هاشمی خویی، سید حبیبالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'خویی (ابهام زدایی)' به 'خویی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۳۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR04654.jpg|بندانگشتی| | [[پرونده:NUR04654.jpg|بندانگشتی|هاشمی خویی، سید حبیبالله]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |هاشمی خویی، سید حبیبالله | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | م‍وس‍وی هاشمی خ‍وئ‍ی، حبیبالله | ||
هاشمی خ‍وئ‍ی، | هاشمی خ‍وئ‍ی، حبیبالله | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |سيد محمد | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |5 رجب 1265ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" | خوی | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |آخر صفر سال 1324ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[رشتی، حبیبالله|ميرزا حبيب‌الله رشتى]]؛ [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|ميرزاى شيرازى]]؛ آیت‌الله سيد حسين حسينى كوه كمره‌اى | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[منهاج البراعة في شرح نهج‌البلاغة (خویی)]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE04654AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|هاشمی (ابهام زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|خویی (ابهام‌زدایی)}} | |||
''' | '''سید حبيب‌الله هاشمی خويى''' (۱۲۶۵ ـ ۱۳۲۴ق) فقیه، ملقب به امین الرعایا از فقیهان شیعه و شارحان نهج‌البلاغه در قرن سیزدهم و چهاردهم قمری. وی از شاگردان آیت‌الله سيد حسين حسينى كوه كمره‌اى، [[رشتی، حبیبالله|میرزا حبیبالله رشتی]]، [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزای شیرازی]] بود. مهم‌ترین اثرش کتاب منهاج البراعه فی شرح نهج‌البلاغه است. | ||
== | == ولادت == | ||
ميرزا حبيب‌الله هاشم خويى، اگر چه معروف به «ميرزا حبيب‌الله» است؛ ولى غالباً در كتب تراجمى كه از اين دانشمند ياد شده است، نامش «مير حبيب‌الله» فرزند سيد محمد، معروف به «امين الرعايا»، فرزند سيد هاشم فرزند سيد عبدالحسين هاشمى موسوى خوئى در پنجم رجب 1265ق در شهر خوى از توابع آذربايجان زاده شد. | |||
== تحصیلات == | |||
اين دانشمند بزرگوار در سن 25 سالگى براى ادامه تحصيل عازم نجف اشرف شد، و چون از دانشمندان متأخر است، شرح حال او در كتب تراجم دانشمندان گذشته ديده نمى‌شود، براى اين كه او در عصرى ميان قرن دوازدهم و چهاردهم مى‌زيسته است. اين دانشمند از ميان اساتيد مشهور نزد آیت‌الله آقا سيد حسين حسينى كوه كمره‌اى تلمذ كرده است. مرحوم شيخ[[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن| آقابزرگ تهرانى]] دو استاد ديگرى براى اين دانشمند ياد كرده كه يكى مرحوم [[رشتی، حبیبالله|ميرزا حبيب‌الله رشتى]] و ديگرى [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|ميرزاى شيرازى]] است. | |||
== وفات == | |||
علامه خويى در آخر صفر سال 1324ق در شهر ری تهران به جوار رحمت الهى پيوست و در جوار حضرت عبدالعظيم حسنى(ع) به خاک سپرده شد. | |||
== آثار == | |||
مرحوم مير حبيب‌الله خوئى داراى آثار و تأليفاتى است كه ظاهرا تنها اثر او؛ يعنى «منهاج البراعه» دوبار به طبع رسيده است. آثار ديگرش بعضى در ادب عربى است، از قبيل «شرح العوامل» كه در نحو است. اين كتاب خيلى گسترده و مفصل نگارش يافته است و حدود 412 صفحه است. ديگر حاشيه‌اى است، بر «فرائد الاصول» [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ انصارى]] كه از مبحث قطع تا آخر مبحث حجيت ظن ادامه داده و موفق شده بر اين كتاب تا آن قسمت تعليقه‌اى بنويسد. او همچنين يك سلسله رسائل متفرقه دارد، در فقه و اصول فقه كه اين‌ها معمولا تقريرات درس اساتيد او است. كتابى هم به نام «تحفۀ الصائمين فى شرح ادعيۀ الثلاثين» دارد كه در گزارش دعاهاى هر روزه ماه مبارک رمضان است، و ديگر كتابى تحت عنوان «رساله فى رد الصوفيۀ» نوشته كه البته اين كتاب گزيده‌اى است، از مطالبى كه به مناسبت در طى خطبه 208 نهج‌البلاغه مطرح كرده و در واقع اين كتاب را ازشرح نهج‌البلاغه التقاط و انتخاب كرده است. | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[منهاج البراعة في شرح نهج‌البلاغة (خویی)]] | |||
[[نگرشی بر صوفیه و صوفی‌ها؛ ترجمه جلد سیزدهم «منهاج البراعة في شرح نهج‌البلاغة»]] | |||
[[نگرشی بر صوفیه و صوفی‌ها؛ ترجمه جلد سیزدهم «منهاج البراعة في شرح | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده: | [[رده:آذر(1400)]] | ||
[[رده:نهج‌البلاغه‌پژوهان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۴۹
| نام | هاشمی خویی، سید حبیبالله |
|---|---|
| نام‌های دیگر | م‍وس‍وی هاشمی خ‍وئ‍ی، حبیبالله
هاشمی خ‍وئ‍ی، حبیبالله |
| نام پدر | سيد محمد |
| متولد | 5 رجب 1265ق |
| محل تولد | خوی |
| رحلت | آخر صفر سال 1324ق |
| اساتید | ميرزا حبيب‌الله رشتى؛ ميرزاى شيرازى؛ آیت‌الله سيد حسين حسينى كوه كمره‌اى |
| برخی آثار | منهاج البراعة في شرح نهج‌البلاغة (خویی) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04654AUTHORCODE |
سید حبيب‌الله هاشمی خويى (۱۲۶۵ ـ ۱۳۲۴ق) فقیه، ملقب به امین الرعایا از فقیهان شیعه و شارحان نهج‌البلاغه در قرن سیزدهم و چهاردهم قمری. وی از شاگردان آیت‌الله سيد حسين حسينى كوه كمره‌اى، میرزا حبیبالله رشتی، میرزای شیرازی بود. مهم‌ترین اثرش کتاب منهاج البراعه فی شرح نهج‌البلاغه است.
ولادت
ميرزا حبيب‌الله هاشم خويى، اگر چه معروف به «ميرزا حبيب‌الله» است؛ ولى غالباً در كتب تراجمى كه از اين دانشمند ياد شده است، نامش «مير حبيب‌الله» فرزند سيد محمد، معروف به «امين الرعايا»، فرزند سيد هاشم فرزند سيد عبدالحسين هاشمى موسوى خوئى در پنجم رجب 1265ق در شهر خوى از توابع آذربايجان زاده شد.
تحصیلات
اين دانشمند بزرگوار در سن 25 سالگى براى ادامه تحصيل عازم نجف اشرف شد، و چون از دانشمندان متأخر است، شرح حال او در كتب تراجم دانشمندان گذشته ديده نمى‌شود، براى اين كه او در عصرى ميان قرن دوازدهم و چهاردهم مى‌زيسته است. اين دانشمند از ميان اساتيد مشهور نزد آیت‌الله آقا سيد حسين حسينى كوه كمره‌اى تلمذ كرده است. مرحوم شيخ آقابزرگ تهرانى دو استاد ديگرى براى اين دانشمند ياد كرده كه يكى مرحوم ميرزا حبيب‌الله رشتى و ديگرى ميرزاى شيرازى است.
وفات
علامه خويى در آخر صفر سال 1324ق در شهر ری تهران به جوار رحمت الهى پيوست و در جوار حضرت عبدالعظيم حسنى(ع) به خاک سپرده شد.
آثار
مرحوم مير حبيب‌الله خوئى داراى آثار و تأليفاتى است كه ظاهرا تنها اثر او؛ يعنى «منهاج البراعه» دوبار به طبع رسيده است. آثار ديگرش بعضى در ادب عربى است، از قبيل «شرح العوامل» كه در نحو است. اين كتاب خيلى گسترده و مفصل نگارش يافته است و حدود 412 صفحه است. ديگر حاشيه‌اى است، بر «فرائد الاصول» شيخ انصارى كه از مبحث قطع تا آخر مبحث حجيت ظن ادامه داده و موفق شده بر اين كتاب تا آن قسمت تعليقه‌اى بنويسد. او همچنين يك سلسله رسائل متفرقه دارد، در فقه و اصول فقه كه اين‌ها معمولا تقريرات درس اساتيد او است. كتابى هم به نام «تحفۀ الصائمين فى شرح ادعيۀ الثلاثين» دارد كه در گزارش دعاهاى هر روزه ماه مبارک رمضان است، و ديگر كتابى تحت عنوان «رساله فى رد الصوفيۀ» نوشته كه البته اين كتاب گزيده‌اى است، از مطالبى كه به مناسبت در طى خطبه 208 نهج‌البلاغه مطرح كرده و در واقع اين كتاب را ازشرح نهج‌البلاغه التقاط و انتخاب كرده است.