آوی، حسین بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: مترجم' به '') |
جز (جایگزینی متن - '.↵==' به '. ==') |
||
| (۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
! نام!! data-type='authorName'|آوی، حسین بن محمد | ! نام!! data-type='authorName'|آوی، حسین بن محمد | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
|data-type='authorOtherNames'| | |data-type='authorOtherNames'| | ||
|- | |- | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'| | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE06945AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''حسين بن محمّد بن ابى‌الرّضا آوى''' نویسنده کتاب معروف «ترجمه محاسن اصفهان» است. از احوال او هيچ‌گونه اطّلاعى در دست نيست؛ همین قدر از اشاراتى كه خود او در طىّ این تأليف به احوال خویش نموده، معلوم مى‌شود كه او از سادات آوه (آبه كنونى، بين قزوین و همدان) بوده است. در جوانى، از آن‌جا به كاشان و از كاشان به اصفهان رفت و در این شهر مقيم شد. در آن‌جا به کتاب عربى «محاسن اصفهان» دست يافت و آن را تا سال 729ق به فارسی ترجمه و به خواجه غياث‌الدّين محمّد هديه نمود. | |||
وى مدّت‌ها در اصفهان زيست و با بزرگان و متنفّذين آن شهر، مثل افراد خاندان صاعدى و خواجه شمس‌الدّين محمّد بن نظام‌الدّين يزدى و امیر مظفّرالدّين شيخ على، حكّام آن‌جا محشور بود و از خوان نعم اينان بهره برد. | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[ترجمه محاسن اصفهان]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۰
| نام | آوی، حسین بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | محاسن اصفهان |
| کد مؤلف | AUTHORCODE06945AUTHORCODE |
حسين بن محمّد بن ابى‌الرّضا آوى نویسنده کتاب معروف «ترجمه محاسن اصفهان» است. از احوال او هيچ‌گونه اطّلاعى در دست نيست؛ همین قدر از اشاراتى كه خود او در طىّ این تأليف به احوال خویش نموده، معلوم مى‌شود كه او از سادات آوه (آبه كنونى، بين قزوین و همدان) بوده است. در جوانى، از آن‌جا به كاشان و از كاشان به اصفهان رفت و در این شهر مقيم شد. در آن‌جا به کتاب عربى «محاسن اصفهان» دست يافت و آن را تا سال 729ق به فارسی ترجمه و به خواجه غياث‌الدّين محمّد هديه نمود. وى مدّت‌ها در اصفهان زيست و با بزرگان و متنفّذين آن شهر، مثل افراد خاندان صاعدى و خواجه شمس‌الدّين محمّد بن نظام‌الدّين يزدى و امیر مظفّرالدّين شيخ على، حكّام آن‌جا محشور بود و از خوان نعم اينان بهره برد.