نصرالله منشی، نصرالله بن محمد: تفاوت میان نسخهها
(غنی سازی متن) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۵: | خط ۵: | ||
! نام!! data-type="authorName" |نصرالله منشی، نصرالله بن محمد | ! نام!! data-type="authorName" |نصرالله منشی، نصرالله بن محمد | ||
|- | |- | ||
| | |نامهای دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | ابوالمعالی | | data-type="authorOtherNames" | ابوالمعالی نصرالله بن محمد | ||
منشی، ابوالمعالی | منشی، ابوالمعالی نصرالله | ||
منشی شیرازی، | منشی شیرازی، نصرالله | ||
منشی، نظام الملک معینالدین | منشی، نظام الملک معینالدین نصرالله | ||
Abu'l-Ma'ali Nasrallah | Abu'l-Ma'ali Nasrallah | ||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE02172AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابوالمعالى نصرالله بن محمد بن عبدالحميد منشى''' (پیش از ۵۸۳ق)، از نويسندگان معروف قرن 6 هجرى و از منشيان دربار غزنوى بود. | |||
'''ابوالمعالى نصرالله بن محمد بن عبدالحميد منشى'''، از نويسندگان معروف قرن 6 هجرى و از منشيان دربار غزنوى بود. | |||
وى ملقب به حميدالدين بوده و اهل شيراز يا از مردم غزنين بود كه در زمان يمينالدوله بهرامشاه غزنوى مىزيست و نزد اين پادشاه تقرب داشت. | وى ملقب به حميدالدين بوده و اهل شيراز يا از مردم غزنين بود كه در زمان يمينالدوله بهرامشاه غزنوى مىزيست و نزد اين پادشاه تقرب داشت. | ||
خط ۵۹: | خط ۵۸: | ||
== آثار == | == آثار == | ||
در مورد نام وى بين تذكرهها اختلافاتى وجود دارد. از جمله آثار وى عبارتند از: [[كليلة و دمنة]] بهرام شاهى كه ترجمه [[كليلة و دمنة]] عربى [[ | در مورد نام وى بين تذكرهها اختلافاتى وجود دارد. از جمله آثار وى عبارتند از: [[كليلة و دمنة]] بهرام شاهى كه ترجمه [[كليلة و دمنة]] عربى [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن مقفع]] است و به امر بهرام شاه غزنوى (552-511ق) در حدود (539-536ق) به فارسى برگردانده شده است؛ ديوان شعر. | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
خط ۶۷: | خط ۶۶: | ||
== وابستهها == | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | |||
[[كليلة و دمنة]] | |||
[[ترجمه کلیله و دمنه]] | [[ترجمه کلیله و دمنه]] | ||
[[کلیله و دمنه ( | [[کلیله و دمنه (با حواشی و تعلیقات اکبرزاده)]] | ||
[[کلیله و دمنه (بوستان کتاب)]] | [[کلیله و دمنه (بوستان کتاب)]] | ||
[[کلیله و دمنه (امیر کبیر)]] | |||
[[منتخب کلیله و دمنه: باب الحمامه المطوقه]] | [[منتخب کلیله و دمنه: باب الحمامه المطوقه]] | ||
[[ترجمه کليله و دمنه]] | [[ترجمه کليله و دمنه]] | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۶
نام | نصرالله منشی، نصرالله بن محمد |
---|---|
نامهای دیگر | ابوالمعالی نصرالله بن محمد
منشی، ابوالمعالی نصرالله منشی شیرازی، نصرالله منشی، نظام الملک معینالدین نصرالله Abu'l-Ma'ali Nasrallah |
نام پدر | محمد |
متولد | قرن 6 |
محل تولد | اهل شیراز یا غزنین |
رحلت | پیش از ۵۸۳ق |
اساتید | قاضى محمد بن عبدالحميد اسحاق
برهانالدين عبدالرشيد نصر صاعد ميمنى ابوالحامد غزنوى |
برخی آثار | کلیله و دمنه (بوستان کتاب) |
کد مؤلف | AUTHORCODE02172AUTHORCODE |
ابوالمعالى نصرالله بن محمد بن عبدالحميد منشى (پیش از ۵۸۳ق)، از نويسندگان معروف قرن 6 هجرى و از منشيان دربار غزنوى بود.
وى ملقب به حميدالدين بوده و اهل شيراز يا از مردم غزنين بود كه در زمان يمينالدوله بهرامشاه غزنوى مىزيست و نزد اين پادشاه تقرب داشت.
وی از آغاز جوانی در زمان سلطنت "بھرام شاه غزنوی" وارد امور دیوانی شد و پس از به سلطنت رسیدن خسرو شاه غزنوی (559-552ق) به سمت دبيرى رسيد و در دربار همين سلسله تا وزارت پيش رفت.
اساتید
از جمله استادان وى مىتوان به قاضى محمد بن عبدالحميد اسحاق، برهانالدين عبدالرشيد نصر، صاعد ميمنى، ابوالحامد غزنوى، عبدالرحمان بستى و محمد سيفى اشاره كرد. ابوالمعالى علاوه بر مهارتى كه در ترسل و نثر داشت، در نظم فارسى نيز سرآمد بود. وى به زبان عربى نيز اشعارى سروده است. از شعراى بزرگ كه ابوالمعالى را در اشعار خود ستوده و مدح گفتهاند، مىتوان به سيد حسن غزنوى كه از بزرگان شعرا و ادباء روزگار بهرام شاه غزنوى است، اشاره كرد. به آورده عوفى در «لباب الالباب»،
وفات
او در اثر سعايت بدخواهان در زمان خسرو ملك (583-559ق) به زندان افتاد و سرانجام در آنجا به قتل رسيد.
آثار
در مورد نام وى بين تذكرهها اختلافاتى وجود دارد. از جمله آثار وى عبارتند از: كليلة و دمنة بهرام شاهى كه ترجمه كليلة و دمنة عربى ابن مقفع است و به امر بهرام شاه غزنوى (552-511ق) در حدود (539-536ق) به فارسى برگردانده شده است؛ ديوان شعر.
منابع مقاله
پايگاه اطلاعرسانى آفتاب.