ویکی‌نور

أضواء علی عقائد الشيعة الإمامية و تاريخهم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'عقائد الإمامية (ابهام زدایی)' به 'عقائد الإمامية (ابهام‌زدایی)')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۷۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۸ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class='wikiInfo'>
{{جعبه اطلاعات کتاب
[[پرونده:NUR03772J1.jpg|بندانگشتی|أضواء علی عقائد الشیعة الإمامیة و تاریخهم]]
| تصویر =NUR03772J1.jpg
{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"
| عنوان =أضواء علی عقائد الشیعة الإمامیة و تاریخهم
|+ |
| عنوان‌های دیگر =
|-
| پدیدآوران =
! نام کتاب!! data-type='bookName'|أضواء علی عقائد الشیعة الإمامیة و تاریخهم
[[سبحانی تبریزی، جعفر]] (نویسنده)
|-
| زبان =عربی
|نام های دیگر کتاب
| کد کنگره =‏‎‏BP‎‏ ‎‏211‎‏/‎‏5‎‏ ‎‏/‎‏س‎‏2‎‏الف‎‏6
|data-type='otherBookNames'|
| موضوع =
|-
ائمه اثناعشر
|پدیدآورندگان
|data-type='authors'|[[سبحانی تبریزی، جعفر]] (نويسنده)
|-
|زبان  
|data-type='language'|عربی
|-
|کد کنگره  
|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏‎‏BP‎‏ ‎‏211‎‏/‎‏5‎‏ ‎‏/‎‏س‎‏2‎‏الف‎‏6
|-
|موضوع  
|data-type='subject'|ائمه اثناعشر


شیعه امامیه - تاریخ
شیعه امامیه - تاریخ
خط ۲۶: خط ۱۵:


کلام شیعه امامیه - تاریخ
کلام شیعه امامیه - تاریخ
|-
| ناشر = 
|ناشر  
مشعر
|data-type='publisher'|مشعر
| مکان نشر =قم - ایران
|-
| سال نشر = 1379 ش یا 1421 ق  
|مکان نشر  
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE03772AUTOMATIONCODE
|data-type='publishPlace'|قم - ایران
| چاپ =1
|-
| شابک =964-6293-82-4
|سال نشر  
| تعداد جلد =1
|data-type='publishYear'| 1379 هـ.ش یا 1421 هـ.ق  
| کتابخانۀ دیجیتال نور =03772
|-class='articleCode'
| کتابخوان همراه نور =03772
|کد اتوماسیون
| کد پدیدآور =
|data-type='automationCode'|3772
| پس از =
|}
| پیش از =
</div>
}}
{{کاربردهای دیگر|عقائد الإمامية (ابهام‌زدایی)}}


'''الاضواء على عقائد الشيعة الامامیة'''، نوشته [[شیخ جعفر سبحانی]] کتابى است به زبان عربى در معرفى شيعه امامیه و عقايد این گروه و به انگیزه تقريب بين مذاهب اسلامى نگاشته شده است.


== معرفى اجمالى كتاب ==
==ساختار==
کتاب مشتمل بر مقدمه ناشر، مقدمه مؤلف و پنج فصل مى‌باشد.


==گزارش محتوا==
مؤلف در این اثر كوشيده است، از یک سو عقايد مشترك شيعه و اهل سنت را بيان نموده و از سوى ديگر عقايد خاص شيعه را با دليل و برهان به اثبات رساند.


«الاضواء على عقائد الشيعة الامامية»، كتابى است به زبان عربى در معرفى شيعه اماميه و عقايد اين گروه.
فصل نخست این کتاب با عنوان «شيعه در گذر تاريخ» به بررسى موضوعات ذيل مى‌پردازد:


اين كتاب به انگيزه تقريب بين مذاهب اسلامى نگاشته شده است.
سرچشمه و سرآغاز تشيع<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?page ر.ک: همان، ص17]</ref>: در این قسمت مؤلف به ادعاى كسانى كه شيعه و تشيع را زاييده نزاع‌هاى سياسى و اجتماعى و يا بحث و جدال‌هاى كلامى‌دانسته و برای آن جايگاهى اصيل در بين مذاهب اسلامى قايل نشده‌اند پاسخ مى‌گوید. مؤلف در اين‌جا به شمارى از روايات كه خود اهل سنت از پيامبر اكرم(ص) نقل كرده‌اند، اشاره مى‌كند كه در آن‌ها به صراحت از ياران على(ع) به عنوان شیعیان حضرت نام برده شده است. سپس با استناد به منابع تاريخى شيعه و اهل سنت و آثارى كه در معرفى فرقه‌هاى اسلامى نگاشته شده، به تاكيد این نكته مى‌پردازد كه عنوان شيعه عنوانى ديرپاست كه مسلمانان آن را به پيروى از پيامبر اكرم(ص) بر پيروان و دوستان على(ع) كه به امامت و جانشينى بلافصل او اعتقاد داشته‌اند، اطلاق مى‌نموده‌اند. به عنوان نمونه مى‌توان به روايت مسعودى در رابطه با حوادث پس از وفات پيامبر اشاره كرد كه چنين روايت مى‌كند:


== ساختار كتاب ==
أنّ الإمام عليّاً أقام و من معه من شيعته في منزله بعد ان تمّت البيعة لأبى بكر.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?pageNumber=23&viewType=html ر.ک: همان، ص23]</ref>


يا [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن اشعرى]] از سران اشاعره درباره وجه تسمیه شيعه بدين نام مى‌گوید: و إنّما قيل لهم الشيعة؛ لأنّهم شايعوا عليّاً، و يقدّمونه على سائر أصحاب رسول اللَّه<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?pageNumber=24&viewType=html ر.ک: همان، ص24]</ref>.


كتاب مشتمل بر مقدمه ناشر، مقدمه مولف و پنج فصل مى‌باشد.
و نيز [[محمد بن عبدالكريم شهرستانى]] در [[ملل و نحل]] در وجه تسمیه شيعه چنين مى‌گوید: الشيعة هم الذين شايعوا عليّاً على الخصوص، و قالوا بإمامته و خلافته نصّاً و وصيّةً<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?page ر.ک: همان]</ref>.


== گزارش محتوا ==
در ادامه مؤلف برای اثبات مدعاى خود درباره ريشه داشتن تشيع در تاريخ به اسامى پنجاه تن از صحابى بزرگ پيامبر اشاره مى‌كند كه همگى جزو طلايه‌داران تشيع بوده و در طبقه نخست شيعه قرار داشته‌اند؛ كسانى چون: عبداللَّه بن عبّاس، فضل بن عبّاس، عبيد اللَّه بن عبّاس، عقيل بن أبى طالب، عبداللَّه بن جعفر بن أبى طالب، سلمان فارسی محمّدى، مقداد بن أسود كندى، أبو ذرّ غفارى، عمّار بن ياسر، حذيفة بن يمان، بلال بن رباح حبشى و....<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?page ر.ک: همان، ص25]</ref>


همچنين مؤلف به برخى آثارى كه توسط علماى امامیه درباره پرچم‌داران تشيع و نقش ايشان در استحكام اركان عقيدتى اسلام نگاشته شده، اشاره مى‌كند<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?page ر.ک: همان، ص29]</ref>.


مولف در اين اثر كوشيده است، از يك سو عقايد مشترك شيعه و اهل سنت را بيان نموده و از سوى ديگر عقايد خاص شيعه را با دليل و برهان به اثبات رساند.
در بخشى ديگر از این فصل به بررسى وضعيت شيعه در دوران حكومت امویان و عباسيان پرداخته شده <ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?page ر.ک: همان، ص33]</ref>و سرآغاز هجوم وسيع عليه شيعه و در تنگنا گذاردن ايشان پس از شهادت [[امام على(ع)]] در زمان امویان دانسته شده و از فشارهایى كه در دوره عباسى بر شیعیان وارد شده سخن گفته است.


فصل نخست اين كتاب با عنوان «شيعه در گذر تاريخ» به بررسى موضوعات ذيل مى‌پردازد:
در واپسين بخش این فصل مؤلف با اشاره به این نكته كه تشيع به حسب تاريخى همزاد با دين مبين اسلام است و هيچ فاصله زمانى بين آغاز اسلام و آغاز تشيع در بين نيست؛ بلكه اسلام و تشيع دو روى یک سكه‌اند، به ادعاهاى بى اساس برخى از مورخان و نویسندگان كتب فرق و مذاهب درباره سرآغاز تشيع پاسخ مى‌گوید و در این باره به هفت فرضيه بى‌اساس درباره خاستگاه تشيع پاسخ مى‌دهد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?page ر.ک: همان، ص59]</ref>. برخى از این فرضيه‌هاى بى‌اساس به شرح زير است:


سرچشمه و سرآغاز تشيع: در اين قسمت مولف به ادعاى كسانى كه شيعه و تشيع را زاييده نزاع‌هاى سياسى و اجتماعى و يا بحث و جدال‌هاى كلامى دانسته و براى آن جايگاهى اصيل در بين مذاهب اسلامى قايل نشده‌اند پاسخ مى‌گويد. مولف در اين‌جا به شمارى از روايات كه خود اهل سنت از پيامبر اكرم(ص) نقل كرده‌اند، اشاره مى‌كند كه در آن‌ها به صراحت از ياران على(ع) به عنوان شيعيان حضرت نام برده شده است. سپس با استناد به منابع تاريخى شيعه و اهل سنت و آثارى كه در معرفى فرقه‌هاى اسلامى نگاشته شده، به تاكيد اين نكته مى‌پردازد كه عنوان شيعه عنوانى ديرپاست كه مسلمانان آن را به پيروى از پيامبر اكرم(ص) بر پيروان و دوستان على(ع) كه به امامت و جانشينى بلافصل او اعتقاد داشته‌اند، اطلاق مى‌نموده‌اند. به عنوان نمونه مى‌توان به روايت مسعودى در رابطه با حوادث پس از وفات پيامبر اشاره كرد كه چنين روايت مى‌كند:
1-تشيع ساخته و پرداخته شخصى به نام عبدالله سبأ يهودى است كه صحابه و تابعين را به قتل عثمان ترغيب و سپس مردم را به قبول امامت و وصايت على دعوت نموده و درباره پيامبر ادعاى رجعت نموده و مذهبى به نام شيعه تاسيس نموده است<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?page ر.ک: همان، ص63]</ref>.


أنّ الإمام عليّاً أقام و من معه من شيعته فى منزله بعد ان تمّت البيعة لأبى بكر.
2-فرضيه ديگر از سوى مستشرقان ارائه شده این است، ايشان ادعا كرده‌اند: تشيع ساخته و پرداخته ایرانیان است كه آن را با اغراض سياسى ساخته و پرداخته‌اند يا اينكه تشيع در میان اعراب تولد يافته، اما پس از آنكه ایرانیان به اسلام گرویدند، بدان رنگ و بوى ایرانى دادند<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?page ر.ک: همان، ص80]</ref>.


يا ابوالحسن اشعرى از سران اشاعره درباره وجه تسميه شيعه بدين نام مى‌گويد: و إنّما قيل لهم الشيعة؛ لأنّهم شايعوا عليّاً، و يقدّمونه على سائر أصحاب رسول اللَّه.
فصل دوم کتاب به معرفى ائمه دوازده گانه شيعه اختصاص يافته است<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?page ر.ک: همان، ص104]</ref>. مؤلف در آغاز فصل با اشاره به اينكه شيعه امامیه در طول تاريخ- به فرقه اثنا عشريه شناخته شده است، به وجه این نامگذارى اشاره كرده و مى‌گوید باور شيعه امامیه به اينكه پس از رسول خدا دوازده كس از بنى هاشم به نص پيامبر عهده‌دار امر امامت و وصايت مى‌گردند و هر یک از ايشان نيز به امام پس از خود تصريح مى‌كند، باعث شده كه این گروه به اثنا عشريه معروف شوند. مؤلف سپس به رواياتى كه در این زمینه از پيامبر اكرم(ص) نقل شده اشاره مى‌كند.


و نيز عبدالكريم شهرستانى در ملل و نحل در وجه تسميه شيعه چنين مى‌گويد: الشيعة هم الذين شايعوا عليّاً على الخصوص، و قالوا بإمامته و خلافته نصّاً و وصيّةً.
در ادامه این فصل به تفصيل درباره هر یک از امامان دوازده گانه شيعه سخن گفته شده است<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?page ر.ک: همان، ص113-138]</ref>.


در ادامه مولف براى اثبات مدعاى خود درباره ريشه داشتن تشيع در تاريخ به اسامى پنجاه تن از صحابى بزرگ پيامبر اشاره مى‌كند كه همگى جزو طلايه‌داران تشيع بوده و در طبقه نخست شيعه قرار داشته‌اند؛ كسانى چون: عبد اللَّه بن عبّاس، فضل بن عبّاس، عبيد اللَّه بن عبّاس، عقيل بن أبى طالب، عبد اللَّه بن جعفر بن أبى طالب، سلمان فارسى محمّدى،مقداد بن أسود كندى، أبو ذرّ غفارى، عمّار بن ياسر، حذيفة بن يمان، بلال بن رباح حبشى و....
فصل سوم «نقش شيعه در پايه‌گذارى تمدن اسلامى» نام دارد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?page ر.ک: همان، ص239]</ref>.


همچنين مولف به برخى آثارى كه توسط علماى اماميه درباره پرچم‌داران تشيع و نقش ايشان در استحكام اركان عقيدتى اسلام نگاشته شده، اشاره مى‌كند.
مؤلف در ابتداى این فصل با اشاره به برخى تمدن‌هایى كه در طول تاريخ در جهان بروز و ظهور پيدا كرده‌اند، به معرفى اركان تمدن به نقل از کتاب [[تاريخ تمدن ویل دورانت]] پرداخته و از نقش شيعه در شكوفايى علوم و فنون- به عنوان ركن چهارم از اركان تمدن- سخن گفته<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?page ر.ک: همان، ص242]</ref> و نمونه‌هاى فراوانى از نوآورى‌ها و ابداعات شيعه در حوزه علوم و فنونى؛ همچون: نحو، لغت، عروض، تفسير، حديث، علوم عقلى، علوم طبيعى و... را يادآور مى‌شود.


در بخشى ديگر از اين فصل به بررسى وضعيت شيعه در دوران حكومت امويان و عباسيان پرداخته شده و سرآغاز هجوم وسيع عليه شيعه و در تنگنا گذاردن ايشان پس از شهادت امام على(ع) در زمان امويان دانسته شده و از فشارهايى كه در دوره عباسى بر شيعيان وارد شده سخن گفته است.
در آخرين بخش این فصل مؤلف به معرفى نقاط مختلفى از جهان كه شیعیان در آن پراكنده‌اند و در كنار برادران مسلمان خویش از اهل سنت در پايه‌گذارى تمدن اسلامى مشاركت داشته و در راه نشر تعاليم آسمانى دين حنيف كوشيده‌اند، مى‌پردازد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?page ر.ک: همان، ص311]</ref>. همچنين در این بخش از برخى دانشگاه‌هاى شيعه كه در طول تاريخ در جاهاى مختلف تاسيس شده‌اند<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?page ر.ک: همان، ص332]</ref>، اشاره مى‌شود.


در واپسين بخش اين فصل مولف با اشاره به اين نكته كه تشيع به حسب تاريخى همزاد با دين مبين اسلام است و هيچ فاصله زمانى بين آغاز اسلام و آغاز تشيع در بين نيست؛ بلكه اسلام و تشيع دو روى يك سكه‌اند، به ادعاهاى بى اساس برخى از مورخان و نويسندگان كتب فرق و مذاهب درباره سرآغاز تشيع پاسخ مى‌گويد و در اين باره به هفت فرضيه بى‌اساس درباره خاستگاه تشيع پاسخ مى‌دهد. برخى از اين فرضيه‌هاى بى‌اساس به شرح زير است:
فصل چهارم به معرفى ديدگاه‌هاى اعتقادى شيعه و تفاوت‌هایى كه بين این ديدگاه‌ها و ديدگاه ساير فرق اسلامى- به ویژه دو گروه عمده اسلامى؛ يعنى اشاعره و معتزله- وجود دارد اختصاص يافته است<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?page ر.ک: همان، ص345-590]</ref>.


1-تشيع ساخته و پرداخته شخصى به نام عبدالله سبأ يهودى است كه صحابه و تابعين را به قتل عثمان ترغيب و سپس مردم را به قبول امامت و وصايت على دعوت نموده و درباره پيامبر ادعاى رجعت نموده و مذهبى به نام شيعه تاسيس نموده است.
فصل پنجم؛ به طور ویژه به بررسى مسأله امكان رؤيت خداوند در قيامت از ديدگاه فريقين اختصاص يافته است. در این فصل ديدگاه شيعه نيز در این باره بيان گرديده و فتواى بن باز در تكفير كسانى كه به رویت خداوند در قيامت با چشم ظاهرى قائل نيستند، نقد گرديده است<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3772/%D8%A7%D8%B6%D9%88%D8%A7%D8%A1-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9%D9%82%D8%A7%D8%A6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%A9-%D9%88-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D9%87%D9%85?page ر.ک: همان، ص591-691]</ref>.


2-فرضيه ديگر از سوى مستشرقان ارائه شده اين است، ايشان ادعا كرده‌اند: تشيع ساخته و پرداخته ايرانيان است كه آن را با اغراض سياسى ساخته و پرداخته‌اند يا اينكه تشيع در ميان اعراب تولد يافته، اما پس از آنكه ايرانيان به اسلام گرويدند، بدان رنگ و بوى ايرانى دادند.
==وضعيت کتاب==


فصل دوم كتاب به معرفى ائمه دوازده گانه شيعه اختصاص يافته است. مولف در آغاز فصل با اشاره به اينكه شيعه اماميه در طول تاريخ- به فرقه اثنا عشريه شناخته شده است، به وجه اين نامگذارى اشاره كرده و مى‌گويد باور شيعه اماميه به اينكه پس از رسول خدا دوازده كس از بنى هاشم به نص پيامبر عهده‌دار امر امامت و وصايت مى‌گردند و هر يك از ايشان نيز به امام پس از خود تصريح مى‌كند، باعث شده كه اين گروه به اثنا عشريه معروف شوند. مولف سپس به رواياتى كه در اين زمينه از پيامبر اكرم(ص) نقل شده اشاره مى‌كند.
کتاب حاضر مشتمل بر پاورقى‌هایى به قلم نویسنده و فهرست مطالب مى‌باشد.


در ادامه اين فصل به تفصيل درباره هر يك از امامان دوازده گانه شيعه سخن گفته شده است.


فصل سوم «نقش شيعه در پايه‌گذارى تمدن اسلامى» نام دارد.
==پانويس ==
<references />


مولف در ابتداى اين فصل با اشاره به برخى تمدن‌هايى كه در طول تاريخ در جهان بروز و ظهور پيدا كرده‌اند، به معرفى اركان تمدن به نقل از كتاب تاريخ تمدن ويل دورانت پرداخته و از نقش شيعه در شكوفايى علوم و فنون- به عنوان ركن چهارم از اركان تمدن- سخن گفته و نمونه‌هاى فراوانى از نوآورى‌ها و ابداعات شيعه در حوزه علوم و فنونى؛ همچون: نحو، لغت، عروض، تفسير، حديث، علوم عقلى، علوم طبيعى و...را يادآور مى‌شود.


در آخرين بخش اين فصل مولف به معرفى نقاط مختلفى از جهان كه شيعيان در آن پراكنده‌اند و در كنار برادران مسلمان خويش از اهل سنت در پايه‌گذارى تمدن اسلامى مشاركت داشته و در راه نشر تعاليم آسمانى دين حنيف كوشيده‌اند، مى‌پردازد. همچنين در اين بخش از برخى دانشگاه‌هاى شيعه كه در طول تاريخ در جاهاى مختلف تاسيس شده‌اند، اشاره مى‌شود.
==منابع مقاله==
مقدمه و متن کتاب


فصل چهارم به معرفى ديدگاه‌هاى اعتقادى شيعه و تفاوت‌هايى كه بين اين ديدگاه‌ها و ديدگاه ساير فرق اسلامى- به ويژه دو گروه عمده اسلامى؛ يعنى اشاعره و معتزله- وجود دارد اختصاص يافته است.
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}


فصل پنجم؛ به طور ويژه به بررسى مساله امكان رؤيت خداوند در قيامت از ديدگاه فريقين اختصاص يافته است. در اين فصل ديدگاه شيعه نيز در اين باره بيان گرديده و فتواى بن باز در تفكير كسانى كه به رويت خداوند در قيامت با چشم ظاهرى قائل نيستند، نقد گرديده است.


== وضعيت كتاب ==
كتاب حاضر مشتمل بر پاورقى‌هايى به قلم نويسنده و فهرست مطالب مى‌باشد.
== منابع: ==
1- متن كتاب.
2- مقدمه مولف.
== پیوندها ==
[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/14730 مطالعه کتاب أضواء علی عقائد الشیعة الإمامیة و تاریخهم در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
[[رده:کلام و عقاید]]
[[رده:کلام و عقاید]]
[[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]]
[[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]]
 
[[رده:اسفند(1400)]]
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۰۵

الاضواء على عقائد الشيعة الامامیة، نوشته شیخ جعفر سبحانی کتابى است به زبان عربى در معرفى شيعه امامیه و عقايد این گروه و به انگیزه تقريب بين مذاهب اسلامى نگاشته شده است.

أضواء علی عقائد الشیعة الإمامیة و تاریخهم
أضواء علی عقائد الشيعة الإمامية و تاريخهم
پدیدآورانسبحانی تبریزی، جعفر (نویسنده)
ناشرمشعر
مکان نشرقم - ایران
سال نشر1379 ش یا 1421 ق
چاپ1
شابک‎964-6293-82-4
موضوعائمه اثناعشر

شیعه امامیه - تاریخ

شیعه امامیه - عقاید

کلام شیعه امامیه - تاریخ
زبانعربی
تعداد جلد1
کد کنگره
‏‎‏BP‎‏ ‎‏211‎‏/‎‏5‎‏ ‎‏/‎‏س‎‏2‎‏الف‎‏6
نورلایبمطالعه و دانلود pdf
برای دیگر کاربردها، عقائد الإمامية (ابهام‌زدایی) را ببینید.

ساختار

کتاب مشتمل بر مقدمه ناشر، مقدمه مؤلف و پنج فصل مى‌باشد.

گزارش محتوا

مؤلف در این اثر كوشيده است، از یک سو عقايد مشترك شيعه و اهل سنت را بيان نموده و از سوى ديگر عقايد خاص شيعه را با دليل و برهان به اثبات رساند.

فصل نخست این کتاب با عنوان «شيعه در گذر تاريخ» به بررسى موضوعات ذيل مى‌پردازد:

سرچشمه و سرآغاز تشيع[۱]: در این قسمت مؤلف به ادعاى كسانى كه شيعه و تشيع را زاييده نزاع‌هاى سياسى و اجتماعى و يا بحث و جدال‌هاى كلامى‌دانسته و برای آن جايگاهى اصيل در بين مذاهب اسلامى قايل نشده‌اند پاسخ مى‌گوید. مؤلف در اين‌جا به شمارى از روايات كه خود اهل سنت از پيامبر اكرم(ص) نقل كرده‌اند، اشاره مى‌كند كه در آن‌ها به صراحت از ياران على(ع) به عنوان شیعیان حضرت نام برده شده است. سپس با استناد به منابع تاريخى شيعه و اهل سنت و آثارى كه در معرفى فرقه‌هاى اسلامى نگاشته شده، به تاكيد این نكته مى‌پردازد كه عنوان شيعه عنوانى ديرپاست كه مسلمانان آن را به پيروى از پيامبر اكرم(ص) بر پيروان و دوستان على(ع) كه به امامت و جانشينى بلافصل او اعتقاد داشته‌اند، اطلاق مى‌نموده‌اند. به عنوان نمونه مى‌توان به روايت مسعودى در رابطه با حوادث پس از وفات پيامبر اشاره كرد كه چنين روايت مى‌كند:

أنّ الإمام عليّاً أقام و من معه من شيعته في منزله بعد ان تمّت البيعة لأبى بكر.[۲]

يا ابوالحسن اشعرى از سران اشاعره درباره وجه تسمیه شيعه بدين نام مى‌گوید: و إنّما قيل لهم الشيعة؛ لأنّهم شايعوا عليّاً، و يقدّمونه على سائر أصحاب رسول اللَّه[۳].

و نيز محمد بن عبدالكريم شهرستانى در ملل و نحل در وجه تسمیه شيعه چنين مى‌گوید: الشيعة هم الذين شايعوا عليّاً على الخصوص، و قالوا بإمامته و خلافته نصّاً و وصيّةً[۴].

در ادامه مؤلف برای اثبات مدعاى خود درباره ريشه داشتن تشيع در تاريخ به اسامى پنجاه تن از صحابى بزرگ پيامبر اشاره مى‌كند كه همگى جزو طلايه‌داران تشيع بوده و در طبقه نخست شيعه قرار داشته‌اند؛ كسانى چون: عبداللَّه بن عبّاس، فضل بن عبّاس، عبيد اللَّه بن عبّاس، عقيل بن أبى طالب، عبداللَّه بن جعفر بن أبى طالب، سلمان فارسی محمّدى، مقداد بن أسود كندى، أبو ذرّ غفارى، عمّار بن ياسر، حذيفة بن يمان، بلال بن رباح حبشى و....[۵]

همچنين مؤلف به برخى آثارى كه توسط علماى امامیه درباره پرچم‌داران تشيع و نقش ايشان در استحكام اركان عقيدتى اسلام نگاشته شده، اشاره مى‌كند[۶].

در بخشى ديگر از این فصل به بررسى وضعيت شيعه در دوران حكومت امویان و عباسيان پرداخته شده [۷]و سرآغاز هجوم وسيع عليه شيعه و در تنگنا گذاردن ايشان پس از شهادت امام على(ع) در زمان امویان دانسته شده و از فشارهایى كه در دوره عباسى بر شیعیان وارد شده سخن گفته است.

در واپسين بخش این فصل مؤلف با اشاره به این نكته كه تشيع به حسب تاريخى همزاد با دين مبين اسلام است و هيچ فاصله زمانى بين آغاز اسلام و آغاز تشيع در بين نيست؛ بلكه اسلام و تشيع دو روى یک سكه‌اند، به ادعاهاى بى اساس برخى از مورخان و نویسندگان كتب فرق و مذاهب درباره سرآغاز تشيع پاسخ مى‌گوید و در این باره به هفت فرضيه بى‌اساس درباره خاستگاه تشيع پاسخ مى‌دهد[۸]. برخى از این فرضيه‌هاى بى‌اساس به شرح زير است:

1-تشيع ساخته و پرداخته شخصى به نام عبدالله سبأ يهودى است كه صحابه و تابعين را به قتل عثمان ترغيب و سپس مردم را به قبول امامت و وصايت على دعوت نموده و درباره پيامبر ادعاى رجعت نموده و مذهبى به نام شيعه تاسيس نموده است[۹].

2-فرضيه ديگر از سوى مستشرقان ارائه شده این است، ايشان ادعا كرده‌اند: تشيع ساخته و پرداخته ایرانیان است كه آن را با اغراض سياسى ساخته و پرداخته‌اند يا اينكه تشيع در میان اعراب تولد يافته، اما پس از آنكه ایرانیان به اسلام گرویدند، بدان رنگ و بوى ایرانى دادند[۱۰].

فصل دوم کتاب به معرفى ائمه دوازده گانه شيعه اختصاص يافته است[۱۱]. مؤلف در آغاز فصل با اشاره به اينكه شيعه امامیه در طول تاريخ- به فرقه اثنا عشريه شناخته شده است، به وجه این نامگذارى اشاره كرده و مى‌گوید باور شيعه امامیه به اينكه پس از رسول خدا دوازده كس از بنى هاشم به نص پيامبر عهده‌دار امر امامت و وصايت مى‌گردند و هر یک از ايشان نيز به امام پس از خود تصريح مى‌كند، باعث شده كه این گروه به اثنا عشريه معروف شوند. مؤلف سپس به رواياتى كه در این زمینه از پيامبر اكرم(ص) نقل شده اشاره مى‌كند.

در ادامه این فصل به تفصيل درباره هر یک از امامان دوازده گانه شيعه سخن گفته شده است[۱۲].

فصل سوم «نقش شيعه در پايه‌گذارى تمدن اسلامى» نام دارد[۱۳].

مؤلف در ابتداى این فصل با اشاره به برخى تمدن‌هایى كه در طول تاريخ در جهان بروز و ظهور پيدا كرده‌اند، به معرفى اركان تمدن به نقل از کتاب تاريخ تمدن ویل دورانت پرداخته و از نقش شيعه در شكوفايى علوم و فنون- به عنوان ركن چهارم از اركان تمدن- سخن گفته[۱۴] و نمونه‌هاى فراوانى از نوآورى‌ها و ابداعات شيعه در حوزه علوم و فنونى؛ همچون: نحو، لغت، عروض، تفسير، حديث، علوم عقلى، علوم طبيعى و... را يادآور مى‌شود.

در آخرين بخش این فصل مؤلف به معرفى نقاط مختلفى از جهان كه شیعیان در آن پراكنده‌اند و در كنار برادران مسلمان خویش از اهل سنت در پايه‌گذارى تمدن اسلامى مشاركت داشته و در راه نشر تعاليم آسمانى دين حنيف كوشيده‌اند، مى‌پردازد[۱۵]. همچنين در این بخش از برخى دانشگاه‌هاى شيعه كه در طول تاريخ در جاهاى مختلف تاسيس شده‌اند[۱۶]، اشاره مى‌شود.

فصل چهارم به معرفى ديدگاه‌هاى اعتقادى شيعه و تفاوت‌هایى كه بين این ديدگاه‌ها و ديدگاه ساير فرق اسلامى- به ویژه دو گروه عمده اسلامى؛ يعنى اشاعره و معتزله- وجود دارد اختصاص يافته است[۱۷].

فصل پنجم؛ به طور ویژه به بررسى مسأله امكان رؤيت خداوند در قيامت از ديدگاه فريقين اختصاص يافته است. در این فصل ديدگاه شيعه نيز در این باره بيان گرديده و فتواى بن باز در تكفير كسانى كه به رویت خداوند در قيامت با چشم ظاهرى قائل نيستند، نقد گرديده است[۱۸].

وضعيت کتاب

کتاب حاضر مشتمل بر پاورقى‌هایى به قلم نویسنده و فهرست مطالب مى‌باشد.


پانويس

  1. ↑ ر.ک: همان، ص17
  2. ↑ ر.ک: همان، ص23
  3. ↑ ر.ک: همان، ص24
  4. ↑ ر.ک: همان
  5. ↑ ر.ک: همان، ص25
  6. ↑ ر.ک: همان، ص29
  7. ↑ ر.ک: همان، ص33
  8. ↑ ر.ک: همان، ص59
  9. ↑ ر.ک: همان، ص63
  10. ↑ ر.ک: همان، ص80
  11. ↑ ر.ک: همان، ص104
  12. ↑ ر.ک: همان، ص113-138
  13. ↑ ر.ک: همان، ص239
  14. ↑ ر.ک: همان، ص242
  15. ↑ ر.ک: همان، ص311
  16. ↑ ر.ک: همان، ص332
  17. ↑ ر.ک: همان، ص345-590
  18. ↑ ر.ک: همان، ص591-691


منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب

وابسته‌ها

برگرفته از «https://fa.wikinoor.ir/w/index.php?title=أضواء_علی_عقائد_الشيعة_الإمامية_و_تاريخهم&oldid=753739»