فرهنگ نهج‌البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '}}'''' به '}} '''') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'فرهنگ (ابهام زدایی)' به 'فرهنگ (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
[[رحیمی نیا، مصطفی]] (مترجم) | [[رحیمی نیا، مصطفی]] (مترجم) | ||
[[صالح، صبحی]] ( | [[صالح، صبحی]] (نویسنده) | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =BP 38/06 /ص2ف4 | | کد کنگره =BP 38/06 /ص2ف4 | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - | علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - واژه‌نامه‌ها | ||
| ناشر = | | ناشر = | ||
اسلامی | اسلامی | ||
| مکان نشر =تهران - ایران | | مکان نشر =تهران - ایران | ||
| سال نشر = 1370 ش | | سال نشر = 1370 ش | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE03485AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =03485 | |||
| کتابخوان همراه نور =03485 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|فرهنگ (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''فرهنگ نهج‌البلاغه''' ترجمه فارسى بخش معجم لغات نهج‌البلاغه است که [[صالح، صبحی|صبحى صالح]] در انتهاى نهج‌البلاغه خود آورده است. | |||
[[صالح، صبحی| | [[صالح، صبحی|دکتر صبحى صالح]] نویسنده و اديب معاصر عرب، استاد زبان و ادبيات در دانشکده ادبيات دانشگاه بيروت لبنان. | ||
کار مشهور او تدوين و تنظيم نهج‌البلاغه است که در آن از رسم الخط جديد و حروف سربى استفاده کرده و معجم لغات نهج‌البلاغه را به آن افزوده است و براى استفاده پژوهشگران بسيار مفيد واقع گرديده است. متأسفانه به اطلاعاتى بيش از اين درباره زندگى وى دست نيافتيم. | |||
== ساختار == | == ساختار == | ||
کتاب مشتمل بر يک پيشگفتار به قلم مترجم، آقاى [[رحیمی نیا، مصطفی|مصطفى رحيمى نيا]] و سه بخش خطبه‌ها، نامه‌ها و حکمت‌ها مى‌باشد. | |||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
مجموعه حاضر ترجمه‌اى از بخش لغات نهج‌البلاغه صبحى صالح است، او که در انتهاى نهج‌البلاغه خود بخش‌هاى ارزشمندى را آورده است، قسمت عمده‌اى را به تشريح و توضيح لغات اختصاص داده که مجموعا بيش از 5000 واژه را شامل مى‌شود و به مقدار زيادى مى‌تواند ما را در آشنائى با نهج‌البلاغه کمک کند. | |||
درباره کتاب حاضر تذکر چند نکته ضرورى است: | |||
#از آنجائى که شماره‌هاى خطبه‌ها و حکمت‌ها در نهج‌البلاغه [[صالح، صبحی|صبحى صالح]] با نهج‌البلاغه [[فیض‌الاسلام اصفهانی، سید علی‌نقی|فيض‌الاسلام]] تفاوت‌هايى داشته، لذا مؤلف موارد اختلاف را با علامت اختصارى «ص» (صبحى صالح) و «ف» (فيض الاسلام) مشخص کرده تا خواننده بتواند آن را با هر نهج‌البلاغه‌اى مورد استفاده قرار دهد. | |||
#لغات هر خطبه يا نامه و حکمتى با شماره معين شده، بنابراین به آسانى مى‌توان لغات هر بخشى را با توجه به شماره آن پيدا کرد. | |||
#اکثرا در متن عربى عين ترکيب بکار رفته در نهج‌البلاغه نيامده، بلکه از مشتقات آن استفاده شده است؛ ولى در ترجمه، براى دريافت بهتر معنا، عين همان ترکيب آورده شده است. | |||
#در انتهاى کتاب، کليه لغات مندرجه، به ترتيب حروف الفباء با ذکر صفحه آورده شده تا خواننده سريع‌تر و آسان‌تر به لغات موجود در کتاب دسترسى پيدا کند. و ضمنا با معانى گوناگون يک لغت در نهج‌البلاغه و موارد استعمال آن آشنا گردد. | |||
== وضعيت کتاب == | |||
اين کتاب در سال 1370ش. توسط انتشارات اسلامى منتشر شده است. | |||
اين | |||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
#پيشگفتار مترجم | #پيشگفتار مترجم | ||
#متن | #متن کتاب | ||
#سعيدى، محمدحسن، دائرةالمعارف تشيع، ج دهم، ص268. | #سعيدى، محمدحسن، دائرةالمعارف تشيع، ج دهم، ص268. | ||
{{نهج‌البلاغه}} | {{نهج‌البلاغه}} | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:سرگذشت‌نامه‌ها]] | [[رده:سرگذشت‌نامه‌ها]] | ||
[[رده: | [[رده:سرگذشتنامههای فردی]] | ||
[[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]] | [[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]] | ||
[[رده:حالات فردی]] | [[رده:حالات فردی]] | ||
[[رده:علی | [[رده:امام علی(ع)]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۴۹
| فرهنگ نهج‌البلاغه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | رحیمی نیا، مصطفی (مترجم) صالح، صبحی (نویسنده) |
| ناشر | اسلامی |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1370 ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - واژه‌نامه‌ها |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 38/06 /ص2ف4 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
برای دیگر کاربردها، فرهنگ (ابهام‌زدایی) را ببینید.
فرهنگ نهج‌البلاغه ترجمه فارسى بخش معجم لغات نهج‌البلاغه است که صبحى صالح در انتهاى نهج‌البلاغه خود آورده است.
دکتر صبحى صالح نویسنده و اديب معاصر عرب، استاد زبان و ادبيات در دانشکده ادبيات دانشگاه بيروت لبنان.
کار مشهور او تدوين و تنظيم نهج‌البلاغه است که در آن از رسم الخط جديد و حروف سربى استفاده کرده و معجم لغات نهج‌البلاغه را به آن افزوده است و براى استفاده پژوهشگران بسيار مفيد واقع گرديده است. متأسفانه به اطلاعاتى بيش از اين درباره زندگى وى دست نيافتيم.
ساختار
کتاب مشتمل بر يک پيشگفتار به قلم مترجم، آقاى مصطفى رحيمى نيا و سه بخش خطبه‌ها، نامه‌ها و حکمت‌ها مى‌باشد.
گزارش محتوا
مجموعه حاضر ترجمه‌اى از بخش لغات نهج‌البلاغه صبحى صالح است، او که در انتهاى نهج‌البلاغه خود بخش‌هاى ارزشمندى را آورده است، قسمت عمده‌اى را به تشريح و توضيح لغات اختصاص داده که مجموعا بيش از 5000 واژه را شامل مى‌شود و به مقدار زيادى مى‌تواند ما را در آشنائى با نهج‌البلاغه کمک کند.
درباره کتاب حاضر تذکر چند نکته ضرورى است:
- از آنجائى که شماره‌هاى خطبه‌ها و حکمت‌ها در نهج‌البلاغه صبحى صالح با نهج‌البلاغه فيض‌الاسلام تفاوت‌هايى داشته، لذا مؤلف موارد اختلاف را با علامت اختصارى «ص» (صبحى صالح) و «ف» (فيض الاسلام) مشخص کرده تا خواننده بتواند آن را با هر نهج‌البلاغه‌اى مورد استفاده قرار دهد.
- لغات هر خطبه يا نامه و حکمتى با شماره معين شده، بنابراین به آسانى مى‌توان لغات هر بخشى را با توجه به شماره آن پيدا کرد.
- اکثرا در متن عربى عين ترکيب بکار رفته در نهج‌البلاغه نيامده، بلکه از مشتقات آن استفاده شده است؛ ولى در ترجمه، براى دريافت بهتر معنا، عين همان ترکيب آورده شده است.
- در انتهاى کتاب، کليه لغات مندرجه، به ترتيب حروف الفباء با ذکر صفحه آورده شده تا خواننده سريع‌تر و آسان‌تر به لغات موجود در کتاب دسترسى پيدا کند. و ضمنا با معانى گوناگون يک لغت در نهج‌البلاغه و موارد استعمال آن آشنا گردد.
وضعيت کتاب
اين کتاب در سال 1370ش. توسط انتشارات اسلامى منتشر شده است.
منابع مقاله
- پيشگفتار مترجم
- متن کتاب
- سعيدى، محمدحسن، دائرةالمعارف تشيع، ج دهم، ص268.