محقق خوانساری، حسین بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'خوانساری (ابهام زدایی)' به 'خوانساری (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
! نام!! data-type="authorName" |محقق خوانساری، حسین بن محمد | ! نام!! data-type="authorName" |محقق خوانساری، حسین بن محمد | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | آقا حسین خوانساری | | data-type="authorOtherNames" | آقا حسین خوانساری | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |جمال‌الدين محمد خوانسارى | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |1016ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |اصفهان | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" |1098ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[میرفندرسکی، ابوالقاسم|مير فندرسكى]] | ||
[[مجلسی، محمدتقی|محمدتقى مجلسى]] | |||
[[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزوارى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[مشارق الشموس في شرح الدروس]] | ||
[[مجموعة الرسائل الأصولیة]] | |||
[[الرسائل مع رسائل أخر]] | |||
[[الحاشیة علی الشفاء (الالهیات)]] | |||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE00202AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|خوانساری (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''حسين بن جمال‌الدين محمد خوانسارى''' (1016-1098ق)، معروف به «استاد الكلّ فى الكلّ» و مشهور به «محقّق خوانسارى» دانشمند، فقيه و حكيم بزرگ شيعه در دوره صفوى است كه به سبب اساتيد بسيارى كه از محضرشان كسب علم نموده ملقّب به «تلميذ البشر» بود. ایشان پدر [[آقاجمال خوانساری، محمد بن حسین|آقا جمال خوانساری]] و [[خوانساری، رضی‌الدین محمد بن حسین|رضى‌الدين محمد خوانسارى]] است. | |||
او همچنین شوهرخواهر [[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزواری]] است. | |||
== ولادت == | |||
او در سال 1016ق در يك خانواده مذهبى ديده به جهان گشود. | |||
== تحصیلات == | |||
تحصيلات خود را در حوزه اصفهان به انجام رسانيد و جامع معقول و منقول گرديد.او با [[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزوارى]] و همچنين با [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن فيض كاشانى]] و ملا [[مجلسی، محمدباقر|محمدباقرمجلسى]] كه هر دو از اكابر محدثين مى‌باشند، معاصر بوده است. مدت 12 سال نيز در محضر [[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزوارى]] صاحب ذخيره درس فقه خوانده است. | تحصيلات خود را در حوزه اصفهان به انجام رسانيد و جامع معقول و منقول گرديد.او با [[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزوارى]] و همچنين با [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن فيض كاشانى]] و ملا [[مجلسی، محمدباقر|محمدباقرمجلسى]] كه هر دو از اكابر محدثين مى‌باشند، معاصر بوده است. مدت 12 سال نيز در محضر [[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزوارى]] صاحب ذخيره درس فقه خوانده است. | ||
| خط ۴۶: | خط ۶۴: | ||
سالهاى 1086 تا 1097ق سالهاى مرجعيت آن فقيه بزرگوار مى‌باشد. | سالهاى 1086 تا 1097ق سالهاى مرجعيت آن فقيه بزرگوار مى‌باشد. | ||
آقا سيد حسين خوانسارى دورس معقول را از محضر مير | === اساتید === | ||
آقا سيد حسين خوانسارى دورس معقول را از محضر [[میرفندرسکی، ابوالقاسم|مير فندرسكى]]، و منقول را از محضر ملا [[مجلسی، محمدتقی|محمدتقى مجلسى]] اول(ره) و خليفة السلطان و [[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزوارى]] و ديگر اكابر وقت كسب فيض نمود و به مقام عالى علمى نائل گرديد. | |||
او شاگردان نامدارى را پرورش داده است كه هر كدام در زمان خود از مشعل داران فقه و فقاهت در جامعه اسلامى بوده‌اند كه از آن ميان مى‌توان به نام [[جزایری، نعمت‌الله|سيد نعمت‌اللّه جزائرى]]، ملا ميرزا محمد بن حسن شيروانى، [[آقاجمال خوانساری، محمد بن حسین|آقا جمال خوانسارى]]، آقا جمال‌الدين و آقا رضى‌الدين فرزندان برومندش اشاره نمود. | او شاگردان نامدارى را پرورش داده است كه هر كدام در زمان خود از مشعل داران فقه و فقاهت در جامعه اسلامى بوده‌اند كه از آن ميان مى‌توان به نام [[جزایری، سید نعمت‌الله|سيد نعمت‌اللّه جزائرى]]، ملا ميرزا محمد بن حسن شيروانى، [[آقاجمال خوانساری، محمد بن حسین|آقا جمال خوانسارى]]، آقا جمال‌الدين و آقا رضى‌الدين فرزندان برومندش اشاره نمود. | ||
== وفات == | |||
محقق خوانسارى در سال 1098ق در 82 سالگى در اصفهان به ديدار حق شتافت و در قبرستان تخت فولاد، نزديك قبر بابا ركن‌الدين مدفون گرديد كه مقبره او مزار عامه است. آقا جمال‌الدين و آقا رضى‌الدين، پسران آن مرحوم نيز در آنجا مدفون هستند از اين رو به آنجا تكيه خوانسارى‌ها گفته مى‌شود. | محقق خوانسارى در سال 1098ق در 82 سالگى در اصفهان به ديدار حق شتافت و در قبرستان تخت فولاد، نزديك قبر بابا ركن‌الدين مدفون گرديد كه مقبره او مزار عامه است. آقا جمال‌الدين و آقا رضى‌الدين، پسران آن مرحوم نيز در آنجا مدفون هستند از اين رو به آنجا تكيه خوانسارى‌ها گفته مى‌شود. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
وى آثار متعددى داشته است كه صاحب ريحانة الادب اسامى برخى از آنها را به اين ترتيب ذكر مى‌كند: | وى آثار متعددى داشته است كه صاحب ريحانة الادب اسامى برخى از آنها را به اين ترتيب ذكر مى‌كند: | ||
{{ستون-شروع|2}} | |||
#ترجمه صحيفه سجاديه | #ترجمه صحيفه سجاديه | ||
#ترجمه قرآن كريم | #ترجمه قرآن كريم | ||
| خط ۶۸: | خط ۸۷: | ||
#شرح كافيه ابن حاجب | #شرح كافيه ابن حاجب | ||
#شرح هيئت فارسى [[قوشچی، علی بن محمد|قوشجى]] | #شرح هيئت فارسى [[قوشچی، علی بن محمد|قوشجى]] | ||
#مشارق الشموس في شرح الدروس | #مشارق الشموس في شرح الدروس | ||
{{پایان}} | |||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
#قصص العلماء تنكابنى، ص 265 | #قصص العلماء تنكابنى، ص 265 | ||
#روضات الجنات، ج 2، ص 214و 349-358 | #روضات الجنات، ج 2، ص 214و 349-358 | ||
| خط ۷۸: | خط ۹۶: | ||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[مشارق الشموس في شرح الدروس]] | [[مشارق الشموس في شرح الدروس]] | ||
| خط ۸۷: | خط ۱۰۷: | ||
[[الحاشیة علی الشفاء (الالهیات)]] | [[الحاشیة علی الشفاء (الالهیات)]] | ||
[[ | [[الحاشية علی شروح الإشارات (الإشارات و شرح الإشارات و شرح الشرح و حاشية الباغنوي)]] | ||
[[مشارق الشموس فی شرح الدروس (1 جلدی)]] | [[مشارق الشموس فی شرح الدروس (1 جلدی)]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۵۱
| نام | محقق خوانساری، حسین بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | آقا حسین خوانساری
حسین خونساری خوانساری، حسین بن محمد خونساری، حسین بن محمد Agha Hossein Khansari |
| نام پدر | جمال‌الدين محمد خوانسارى |
| متولد | 1016ق |
| محل تولد | اصفهان |
| رحلت | 1098ق |
| اساتید | مير فندرسكى |
| برخی آثار | مشارق الشموس في شرح الدروس |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00202AUTHORCODE |
حسين بن جمال‌الدين محمد خوانسارى (1016-1098ق)، معروف به «استاد الكلّ فى الكلّ» و مشهور به «محقّق خوانسارى» دانشمند، فقيه و حكيم بزرگ شيعه در دوره صفوى است كه به سبب اساتيد بسيارى كه از محضرشان كسب علم نموده ملقّب به «تلميذ البشر» بود. ایشان پدر آقا جمال خوانساری و رضى‌الدين محمد خوانسارى است.
او همچنین شوهرخواهر محقق سبزواری است.
ولادت
او در سال 1016ق در يك خانواده مذهبى ديده به جهان گشود.
تحصیلات
تحصيلات خود را در حوزه اصفهان به انجام رسانيد و جامع معقول و منقول گرديد.او با محقق سبزوارى و همچنين با ملا محسن فيض كاشانى و ملا محمدباقرمجلسى كه هر دو از اكابر محدثين مى‌باشند، معاصر بوده است. مدت 12 سال نيز در محضر محقق سبزوارى صاحب ذخيره درس فقه خوانده است.
محقق خوانسارى، از فقهاى بزرگ و نامدار قرن يازدهم هجرى است كه از او به عنوان (استاد الكل فى الكل) تعبير شده و در فقه و حكمت و كلام و اصول و ديگر علوم يگانه روزگار و از لحاظ قداست نفس و ملكات فاضله نادره عصر بوده است.
سالهاى 1086 تا 1097ق سالهاى مرجعيت آن فقيه بزرگوار مى‌باشد.
اساتید
آقا سيد حسين خوانسارى دورس معقول را از محضر مير فندرسكى، و منقول را از محضر ملا محمدتقى مجلسى اول(ره) و خليفة السلطان و محقق سبزوارى و ديگر اكابر وقت كسب فيض نمود و به مقام عالى علمى نائل گرديد.
او شاگردان نامدارى را پرورش داده است كه هر كدام در زمان خود از مشعل داران فقه و فقاهت در جامعه اسلامى بوده‌اند كه از آن ميان مى‌توان به نام سيد نعمت‌اللّه جزائرى، ملا ميرزا محمد بن حسن شيروانى، آقا جمال خوانسارى، آقا جمال‌الدين و آقا رضى‌الدين فرزندان برومندش اشاره نمود.
وفات
محقق خوانسارى در سال 1098ق در 82 سالگى در اصفهان به ديدار حق شتافت و در قبرستان تخت فولاد، نزديك قبر بابا ركن‌الدين مدفون گرديد كه مقبره او مزار عامه است. آقا جمال‌الدين و آقا رضى‌الدين، پسران آن مرحوم نيز در آنجا مدفون هستند از اين رو به آنجا تكيه خوانسارى‌ها گفته مى‌شود.
آثار
وى آثار متعددى داشته است كه صاحب ريحانة الادب اسامى برخى از آنها را به اين ترتيب ذكر مى‌كند:
منابع مقاله
- قصص العلماء تنكابنى، ص 265
- روضات الجنات، ج 2، ص 214و 349-358
- فقهاى نامدار شيعه، عقيقى بخشايشى، ص 228