شبهات و ردود: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'امام حسن عسكرى(ع)' به 'امام حسن عسکری(ع) ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' مى ش' به ' می‌ش') |
||
| (۲۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR03751J1.jpg | |||
| عنوان =شبهات و ردود | |||
| عنوان‌های دیگر = | |||
| پدیدآوران = | |||
[[بدری، سامی]] (نویسنده) | |||
| | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 212/5 /ب4ش2 1376الف | |||
| | | موضوع = | ||
امامت - دفاعیه‌ها و ردیه‌ها | |||
|زبان | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
شیعه امامیه - دفاعیه‌ها و ردیه‌ها | |||
| ناشر = | |||
نشر حبيب ج: 1, 2, 3 | |||
| مکان نشر =قم - ایران ج: 1, 2, 3 | |||
| سال نشر = 1417 ق | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE03751AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =2 | |||
| تعداد جلد =4 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =03751 | |||
| کتابخوان همراه نور =03751 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
'''شبهات و ردود''' تأليف سامى البدرى از نويسندگان معاصر است كه در ردّ شبهات و اتهامات احمد الكاتب به عقائد شيعه اماميه در چهار مجلد و به زبان عربى تقديم جويندگان حقيقت شده است. | '''شبهات و ردود''' تأليف سامى البدرى از نويسندگان معاصر است كه در ردّ شبهات و اتهامات احمد الكاتب به عقائد شيعه اماميه در چهار مجلد و به زبان عربى تقديم جويندگان حقيقت شده است. | ||
| خط ۵۰: | خط ۳۱: | ||
نویسنده در مقدمه كتاب با اشاره به اينكه در رد شبهات اهل سنت آثار فراوانى از علماء بزرگى به رشته تحرير در آمده است، اما طلاب حقيقت در عصر حاضر فرصت مراجعه به آنها را نداشته و لذا ردود ارائه شده در اثر حاضر را داراى ويژگى اختصار و آسانى معرفى مى‌كند. | |||
== ساختار و محتواى كتاب == | == ساختار و محتواى كتاب == | ||
شيوه بررسى و نقد شبهات بدينگونه است كه ابتدا نص شبهه نقل | شيوه بررسى و نقد شبهات بدينگونه است كه ابتدا نص شبهه نقل می‌شود و سپس با استناد به منابعى كه شبهه مورد نظر از آنها استخراج گرديده، ادله مكفى را در ردّ آن اقامه مى نمايد. در پايان ردّ هر شبهه نيز خلاصه از بحث ارائه شده است. | ||
جلد اول: | جلد اول: | ||
دراولين جلد از اين مجموعه، طى هشت فصل برخى شبهات و اتهامات مورد بررسى و نقد قرار گرفته است. اولين | دراولين جلد از اين مجموعه، طى هشت فصل برخى شبهات و اتهامات مورد بررسى و نقد قرار گرفته است. اولين شبهه‌اى كه به آن پرداخته شده است عدم ذكر تعداد أئمه عليهم‌السلام در قرن سوم هجرى است. دراين شبهه به آثارى از [[شيخ صدوق]] و نوبختى استناد شده و نتيجه می‌گیرد كه اماميه قائل به عدد محدود در أئمه عليهم‌السلام نيست. | ||
نویسنده با ارجاع به صفحاتى از آثار مورد استناد و نقل عين عبارات آن، اين شبهات را ناشى از عدم قرائت آن متون، تغافل و يا توهم در فهم عبارات دانسته و در خلاصه تأكيد مى‌كند كه نه تنها علماى مذكور بلكه ديگر بزرگان قرن سوم نيز تصريح به عقيده اثنی‌عشر يه دارند. | |||
درفصلهاى ديگر اين جلد نيز به شبهات مرتبط با تعداد امامان شيعه پرداخته شده است.نصوص بسيارى در منابع شيعه وجود دارد كه ائمه عليهم‌السلام، حتى در سنين طفوليت ازامام پس از خود اطلاع داشته و او را معرفى كرده‌اند به عنوان نمونه امام رضا از امامت امام جواد عليهم‌السلام در سن سه سالگى خبر داده است. | درفصلهاى ديگر اين جلد نيز به شبهات مرتبط با تعداد امامان شيعه پرداخته شده است.نصوص بسيارى در منابع شيعه وجود دارد كه ائمه عليهم‌السلام، حتى در سنين طفوليت ازامام پس از خود اطلاع داشته و او را معرفى كرده‌اند به عنوان نمونه امام رضا از امامت امام جواد عليهم‌السلام در سن سه سالگى خبر داده است. | ||
عدم فهم صحيح از روايات، استناد به يك روايت و كنار گذاشتن روايات بسيار، استدلال به رواياتى كه از روى تقيه بيان شده است، از جمله مواردى است كه در نقد و ردّ شبهات به آن اشاره شده است. | عدم فهم صحيح از روايات، استناد به يك روايت و كنار گذاشتن روايات بسيار، استدلال به رواياتى كه از روى تقيه بيان شده است، از جمله مواردى است كه در نقد و ردّ شبهات به آن اشاره شده است. نویسنده سنين تلاش كرده است با استناد به رواياتى از كتب [[شيخ صدوق]] مانند [[الکافی|كافى]] و يا [[كتاب سليم بن قيس الهلالي|كتاب سليم بن قيس]]، عقيده شيعه به أئمه دوازده گانه را متزلزل و فاقد پايه و اساس محكمى معرفى كرده و روايات حصر أئمه به دوازده امام را ضعيف السند جلوه دهد غافل از اينكه روايات حصر نه تنها در منابع اماميه بلكه در منابع معتبر اهل سنت نيز آمده است. | ||
جلد دوم: | جلد دوم: | ||
در اين مجلد در هشت فصل شبهاتى را كه درباره امامت اميرالمؤمنين مطرح شده است پاسخ | در اين مجلد در هشت فصل شبهاتى را كه درباره امامت اميرالمؤمنين مطرح شده است پاسخ می‌دهد. درابتداى اين جلد شبهه ديگرى در ادامه "شبهه حصر" طرح شده است كه بهتر آن بود كه در جلد اول به آن پرداخته می‌شد. | ||
اميرالمؤمنين بارها با استناد به حديث غدير، ولايت را حق خود دانسته و مردم را به آن ياد آور | اميرالمؤمنين بارها با استناد به حديث غدير، ولايت را حق خود دانسته و مردم را به آن ياد آور می‌شود. نویسنده در رد اين شبهه كه ايشان به كلامى كه تصريح به انتصاب داشته باشد احتجاج نكرده است، با اين استدلال كه حديث غدير از روايات متواتر است، به كتب الغدير و عبقات الانوار ارجاع می‌دهد. | ||
در ادامه مطالب به بحث سقيفه مى رسيم. شبهه بدينگونه طرح شده است كه واقعه سقيفه تنها يك بيعت بوده است و بدون هيچگونه تهديد و اكراهى در مسجد تمام | در ادامه مطالب به بحث سقيفه مى رسيم. شبهه بدينگونه طرح شده است كه واقعه سقيفه تنها يك بيعت بوده است و بدون هيچگونه تهديد و اكراهى در مسجد تمام می‌شود. اين شبهه كه در حقيقت با روايت عمر بن خطاب از سقيفه مطابقت دارد به دقت مورد مناقشه و ردّ قرار گرفته است. | ||
برخورد مصلحتى امام | برخورد مصلحتى امام علی عليه‌السلام با خلفلا كه به جهت حفظ كيان اسلام بوده است، دستمايه طرح شبهاتى در توجيه خلافت خلفا و رضايت ايشان در بيعت با آنها، قرار گرفته كه در فصلهاى بعدى كتاب به آن پرداخته شده است. | ||
در فصول پايانى به اين شبهه پاسخ | در فصول پايانى به اين شبهه پاسخ می‌دهد كه اگر نصى بر ولايت علی عليه‌السلام داشتيم، خلفا بزرگتر از آن بودند كه با آن مخالفت كنند. نویسنده در ردّ اين شبهه به قضيه متعه حج به عنوان بزرگترين شاهد اشاره كرده و آن را به تفصيل توضيح می‌دهد. | ||
جلد سوم: | جلد سوم: | ||
مطالب اين مجلد در دو فصل ارائه شده است. در فصل اول به تعداد ديگرى از شبهات پيرامون امامت پاسخ داده شده است. فصل دوم به | مطالب اين مجلد در دو فصل ارائه شده است. در فصل اول به تعداد ديگرى از شبهات پيرامون امامت پاسخ داده شده است. فصل دوم به نامه‌هايى كه احمد الكاتب پس از انتشار كتاب، خطاب به نویسنده نوشته وپاسخهاى او اختصاص دارد. | ||
اين جلد از كتاب در واقع | اين جلد از كتاب در واقع رديّه‌اى بر بخش اول كتاب احمد الكاتب با نام " تطور فكر سياسى شيعى از شورى به ولايت فقيه " است. كتاب مذكور مشتمل بر سه بخش بوده كه در بخش اول نظريه امامت الهيه را مورد شبهه قرار داده است. در بخشهاى ديگرنيز به مباحثى مانند ولادت حضرت مهدى(ع) و ولايت فقيه پرداخته است. | ||
نویسنده در اين جلد نيزهمانند مجلدات ديگر ابتدا نص شبهه را آورده و دلائل متقن به رد آن می‌پردازد. شبهات مطرح شده در فصل اول اغلب همانند جلد دوم پيرامون ولايت اميرالمؤمنين، حديث غدير، قضيه شورى و... می‌باشد.احمد الكاتب نيز به تبعيت از ديگر عالمان سنى تلاش كرده است كه شخصيت عبدالله بن سبا را در شكل گيرى تشيع مهم جلوه نمايد، بنابراین نویسنده در بخشهاى پايانى فصل اول به آن پرداخته است. | |||
در فصل دوم در دو بخش به سه نامه احمد الكاتب پاسخ داده شده است. | در فصل دوم در دو بخش به سه نامه احمد الكاتب پاسخ داده شده است. | ||
| خط ۹۳: | خط ۷۴: | ||
در اين مجلد به مهمترين شبهات احمد الكاتب در مجله الشورى و كتاب تطور الفكر السياسى الشيعى، پيرامون وجود مقدس امام زمان حجة بن الحسن العسكرى(عج) پرداخته شده است. | در اين مجلد به مهمترين شبهات احمد الكاتب در مجله الشورى و كتاب تطور الفكر السياسى الشيعى، پيرامون وجود مقدس امام زمان حجة بن الحسن العسكرى(عج) پرداخته شده است. | ||
نویسنده سنى مدعى شده است كه درقرون سوم وچهارم اجماع شيعه بر عدم ايمان به وجود حجة ابن الحسن العسكرى(عج) بوده است و از فرق چهارده گانه شيعه كه پس شهادت [[امام حسن عسکری(ع)]] ايجاد شد تنها يك فرقه به ولادت و امامت ايشان قائل بوده است و بعضى از اصحاب سرى ايشان به آن معتقد بوده و امرى واضح و بديهى و مورد اجماع شيعه در آن مقطع زمانى نبوده است همانگونه كه [[شيخ صدوق]] در" اكمال‌الدين " و " الامامة و التبصرة من الحيرة " و نعمانى در " الغيبة " به آن اشاره می‌كنند. | |||
نویسنده در پاسخ به اين شبهه عبارات منابعى را كه مورد استناد قرار گرفته است آورده و به تجزيه و تحليل آنها می‌پردازد و در پايان چنين نتيجه گيرى مى‌كند كه علمايى مانند صدوق، نعمانى و نوبختى كه نام " عصر حيرت " را بر آن عصر گذاشته‌اند در واقع در اين مسأله مهم دقت علمى لازم را به كار نبرده و از مصادر اصلى را به طور كامل نديده‌اند. | |||
درادامه مباحث، روايات غيبت مورد شبهه واقع شده است كه | درادامه مباحث، روايات غيبت مورد شبهه واقع شده است كه نویسنده در پاسخ غيبت صغرى و كبرى را با استناد به منابع مختلف مورد نقد و بررسى قرار داده است. | ||
از ديگر شبهاتى كه در اين جلد از كتاب به آن پرداخته شده عبارت است از: غير عادى بودن عمر حضرت مهدى(عج)، فرضيه نبوت حضرت، مخفى و سرى بودن ولادت و.... | از ديگر شبهاتى كه در اين جلد از كتاب به آن پرداخته شده عبارت است از: غير عادى بودن عمر حضرت مهدى(عج)، فرضيه نبوت حضرت، مخفى و سرى بودن ولادت و.... | ||
نامه‌هايى كه بين مؤلف و احمدالكاتب مبادله شده است را نيز در فصل هفتم مى توان ديد. | |||
بسيارى از بزرگان همچون [[عسکری، مرتضی|علامه عسكرى]]، سيد كاظم حائرى، شيخ [[عراقی، مجتبی|مجتبى عراقى]] و... در | بسيارى از بزرگان همچون [[عسکری، مرتضی|علامه عسكرى]]، سيد كاظم حائرى، شيخ [[عراقی، مجتبی|مجتبى عراقى]] و... در نامه‌هايى از اين اثر تجليل كرده‌اند كه در فصل پايانى كتاب آمده است. | ||
==معرفى نسخه== | ==معرفى نسخه== | ||
بجز جلد سوم كتاب كه نسخه موجود در برنامه چاپ اول است، سه مجلد ديگر چاپ دوم | بجز جلد سوم كتاب كه نسخه موجود در برنامه چاپ اول است، سه مجلد ديگر چاپ دوم می‌باشد كه بين سالهاى 1417 تا 1420ق به قطع وزيرى، در ايران انتشار يافته‌اند. | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
| خط ۱۱۴: | خط ۹۵: | ||
متن و مقدمه كتاب | متن و مقدمه كتاب | ||
{{امام حسن عسکری علیه‌السلام}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:کلام و عقاید]] | [[رده:کلام و عقاید]] | ||
[[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]] | [[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]] | ||
[[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]] | |||
[[رده:امامت]] | |||
[[رده:امام حسن عسکری(ع)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۱۲
| شبهات و ردود | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بدری، سامی (نویسنده) |
| ناشر | نشر حبيب ج: 1, 2, 3 |
| مکان نشر | قم - ایران ج: 1, 2, 3 |
| سال نشر | 1417 ق |
| چاپ | 2 |
| موضوع | امامت - دفاعیه‌ها و ردیه‌ها شیعه امامیه - دفاعیه‌ها و ردیه‌ها |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 4 |
| کد کنگره | BP 212/5 /ب4ش2 1376الف |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شبهات و ردود تأليف سامى البدرى از نويسندگان معاصر است كه در ردّ شبهات و اتهامات احمد الكاتب به عقائد شيعه اماميه در چهار مجلد و به زبان عربى تقديم جويندگان حقيقت شده است.
انگيزه تأليف
نویسنده در مقدمه كتاب با اشاره به اينكه در رد شبهات اهل سنت آثار فراوانى از علماء بزرگى به رشته تحرير در آمده است، اما طلاب حقيقت در عصر حاضر فرصت مراجعه به آنها را نداشته و لذا ردود ارائه شده در اثر حاضر را داراى ويژگى اختصار و آسانى معرفى مى‌كند.
ساختار و محتواى كتاب
شيوه بررسى و نقد شبهات بدينگونه است كه ابتدا نص شبهه نقل می‌شود و سپس با استناد به منابعى كه شبهه مورد نظر از آنها استخراج گرديده، ادله مكفى را در ردّ آن اقامه مى نمايد. در پايان ردّ هر شبهه نيز خلاصه از بحث ارائه شده است.
جلد اول:
دراولين جلد از اين مجموعه، طى هشت فصل برخى شبهات و اتهامات مورد بررسى و نقد قرار گرفته است. اولين شبهه‌اى كه به آن پرداخته شده است عدم ذكر تعداد أئمه عليهم‌السلام در قرن سوم هجرى است. دراين شبهه به آثارى از شيخ صدوق و نوبختى استناد شده و نتيجه می‌گیرد كه اماميه قائل به عدد محدود در أئمه عليهم‌السلام نيست.
نویسنده با ارجاع به صفحاتى از آثار مورد استناد و نقل عين عبارات آن، اين شبهات را ناشى از عدم قرائت آن متون، تغافل و يا توهم در فهم عبارات دانسته و در خلاصه تأكيد مى‌كند كه نه تنها علماى مذكور بلكه ديگر بزرگان قرن سوم نيز تصريح به عقيده اثنی‌عشر يه دارند.
درفصلهاى ديگر اين جلد نيز به شبهات مرتبط با تعداد امامان شيعه پرداخته شده است.نصوص بسيارى در منابع شيعه وجود دارد كه ائمه عليهم‌السلام، حتى در سنين طفوليت ازامام پس از خود اطلاع داشته و او را معرفى كرده‌اند به عنوان نمونه امام رضا از امامت امام جواد عليهم‌السلام در سن سه سالگى خبر داده است.
عدم فهم صحيح از روايات، استناد به يك روايت و كنار گذاشتن روايات بسيار، استدلال به رواياتى كه از روى تقيه بيان شده است، از جمله مواردى است كه در نقد و ردّ شبهات به آن اشاره شده است. نویسنده سنين تلاش كرده است با استناد به رواياتى از كتب شيخ صدوق مانند كافى و يا كتاب سليم بن قيس، عقيده شيعه به أئمه دوازده گانه را متزلزل و فاقد پايه و اساس محكمى معرفى كرده و روايات حصر أئمه به دوازده امام را ضعيف السند جلوه دهد غافل از اينكه روايات حصر نه تنها در منابع اماميه بلكه در منابع معتبر اهل سنت نيز آمده است.
جلد دوم:
در اين مجلد در هشت فصل شبهاتى را كه درباره امامت اميرالمؤمنين مطرح شده است پاسخ می‌دهد. درابتداى اين جلد شبهه ديگرى در ادامه "شبهه حصر" طرح شده است كه بهتر آن بود كه در جلد اول به آن پرداخته می‌شد.
اميرالمؤمنين بارها با استناد به حديث غدير، ولايت را حق خود دانسته و مردم را به آن ياد آور می‌شود. نویسنده در رد اين شبهه كه ايشان به كلامى كه تصريح به انتصاب داشته باشد احتجاج نكرده است، با اين استدلال كه حديث غدير از روايات متواتر است، به كتب الغدير و عبقات الانوار ارجاع می‌دهد.
در ادامه مطالب به بحث سقيفه مى رسيم. شبهه بدينگونه طرح شده است كه واقعه سقيفه تنها يك بيعت بوده است و بدون هيچگونه تهديد و اكراهى در مسجد تمام می‌شود. اين شبهه كه در حقيقت با روايت عمر بن خطاب از سقيفه مطابقت دارد به دقت مورد مناقشه و ردّ قرار گرفته است.
برخورد مصلحتى امام علی عليه‌السلام با خلفلا كه به جهت حفظ كيان اسلام بوده است، دستمايه طرح شبهاتى در توجيه خلافت خلفا و رضايت ايشان در بيعت با آنها، قرار گرفته كه در فصلهاى بعدى كتاب به آن پرداخته شده است.
در فصول پايانى به اين شبهه پاسخ می‌دهد كه اگر نصى بر ولايت علی عليه‌السلام داشتيم، خلفا بزرگتر از آن بودند كه با آن مخالفت كنند. نویسنده در ردّ اين شبهه به قضيه متعه حج به عنوان بزرگترين شاهد اشاره كرده و آن را به تفصيل توضيح می‌دهد.
جلد سوم:
مطالب اين مجلد در دو فصل ارائه شده است. در فصل اول به تعداد ديگرى از شبهات پيرامون امامت پاسخ داده شده است. فصل دوم به نامه‌هايى كه احمد الكاتب پس از انتشار كتاب، خطاب به نویسنده نوشته وپاسخهاى او اختصاص دارد.
اين جلد از كتاب در واقع رديّه‌اى بر بخش اول كتاب احمد الكاتب با نام " تطور فكر سياسى شيعى از شورى به ولايت فقيه " است. كتاب مذكور مشتمل بر سه بخش بوده كه در بخش اول نظريه امامت الهيه را مورد شبهه قرار داده است. در بخشهاى ديگرنيز به مباحثى مانند ولادت حضرت مهدى(ع) و ولايت فقيه پرداخته است.
نویسنده در اين جلد نيزهمانند مجلدات ديگر ابتدا نص شبهه را آورده و دلائل متقن به رد آن می‌پردازد. شبهات مطرح شده در فصل اول اغلب همانند جلد دوم پيرامون ولايت اميرالمؤمنين، حديث غدير، قضيه شورى و... می‌باشد.احمد الكاتب نيز به تبعيت از ديگر عالمان سنى تلاش كرده است كه شخصيت عبدالله بن سبا را در شكل گيرى تشيع مهم جلوه نمايد، بنابراین نویسنده در بخشهاى پايانى فصل اول به آن پرداخته است.
در فصل دوم در دو بخش به سه نامه احمد الكاتب پاسخ داده شده است.
جلد چهارم:
در اين مجلد به مهمترين شبهات احمد الكاتب در مجله الشورى و كتاب تطور الفكر السياسى الشيعى، پيرامون وجود مقدس امام زمان حجة بن الحسن العسكرى(عج) پرداخته شده است.
نویسنده سنى مدعى شده است كه درقرون سوم وچهارم اجماع شيعه بر عدم ايمان به وجود حجة ابن الحسن العسكرى(عج) بوده است و از فرق چهارده گانه شيعه كه پس شهادت امام حسن عسکری(ع) ايجاد شد تنها يك فرقه به ولادت و امامت ايشان قائل بوده است و بعضى از اصحاب سرى ايشان به آن معتقد بوده و امرى واضح و بديهى و مورد اجماع شيعه در آن مقطع زمانى نبوده است همانگونه كه شيخ صدوق در" اكمال‌الدين " و " الامامة و التبصرة من الحيرة " و نعمانى در " الغيبة " به آن اشاره می‌كنند.
نویسنده در پاسخ به اين شبهه عبارات منابعى را كه مورد استناد قرار گرفته است آورده و به تجزيه و تحليل آنها می‌پردازد و در پايان چنين نتيجه گيرى مى‌كند كه علمايى مانند صدوق، نعمانى و نوبختى كه نام " عصر حيرت " را بر آن عصر گذاشته‌اند در واقع در اين مسأله مهم دقت علمى لازم را به كار نبرده و از مصادر اصلى را به طور كامل نديده‌اند.
درادامه مباحث، روايات غيبت مورد شبهه واقع شده است كه نویسنده در پاسخ غيبت صغرى و كبرى را با استناد به منابع مختلف مورد نقد و بررسى قرار داده است.
از ديگر شبهاتى كه در اين جلد از كتاب به آن پرداخته شده عبارت است از: غير عادى بودن عمر حضرت مهدى(عج)، فرضيه نبوت حضرت، مخفى و سرى بودن ولادت و....
نامه‌هايى كه بين مؤلف و احمدالكاتب مبادله شده است را نيز در فصل هفتم مى توان ديد.
بسيارى از بزرگان همچون علامه عسكرى، سيد كاظم حائرى، شيخ مجتبى عراقى و... در نامه‌هايى از اين اثر تجليل كرده‌اند كه در فصل پايانى كتاب آمده است.
معرفى نسخه
بجز جلد سوم كتاب كه نسخه موجود در برنامه چاپ اول است، سه مجلد ديگر چاپ دوم می‌باشد كه بين سالهاى 1417 تا 1420ق به قطع وزيرى، در ايران انتشار يافته‌اند.
منابع مقاله
متن و مقدمه كتاب