    ==پانویس ==
    ==پانویس==
    <references />
    <references/>




    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    مقدمه و متن كتاب
    مقدمه و متن كتاب
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:علوم پزشکی]]
    [[رده:علوم پزشکی]]
    [[رده: 25 شهریور الی 24 مهر]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۲

    تحفه خانی
    تحفه خانی
    پدیدآوراناحمد، میر طفیل (مصحح)

    محمد بن محمد عبدالله (نویسنده)

    اصفهانی، محمدمهدی (مقدمه‌نويس)
    عنوان‌های دیگرکتاب تحفه خانی
    ناشردانشگاه علوم پزشکی ایران، مؤسسه مطالعات تاريخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل
    مکان نشرتهران - ایران
    سال نشر1383 ش
    چاپ1
    موضوعبیماریها - تشخیص

    پزشکی اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14

    پزشکی باستانی

    پزشکی عملی
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏R‎‏ ‎‏127‎‏/‎‏3‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏3‎‏ت‎‏3
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    تحفه خانى تنها اثر بازمانده از محمد بن عبدالله بن عبيدالله بن محمود است كه وى آن را پس از بازگشت از شيراز به هند تأليف نموده است.

    نثر مؤلف نيز نثرى گويا و روان است و استفاده آن را براى دانش‌پژوهان آسان مى‌سازد.

    ساختار

    كتاب مشتمل است بر چهار باب و يك فصل به عنوان خاتمه است. هر باب نيز خود مشتمل بر چندين مقاله است. مباحث مطرح شده در ابواب كتاب به ترتيب به اين شرح است:

    1. در بيان قسم علمى و عملى از اين فن.
    2. در بيان امراض مختصه به اعضاى انسان.
    3. در بيان امراض مختصه به مردان و زنان.
    4. در بيان امراض عامه كه اختصاص به مرد و زن ندارد.

    خاتمه نيز در بيان پاره‌اى از ادويه مفرده و مركبه و خواص بعضى حيوانات و مضرات و درمان آن است.

    باب اول و دوم اين كتاب بيشترين حجم كتاب را به خود اختصاص داده به گونه‌اى كه مجموع حجم باب سوم و چهارم و نيز فصل خاتمه كتاب تقريباً به اندازه نيمى از حجم باب دوم است.

    گزارش محتوا

    مؤلف در مقدمه كتاب پس از بيان مسافرتش به شيراز و تلمّذ نزد علامه دوانى و نيز آموختن دانش طب از حكيم عمادالدين محمود شيرازى، انگيزه‌اش از نگارش كتاب را تألیف نسخه فارسی در اين فن كه جامع طرفين علمى و عملى و امراض و اسباب و علامات و معالجات دانسته است.[۱]

    كتاب به لحاظ جامعيت و تفصيل مى‌تواند به عنوان يك منبع و مأخذ مهم مورد توجه پزشکان قرار گيرد، خصوصاً اين‌كه اين نگاشته به زبان فارسی نگاشته شده و براى فارسی‌زبانان كه توانايى استفاده از متون عربى مثل قانون ابن‌ سينا را ندارند، قابل استفاده است.

    خصوصيت ديگر اين اثر، پاى‌بندى مؤلف آن به مظاهر شرع است از اين‌رو از نگارش مباحثى كه با احكام اسلام منافات دارد اجتناب مى‌كند؛ به عنوان مثال از ذكر شراب (خمر) و گوشت خوك خودارى كرده است.[۲]

    از خصائص و ويژگى‌هاى اين اثر عدم نقل قول مستقيم از اطباى ديگر است و اين باعث شده كه اولاً حجم كتاب كمتر شود و ثانياً متن اين كتاب متنى يك دست و مناسب براى آموزش باشد.

    وضعيت كتاب

    كتاب تحفه خانى به تصحيح حكيم مير طفيل احمد و به خط محمد يعقوب در سال 1959م در مدرس هندوستان منتشر شده است. مير طفيل احمد علاوه بر تصحيح اين اثر گاه در پاورقى‌ها واژه‌اى را شرح و توضيح مى‌دهد كه البته تعداد اين پاورقى‌ها انگشت‌شمار است.

    نسخه چاپ شده اين اثر در موارد متعددى افتادگى دارد كه به نظر مى‌رسد اين افتادگى‌ها كه به وسيله نقطه‌چين مشخص شده به خاطر خط بر نسخه اصلى باشد.

    افست اين اثر را مؤسسه مطالعات تاريخ پزشکى، طب اسلامى و مكمل دانشگاه علوم پزشکى ایران در تيرماه سال 1383ش با مقدمه‌اى كوتاه به قلم آقاى دكتر محمد مهدى اصفهانى پيرامون مؤلف و كتاب منتشر كرده است.

    پانویس

    1. تحفه خانى، ص2و3
    2. تحفه خانى، ص42


    منابع مقاله

    مقدمه و متن كتاب

    وابسته‌ها