آية المباهلة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'بخاری' به 'بخاری ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد' به 'ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد') |
||
| (۵۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR12402J1.jpg | |||
| عنوان =آيه المباهله | |||
| عنوان‌های دیگر = | |||
| پدیدآوران = | |||
[[حسینی میلانی، علی]] (نویسنده) | |||
| | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 212/5 /ح5الف6 1384* | |||
| | | موضوع = | ||
تفاسير (سوره آل عمران. آيه مباهله) | |||
علي بن ابي‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - اثبات خلافت | |||
| ناشر = | |||
الحقائق | |||
| مکان نشر =ایران - قم | |||
|زبان | | سال نشر =1429ق | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE12402AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
|کد کنگره | | شابک =978-964-2501-70-0 | ||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =12402 | |||
|موضوع | | کتابخوان همراه نور =12402 | ||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
علي بن | | پیش از = | ||
}} | |||
|ناشر | {{کاربردهای دیگر|آیه مباهله (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''آية المباهلة'''، کتابی است به زبان عربی، نوشته [[حسینی میلانی، علی|سید علی حسینی میلانی]] با موضوع کلام شیعه. نویسنده، در این کتاب در پی تفسیر آیه مباهله و بیان دلالت آن بر امامت و ولایت [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین علیه‌السلام]] بعد از پیامبر خدا(ص) است. او برای اثبات این مقصود از روایات اهل سنت بهره می‌برد و گاهی متعرض کلمات بزرگان آنها نیز می‌شود.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21711/1/7 ر.ک: مقدمه کتاب، ص7]</ref> | |||
|- | |||
| | |||
| | |||
|- | |||
| | |||
| | |||
| | |||
|کد | |||
| | |||
|} | |||
'''آية المباهلة'''، کتابی است به زبان عربی، نوشته [[حسینی میلانی، علی|سید علی حسینی میلانی]] با موضوع کلام شیعه. نویسنده، در این کتاب در پی تفسیر آیه مباهله و بیان دلالت آن بر امامت و ولایت امیرالمؤمنین بعد از پیامبر خدا(ص) است. او برای اثبات این مقصود از روایات اهل سنت بهره می‌برد و گاهی متعرض کلمات بزرگان آنها نیز می‌شود | |||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۴۷: | خط ۳۱: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
مؤلف، بیست‌وچهار تن از کسانی را که در کتاب‌های غیر امامیه به‌عنوان راویان این حدیث ذکر شده‌اند، نام می‌برد | مؤلف، بیست‌وچهار تن از کسانی را که در کتاب‌های غیر امامیه به‌عنوان راویان این حدیث ذکر شده‌اند، نام می‌برد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21711/1/9 ر.ک: متن کتاب، ص9]</ref>از جمله آنان [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]]، عبدالله بن عباس، جابر بن عبدالله انصاری، عثمان بن عفان، زبیر بن عوام، ام‌سلمه، حسن بصری، سعد بن ابی‌وقاص، مقاتل و... هستند.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21711/1/10 ر.ک: همان، ص10-11]</ref>او نام پنجاه‌ودو تن از بزرگان حدیث و تفسیر را که درباره نزول آیه مباهله در شأن علی(ع) اقرار کرده‌اند، ذکر می‌کند.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21711/1/12 ر.ک: همان، ص12-14]</ref>سپس نصوص وارده درباره حدیث در کتاب‌های معتبر را ذکر می‌کند و درباره سرپیچی سعد بن ابی‌وقاص از دستور معاویه مبنی بر دشنام [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به‌خاطر وجود سه فضیلت در ایشان (که یکی از آنها نزول آیه مباهله درباره وی بوده) به‌تفصیل بحث می‌کند. او یادآور می‌شود که برخی، به‌خاطر حفظ حرمت بزرگانشان روایت سعد را دستکاری کرده یا منقطع ذکر کرده‌اند تا جرحی بر معاویه نباشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21711/1/15 ر.ک: همان، ص15-36]</ref> | ||
نویسنده، پس از این مباحث، به تبیین تواتر و قطعیت سند اخبار درباره این واقعه می‌پردازد | نویسنده، پس از این مباحث، به تبیین تواتر و قطعیت سند اخبار درباره این واقعه می‌پردازد.<ref>ر.ک: همان، ص36-37</ref>و بیان می‌دارد که [[بلاذری، احمد بن یحیی|بلاذری]] از قول یحیی بن آدم گفته: «نوشته صلح» [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] را در دست نجرانی‌ها دیده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21711/1/38 ر.ک: همان، ص38]</ref> | ||
فصل دوم کتاب در بیان تلاش‌های نافرجام و دروغ‌های وحشتناکی است که پیرامون این واقعه صورت گرفته است. پنهان‌سازی و غبارآلود کردن اصل خبر توسط ابن هشام و ابن سید الناس، پنهان کردن ماجرای مباهله توسط [[صحيح البخاري|بخاری]] | فصل دوم کتاب در بیان تلاش‌های نافرجام و دروغ‌های وحشتناکی است که پیرامون این واقعه صورت گرفته است. پنهان‌سازی و غبارآلود کردن اصل خبر توسط ابن هشام و ابن سید الناس، پنهان کردن ماجرای مباهله توسط [[صحيح البخاري|بخاری]] و قرار دادن فضیلت این امر برای ابی‌عبیده، تحریفات ابن سعد، [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزی]] و [[ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد|ابن خلدون]]، عدم ذکر نام [[امام على(ع)|علی بن ابی‌طالب(ع)]] توسط [[بلاذری، احمد بن یحیی|بلاذری]]، ابن قیم، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]] و... در این ماجرا یا ذکر «ناسٌ من الصحابة» به‌جای اسم [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]]، افزودن نام عایشه و حفصه یا حذف نام فاطمه زهرا(س) و افزودن نام‌های ابوبکر و عمر و عثمان و فرزندانشان، از جمله تحریفات در این واقعه است. مؤلف پس از بیان این امور، به بررسی وضعیت دو تن از راویان روایتی که فرزندان خلفای سه‌گانه را با فرزندان علی(ع) و خودشان را با خود آن حضرت هم‌رتبه می‌دانند پرداخته و جعلی و کذب بودن آن را نتیجه می‌گیرد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21711/1/40 ر.ک: همان، ص40-55]</ref> | ||
در فصل سوم، نویسنده، استدلال‌های [[امام رضا(ع)]]، [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]]، اربلی، بیاضی، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] و [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] را درباره دلالت آیه مباهله بر امامت علی(ع) ذکر می‌کند. بیان جایگاه علی(ع) به‌منزله نفس پیامبر(ص) در این آیه، جان‌مایه استدلال [[امام رضا(ع)]] | در فصل سوم، نویسنده، استدلال‌های [[امام رضا(ع)]]، [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]]، اربلی، بیاضی، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] و [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] را درباره دلالت آیه مباهله بر امامت علی(ع) ذکر می‌کند. بیان جایگاه علی(ع) به‌منزله نفس پیامبر(ص) در این آیه، جان‌مایه استدلال [[امام رضا(ع)]] و سایرین (به تبع آن حضرت) را تشکیل می‌دهد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21711/1/59 ر.ک: همان، ص59-66]</ref>نویسنده، آیه را نص در امامت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] و دال بر افضلیت ایشان می‌داند. او می‌گوید: نشانه‌های دلالت آیه بر افضلیت علی(ع) موارد ذیل است: این آیه دلالت بر محبوب‌تر بودن علی(ع)، فاطمه(س) و حسنین(ع) از هرکس دیگر، در نزد پیامبر دارد و احبّیت هم دال بر افضلیت است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21711/1/67 ر.ک: همان، ص67]</ref> | ||
اینکه پیامبر(ص) فقط با این چند تن به مباهله با مسیحیان رفت و هیچ‌یک از زنان، بنی‌هاشم، نزدیکان و اصحابش را با خود نبرد، دلالت بر عظمت قدر این چند تن نزد خدا دارد | اینکه پیامبر(ص) فقط با این چند تن به مباهله با مسیحیان رفت و هیچ‌یک از زنان، بنی‌هاشم، نزدیکان و اصحابش را با خود نبرد، دلالت بر عظمت قدر این چند تن نزد خدا دارد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21711/1/68 ر.ک: همان، ص68]</ref>پیامبر(ص) خطاب به آن بزرگواران فرمود: وقتی من دعا کردم شما آمین بگویید. اسقف مسیحیان گفت: من کسانی را می‌بینم که اگر از خدا درخواست کنند که کوهی را از بین ببرد، این کار را می‌کند. با آنان مباهله نکنید که هلاک می‌شوید و تا قیامت مسیحی‌ای بر روی زمین باقی نخواهد ماند.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21711/1/68 ر.ک: همان، ص68-69]</ref> | ||
در فصل چهارم بیان می‌شود که سند و متن حدیث جایی برای طعن باقی نمی‌گذارد و ازاین‌رو مخالفت‌هایی که با آن شده فقط در مرحله دلالت حدیث است؛ مانند اینکه امامت می‌تواند در شخص مفضول باشد؛ یا اشکال ابن تیمیه بر عدم دلالت روایت بر امامت و افضلیت علی(ع) و اعترافات ضمنی وی به برخی مسائل مورد نیاز شیعه برای احتجاج و پاسخ به وی | در فصل چهارم بیان می‌شود که سند و متن حدیث جایی برای طعن باقی نمی‌گذارد و ازاین‌رو مخالفت‌هایی که با آن شده فقط در مرحله دلالت حدیث است؛ مانند اینکه امامت می‌تواند در شخص مفضول باشد؛ یا اشکال ابن تیمیه بر عدم دلالت روایت بر امامت و افضلیت علی(ع) و اعترافات ضمنی وی به برخی مسائل مورد نیاز شیعه برای احتجاج و پاسخ به وی.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21711/1/75 ر.ک: همان، ص75-89]</ref> | ||
اشکالات ابوحیان، قاضی ایجی و جرجانی، ابن روزبهان، [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسی]]، شیخ محمد عبده و... به‌همراه پاسخ‌های نویسنده به آنها پایان‌بخش مطالب کتاب است | اشکالات ابوحیان، قاضی ایجی و جرجانی، ابن روزبهان، [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسی]]، شیخ محمد عبده و... به‌همراه پاسخ‌های نویسنده به آنها پایان‌بخش مطالب کتاب است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/21711/1/89 ر.ک: همان، ص89-110]</ref> | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||
فهرست مطالب کتاب در انتهای آن و منابع در پاورقی ذکر | فهرست مطالب کتاب در انتهای آن و منابع در پاورقی ذکر شده است. | ||
==پانویس == | ==پانویس== | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه و متن کتاب. | مقدمه و متن کتاب. | ||
== وابسته‌ها == | {{امام علی علیه‌السلام}} | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[آية المباهلة (تمیمی)]] | [[آية المباهلة (تمیمی)]] | ||
[[نگاهی به تفسیر آیه مباهله]] | |||
[ | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
| خط ۸۳: | خط ۷۰: | ||
[[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]] | [[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]] | ||
[[رده:آثار کلامی امامیه اثناعشریه ( | [[رده:آثار کلامی امامیه اثناعشریه (ردیه‌ها، دفاعیه‌ها)]] | ||
[[رده:امام علی(ع)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۰
| آيه المباهله | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسینی میلانی، علی (نویسنده) |
| ناشر | الحقائق |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1429ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-2501-70-0 |
| موضوع | تفاسير (سوره آل عمران. آيه مباهله) علي بن ابي‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - اثبات خلافت |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 212/5 /ح5الف6 1384* |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
آية المباهلة، کتابی است به زبان عربی، نوشته سید علی حسینی میلانی با موضوع کلام شیعه. نویسنده، در این کتاب در پی تفسیر آیه مباهله و بیان دلالت آن بر امامت و ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام بعد از پیامبر خدا(ص) است. او برای اثبات این مقصود از روایات اهل سنت بهره می‌برد و گاهی متعرض کلمات بزرگان آنها نیز می‌شود.[۱]
ساختار
کتاب با سخنی از مرکز نشرحقایق اسلامی و سخنی از مؤلف آغاز شده و مطالب آن در چهار فصل سامان یافته است.
گزارش محتوا
مؤلف، بیست‌وچهار تن از کسانی را که در کتاب‌های غیر امامیه به‌عنوان راویان این حدیث ذکر شده‌اند، نام می‌برد.[۲]از جمله آنان امیرالمؤمنین علی(ع)، عبدالله بن عباس، جابر بن عبدالله انصاری، عثمان بن عفان، زبیر بن عوام، ام‌سلمه، حسن بصری، سعد بن ابی‌وقاص، مقاتل و... هستند.[۳]او نام پنجاه‌ودو تن از بزرگان حدیث و تفسیر را که درباره نزول آیه مباهله در شأن علی(ع) اقرار کرده‌اند، ذکر می‌کند.[۴]سپس نصوص وارده درباره حدیث در کتاب‌های معتبر را ذکر می‌کند و درباره سرپیچی سعد بن ابی‌وقاص از دستور معاویه مبنی بر دشنام امیرالمؤمنین(ع) به‌خاطر وجود سه فضیلت در ایشان (که یکی از آنها نزول آیه مباهله درباره وی بوده) به‌تفصیل بحث می‌کند. او یادآور می‌شود که برخی، به‌خاطر حفظ حرمت بزرگانشان روایت سعد را دستکاری کرده یا منقطع ذکر کرده‌اند تا جرحی بر معاویه نباشد.[۵]
نویسنده، پس از این مباحث، به تبیین تواتر و قطعیت سند اخبار درباره این واقعه می‌پردازد.[۶]و بیان می‌دارد که بلاذری از قول یحیی بن آدم گفته: «نوشته صلح» امیرالمؤمنین(ع) را در دست نجرانی‌ها دیده است.[۷]
فصل دوم کتاب در بیان تلاش‌های نافرجام و دروغ‌های وحشتناکی است که پیرامون این واقعه صورت گرفته است. پنهان‌سازی و غبارآلود کردن اصل خبر توسط ابن هشام و ابن سید الناس، پنهان کردن ماجرای مباهله توسط بخاری و قرار دادن فضیلت این امر برای ابی‌عبیده، تحریفات ابن سعد، ابن جوزی و ابن خلدون، عدم ذکر نام علی بن ابی‌طالب(ع) توسط بلاذری، ابن قیم، ابن کثیر و... در این ماجرا یا ذکر «ناسٌ من الصحابة» به‌جای اسم امیرالمؤمنین علی(ع)، افزودن نام عایشه و حفصه یا حذف نام فاطمه زهرا(س) و افزودن نام‌های ابوبکر و عمر و عثمان و فرزندانشان، از جمله تحریفات در این واقعه است. مؤلف پس از بیان این امور، به بررسی وضعیت دو تن از راویان روایتی که فرزندان خلفای سه‌گانه را با فرزندان علی(ع) و خودشان را با خود آن حضرت هم‌رتبه می‌دانند پرداخته و جعلی و کذب بودن آن را نتیجه می‌گیرد.[۸]
در فصل سوم، نویسنده، استدلال‌های امام رضا(ع)، شیخ مفید، شیخ طوسی، اربلی، بیاضی، خواجه نصیرالدین طوسی و علامه حلی را درباره دلالت آیه مباهله بر امامت علی(ع) ذکر می‌کند. بیان جایگاه علی(ع) به‌منزله نفس پیامبر(ص) در این آیه، جان‌مایه استدلال امام رضا(ع) و سایرین (به تبع آن حضرت) را تشکیل می‌دهد.[۹]نویسنده، آیه را نص در امامت امیرالمؤمنین علی(ع) و دال بر افضلیت ایشان می‌داند. او می‌گوید: نشانه‌های دلالت آیه بر افضلیت علی(ع) موارد ذیل است: این آیه دلالت بر محبوب‌تر بودن علی(ع)، فاطمه(س) و حسنین(ع) از هرکس دیگر، در نزد پیامبر دارد و احبّیت هم دال بر افضلیت است.[۱۰]
اینکه پیامبر(ص) فقط با این چند تن به مباهله با مسیحیان رفت و هیچ‌یک از زنان، بنی‌هاشم، نزدیکان و اصحابش را با خود نبرد، دلالت بر عظمت قدر این چند تن نزد خدا دارد.[۱۱]پیامبر(ص) خطاب به آن بزرگواران فرمود: وقتی من دعا کردم شما آمین بگویید. اسقف مسیحیان گفت: من کسانی را می‌بینم که اگر از خدا درخواست کنند که کوهی را از بین ببرد، این کار را می‌کند. با آنان مباهله نکنید که هلاک می‌شوید و تا قیامت مسیحی‌ای بر روی زمین باقی نخواهد ماند.[۱۲]
در فصل چهارم بیان می‌شود که سند و متن حدیث جایی برای طعن باقی نمی‌گذارد و ازاین‌رو مخالفت‌هایی که با آن شده فقط در مرحله دلالت حدیث است؛ مانند اینکه امامت می‌تواند در شخص مفضول باشد؛ یا اشکال ابن تیمیه بر عدم دلالت روایت بر امامت و افضلیت علی(ع) و اعترافات ضمنی وی به برخی مسائل مورد نیاز شیعه برای احتجاج و پاسخ به وی.[۱۳]
اشکالات ابوحیان، قاضی ایجی و جرجانی، ابن روزبهان، آلوسی، شیخ محمد عبده و... به‌همراه پاسخ‌های نویسنده به آنها پایان‌بخش مطالب کتاب است.[۱۴]
وضعیت کتاب
فهرست مطالب کتاب در انتهای آن و منابع در پاورقی ذکر شده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.