حمیری، عبدالله بن جعفر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'امام حسن عسكری‌عليه‌السلام' به 'امام حسن عسكری‌عليه‌السلام ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'حمیری (ابهام زدایی)' به 'حمیری (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۳۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR00275.jpg|بندانگشتی|حمیری، عبدالله بن جعفر]] | [[پرونده:NUR00275.jpg|بندانگشتی|حمیری، عبدالله بن جعفر]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |حمیری، عبدالله بن جعفر | ||
|- | |- | ||
| | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | حمیری، ابوالعباس عبدالله | ||
عبدالله ال‍ح‍م‍ی‍ری | عبدالله ال‍ح‍م‍ی‍ری | ||
عبدالله ال‍ق‍م‍ی | |||
قمی، | قمی، عبدالله بن جعفر | ||
قمی حمیری، | قمی حمیری، عبدالله بن جعفر | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |جعفر | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" | | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |زنده تا دوره غیبت صغری | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[برقی، احمد بن محمد|احمد بن محمد بن خالد برقى]] | ||
[[اشعری قمی، احمد بن محمد|احمد بن محمد بن عيسى اشعرى قمى]] | |||
[[احمد بن اسحاق قمى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[قرب الإسناد]] | ||
|-class= | |||
[[قرب الإسناد (حمیری)]] | |||
|- class="articleCode" | |||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE00275AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|حمیری (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''ابوالعباس عبدالله بن جعفر بن حسين بن مالك بن جامع حِميَرى قمى'''، عالم، محدث، فقیه، از راویان بزرگ و ياران امام هادی و امام حسن عسکری عليهما‌السلام و از فقها و روات بزرگ شيعه در قرن سوم هجرى مى‌باشد. | |||
'''ابوالعباس عبدالله بن جعفر بن حسين بن مالك بن جامع حِميَرى قمى'''، از ياران امام حسن | |||
==شخصيت== | ==شخصيت== | ||
عبدالله بن جعفر از مقام و منزلت والايى در ميان علما و فقهاى بزرگ شيعه برخوردار است و شخصيت‌هايى همچون [[شيخ صدوق]] در مشيخۀ «الفقيه» و [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] در «رجال» و مجلسى در «[[روضة المتقين في شرح | عبدالله بن جعفر از مقام و منزلت والايى در ميان علما و فقهاى بزرگ شيعه برخوردار است و شخصيت‌هايى همچون [[شيخ صدوق]] در مشيخۀ «الفقيه» و [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] در «رجال» و مجلسى در «[[روضة المتقين في شرح من لايحضره الفقيه|روضة المتقين]]» و [[مامقانی، عبدالله|مامقانى]] در «[[تنقیح المقال في علم الرجال (آل البیت)|تنقيح المقال]]» و [[علیاری تبریزی، علی بن عبدالله|عليارى]] در «[[بهجة الآمال في شرح زبدة المقال|بهجة الآمال]]» فقاهت و وثاقت و وجاهت او را در ميان مشايخ روايى شهر قم مطرح نموده‌اند. | ||
وى از مشايخ بزرگ [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] به شمار مى‌آيد و [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] در كتاب «[[الکافی|كافى]]» بسيار بر او استناد نموده و از او روايت نقل كرده است. | وى از مشايخ بزرگ [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] به شمار مى‌آيد و [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] در كتاب «[[الکافی|كافى]]» بسيار بر او استناد نموده و از او روايت نقل كرده است. | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۷: | ||
حميرى با امام هادى و امام حسن عسكرى عليهما‌السلام مكاتباتى داشت و على رغم فشار شديد حكومت عباسى در قطع ارتباط ميان | حميرى با امام هادى و امام حسن عسكرى عليهما‌السلام مكاتباتى داشت و على رغم فشار شديد حكومت عباسى در قطع ارتباط ميان شیعیان و آن دو امام بزرگوار، ارتباط خود را با امامان خود حفظ كرده و از آن دو امام همام پيوسته رهنمود مى‌گرفت. | ||
==ارتباط با امام زمان | ==ارتباط با امام زمان عجل‌الله‌تعالى‌فرجه‌الشريف== | ||
پس از شهادت [[امام حسن عسکری(ع)|امام حسن | پس از شهادت [[امام حسن عسکری(ع)|امام حسن عسكری عليه‌السلام]] حميرى رابطه خود را با معدن وحى در زمان غيبت صغرى قطع نكرد و از طريق «محمد بن عثمان عمرى» رابطه و مكاتبه خود را با امام زمان عجل‌الله‌تعالى‌فرجه‌الشريف حفظ نمود و مسائل و مشكلات خود را از امام زمان از طريق نامه مى‌پرسيد و از نور وجود آن حضرت بهره‌مند مى‌گشت. وى مجموعه اين نامه‌ها را در كتابى به نام «مسائل عن محمد بن عثمان العمري و التوقيعات» جمع‌آورى نموده است. | ||
==سفر به كوفه== | ==سفر به كوفه== | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۴: | ||
روايات حميرى از ارزش و اعتبار خاصى برخوردار است و مشايخ بزرگ شيعه در مجموعه‌هاى روايى خود پيوسته به آنها استناد مى‌كنند، مانند [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] در «[[الکافی|كافى]]»،[[شيخ صدوق]] در «فقيه» و «خصال»،[[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در «تهذيب»، [[طبرسی، فضل بن حسن|شيخ طبرسى]] در «مكارم الأخلاق»، [[علامه مجلسى]] در «[[بحار الأنوار]]» و [[حر عاملی، محمد بن حسن|شيخ حر عاملى]] در «[[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|وسائل الشيعة]]». | روايات حميرى از ارزش و اعتبار خاصى برخوردار است و مشايخ بزرگ شيعه در مجموعه‌هاى روايى خود پيوسته به آنها استناد مى‌كنند، مانند [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] در «[[الکافی|كافى]]»، [[شيخ صدوق]] در «فقيه» و «خصال»، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در «تهذيب»، [[طبرسی، فضل بن حسن|شيخ طبرسى]] در «مكارم الأخلاق»، [[علامه مجلسى]] در «[[بحار الأنوار]]» و [[حر عاملی، محمد بن حسن|شيخ حر عاملى]] در «[[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|وسائل الشيعة]]». | ||
==فرزندان== | ==فرزندان== | ||
حميرى داراى چهار فرزند بود به نام‌هاى محمد، جعفر، حسين و احمد كه آنها نيز از بزرگان شيعه بوده‌اند و داراى مكاتباتى با امام زمان | حميرى داراى چهار فرزند بود به نام‌هاى محمد، جعفر، حسين و احمد كه آنها نيز از بزرگان شيعه بوده‌اند و داراى مكاتباتى با امام زمان عجل‌الله‌تعالى‌فرجه‌الشريف مى‌باشند. البته از ميان آن مكاتبات تنها نامه‌هاى محمد به دست ما رسيده و در جوامع روايى شيعه آن را نقل نموده‌اند. | ||
==اساتيد== | ==اساتيد== | ||
حميرى از محضر شخصيتهاى بزرگى از مشايخ شيعه نيز بهره‌مند شده است مانند: ابوهاشم | حميرى از محضر شخصيتهاى بزرگى از مشايخ شيعه نيز بهره‌مند شده است مانند: [[ابوهاشم جعفرى]]، [[ابراهیم بن مهزيار]]، ابراهیم بن هاشم، [[احمد بن اسحاق قمى]]، [[برقی، احمد بن محمد|احمد بن محمد بن خالد برقى]]، [[اشعری قمی، احمد بن محمد|احمد بن محمد بن عيسى اشعرى قمى]]، احمد بن مطهر، [[محمد بن ريان بن صلت قمى]] و حسن بن ظريف. | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
شخصيتهاى فراوانى از چهره‌هاى سرشناس شيعه از او بهره برده‌اند مانند: فرزندش محمد بن عبدالله بن جعفر، احمد بن زياد بن جعفر همدانى، [[ابن بابویه، علی بن حسین|على بن بابويه قمى]]، محمد بن حسن بن وليد، محمد بن موسى بن متوكل، [[محمد بن همام بغدادى]]، محمد بن يحيى عطار قمى و [[زراری، احمد بن محمد|ابوغالب زرارى]]. | |||
==آثار== | |||
== | |||
او داراى تأليفات فراوانى مى‌باشد از جمله: | او داراى تأليفات فراوانى مى‌باشد از جمله: | ||
{{ستون-شروع|2}} | |||
# قرب الإسناد | # قرب الإسناد | ||
# العظمة و التوحيد | # العظمة و التوحيد | ||
| خط ۱۰۴: | خط ۱۰۵: | ||
# كتاب الدلائل | # كتاب الدلائل | ||
# الغيبة و الحيرة | # الغيبة و الحيرة | ||
{{پایان}} | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[قرب الإسناد]] | [[قرب الإسناد]] | ||
[[قرب الإسناد ( | [[قرب الإسناد (حمیری)]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۴۵
| نام | حمیری، عبدالله بن جعفر |
|---|---|
| نامهای دیگر | حمیری، ابوالعباس عبدالله
عبدالله ال‍ح‍م‍ی‍ری عبدالله ال‍ق‍م‍ی قمی، عبدالله بن جعفر قمی حمیری، عبدالله بن جعفر |
| نام پدر | جعفر |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | زنده تا دوره غیبت صغری |
| اساتید | احمد بن محمد بن خالد برقى |
| برخی آثار | قرب الإسناد |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00275AUTHORCODE |
ابوالعباس عبدالله بن جعفر بن حسين بن مالك بن جامع حِميَرى قمى، عالم، محدث، فقیه، از راویان بزرگ و ياران امام هادی و امام حسن عسکری عليهما‌السلام و از فقها و روات بزرگ شيعه در قرن سوم هجرى مى‌باشد.
شخصيت
عبدالله بن جعفر از مقام و منزلت والايى در ميان علما و فقهاى بزرگ شيعه برخوردار است و شخصيت‌هايى همچون شيخ صدوق در مشيخۀ «الفقيه» و نجاشى در «رجال» و مجلسى در «روضة المتقين» و مامقانى در «تنقيح المقال» و عليارى در «بهجة الآمال» فقاهت و وثاقت و وجاهت او را در ميان مشايخ روايى شهر قم مطرح نموده‌اند.
وى از مشايخ بزرگ كلينى به شمار مى‌آيد و كلينى در كتاب «كافى» بسيار بر او استناد نموده و از او روايت نقل كرده است.
ارتباط با ائمه(ع)
حميرى با امام هادى و امام حسن عسكرى عليهما‌السلام مكاتباتى داشت و على رغم فشار شديد حكومت عباسى در قطع ارتباط ميان شیعیان و آن دو امام بزرگوار، ارتباط خود را با امامان خود حفظ كرده و از آن دو امام همام پيوسته رهنمود مى‌گرفت.
ارتباط با امام زمان عجل‌الله‌تعالى‌فرجه‌الشريف
پس از شهادت امام حسن عسكری عليه‌السلام حميرى رابطه خود را با معدن وحى در زمان غيبت صغرى قطع نكرد و از طريق «محمد بن عثمان عمرى» رابطه و مكاتبه خود را با امام زمان عجل‌الله‌تعالى‌فرجه‌الشريف حفظ نمود و مسائل و مشكلات خود را از امام زمان از طريق نامه مى‌پرسيد و از نور وجود آن حضرت بهره‌مند مى‌گشت. وى مجموعه اين نامه‌ها را در كتابى به نام «مسائل عن محمد بن عثمان العمري و التوقيعات» جمع‌آورى نموده است.
سفر به كوفه
حميرى در حدود سال 270 هجرى سفرى به شهر كوفه، پايگاه روات بزرگ شيعه در آن دوران، داشته است.
علما و بزرگان كوفه با اطلاع از آمدن حميرى به شهرشان دسته دسته به نزدش مى‌آمدند تا شفاهاً از او روايت بشنوند و سخنان گهربار ائمه معصومين عليهم‌السلام را بدون واسطه از اين شخصيت بزرگ شيعه و راوى معتبر استفاده نمايند.
روايات او
روايات حميرى از ارزش و اعتبار خاصى برخوردار است و مشايخ بزرگ شيعه در مجموعه‌هاى روايى خود پيوسته به آنها استناد مى‌كنند، مانند كلينى در «كافى»، شيخ صدوق در «فقيه» و «خصال»، شيخ طوسى در «تهذيب»، شيخ طبرسى در «مكارم الأخلاق»، علامه مجلسى در «بحار الأنوار» و شيخ حر عاملى در «وسائل الشيعة».
فرزندان
حميرى داراى چهار فرزند بود به نام‌هاى محمد، جعفر، حسين و احمد كه آنها نيز از بزرگان شيعه بوده‌اند و داراى مكاتباتى با امام زمان عجل‌الله‌تعالى‌فرجه‌الشريف مى‌باشند. البته از ميان آن مكاتبات تنها نامه‌هاى محمد به دست ما رسيده و در جوامع روايى شيعه آن را نقل نموده‌اند.
اساتيد
حميرى از محضر شخصيتهاى بزرگى از مشايخ شيعه نيز بهره‌مند شده است مانند: ابوهاشم جعفرى، ابراهیم بن مهزيار، ابراهیم بن هاشم، احمد بن اسحاق قمى، احمد بن محمد بن خالد برقى، احمد بن محمد بن عيسى اشعرى قمى، احمد بن مطهر، محمد بن ريان بن صلت قمى و حسن بن ظريف.
شاگردان
شخصيتهاى فراوانى از چهره‌هاى سرشناس شيعه از او بهره برده‌اند مانند: فرزندش محمد بن عبدالله بن جعفر، احمد بن زياد بن جعفر همدانى، على بن بابويه قمى، محمد بن حسن بن وليد، محمد بن موسى بن متوكل، محمد بن همام بغدادى، محمد بن يحيى عطار قمى و ابوغالب زرارى.
آثار
او داراى تأليفات فراوانى مى‌باشد از جمله:
- قرب الإسناد
- العظمة و التوحيد
- الإمامة
- الاستطاعة و المعرفة و الأفاعيل و الإرادة
- الطب
- الرسائل
- فضل العرب
- مسائل عن محمد بن عثمان العمري و التوقيعات
- كتاب الدلائل
- الغيبة و الحيرة