استرآبادی، محمدجعفر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ==' به '==') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'استرآبادی (ابهام زدایی)' به 'استرآبادی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۳۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | شریعتمدار استرآبادی، محمدجعفر | | data-type="authorOtherNames" | شریعتمدار استرآبادی، محمدجعفر بن سیفالدین | ||
شریعتمدار، محمدجعفر | شریعتمدار، محمدجعفر بن سیفالدین | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |سیفالدین | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |1197ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" |1263 | | data-type="authorDeathDate" |1263 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على طباطبايى]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE01716AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|استرآبادی (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''شيخ مولى محمّد جعفر بن مولى سيف‌الدين الأسترآبادي''' (1197-1263ق)، معروف به شریعتمدار، عالم و مرجع بزرگ شیعی قرن سیزدهم هجرى قمرى، | |||
== ولادت == | |||
در روستاى نوكنده از توابع استرآباد، شهرى ما بين سارى و گرگان در استان مازندران در 6 رمضان سال 1197ق، زاده شد. | |||
وى با | == تحصیلات == | ||
وى با تشویق والد خود به تحصيل علوم مقدماتى در زادگاه خویش پرداخت. پس از چندى متوجه كشور عراق شد و در درس [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على طباطبايى]] صاحب [[رياض المسائل في بيان الأحكام بالدلائل (ط - القدیمة)|رياض المسائل]] حاضر گشت. | |||
در | در همین زمان وى تقريرات درس استاد خویش را در قالب اثرى به نام ملاذ الأوتاد به نگارش درآورد.همچنين با تألیف کتاب شوارع الأنام في شرح القواعد در سى سالگى به سال 1228 ق، مورد تحسين استاد خویش قرار گرفت. | ||
وى در سال 1231ق، دو سال قبل از مرگ استادش [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی| | وى در سال 1231ق، دو سال قبل از مرگ استادش [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على طباطبايى]]، در ايام رياست مولى محمدرضا استرآبادى به زادگاه خویش بازگشت اما اقامتش در آنجا به طول نيانجامید و پس از تألیف کتاب مشكاه الورى در شرح الفيه [[شهيد اول]]، در اوائل رياست و زعامت مولى عبدالوهاب قزوینى به قزوین رفت و مورد تكريم و احترام واقع گشت. | ||
فتح على شاه قاجار طى سفرى كه به قزوین داشت به فضل و دانش استرآبادى پى برد و از او خواست كه به تهران برود و استرآبادى نيز خواسته او را اجابت نمود.وى در تهران مورد اجلال و بزرگداشت شاه قاجار واقع گشت و با امكاناتى كه به دستور شاه برای وى فراهم شده بود به تدريس و تصنيف و تألیف پرداخت. | |||
استرآبادى سرانجام در سال | استرآبادى در دفاع از دين و جهاد عليه مخالفان پيش قدم بود و در سال 1241ق با سيد محمد طباطبايى معروف به سيد مجاهد برای جهاد با قواى متجاوز زوس راهى شد و چون از جنگ با روس‌ها بازگشت عازم زيارت خانه خدا شد و از طريق نجف بازگشته در كربلا رحل اقامت افكند تا اينكه در سال 1246 ه-ق برخى از خاندان وى به بلاى طاعون از دنيا رفتند و وى پس از دو سال اقامت در كربلا به ایران بازگشت و بعد از اقامت در شهرهاى مختلفى چون کرمانشاه، طهران و استرآباد به زيارت امام رضا عليه‌السلام مشرف شد. پس از بازگشت محمّد شاه قاجاراز نبرد هرات و ديدار وى با استرآبادى از وى برای مراجعت دوباره به تهران دعوت كرد كه مورد قبول استرآبادى قرار گرفت و در تهران مرجعيت دينى را به عهده گرفت. | ||
== وفات == | |||
استرآبادى سرانجام در شب جمعه 10 صفر سال 1263ق در تهران دار فانى را وداع گفت و پیکرش بنا به گفته [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|صاحب الذريعه]] به نجف اشرف منتقل گشت و در مكانى كه خود از پيش معين كرده بود به خاک سپرده شد. | |||
==اساتيد== | ==اساتيد== | ||
[[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|آیت‌الله سيد على طباطبايى]] حائرى، صاحب [[رياض المسائل في بيان الأحكام بالدلائل (ط - القدیمة)|رياض المسائل]] | |||
[[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|آیت‌الله | |||
[[وحید بهبهانی، محمدباقر|آیت‌الله وحيد بهبهانى]] | [[وحید بهبهانی، محمدباقر|آیت‌الله وحيد بهبهانى]] | ||
[[بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی| | [[بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی|سيد مهدى بحر العلوم]] | ||
مقدس كاظمى | مقدس كاظمى | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۷: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
از وى آثار گوناگونى در موضوعات مختلفى چون فقه، اصول، كلام و عقائد، فلسفه، تاريخ، علوم قران و حديث، اخلاق، علم نجوم، رجال و درايه و غيره به يادگار مانده كه در این جا به عناوین برخى از آنها اشاره می‌شود: | |||
# مصابيح الأصول؛ | |||
# مشارع الأصول؛ | |||
# خزائن العلوم؛ | |||
# الردّ على الصوفية؛ | |||
# أصل الأصول؛به زبان فارسی | |||
مشارع الأصول؛ | # البراهین القاطعة في شرح تجريد العقائد الساطعة؛ | ||
# اصول‌الدين؛ | |||
خزائن العلوم؛ | # وصل الفصول؛ | ||
# مؤيّد العارفين و مغانم السالكين؛ نسبة الکتاب إلى مؤلّفه | |||
الردّ على الصوفية؛ | |||
أصل الأصول؛به زبان | |||
وصل الفصول؛ | |||
مؤيّد العارفين و مغانم | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۴
| نام | استرآبادی، محمدجعفر بن سیفالدین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | شریعتمدار استرآبادی، محمدجعفر بن سیفالدین
شریعتمدار، محمدجعفر بن سیفالدین |
| نام پدر | سیفالدین |
| متولد | 1197ق |
| محل تولد | استرآباد (مازندران) |
| رحلت | 1263 ق |
| اساتید | سيد على طباطبايى |
| برخی آثار | البراهین القاطعة في شرح تجرید العقائد الساطعة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01716AUTHORCODE |
شيخ مولى محمّد جعفر بن مولى سيف‌الدين الأسترآبادي (1197-1263ق)، معروف به شریعتمدار، عالم و مرجع بزرگ شیعی قرن سیزدهم هجرى قمرى،
ولادت
در روستاى نوكنده از توابع استرآباد، شهرى ما بين سارى و گرگان در استان مازندران در 6 رمضان سال 1197ق، زاده شد.
تحصیلات
وى با تشویق والد خود به تحصيل علوم مقدماتى در زادگاه خویش پرداخت. پس از چندى متوجه كشور عراق شد و در درس سيد على طباطبايى صاحب رياض المسائل حاضر گشت.
در همین زمان وى تقريرات درس استاد خویش را در قالب اثرى به نام ملاذ الأوتاد به نگارش درآورد.همچنين با تألیف کتاب شوارع الأنام في شرح القواعد در سى سالگى به سال 1228 ق، مورد تحسين استاد خویش قرار گرفت.
وى در سال 1231ق، دو سال قبل از مرگ استادش سيد على طباطبايى، در ايام رياست مولى محمدرضا استرآبادى به زادگاه خویش بازگشت اما اقامتش در آنجا به طول نيانجامید و پس از تألیف کتاب مشكاه الورى در شرح الفيه شهيد اول، در اوائل رياست و زعامت مولى عبدالوهاب قزوینى به قزوین رفت و مورد تكريم و احترام واقع گشت.
فتح على شاه قاجار طى سفرى كه به قزوین داشت به فضل و دانش استرآبادى پى برد و از او خواست كه به تهران برود و استرآبادى نيز خواسته او را اجابت نمود.وى در تهران مورد اجلال و بزرگداشت شاه قاجار واقع گشت و با امكاناتى كه به دستور شاه برای وى فراهم شده بود به تدريس و تصنيف و تألیف پرداخت.
استرآبادى در دفاع از دين و جهاد عليه مخالفان پيش قدم بود و در سال 1241ق با سيد محمد طباطبايى معروف به سيد مجاهد برای جهاد با قواى متجاوز زوس راهى شد و چون از جنگ با روس‌ها بازگشت عازم زيارت خانه خدا شد و از طريق نجف بازگشته در كربلا رحل اقامت افكند تا اينكه در سال 1246 ه-ق برخى از خاندان وى به بلاى طاعون از دنيا رفتند و وى پس از دو سال اقامت در كربلا به ایران بازگشت و بعد از اقامت در شهرهاى مختلفى چون کرمانشاه، طهران و استرآباد به زيارت امام رضا عليه‌السلام مشرف شد. پس از بازگشت محمّد شاه قاجاراز نبرد هرات و ديدار وى با استرآبادى از وى برای مراجعت دوباره به تهران دعوت كرد كه مورد قبول استرآبادى قرار گرفت و در تهران مرجعيت دينى را به عهده گرفت.
وفات
استرآبادى سرانجام در شب جمعه 10 صفر سال 1263ق در تهران دار فانى را وداع گفت و پیکرش بنا به گفته صاحب الذريعه به نجف اشرف منتقل گشت و در مكانى كه خود از پيش معين كرده بود به خاک سپرده شد.
اساتيد
آیت‌الله سيد على طباطبايى حائرى، صاحب رياض المسائل
مقدس كاظمى
محقق قمى و....
آثار
از وى آثار گوناگونى در موضوعات مختلفى چون فقه، اصول، كلام و عقائد، فلسفه، تاريخ، علوم قران و حديث، اخلاق، علم نجوم، رجال و درايه و غيره به يادگار مانده كه در این جا به عناوین برخى از آنها اشاره می‌شود:
- مصابيح الأصول؛
- مشارع الأصول؛
- خزائن العلوم؛
- الردّ على الصوفية؛
- أصل الأصول؛به زبان فارسی
- البراهین القاطعة في شرح تجريد العقائد الساطعة؛
- اصول‌الدين؛
- وصل الفصول؛
- مؤيّد العارفين و مغانم السالكين؛ نسبة الکتاب إلى مؤلّفه