آثار ابن المقفع: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'معرفى اجمالى' به '') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '= ' به '=') |
||
(۴۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR14345J1.jpg | |||
| عنوان =آثار إبن المقفع | |||
| عنوانهای دیگر =کلیله و دمنه، الادب الکبیر، الادب الصغیر، الدره الیتیمه، رسالته فی الصحابه، الاثار الاخری | |||
| پدیدآوران = | |||
[[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه]] (نویسنده) | |||
| | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =PJA 3350 1368 | |||
| موضوع = | |||
| | ادبیات عربی - قرن 2ق. | ||
|زبان | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
نثر عربی - قرن 2 ق. | نثر عربی - قرن 2 ق. | ||
| ناشر = | |||
|ناشر | دار مکتبة الحیاة | ||
| مکان نشر =بیروت - لبنان | |||
| سال نشر = | |||
|مکان نشر | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE14345AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =1 | |||
| تعداد جلد =1 | |||
|سال نشر | | کتابخانۀ دیجیتال نور =14345 | ||
| | | کتابخوان همراه نور =14345 | ||
| | | کد پدیدآور = | ||
| | | پس از = | ||
| | | پیش از = | ||
| | }} | ||
'''آثار ابن المقفع'''، اثر [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|أبومحمد عبدالله روزبه بن دادویه]]، مشهور به [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]]، متوفى 142ق، مجموعه آثارى وى در موضوع ترجمه حكايات تاريخى و پندآمیز و دست نوشتههایش، به زبان عربى مىباشد. | |||
'''آثار | |||
در | ==ساختار== | ||
در این كتاب، آثار ابن المقفع با عناوین [[كليلة و دمنة]]، الادب الكبير، الادب الصغير، الدرّة اليتيمة، رسالة في الصحابة و ساير آثار و حكمتهاى منسوب به وى، جمعآورى شده است. | |||
«[[كليلة و دمنة]]» مجموعهاى از داستانهاى | ==گزارش محتوا== | ||
در مقدمه كتاب، به جايگاه نثر فنى نزد عرب و پيدايش آن بعد از پاگیرى نظام اجتماعى اسلام و نبود چنين نثرى در زمان جاهليّت اشاره شده است. در ادامه، بيان شده كه در قرن دوم هجرى، دو نویسنده به نامهاى [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|عبدالله بنالمقفع]] و عبدالحمید كاتب، پايزار این نثر فنى و ادبى بودند؛ سپس شرح حال زندگى، مراحل تحصيل و همنشينى [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] با شعرا و اديبان، آثار و شهرت او در نامهنویسى، بيان اقوال علت مرگ وى، مقايسه بين [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] و [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] و خلاصهاى از مطالب كتاب آمده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/5 مقدمه، ص5]</ref> | |||
«[[كليلة و دمنة]]» مجموعهاى از داستانهاى ایرانى و هندى است كه [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] از زبان پهلوى به عربى ترجمه نموده و قصههاى آن از زبان حيوانات و پرندگان، درباره وظايف حاكم نسبت به مردم و توجه دادن پادشاهان به عدل و انصاف مىباشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/33 كليلة و دمنة، ص33]</ref> | |||
«ادب كبير» رسالهاى است كه از اندرزنامههاى ایرانى و همچنين از تجربههاى مؤلف در زندگى شخصى، سرچشمه گرفته است. جنبه اخلاقى كتاب كاملا عملى است. اندرزهایش به ندرت به یک سطح عالى اخلاقى مىرسد و محدود است به آداب معاشرت، زيركى و بهرهجویى از عواطف نفسانى به سود خویش. از رحم دينى در این كتاب اثرى نيست و جهانبينى آن با مردم دوره تجدّد (رنسانس)، بيشتر مناسب است، تا با مردم قرون وسطاى اسلامى. این در حاليست كه «ادب كبير»، عارى از هرگونه اشاره به محيط تاريخى خاصى است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/277 الادب الكبير، ص277]</ref> | |||
مؤلف در مقدمه كتاب «ادب صغير»، حاجت عقل به ادب و تأثير آن در رشد عقل انسان را بررسى كرده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/315 الادب الصغير، ص315]</ref> | |||
«رسالة في الصحابه»، كتابى است در موضوع سياست. مخاطب ابن مقفع در این كتاب، خليفهاى است كه هرچند نامش برده نشده، اما بىگمان منصور است و در آن یک رشتهانديشهها، درباره مسائل معين سياسى، دينى و اجتماعى مربوط به محيط و روزگار آن خليفه بدو عرضه شده است. رفتار طبقه ممتاز لشكرى خراسان و روابط ايشان با خليفه، انتخاب صاحبمنصبان عالى مرتبه و درباريان، وضع اهالى عراق و شام در آغاز خلافت عباسى و اختلافات قضايى و ادارى، موضوعهایى است كه درباره آنها ملاحظات و پيشنهادهاى جالبى ايراد مىشود كه هم انديشههاى نویسنده را نشان مىدهد و هم روشنگر وضع موجود است. پيشنهاد ابن مقفع، این است كه خليفه بايد یک مجموعه قوانين و آئينهاى قضايى فراهم آورد و تباعد نظر میان مذاهب مختلف و محيطهاى گوناگون جامعه اسلامى را زيرنظر مقام خلافت، وحدت بخشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/345 رسالته في الصحابة، ص345]</ref> | |||
كتاب «الدرَّة اليتيمة» داراى كلماتى اديبانه، در موضوع پندهاى اخلاقى مىباشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/363 الدرة اليتيمة، ص363]</ref> | |||
در بخش «ساير آثار»، نامهها و جواب نامهها و دستنوشتههاى منسوب به مؤلف تدوین شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/370 الآثار الاخرى، ص370]</ref> | |||
آخرين رساله كتاب، مشتمل بر حكمتهایى است كه به [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] نسبت داده شده است. این رساله در دارالكتاب مصر نگهدارى مىشود و كاتب آن على بن احمد حلبى به سال 844ق مىباشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/381 حكم ابن المقفع، ص381]</ref> | |||
از آنجايى كه [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] ایرانى الاصل و زرتشتىِ طرفدار مسلك مانى بوده و اسلام را در ظاهر اختيار كرده بود، لذا انگیزه او در ترجمه آثار فارسی به عربى، جلوگیرى از انقراض يادگارهاى ایران باستان است. بنابراین آنچه توانست از كتابهاى ایران قديم را كه متضمن این فضائل بود، از طريق نقل و ترجمه از زبان و خط پهلوى به عربى، از انقراض نجات داد. هدف او از این كار آن بود كه هم مسلمین غير عرب را با شوكت ایران قديم آشنا كند، هم ایرانیان مسلمان را به ياد آداب اجداد خود بيندازد و شواهدى به دست ايشان دهد، تا كُمیت هموطنانش، در مقابل عرب كه به نسب خود و اخبار شجعان و فرسان خویش مىباليدند، لنگ نماند. | |||
==وضعيت كتاب== | |||
اين كتاب توسط منشورات دارالمكتبة الحياة بيروت چاپ گرديده و فاقد ترجمه، شرح، تحقيق و تصحيح مىباشد. فهرست كتاب در پایان آن آمده و پاورقىها مشتمل بر توضيح واژگان است. | |||
==پانویس== | |||
<references/> | |||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
حجت رسولى، زمستان 1377 و بهار 1378، «منشا فصاحت و بلاغت عبدالله بنالمقفع»، پژوهشگاه علوم انسانى و مطالعات فرهنگى (پرتابل جامع علوم انسانى)، دانشكده ادبيات و علوم انسانى دانشگاه تهران، شماره 148و 149، ص16. | حجت رسولى، زمستان 1377 و بهار 1378، «منشا فصاحت و بلاغت عبدالله بنالمقفع»، پژوهشگاه علوم انسانى و مطالعات فرهنگى (پرتابل جامع علوم انسانى)، دانشكده ادبيات و علوم انسانى دانشگاه تهران، شماره 148و 149، ص16. | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | |||
[[ | [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه]] | ||
[[الآثار الكاملة]] | [[الآثار الكاملة]] | ||
[[كليلة و دمنة]] | [[كليلة و دمنة]] | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، علم زبان]] | [[رده:زبانشناسی، علم زبان]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات عربی]] | [[رده:زبان و ادبیات عربی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۵
آثار إبن المقفع | |
---|---|
پدیدآوران | ابن مقفع، عبدالله بن دادویه (نویسنده) |
عنوانهای دیگر | کلیله و دمنه، الادب الکبیر، الادب الصغیر، الدره الیتیمه، رسالته فی الصحابه، الاثار الاخری |
ناشر | دار مکتبة الحیاة |
مکان نشر | بیروت - لبنان |
چاپ | 1 |
موضوع | ادبیات عربی - قرن 2ق. نثر عربی - قرن 2 ق. |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | PJA 3350 1368 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
آثار ابن المقفع، اثر أبومحمد عبدالله روزبه بن دادویه، مشهور به ابن المقفع، متوفى 142ق، مجموعه آثارى وى در موضوع ترجمه حكايات تاريخى و پندآمیز و دست نوشتههایش، به زبان عربى مىباشد.
ساختار
در این كتاب، آثار ابن المقفع با عناوین كليلة و دمنة، الادب الكبير، الادب الصغير، الدرّة اليتيمة، رسالة في الصحابة و ساير آثار و حكمتهاى منسوب به وى، جمعآورى شده است.
گزارش محتوا
در مقدمه كتاب، به جايگاه نثر فنى نزد عرب و پيدايش آن بعد از پاگیرى نظام اجتماعى اسلام و نبود چنين نثرى در زمان جاهليّت اشاره شده است. در ادامه، بيان شده كه در قرن دوم هجرى، دو نویسنده به نامهاى عبدالله بنالمقفع و عبدالحمید كاتب، پايزار این نثر فنى و ادبى بودند؛ سپس شرح حال زندگى، مراحل تحصيل و همنشينى ابن المقفع با شعرا و اديبان، آثار و شهرت او در نامهنویسى، بيان اقوال علت مرگ وى، مقايسه بين ابن المقفع و جاحظ و خلاصهاى از مطالب كتاب آمده است.[۱] «كليلة و دمنة» مجموعهاى از داستانهاى ایرانى و هندى است كه ابن المقفع از زبان پهلوى به عربى ترجمه نموده و قصههاى آن از زبان حيوانات و پرندگان، درباره وظايف حاكم نسبت به مردم و توجه دادن پادشاهان به عدل و انصاف مىباشد.[۲] «ادب كبير» رسالهاى است كه از اندرزنامههاى ایرانى و همچنين از تجربههاى مؤلف در زندگى شخصى، سرچشمه گرفته است. جنبه اخلاقى كتاب كاملا عملى است. اندرزهایش به ندرت به یک سطح عالى اخلاقى مىرسد و محدود است به آداب معاشرت، زيركى و بهرهجویى از عواطف نفسانى به سود خویش. از رحم دينى در این كتاب اثرى نيست و جهانبينى آن با مردم دوره تجدّد (رنسانس)، بيشتر مناسب است، تا با مردم قرون وسطاى اسلامى. این در حاليست كه «ادب كبير»، عارى از هرگونه اشاره به محيط تاريخى خاصى است.[۳] مؤلف در مقدمه كتاب «ادب صغير»، حاجت عقل به ادب و تأثير آن در رشد عقل انسان را بررسى كرده است.[۴] «رسالة في الصحابه»، كتابى است در موضوع سياست. مخاطب ابن مقفع در این كتاب، خليفهاى است كه هرچند نامش برده نشده، اما بىگمان منصور است و در آن یک رشتهانديشهها، درباره مسائل معين سياسى، دينى و اجتماعى مربوط به محيط و روزگار آن خليفه بدو عرضه شده است. رفتار طبقه ممتاز لشكرى خراسان و روابط ايشان با خليفه، انتخاب صاحبمنصبان عالى مرتبه و درباريان، وضع اهالى عراق و شام در آغاز خلافت عباسى و اختلافات قضايى و ادارى، موضوعهایى است كه درباره آنها ملاحظات و پيشنهادهاى جالبى ايراد مىشود كه هم انديشههاى نویسنده را نشان مىدهد و هم روشنگر وضع موجود است. پيشنهاد ابن مقفع، این است كه خليفه بايد یک مجموعه قوانين و آئينهاى قضايى فراهم آورد و تباعد نظر میان مذاهب مختلف و محيطهاى گوناگون جامعه اسلامى را زيرنظر مقام خلافت، وحدت بخشد.[۵] كتاب «الدرَّة اليتيمة» داراى كلماتى اديبانه، در موضوع پندهاى اخلاقى مىباشد.[۶] در بخش «ساير آثار»، نامهها و جواب نامهها و دستنوشتههاى منسوب به مؤلف تدوین شده است.[۷] آخرين رساله كتاب، مشتمل بر حكمتهایى است كه به ابن المقفع نسبت داده شده است. این رساله در دارالكتاب مصر نگهدارى مىشود و كاتب آن على بن احمد حلبى به سال 844ق مىباشد.[۸] از آنجايى كه ابن المقفع ایرانى الاصل و زرتشتىِ طرفدار مسلك مانى بوده و اسلام را در ظاهر اختيار كرده بود، لذا انگیزه او در ترجمه آثار فارسی به عربى، جلوگیرى از انقراض يادگارهاى ایران باستان است. بنابراین آنچه توانست از كتابهاى ایران قديم را كه متضمن این فضائل بود، از طريق نقل و ترجمه از زبان و خط پهلوى به عربى، از انقراض نجات داد. هدف او از این كار آن بود كه هم مسلمین غير عرب را با شوكت ایران قديم آشنا كند، هم ایرانیان مسلمان را به ياد آداب اجداد خود بيندازد و شواهدى به دست ايشان دهد، تا كُمیت هموطنانش، در مقابل عرب كه به نسب خود و اخبار شجعان و فرسان خویش مىباليدند، لنگ نماند.
وضعيت كتاب
اين كتاب توسط منشورات دارالمكتبة الحياة بيروت چاپ گرديده و فاقد ترجمه، شرح، تحقيق و تصحيح مىباشد. فهرست كتاب در پایان آن آمده و پاورقىها مشتمل بر توضيح واژگان است.
پانویس
منابع مقاله
حجت رسولى، زمستان 1377 و بهار 1378، «منشا فصاحت و بلاغت عبدالله بنالمقفع»، پژوهشگاه علوم انسانى و مطالعات فرهنگى (پرتابل جامع علوم انسانى)، دانشكده ادبيات و علوم انسانى دانشگاه تهران، شماره 148و 149، ص16.