دیوان ترکی شیرازی

‏دیوان ترکی شیرازی
پدیدآوران	ترکی شیرازی، محمدحسین (سراينده) حافظي کاشاني، محسن (اهتمام)
ناشر	صائب
مکان نشر	ايران - تهران
سال نشر	مجلد1: 1385ش ,
موضوع	شعر فارسی - قرن 14 شعر مذهبی - قرن 14
زبان	فارسی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‏‏‎‏PIR‎‏ ‎‏7658‎‏ ‎‏/‎‏د‎‏9
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

برای دیگر کاربردها، دیوان اشعار (ابهام‌زدایی) را ببینید.

دیوان ترکی شیرازی، مجموعه سروده‌های عرفانی، ولایی و عاشورایی شاعر حوزه آئینی، محمدحسین آغولی، متخلص به «ترکی شیرازی» است که با تصحیح، مقدمه و اهتمام محسن حافظی کاشانی، به چاپ رسیده است.

ساختار

کتاب، با دو مقدمه از ناشر و مصحح آغاز و مطالب در پنج فصل، تنظیم شده است.

گزارش محتوا

در مقدمه اول، به این نکته اشاره شده است که در طول تاریخ سراسر ادب و فرهنگ مشرق‎زمین، شاعران شیرین‌سخن و ادیبانی پا به عرصه وجود نهادند که هریک حامل گنجینه‌ای سرشار از ذوق و استعداد نهفته ذاتی و خداوندی بودند و در این بین، شعرایی بودند و هستند که با ابراز ارادت به ساحت مقدس ائمه اطهار(ع) و در مدح و مراثی آن ذوات مقدسه خوش درخشیدند و در این سیر و سلوک عارفانه، چه بسیار که مورد عنایات ویژه قرار گرفتند که شاعر اثر حاضر نیز از جمله آنهاست..

در مقدمه مصحح، به معرفی شاعر و برخی از ویژگی‌های شعر او پرداخته شده است..

شعر این شاعر شورآفرین و شیرین‌کلام خطه ادب‎خیز شیراز خودجوش، عرفانی، اجتماعی، عاطفی، ولایی، عاشواریی و سلیس و روان است. بی‌شک زبان دل برای صاحبان دل است. طوطی شیرین‌گفتار طبع موزون سراینده خطه فارس در گلزار معانی آیینه‌دار شعر آیینی است. شور بیان و سوز درون و معرفت و اخلاص نسبت به ساحت قدس و مقام منیع ذوات مقدسه در ناب سروده‌هایش موج می‌زند. در اینجا بجاست ابیاتی از مقطع چند غزل مدیحه او، ارائه شود:

کلک «ترکی» را به جان دشمنان مرتضی(ع)		گوییا خون‌ریزتر از نوک خنجر آفرید
سرورا! باشد زبان «ترکی» از مدح تو لال		ای وجود تو پس از سوء القضاء حسن ‎القضاء
کسی که خالق عرض و سماست مداحش		زبان «ترکی» در مدح او بود الکن
«ترکی» ز راه صدق و صفا و ادب زده است		دست ولا به دامن احسان فاطمه(س)
هماره دفتر «ترکی» ز شعر خالی باد		به‌غیر مدح رسول(ص) و ائمه اطهار(ع)
«ترکیا» عشق از حسین(ع) آموز		که چنین عشق، عشق با اثر است

.

ارادت و اخلاص زلال‌گونه این شاعر حوزه ادبیات عاشورایی، نسبت به ساحت مقدس امام حسین(ع) را می‌توان در ترکیب‌بندهای بلند وی و دیگر سوگ‎سروده‌هایش به‌خوبی مشاهده کرد. در اینجا به مقطع چند غزل مرثیه او اشاره می‌شود:

زین نظم جان‌گداز که «ترکی» سروده است		لوح و مداد و خامه و دفتر گریسته
ترکی به یاد غربت مظلوم کربلا		خون جای اشک، از مژه، صبح و مسا گریست
نظم چون آتش «ترکی» که دل عالم سوخت		عجب اینجاست که با خامه و دفتر چه کند
اگر نه شور حسینی(ع) است بر سر «ترکی»		ز نظم او شده گیتی پرانقلاب چرا
«ترکی» چو این مصیبت جان‌سوز می‌سرود		در سینه داشت آتش و چشمش پرآب بود
«ترکی» به یاد قتل شهیدان نینوا		هر بندبند اوست چو نی در نوا هنوز
ز خون دیده «ترکی» در این مصیبت عظمی		ز باغ دفتر نظمش هزار لاله دمیده
از این شوری که «ترکی» راست ترسم		که پیش از وعده شور محشر آید

.

اشعار این شاعر حوزه آیینی اثری است زلال که بدون هیچ‎گونه تکلف و تصنع، از مشرب طبع و ذوق سلیم او تراوش کرده و محصول سوز درون اوست و ازاین‌رو بر شنونده تأثیر خاص می‌گذارد. شاعر از نظر اعتقادی و التزام به شرع و آیین و ارادت به حضرات معصومین(ع) نیز دارای مقامی بس ارجمند و تحسین‌برانگیز است. در جای‌جای آثار وی، اظهار ارادت او را نسبت به بزرگان دین، می‌توان مشاهده کرد و از آن، حظ و بهره معنوی برد.

فصل نخست کتاب، به لطیفه‌نگاری‌های شاعر اختصاص یافته است که به‌عنوان نمونه، به قسمتی از اشعار آن، اشاره می‌شود:

نمی‌دانم چه می‌‎بود اینکه ساقی داشت در مینا		که از یک جرعه‌اش آتش به جانم ریخت سرتاپا
همین می‌‎بود که مجنون خورد و شد دیوانه لیلی		همین می‌‎بد که وامق خورد و شد شوریده عذرا
بود رنگ همین می‎ از ازل در سرخ گل پنهان		که از عشقش کشد بلبل به حسن بوستان آوا

.

در فصل دوم، به مدیحه‌سرایی‌های شاعر اشاره شده است که از جمله آنها، مدیحه‌ای است با عنوان «اقتدار محمد(ص)» در ستایش آن حضرت که با این ابیات آغاز می‌شود:

شمس و قمر عکسی از عذار محمد(ص)		گردش گردون به اختیار محمد(ص)
نافه مشک خطا و عنبر سارا		نکهتی از موی مشکبار محمد(ص)
چشمه حیوان مجال دم زدنش نیست		پیش لب لعل آبدار محمد(ص)

.

در فصل سوم، سوگواری‌ها جای گرفته است. اولین شعر این فصل، مثنوی زیبایی است با عنوان «طبل الرحيل» در رثای سلمان فارسی و چگونگی وفات و غسل وی توسط حضرت علی(ع) که بخشی از آن چنین است:

چون به حکم پادشاه انس و جان		در مداین گشت سلمان حکمران
گشت چون در حکمرانی مستقل		بنده‌اش گشتند خلق از جان و دل
چون زمان زندگیش آمد به سر		پیک مرگش آمد و کوبید در

.

فصل چهارم، به ترکیب‌بندها اختصاص یافته است. اولین ترکیب‌بند این مجموعه، شانزده بند پیرامون واقعه کربلاست که ابیاتی از آن، بدین قرار می‌باشد:

سرزد ز چرخ، باز هلال محرما		پیر شد جهان، ز ولوله و شور ماتما
هر گوشه گشت باز لوای عزا به‌پا		شد سینه‌ها پر انده و دل‎ها پر از غما
شد شورشی چو روز قیامت به‌پا به دهر		شور و نشور گشت هویدا به عالما

.

در آخرین فصل، قطعه‌ها و تک‌‌بیتی‌های شاعر آمده است که به‌عنوان نمونه، به چند بیت از آن، اشاره می‌شود:

آه‌آه از جور چرخ چنبری		داد‎داد از دست ظلم روزگار
از جفای این سپهر نیلگون		جای دارد گر بگریم زارزار
روز و شب چون شخص مسلولم بود		دل غمین و رنگ زرد و تن نزار

.

وضعیت کتاب

فهرست مطالب در ابتدای کتاب آمده و در پاورقی‌ها، به اختلاف نسخ اشاره شده است..

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.