الأصول الأصيلة (چاپ کنگره فیض): تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'موثر' به 'مؤثر') |
|||
| (۳۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR04501J1.jpg | |||
| عنوان =الأصول الأصیلة (چاپ کنگره فیض) | |||
| | | پدیدآوران = | ||
[[نقیبی، ابوالقاسم]] (محقق و مصحح) | |||
| | |||
[[قاسمی، حسن]] (محقق و مصحح) | [[قاسمی، حسن]] (محقق و مصحح) | ||
[[فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی]] ( | [[فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | |||
|زبان | | کد کنگره =BP 158/87 /ف9الف6 1387 | ||
| موضوع = | |||
اصول فقه شیعه - قرن 11ق. | |||
|کد کنگره | | ناشر = | ||
مدرسه عالی شهيد مطهری | |||
| مکان نشر =تهران - ایران | |||
|موضوع | | سال نشر = 1387 ش | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE04501AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
|ناشر | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =04501 | |||
|- | | کتابخوان همراه نور =04501 | ||
| | | کد پدیدآور = | ||
| | | پس از = | ||
| | | پیش از = | ||
| | }} | ||
| | '''الاصول الاصيلة'''، مهم‌ترين كتاب انتقادى [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|فيض كاشانى]] در زمينه علم اصول به شمار مى‌آيد، زيرا ديدگاه او در زمينه منابع اجتهاد و عدم حجيت ادله ظنيه در این كتاب آشكار مى‌گردد. | ||
| | |||
|کد | |||
| | |||
وى در این كتاب به تاييد آرا و افكار اخبارى‌ها و رد ظنون اجتهادى مى‌پردازد. | |||
==ساختار== | |||
كتاب، مشتمل بر ده اصل است كه هر یک از اصول داراى وصول و فصولى است، فروعى كه مستفاد از قرآن و اخبار اهل‌بيت و شواهد عقل مى‌باشد. | |||
== ساختار == | |||
كتاب، مشتمل بر ده اصل است كه هر | |||
== گزار‌ش محتوا == | == گزار‌ش محتوا == | ||
فيض در مطلع اصول ده‌گانه مبانى خود را ارائه نموده است كه در شناخت مبانى او در فقاهت، | فيض در مطلع اصول ده‌گانه مبانى خود را ارائه نموده است كه در شناخت مبانى او در فقاهت، مؤثر مى‌افتد. چكيده‌ى اصول ده‌گانه به شرح ذيل مى‌باشد: | ||
اصل 1- خداوند تا دين و نعمتش را به كمال و تمام به فرستادگانش نرساند، هيچ كدام از ايشان را قبض روح نمى‌كند. لذا تمامى تعاليم مورد نياز بشر را در كتاب و سنت نبى خود بيان فرموده است. | اصل 1- خداوند تا دين و نعمتش را به كمال و تمام به فرستادگانش نرساند، هيچ كدام از ايشان را قبض روح نمى‌كند. لذا تمامى تعاليم مورد نياز بشر را در كتاب و سنت نبى خود بيان فرموده است. | ||
| خط ۵۸: | خط ۴۱: | ||
اصل 2- فقط آن گروه به دانش قرآن و كلام پيامبر واقفند كه به ناسخ و منسوخ، محكم و متشابه، مقيد و مطلق، عام و خاص، علم داشته باشند. | اصل 2- فقط آن گروه به دانش قرآن و كلام پيامبر واقفند كه به ناسخ و منسوخ، محكم و متشابه، مقيد و مطلق، عام و خاص، علم داشته باشند. | ||
اصل 3- هر كه در معرفت به دين، متمسك به قرآن و | اصل 3- هر كه در معرفت به دين، متمسك به قرآن و اهل‌بيت شود، هرگز به ضلالت و گم‌راهى نخواهد افتاد. | ||
اصل 4- اخبار امامان معصوم كه در كتاب‌هاى بزرگان حديث از اصحاب ما و روات مندرج است، بعد از كتاب و سنت ثابته، بر ما حجت است. | اصل 4- اخبار امامان معصوم كه در كتاب‌هاى بزرگان حديث از اصحاب ما و روات مندرج است، بعد از كتاب و سنت ثابته، بر ما حجت است. | ||
اصل 5- امامان معصوم به ما اصولى داده‌اند كه با عقل سليم مطابقت داشته و | اصل 5- امامان معصوم به ما اصولى داده‌اند كه با عقل سليم مطابقت داشته و این رخصت نيز به ما داده شده كه فروعات را بر اساس آن اصول به دست آوریم. | ||
اصل 6- امامان معصوم اصول عقلى برهانى را در باب تعارض ميان اخبار به ما اعطا نموده‌اند تا از بن‌بست‌ها | اصل 6- امامان معصوم اصول عقلى برهانى را در باب تعارض ميان اخبار به ما اعطا نموده‌اند تا از بن‌بست‌ها رهایى يابيم. | ||
اصل 7- خداوند سبحان را در هر مسأله‌اى حكمى معين است، هر كه بدان دست يافت، به حق رسيد | اصل 7- خداوند سبحان را در هر مسأله‌اى حكمى معين است، هر كه بدان دست يافت، به حق رسيد و هر كه در آن به خطا افتاد، حق را نيافت. بنا بر اين، اگر كسى بر اساس ظن و اجتهاد بدون سماع از معصومين فتوى دهد، چنان‌چه مطابق با واقع باشد، اجرى نخواهد برد و اگر خلاف واقع باشد، وزر فتوا و كسى كه بدان عمل كند، بر مفتى است. | ||
اصل 8- در اعتقادات تكيه بر ظن و گمان جايز نيست و تكيه بر ظن در صدور فتوا در فروعات احكام فقهى نيز جايز نمى‌باشد. | اصل 8- در اعتقادات تكيه بر ظن و گمان جايز نيست و تكيه بر ظن در صدور فتوا در فروعات احكام فقهى نيز جايز نمى‌باشد. | ||
اصل 9- هر فرد مكلف بايد تفقه در دين داشته باشد، و آيات نازله خداوند سبحان بر پيامبرش را نيز فرا | اصل 9- هر فرد مكلف بايد تفقه در دين داشته باشد، و آيات نازله خداوند سبحان بر پيامبرش را نيز فرا گیرد و بياموزد، زيرا عبوديت كه مقصود آفرينش آدمى است، جز با علم به معبود و کیفیت عبادت ممكن نمى‌باشد. | ||
اصل 10- بر هر فرد مكلف جوياى حق و نجات، واجب است كه با رعايت الاهم فالاهم | اصل 10- بر هر فرد مكلف جوياى حق و نجات، واجب است كه با رعايت الاهم فالاهم نزدیک ترين راه وصول به يقين را اخذ نمايد و نبايد امور اساسى را به جهت امور بيهوده و كم ارزش ترك نمايد. | ||
فيض معتقد است كه الاصول الاصيلة در ميان تأليفات علماى اماميه در زمينه علم اصول فقه بى‌نظير است. | فيض معتقد است كه الاصول الاصيلة در ميان تأليفات علماى اماميه در زمينه علم اصول فقه بى‌نظير است. | ||
وى كتاب حاضر را به سال 1044ق به | وى كتاب حاضر را به سال 1044ق به پایان رسانده است. | ||
== منابع == | ==منابع مقاله== | ||
# متن و مقدمه كتاب. | # متن و مقدمه كتاب. | ||
# [[:noormags:318499|مجله رهنمون، عنوان مقاله: مكتب، آثار و آراى فقهى فيض كاشانى، نوشته دكتر | # [[:noormags:318499|مجله رهنمون، عنوان مقاله: مكتب، آثار و آراى فقهى فيض كاشانى، نوشته دكتر سيد ابوالقاسم نقيبى]]. | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
| خط ۸۹: | خط ۷۴: | ||
[[رده:اصول فقه (آثارکلی)]] | [[رده:اصول فقه (آثارکلی)]] | ||
[[رده:اصول فقه شیعه]] | [[رده:اصول فقه شیعه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۸
| الأصول الأصیلة (چاپ کنگره فیض) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نقیبی، ابوالقاسم (محقق و مصحح)
قاسمی، حسن (محقق و مصحح) فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی (نویسنده) |
| ناشر | مدرسه عالی شهيد مطهری |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1387 ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | اصول فقه شیعه - قرن 11ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 158/87 /ف9الف6 1387 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الاصول الاصيلة، مهم‌ترين كتاب انتقادى فيض كاشانى در زمينه علم اصول به شمار مى‌آيد، زيرا ديدگاه او در زمينه منابع اجتهاد و عدم حجيت ادله ظنيه در این كتاب آشكار مى‌گردد.
وى در این كتاب به تاييد آرا و افكار اخبارى‌ها و رد ظنون اجتهادى مى‌پردازد.
ساختار
كتاب، مشتمل بر ده اصل است كه هر یک از اصول داراى وصول و فصولى است، فروعى كه مستفاد از قرآن و اخبار اهل‌بيت و شواهد عقل مى‌باشد.
گزار‌ش محتوا
فيض در مطلع اصول ده‌گانه مبانى خود را ارائه نموده است كه در شناخت مبانى او در فقاهت، مؤثر مى‌افتد. چكيده‌ى اصول ده‌گانه به شرح ذيل مى‌باشد:
اصل 1- خداوند تا دين و نعمتش را به كمال و تمام به فرستادگانش نرساند، هيچ كدام از ايشان را قبض روح نمى‌كند. لذا تمامى تعاليم مورد نياز بشر را در كتاب و سنت نبى خود بيان فرموده است.
اصل 2- فقط آن گروه به دانش قرآن و كلام پيامبر واقفند كه به ناسخ و منسوخ، محكم و متشابه، مقيد و مطلق، عام و خاص، علم داشته باشند.
اصل 3- هر كه در معرفت به دين، متمسك به قرآن و اهل‌بيت شود، هرگز به ضلالت و گم‌راهى نخواهد افتاد.
اصل 4- اخبار امامان معصوم كه در كتاب‌هاى بزرگان حديث از اصحاب ما و روات مندرج است، بعد از كتاب و سنت ثابته، بر ما حجت است.
اصل 5- امامان معصوم به ما اصولى داده‌اند كه با عقل سليم مطابقت داشته و این رخصت نيز به ما داده شده كه فروعات را بر اساس آن اصول به دست آوریم.
اصل 6- امامان معصوم اصول عقلى برهانى را در باب تعارض ميان اخبار به ما اعطا نموده‌اند تا از بن‌بست‌ها رهایى يابيم.
اصل 7- خداوند سبحان را در هر مسأله‌اى حكمى معين است، هر كه بدان دست يافت، به حق رسيد و هر كه در آن به خطا افتاد، حق را نيافت. بنا بر اين، اگر كسى بر اساس ظن و اجتهاد بدون سماع از معصومين فتوى دهد، چنان‌چه مطابق با واقع باشد، اجرى نخواهد برد و اگر خلاف واقع باشد، وزر فتوا و كسى كه بدان عمل كند، بر مفتى است.
اصل 8- در اعتقادات تكيه بر ظن و گمان جايز نيست و تكيه بر ظن در صدور فتوا در فروعات احكام فقهى نيز جايز نمى‌باشد.
اصل 9- هر فرد مكلف بايد تفقه در دين داشته باشد، و آيات نازله خداوند سبحان بر پيامبرش را نيز فرا گیرد و بياموزد، زيرا عبوديت كه مقصود آفرينش آدمى است، جز با علم به معبود و کیفیت عبادت ممكن نمى‌باشد.
اصل 10- بر هر فرد مكلف جوياى حق و نجات، واجب است كه با رعايت الاهم فالاهم نزدیک ترين راه وصول به يقين را اخذ نمايد و نبايد امور اساسى را به جهت امور بيهوده و كم ارزش ترك نمايد.
فيض معتقد است كه الاصول الاصيلة در ميان تأليفات علماى اماميه در زمينه علم اصول فقه بى‌نظير است.
وى كتاب حاضر را به سال 1044ق به پایان رسانده است.
منابع مقاله
- متن و مقدمه كتاب.
- مجله رهنمون، عنوان مقاله: مكتب، آثار و آراى فقهى فيض كاشانى، نوشته دكتر سيد ابوالقاسم نقيبى.