حبال، ابراهیم بن سعید: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'به'''ا' به 'به '''ا') برچسب: واگردانی دستی |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR05081.jpg|بندانگشتی|حبال، ابراهیم بن سعید]] | [[پرونده:NUR05081.jpg|بندانگشتی|حبال، ابراهیم بن سعید]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |حبال، ابراهیم بن سعید | ||
|- | |- | ||
| | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | حبال، ابواسحاق ابراهیم | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |سعید | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |391ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |فسطاط مصر | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |482 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |الحافظ عبدالغنى بن سعيد الازدى | ||
ابى‌محمد الحسن بن حامد الديبلى ابن عليل | |||
محمد بن احمد بن عبدالعزيز بن ثرثال | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[وفیات قوم من المصریین و نفر سواهم]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE05081AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابواسحاق، ابراهیم بن سعيد بن عبدالله تجيبى نعمانى حبال''' (391-428ق)، معروف به '''اباالطيب،''' محدث، یکی از حافظان حدیث نبوی، | |||
== ولادت == | |||
در سال 391ق در شهر فسطاط مصر متولد شد. | |||
== تحصیلات == | |||
تحصيلات مقدماتى را در همين شهر گذراند و در مجلس درس علماى بزرگ آن زمان طلب فيض كرد. از شيوخى كه ايشان از آن‌ها كسب روايت كرده است، مى‌توان به الحافظ عبدالغنى بن سعيد الازدى، ابى‌محمد الحسن بن حامد الديبلى ابن عليل، محمد بن احمد بن عبدالعزيز بن ثرثال، محمد بن ذكوان التنيسى و على بن عبيد العنابى... نام برد. | |||
وى از جمله كسانى است كه اهتمام زيادى در جمع‌آورى كتب خطى زمان خود داشته است. | وى از جمله كسانى است كه اهتمام زيادى در جمع‌آورى كتب خطى زمان خود داشته است. | ||
| خط ۳۸: | خط ۴۷: | ||
شاگردان زيادى در درس وى حاضر شده و از او اجازه كسب روايت كرده‌اند كه از جمله آن‌ها، عبارتند از: | شاگردان زيادى در درس وى حاضر شده و از او اجازه كسب روايت كرده‌اند كه از جمله آن‌ها، عبارتند از: | ||
ابوعبدالله الحميدى، صاحب «جذوة المقتبس»، القاضى ابوعلى الصدفى و ابن جماهر الطليطلى كه از وى نقل روايت كرده‌اند. از شاگردان خاصه درس ايشان نيز مى‌توان به | ابوعبدالله الحميدى، صاحب «جذوة المقتبس»، القاضى ابوعلى الصدفى و ابن جماهر الطليطلى كه از وى نقل روايت كرده‌اند. از شاگردان خاصه درس ايشان نيز مى‌توان به ابراهیم بن الحسن العلوى النقيب، عبدالكريم بن سوار التككى، وعطاء بن هبةالله الاخميمى، وفاء بن ذبيان النابلسى، يوسف ابن محمد الاردبيلى، ابوالفتح سلطان بن ابراهیم المقدسى، ابوالفضل محمد بن بنان الانبارى و ابوبكر محمد بن عبدالباقى قاضى المارستان اشاره كرد. | ||
منابع از ايشان به عنوان شخصيتى حريص در كسب علوم اسلامى و نشر حديث نبوى ياد كرده‌اند كه با تمامى سختگيرى‌هايى كه از جانب حكومت فاطميان در اين جهت بود، ايشان هيچ‌گاه از اين كار دست برنداشته و در درس و تدريس بسيار كوشا و پرتلاش بوده‌اند. | منابع از ايشان به عنوان شخصيتى حريص در كسب علوم اسلامى و نشر حديث نبوى ياد كرده‌اند كه با تمامى سختگيرى‌هايى كه از جانب حكومت فاطميان در اين جهت بود، ايشان هيچ‌گاه از اين كار دست برنداشته و در درس و تدريس بسيار كوشا و پرتلاش بوده‌اند. | ||
از لحاظ مذهب فقهى ايشان، منابع سكوت كرده‌اند و احتمال اين‌كه مذهب مالكى داشته باشد، بيشتر تقويت شده است.در سال‌هاى حكومت المستنصر بالله، روزگار سختى بر وى گذشت و از طرف حكومت منع شد از اين‌كه حديث نقل كند و جلسه درس داشته باشد | از لحاظ مذهب فقهى ايشان، منابع سكوت كرده‌اند و احتمال اين‌كه مذهب مالكى داشته باشد، بيشتر تقويت شده است.در سال‌هاى حكومت المستنصر بالله، روزگار سختى بر وى گذشت و از طرف حكومت منع شد از اين‌كه حديث نقل كند و جلسه درس داشته باشد. | ||
== وفات == | |||
سرانجام در سال 482ق وفات يافت و در شهر قرافه به خاک سپرده شد. | |||
== آثار == | == آثار == | ||
# حديث ابى‌موسى الزمن | |||
# عوالى سفيان بن عيينه | |||
# كتاب التاريخ | |||
# اخبار الصوفية | |||
# وفيات قوم من المصريين و نفر سواهم. | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[وفیات قوم من المصریین و نفر سواهم]] | [[وفیات قوم من المصریین و نفر سواهم]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۲۲
| نام | حبال، ابراهیم بن سعید |
|---|---|
| نامهای دیگر | حبال، ابواسحاق ابراهیم |
| نام پدر | سعید |
| متولد | 391ق |
| محل تولد | فسطاط مصر |
| رحلت | 482 ق |
| اساتید | الحافظ عبدالغنى بن سعيد الازدى
ابى‌محمد الحسن بن حامد الديبلى ابن عليل محمد بن احمد بن عبدالعزيز بن ثرثال |
| برخی آثار | وفیات قوم من المصریین و نفر سواهم |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05081AUTHORCODE |
ابواسحاق، ابراهیم بن سعيد بن عبدالله تجيبى نعمانى حبال (391-428ق)، معروف به اباالطيب، محدث، یکی از حافظان حدیث نبوی،
ولادت
در سال 391ق در شهر فسطاط مصر متولد شد.
تحصیلات
تحصيلات مقدماتى را در همين شهر گذراند و در مجلس درس علماى بزرگ آن زمان طلب فيض كرد. از شيوخى كه ايشان از آن‌ها كسب روايت كرده است، مى‌توان به الحافظ عبدالغنى بن سعيد الازدى، ابى‌محمد الحسن بن حامد الديبلى ابن عليل، محمد بن احمد بن عبدالعزيز بن ثرثال، محمد بن ذكوان التنيسى و على بن عبيد العنابى... نام برد.
وى از جمله كسانى است كه اهتمام زيادى در جمع‌آورى كتب خطى زمان خود داشته است.
شاگردان زيادى در درس وى حاضر شده و از او اجازه كسب روايت كرده‌اند كه از جمله آن‌ها، عبارتند از:
ابوعبدالله الحميدى، صاحب «جذوة المقتبس»، القاضى ابوعلى الصدفى و ابن جماهر الطليطلى كه از وى نقل روايت كرده‌اند. از شاگردان خاصه درس ايشان نيز مى‌توان به ابراهیم بن الحسن العلوى النقيب، عبدالكريم بن سوار التككى، وعطاء بن هبةالله الاخميمى، وفاء بن ذبيان النابلسى، يوسف ابن محمد الاردبيلى، ابوالفتح سلطان بن ابراهیم المقدسى، ابوالفضل محمد بن بنان الانبارى و ابوبكر محمد بن عبدالباقى قاضى المارستان اشاره كرد.
منابع از ايشان به عنوان شخصيتى حريص در كسب علوم اسلامى و نشر حديث نبوى ياد كرده‌اند كه با تمامى سختگيرى‌هايى كه از جانب حكومت فاطميان در اين جهت بود، ايشان هيچ‌گاه از اين كار دست برنداشته و در درس و تدريس بسيار كوشا و پرتلاش بوده‌اند.
از لحاظ مذهب فقهى ايشان، منابع سكوت كرده‌اند و احتمال اين‌كه مذهب مالكى داشته باشد، بيشتر تقويت شده است.در سال‌هاى حكومت المستنصر بالله، روزگار سختى بر وى گذشت و از طرف حكومت منع شد از اين‌كه حديث نقل كند و جلسه درس داشته باشد.
وفات
سرانجام در سال 482ق وفات يافت و در شهر قرافه به خاک سپرده شد.
آثار
- حديث ابى‌موسى الزمن
- عوالى سفيان بن عيينه
- كتاب التاريخ
- اخبار الصوفية
- وفيات قوم من المصريين و نفر سواهم.